Sunday, May 18, 2008

ငယ္ငယ္ (သံုး)


အခ်စ္ေလးရယ္... သိပ္လြမ္းတယ္…။
အိမ္ေရွ့ေခ်ာင္းကေလးမွာေရသားေတြၾကည္လင္စီးဆင္း ေနျပီသိလား။ တံတားေလး ေဘးနားတဖက္တခ်က္စီက ခ်ယ္ရီ ပင္ေလးေတြလဲ ပန္းေဖ်ာ့နု ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ ပြင့္လုိ႔ တခ်ိဳ႔ဆို ေရစီးနဲ႔ ေမ်ာယံုေလးေမ်ာသြားေနလိုက္တာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ထြက္သြားရက္သူလို ေပါ့….။

အခ်စ္ေလးရယ္ တကယ္ေတာ့ ေၾကြက်သြားတာပါ… စြန္႔ခြာသြားတာမဟုတ္ဘူးသိလား..။

အခ်စ္ေလးရယ္ အခ်စ္ေလးကို အစားထိုးနုိင္ေလာက္တဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကိုိကို႔ဘ၀မွာ မရွိဘူး ။
အခ်စ္ေလး …ကိုကုိတို႔ပန္းခ်ီကားေလးေတြ ဆြဲၾကတဲ့ညေနမွာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ကိုကို႔ေဘးမွာ ထိုင္ျပီး အခ်စ္ေလး ေျပာခဲ့တာမွတ္မိလားဟင္…။
“ကိုကုိ ရဲ့ ငယ္ငယ္က အျမဲတန္း ပန္းခ်ီဆြဲရင္ ဒီပံုေလးတစ္ပံုပဲဆြဲတတ္တာ”ဆိုသလို ေလ….။
အခ်စ္ေလးရယ္ ကိုကုိ႔ရင္ထဲက နွလံုးသားဟာ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ပိတ္ကားတခ်ပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီပိတ္ကားေပၚမွာ ဘယ္လို ေဆးစက္ေတြပဲက်ခဲ့က်ခဲ့.. ဘယ္လို အေရာင္အဆင္းေတြပဲ စြန္းထင္းခဲ့စြန္းထင္းခဲ့ တကယ္တန္းေတာ့ အဲဒီပိတ္ကားေပၚမွာ ထာ၀ရ ေနရာယူျပီး အျမဲတန္းလဲ တမ္းတ ျဖစ္ေနမယ့္ ရုပ္ပံုလႊာေလးနဲ႔ အဲဒီပိတ္ကားခ်ပ္ရဲ့ တကယ့္ ပိုင္ရွင္ ဟာ အခ်စ္ေလးပါကြယ္…။

…….

က်ေနာ္ အိပ္မက္သည္…။
က်ေနာ့္အိပ္မက္ထဲမွာ.. က်ေနာ္က ညာဘက္ေဘးေစာင္းအိပ္လို႔ က်ေနာ့္ေနာက္ေက်ာမွ အိေႏြးေသာငယ္ငယ့္ ရင္သား တစံု၏ အထိအေတြ႔ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လည္တိုင္တြင္ ညင္သာ ေႏြးေထြးေသာ ငယ္ငယ့္ အသက္ရွုသံနွင့္တိုးလ်ပြတ္တိုက္သြားေသာ အသက္ရွုမွုေလးမ်ား…။



က်ေနာ့္အိပ္ယာထဲတြင္ငယ္ငယ္မရွိ ..အိပ္ယာထဲမဆိုထားနွင့္ က်ေနာ္နွင့္ နီးေသာအရပ္မွာပင္ ငယ္ငယ္ တကယ္တန္း မရွိေနသည္ကို က်ေနာ္ သိေနမိသည္ သို႔ေသာ္ တျပိဳင္နက္ထည္းမွာလဲ ငယ္ငယ္က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားသည္ဆိုသည့္အသိျဖင့္ ၀မ္းသာၾကည္နူးေနမိ၏။

ငယ္ငယ္က က်ေနာ့္ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ဖက္ကာ က်ေနာ့္ နားရြက္ကို သူမ၏နွာသီးဖ်ားေလးႏွင့္ကပ္ကာ တမင္ အသက္ရွုသြင္း ရွုထုတ္လုပ္ရင္း က်ီစယ္ေန၏ ။
ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လည္တိုင္ကို သူမ၏ နုေထြးျပည့္ ငံု လွပ စြဲေဆာင္မွဳရွိလွလြန္းသည့္ နွဳတ္ခမ္းနွစ္မႊာျဖင့္ တေျဖးေျဖးခ်င္းနမ္းထိက်ီစယ္ကာက်ေနာ့္ကိုေျဖးညွင္းေသာ္လည္းအလ်င္စလိုရွိလွစြာပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္၏။

က်ေနာ့္ အေပၚမွ သူမ၏ လွပေသာမ်က္နွာေလးျဖင့္ မိုးကာ ဆံႏြယ္မ်ားကေတာ့ သူမ ပုခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီး က်ေနာ့္ မ်က္နွာေပၚသို႔ ေျဖာင့္စင္းစြာက်လ်က္ ..။
လွပေသာအျပံဳးမ်က္နွာေလးျဖင့္ မ်က္လံုးလွေလးမ်ား တေျဖးေျဖး က်ေနာ့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ နီးလာခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ေရာ ငယ္ငယ္ေရာ နွစ္ဦးလံုးမ်က္လံုးမ်ားေျဖးညွင္းစြာ ေမွးစင္းလာသကဲ့သို႔ငယ္ငယ့္ ပူေႏြးစြတ္စိုေသာ နွဳတ္ခမ္းနွစ္မႊာသည္ က်ေနာ့္ နွဳတ္ခမ္း တစ္စံုနွင့္ ေျဖးညွင္း စြာ အခ်စ္တံခါးတခ်ပ္အား ျပိဳင္တူ ရွာေဖြ ဖြင့္ လွစ္ရင္း…။
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာငယ္ငယ့္လွ်ာေလးသည္က်ေနာ့္လွ်ာနွင့္ေၾကာင္ေပါက္ကေလးနွစ္ေကာင္
က်ီစယ္ကစားသကဲ့သို႔….။

ဆက္ရန္ .....
ျငိမ္းေဇဦး

No comments:

Post a Comment