Tuesday, January 29, 2008

ဆိတ္ျငိမ္ပင္လယ္


ဆိတ္ျငိမ္ပင္လယ္....။


သမုတိ ေလာက ကို
အခု အထိသေဘာမက် ေပမယ့္
အနုုပဋိေလာမန ဲ့လဲ ေျဖတတ္ခဲ့ျပီ....။


ျငိမ္းေဇဦး

မင္းရဲ့သီခ်င္း……….



မင္းရဲ့သီခ်င္း……….

ေတာက္...
ေ၀းလိုက္တဲ့ခရီး
ပင္လယ္ၾကီး က ျခားေသး
နင့္ ရင္ခုန္သံေလး ဆိုနာန ဲ့ဖမ္း
ေရဒါန ဲ့ေထာက္လွမ္းဖုိ႔
အိပ္လို႔ ကိ ုမရဘူး ဟဲ့ ..။

အေမ ဟာ ...
ေကာင္မေလး မ်ားစြာကုိ
ဘယ္ဟာ ငါ့ေခြ်းမလဲ
ေမးရ မလို
ငါက စကားေတြ မခ်ဳိေတာ့
တအား ပိုခ်စ္လို ့
အလကား ငို မပစ္ဖုိ႔
ခနခန ဟန္ေဆာင္ရ
ေ၀း ေနၾကတာကိုး...။

မိုးျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ ကို
ေခါင္းစဥ္ေတြ တပ္
တေၾကာင္းပန္းခ်ီ ေတြ ထပ္ေနတဲ႔
တိမ္ျဖဴမွ်င္ေတြ ဟာ
ငါ့အာရံုကို ငါးတေကာင္လို မွ်ား
ၾကြတ္ၾကြတ္ ၀ါးေနရဲ့...။

ရွားပါးလွတဲ့ ဆံပင္ျဖဴတစ္ေခ်ာင္းကို
အသာနွွဳတ္ လက္ခုပ္ထဲထည့္
လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းမပို
စာပို ့ခိုေလးတေကာင္လို မင္းဆီေစလႊတ္
ဇြတ္ပဲ ဆိုးခ်င္ရဲ့..။

ဒီလိုန ဲ့
လင္းတလွည့္ ေမွာင္တလွည့္
မအိပ္နိုင္တဲ့သူဟာ
ကမၻာ့ဆြဲအားန ဲ့ မွားယြင္း
မင္းအတြက္ သီခ်င္းတပုဒ္ေပါ့
မင္း အိပ္မယ္ဆို ေခ်ာ့သိပ္ဖို့ ...။



ျငိမ္းေဇဦး


စိတ္ခ် ေဘဘီေလး




စိတ္ခ် ေဘဘီေလး ...

စိတ္ခ်
ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့ ဒဏ္ရာနဲ႔
မင္းကို ညစ္ေထးေစမယ့္သူ မဟုတ္ဘူး။

လက္မတင္ေလး ကပ္ကပ္ကြဲရတဲ႔
အသည္းကလဲ
အျမဲနာ...
ငရဲမွာေက်ာင္းေဆာက္လို႔
ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ အာနာပါန ကမၼဌာန္းနဲ႔
အသက္ရွုသမွ် လြမ္းတဲ႔
ရဟန္းဘြဲ႔ ခပ္နွိပ္
မင္းကို ကိုးကြယ္ရင္း တိတ္တိတ္လြမ္းမယ္..။

လိင္တံၾကီးထြားေဆးေတြ
ထြန္းကားေနတဲ႔ ေခတ္မွာ
အခ်စ္ေရ..
ငါကေတာ့ ဦးေနွာက္ၾကီးထြားေရးကိုသာ
ရွာေဖြလုိအပ္ရဲ့…
ေဘာ္ ၊ ဒန္ ၊သ ံ၊ေရႊ န ဲ့
အဂိၢရတ္လဲ ထိုးခဲ့..။

ငါ့ကို ဘာသာမဲ့လားတဲ႔
ဘာ၀နာနဲ႔ မွား မွားေနတတ္ေတာ့
ငရဲမွာေနတယ္
အသည္းဟာေၾကြတယ္
ေနကြယ္ရင္ တိတ္တိတ္ လြမ္းေပမယ့္
အနွိပ္ခန္းေတြႏ ဲ့ကင္းတဲ့သူဆိုတာ
လူသိေအာင္ေျပာဖို ့လိုတာမွမဟုတ္တာ..။

ဒီမွာေလ….
ေဘဘီေလးေရ
လက္ပြန္းတတီး အလြမ္းေတြန ဲ့
ငါေတာ့ စခန္းခ်ခဲ့ျပီ....
မ်က္ရည္ေတြန ဲ့ေျခေဆးေတာ့...။




ျငိမ္းေဇဦး