လွဳိင္ျမစ္ကမ္းက ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္

လွဳိင္ျမစ္ကမ္းက ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္

ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္ ဟာ သုတ္သီးသုတ္ျပာ န ဲ့ အဲဒီေပါင္မုန္ ့ေျခာက္

ဆီကို ေျပးလာေနတယ္ ။

ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္ကို မြဲစုတ္စုတ္ေၾကာင္တေကာင္ဟာ နွာေခါင္းနဲ႔ ကပ္ အန႔ ံခံရင္း
ဘယ္ဘက္တလွည့္ညာဘက္တလွည့္ၾကည့္တယ္..ျပီးေတာ့

သူ ့အျမီးကိုေကာ့မတ္ေနေအာင္ေထာင္လိုက္တယ္.... သူခိုးတစ္ေယာက္လိုေပါ့..။

ခပ္ေ၀းေ၀းက နားရြက္ကုတ္ကုတ္န ဲ့လွ်ာတြဲလဲြ ထြက္ေနတဲ့ေခြးကလဲ
ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္ဆီကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလာေနတယ္...။ ေခြးဟာ ဂဏွာမျငိမ္ဘူး... တအီအီ အသံရွည္ထြက္ရင္း ေျမၾကီးကို သူ ့ခ်စ္သူရဲ့ ဂုတ္သား၀င္း၀င္း က ကိုယ္သင္းနံ႔ကို နမ္းေနတဲ့
လူပ်ိုေပါက္လို တေရြ ့ေရြ ့နမ္း ရင္း လာေနတာ..။

ပ်င္းရိဖြယ္ ေန ့လည္ခင္းၾကီး တစ္ခုဟာ ပ်င္းပ်င္းန ဲ့ အပ်င္းဆန္ ့လိုက္တယ္ထင္ရဲ့ မိုးတိမ္ တအုပ္ ခပ္သုတ္သုတ္ ငန္းရိုင္းေတြနဲ႔အတူ ျမိဳ႔ၾကီးရဲ့ ဆင္ေျခဖံုးကို အသံမျပဳပဲ က်ဴးေက်ာ္လာတယ္။
သရက္ပင္ ၾကီးဟာ သူန ဲ့အမိ်ဳးမေတာ္စပ္တဲ႔ေညာင္ပင္ေလာက္နီးနီး အရိပ္အာ၀ါသ မေပးနိုင္ေပမယ့္ လူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ရဲ့ ထီးေပါက္တစ္ေခ်ာင္းလိုေတာ့ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ အရိပ္ေပးလို႔....။

ေခြးဟာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သရက္ ပင္ၾကီး ေအာက္ကိုေရာက္လာတယ္....။
သရက္ ပင္ၾကီးကို တခ်က္ ၾကည့္လိုက္တယ္ စကားၾကီးစကားက်ယ္ေတြ ေျပာတတ္တဲ့ ဘုရားကိုးဆူ ဆရာတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္သလို မ်က္လံုးတဖက္ေမွးၾကည့္ရင္းေပါ့... ျပီးေတာ့ ေဘးေစာင္း
ကပ္လိုက္ျပီး သူ ့ရဲ့ညာဘက္ ေျခေထာက္ကို ေျမွာက္ေကြးဆန္႔ရင္း ဘိန္းစားတေယာက္ အာရံုရေနသလို ေမွးစင္းတဲ့မ်က္လံုးေတြန ဲ့ ေသးပန္းေတာ့တာပဲ...။

တကယ္က အဲဒီသရက္ပင္ေျခရင္းမွာ ပုရြက္ဆိတ္တြင္းျဖစ္တယ္ ... ေခြးရဲ့ေသးဒဏ္ေအာက္မွာ အလူးအလဲ ပုရြက္ဆိတ္တန္းဟာ တပ္ပ်က္လို႔ ဖရိုဖရဲ အလဲလဲအကြဲကြဲ..။

ေခြးဟာ ေသးပန္းျပီးတာန ဲ့ သရက္ပင္ေျခနဲ ့ခပ္ေ၀းေ၀းကိုသြားတယ္ ျပီးေတာ့ ေစာင္တစ္ထည္ ကုတင္ေပၚကေလ်ာက်လာသလို လွဲခ်လိုက္တယ္၊ ေျမမွာ တခ်က္နွစ္ခ်က္ ပက္လက္လွန္လို႔
လူးလွိမ့္လိုက္တယ္ ၊ ျပီးေတာ့ သူ ့ညာေျခန ဲ့နားရြက္ေနာက္ကို တဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း ... သန္းရွာရင္းအတင္းေျပာတတ္တဲ့ မိန္းမတအုပ္ၾကား၀င္တန္းစီခ်င္စိတ္မ်ားေပါက္ေနလားေတာ့မသိဘူး
က်ိန္းေသတာကေတာ့သူ ့ေရွ ခပ္ေ၀းေ၀း က နီညိဳေရာင္အေဆာက္အဦၾကီးဟာ နီညိဳေရာင္ျဖစ္တယ္ဆုိတာေတာ့သူ မသိနိုင္တာက်ိန္းေသတယ္။

ေၾကာင္ဟာ ေညာင္နာနာကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း န ဲ့ ေခြးကို မ်က္ေစာင္းထိုးလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္... ျပီးေတာ့ မလွမ္းမကမ္းက အုတ္နံရံေဟာင္းၾကီးဖက္ကိုဦးတည္ျပီးသြားတယ္...ေတာနက္ထဲက
ဆာေလာင္ေနတဲ ့က်ားတစ္ေကာင္လို ဟိတ္ဟန္န ဲ့ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ေၾကာင္ပါ...ေၾကာင္ဟာ ဘာသာမဲ့တေကာင္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မေသခ်ာဘူး ဒါေပမယ့္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာ ခုိကပ္ေနရမယ္ဆိုတဲ့
အသိစိတ္မရွိတာေတာ့က်ိန္းေသတယ္ ေဟာဟိုက ေခြးပ်င္းလိုေပါ့...။

ပုရြက္ဆိတ္ဟာ သူ တနိုင္စာ ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္ကို ဖဲ့သယ္လာရင္း သရက္ပင္ေျခရင္းက တြင္းဆီကိုျပန္လာခဲ့တယ္... သူ ့ နိုင္ငံေတာ္ ကို ျပန္အေၾကာင္းၾကားရင္း ရိကၡာစုေဆာင္းေတာ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေတြန ဲ့..။

ေခြးဟာ အိပ္ေမာက်ဖို ့အတြက္ အသည္းအသန္ၾကိဳးစားစရာမလိုပဲ အိပ္ဖို ့အသင့္ျဖစ္ေနျပီ... လွ်ာၾကီးေဘးေစာင္းခ်လို႔ တကယ္လို႔သူ႔ခ်စ္သူဟာ ပဲရစ္ေဟလ္တန္ဆိုခဲ့ရင္ေတာ့

နွဳတ္ခမ္းခ်င္း ေတ ့နမ္းခြင့္ရဖို ့မက်ိန္းေသတဲ့
ပါးစပ္ၾကီးနဲ ့ေပါ့.....။



အဲဒီအခ်ိန္မွာ ညစ္ေပစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ျပဴးတူးျပဲတဲ မ်က္လံုးေလးေတြ န ဲ့... သရက္ပင္ၾကီးနားကိုေရာက္လာတယ္.......... ေပါင္မုန့္ေျခာက္ကေလးကို သူျမင္သြားတယ္
ဖိနပ္မပါတဲ့ မဲသဲ ေပပြေနတဲ့ေျခေထာက္ကေလးန ဲ့သူ အေျပးေကာက္ဖို ့သြားခ်ိန္မွာ သူ ့ေျခေထာက္ကေလးကို အလစ္အငိုက္ေစာင့္ေနတဲ့ ပုလင္းကြဲစက အားရပါးရေခါင္းတိုး၀င္သြားတယ္.......။

ကေလးေလးဟာ မ်က္နွာေလးရွံဳ ့မဲ့သြားရင္း သူ ့ေျခေထာက္ကေလးကို မၾကည့္နိုင္ေသးပဲ ေျခေထာက္ကေလး ကို ဖြလို ့ခုန္ဆြခုန္ဆြ ေပါင္မုန့္ေျခာက္ဆီကိုေရာက္ေအာင္သြားရင္း ေကာက္လိုက္တယ္။

ျပီးေတာ့ ေပါင္မုန့္ေျခာက္ကေလးကို ညစ္ပတ္ေနတဲ့သူ ့အက်ၤ ီအစေလးန ဲ့သုတ္လိုက္တယ္ ... ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း သူ ့ေျခေထာက္ က ပုလင္းကြဲ စ န ဲ့ေသြးေတြကို သူ ့ခမ်ာ မ်က္ရည္လည္လည္န ဲ့ ၾကည့္ရင္း ၾကိတ္ငိုတယ္၊
သူ ့ရဲ့ အေရာင္ မပီေတာ့တဲ့ေဘာင္းဘီတိုေလးေပၚမွာ တင္လို ့
ညစ္ေပေနတ ဲ့သူ ့လက္ေသးေသးေလးန ဲ့ ပုလင္းကြဲစကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္..ေသြးေတြပိုထြက္လာတယ္..... ။

ပုရြက္ဆိတ္ဟာ သူ ့တြင္းဆီကို ျပန္ေရာက္လို ့တေခါက္ ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္ဆီကိုျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ မွာ

ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္မရွိေတာ့တာ သူ သိမယ္မဟုတ္ဘူး...။

ကေလးကေတာ့ ငိုရင္း ေပါင္မုန္ ့ေျခာက္ကေလးကိုစားေနခဲ့ျပီ..........။


ျငိမ္းေဇဦး

နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ...

နွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ...

ထမင္းတလုတ္အတြက္ ငါ့ မွာ
မိုးလင္းျပီဆိုကစ
ေန ့ရွစ္နာရီ
အီစလံေ၀ ဖင္ေညာင္း
ျမင္မေကာင္းေအာင္ ထိုင္ရတယ္...။

ေနာက္ရွစ္နာရီက
ငါမသိတဲ့သူေတြအတြက္
လွ်ာထြက္ေအာင္ေၾကြရတယ္...။

ေနာက္သံုးနာရီက
စာ ကဗ်ာ ေ၀ဒနာ ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက
အေလာင္းေကာင္ျဖစ္တယ္..။

ငါးနာရီက
အထီးက်န္စြာ
ခနေသတယ္ ........
ေနကြယ္တာ ၾကာေပါ့........။


ျငိမ္းေဇဦး