က်ေနာ္၏ ငုတ္တုိနွင့္ ……… ကျမင္းမ တစ္ေယာက္ ၏ ျဖဲ ဟ ေလကန္ခ်က္
ေမာင္……..။
ညေနညေနဆုိ အဲဒီေညာင္ညိဳပင္ အိုၾကီး ေအာက္က ဆူညံသံစဥ္ေတြ လြင့္ပ်ံေနသလို ရမက္မ်က္လံုးအခ်ိဳ႔ ရီေ၀မ်က္လံုးအခ်ိဳ႔နဲ႔ တခုခု ခ်ိဳ႔တဲ႔ ေနတဲ႔ အထီးက်န္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ႔ရွိတဲ့ အဲဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေရွ့က က်မ အျမဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ ျပန္ေနက်ေပါ့…။
အဲဒီလို ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပန္တိုင္းလဲ ရင္ထဲမွာ ဖရိုဖရဲနဲ႔ ဘာရယ္ လို႔ က်မကိုယ္တိုင္ မသိတဲ႔ .. သို႔မဟုတ္ သိဖို႔မၾကိဳးစားရဲခဲ႔တဲ့ အရာ တစ္ခုခုကို ေရငတ္သလို ဆာေလာင္စိတ္နဲ႔ ၾကိတ္မွိတ္တမ္းတရင္း ေျခလွမ္းမမွားေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတာပါေမာင္ရယ္..။
တကယ္ေတာ့ ညအေမွာင္မွာ လွေအာင္ရဲ့ ျဖားေယာင္းမွဳေၾကာင့္ က်မသိပ္ခ်စ္မိသြားတဲ႔ ေမာင္ဟာ ေဆးလိပ္ မေသာက္တတ္ပဲ စေသာက္ခဲ့ရင္း အမွတ္တရ ေမာင့္နွဳတ္ခမ္းေမြး စစ ကို မီးေလာင္သြားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္သင့္ပါသလားေမာင္………… လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္သင့္ပါသလား….။
အဲဒီ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ကေလးရဲ့ လမ္းနဲ႔ မနီးမေ၀း စားပြဲေလးမွာ အျမဲတန္းဘဲငန္း တစ္ေကာင္လို က်မျပန္လာခ်ိန္နီးတိုင္းလည္ပင္းရွည္ ေနတတ္တဲ့ေမာင္ဟာ က်မ ဘ၀မွာအေရးအပါဆံုး ေပါ့…။
ျပီးေတာ့ အျပံဳးေတြေပးလို႔ အမုန္းေတြေ၀းေစရင္း ခ်စ္ျခင္း အတိန ဲ႔ အျပစ္ကင္းအၾကည့္ေတြေပးတတ္တဲ့ေမာင္ဟာ က်မရဲ့ ေျခသုတ္ခံုလို ရိုက်ိဳး ခဲ့မယ္ ..က်မရဲ့ အထက္ဆင္လို ခိုင္က်ဥ္ခဲ့မယ္ ဆိုတာ ယံုျပီးသားပါေမာင္ရယ္…။
တကယ္ေတာ့ က်မဟာ ခုလို ေစာေစာစီးစီး ေမာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ဖို ႔ အစီအစဥ္မရွိခဲ့ပါဘူး …။
အရမ္းရြ အခ်ိန္တန္လို႔ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေနခဲ့လို ့မဟုတ္ဘူးေမာင္……….မွန္းဆ ထမိန္လွန္ခ်င္တဲ့ေမာင့္ရဲ့စိတ္ကို
ဘရိတ္အုပ္သင့္ခဲ့တာေပါ့ေမာင္ရယ္…………။
ေမာင့္ရဲ့ ပိန္ကပ္ေညာင္နာတဲ့ ဥပဓိရုပ္နဲ႔ အသံေသးအသံေၾကာင္ အသံျပာပန္းနာရင္ၾကပ္ စကားသံေလးေတြနဲ႔ က်မရဲ့ သနားစိတ္ကို ငါးျမွားခ်ိတ္မပါပဲ အမိခ်ိတ္ျပီး ငပိသိပ္ဖို႔ ေမာင္ ၾကံရက္ခဲ့ပါသလားကြယ္……။
ေမာင္……..။
ညေနညေနဆုိ အဲဒီေညာင္ညိဳပင္ အိုၾကီး ေအာက္က ဆူညံသံစဥ္ေတြ လြင့္ပ်ံေနသလို ရမက္မ်က္လံုးအခ်ိဳ႔ ရီေ၀မ်က္လံုးအခ်ိဳ႔နဲ႔ တခုခု ခ်ိဳ႔တဲ႔ ေနတဲ႔ အထီးက်န္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ႔ရွိတဲ့ အဲဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးေရွ့က က်မ အျမဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ ျပန္ေနက်ေပါ့…။
အဲဒီလို ျဖတ္ေလွ်ာက္ျပန္တိုင္းလဲ ရင္ထဲမွာ ဖရိုဖရဲနဲ႔ ဘာရယ္ လို႔ က်မကိုယ္တိုင္ မသိတဲ႔ .. သို႔မဟုတ္ သိဖို႔မၾကိဳးစားရဲခဲ႔တဲ့ အရာ တစ္ခုခုကို ေရငတ္သလို ဆာေလာင္စိတ္နဲ႔ ၾကိတ္မွိတ္တမ္းတရင္း ေျခလွမ္းမမွားေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတာပါေမာင္ရယ္..။
တကယ္ေတာ့ ညအေမွာင္မွာ လွေအာင္ရဲ့ ျဖားေယာင္းမွဳေၾကာင့္ က်မသိပ္ခ်စ္မိသြားတဲ႔ ေမာင္ဟာ ေဆးလိပ္ မေသာက္တတ္ပဲ စေသာက္ခဲ့ရင္း အမွတ္တရ ေမာင့္နွဳတ္ခမ္းေမြး စစ ကို မီးေလာင္သြားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္သင့္ပါသလားေမာင္………… လံုေလာက္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္သင့္ပါသလား….။
အဲဒီ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ ကေလးရဲ့ လမ္းနဲ႔ မနီးမေ၀း စားပြဲေလးမွာ အျမဲတန္းဘဲငန္း တစ္ေကာင္လို က်မျပန္လာခ်ိန္နီးတိုင္းလည္ပင္းရွည္ ေနတတ္တဲ့ေမာင္ဟာ က်မ ဘ၀မွာအေရးအပါဆံုး ေပါ့…။
ျပီးေတာ့ အျပံဳးေတြေပးလို႔ အမုန္းေတြေ၀းေစရင္း ခ်စ္ျခင္း အတိန ဲ႔ အျပစ္ကင္းအၾကည့္ေတြေပးတတ္တဲ့ေမာင္ဟာ က်မရဲ့ ေျခသုတ္ခံုလို ရိုက်ိဳး ခဲ့မယ္ ..က်မရဲ့ အထက္ဆင္လို ခိုင္က်ဥ္ခဲ့မယ္ ဆိုတာ ယံုျပီးသားပါေမာင္ရယ္…။
တကယ္ေတာ့ က်မဟာ ခုလို ေစာေစာစီးစီး ေမာင္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ဖို ႔ အစီအစဥ္မရွိခဲ့ပါဘူး …။
အရမ္းရြ အခ်ိန္တန္လို႔ ႏြမ္းလ်အိမ္ျပန္ဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေနခဲ့လို ့မဟုတ္ဘူးေမာင္……….မွန္းဆ ထမိန္လွန္ခ်င္တဲ့ေမာင့္ရဲ့စိတ္ကို
ဘရိတ္အုပ္သင့္ခဲ့တာေပါ့ေမာင္ရယ္…………။
ေမာင့္ရဲ့ ပိန္ကပ္ေညာင္နာတဲ့ ဥပဓိရုပ္နဲ႔ အသံေသးအသံေၾကာင္ အသံျပာပန္းနာရင္ၾကပ္ စကားသံေလးေတြနဲ႔ က်မရဲ့ သနားစိတ္ကို ငါးျမွားခ်ိတ္မပါပဲ အမိခ်ိတ္ျပီး ငပိသိပ္ဖို႔ ေမာင္ ၾကံရက္ခဲ့ပါသလားကြယ္……။
..................................
အိမ္ေရွ႔ က မန္က်ည္းပင္ ငုတ္တုိၾကီးေပၚမွာ ထိုင္လွ်က္ သူမ၏ စာကိုဆံုးေအာင္မဖတ္ခ်င္ေတာ့ ….။
တကယ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ စေသာက္စ မေသာက္တတ္ေသာက္တတ္ ျဖင့္ သူမ၏ ထမိန္ေပၚမီးပြားက်ခဲ့သည္ကို အစိုးရိမ္လြန္ခဲ့ရသည့္ကိုယ့္အျဖစ္ ဘယ္သူ ့ကိုမွလဲ ရင္ဖြင့္ေျပာမျပခ်င္ေတာ့…..ရင္ထဲမွာသိလိုက္သည္ကေတာ့
ေၾသာ္……… ကျမင္းမ တစ္ေယာက္ရဲ့ ျဖဲ ဟ ေလကန္ခ်က္ကို ငါ့ခမ်ာေငးနားေထာင္ရင္း ေၾကြက်သြားသည့္ ေဆးလိပ္ မီး စကို သာ အျပစ္တင္ရင္း…………… မိုးနွင္းတို႔ ကေတာ့ေၾကြဆဲေပါ့……………..။
ျငိမ္းေဇဦး
