အပိုက္ခံခ်င္ ေနျပီ ဆိုတဲ႔ ဆုဖလား ၾကီး

ထာင့္ကန္ေဘာ လို အလစ္မွာ
သန္သန္မာမာ ကန္ထည့္သြားတယ္..။


ရင္ဖြင့္ထားလိုက္မိတယ္
ရင္ဘတ္ကို အပူရွပ္မွာမေၾကာက္တဲ့
အရက္ပူပ်ံေနတဲ႔
အသည္းတျခမး္ေျခာက္ေနတဲ႔
အရက္သမားလိုကို ဖြင့္ထားမိတာ....။

ေထြးကနဲ ေအးကနဲ
ေႏြးကနဲ ရင္ဘတ္ထဲ အရွိန္နဲ႔၀င္လာလိုက္တဲ႔
အဲဒီအခ်စ္ေတြနဲ႔
ဒီတေခါက္ေတာ့ ထြက္လိုက္ရျပီထင္ပါရဲ့.
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ဘယ္သူမွ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္မရဖူးတဲ႔
ဒါမွမဟုတ္ အကုန္လံုး ေခ်ာင္ထုိးထားတဲ႔
ဒါမွမဟုတ္ ဆတ္ေဆာ့မိလုိ႔ပါဆုိတဲ့စကားနဲ႔ ျပန္ခ်သြားတဲ့ ဆုဖလားကို မွ
ဘ၀နဲ႔ ျမတ္နိုးပါတယ္ဆိုလား ...
အဲ..အဲ... အဲဒီ နုထြား ေလးကို
မိန္းမေရ ကေလး ငိုေနျပီ ....
ငိုေနျပီလို႔ တက်ီက်ီ ေျပာပစ္ခ်င္ျပီ ..။


ျငိမး္ေဇဦး

ကေလးတေယာက္လို တမ္းတ

ရွမး္ျပည္ကိုခ်စ္တယ္...
ခရီးထြက္ခ်င္တဲ႔ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္တယ္...
ပဲပုတ္ ၾကမး္နဲ႔ ရွမ္းဆန္ကိုခ်စ္တယ္....
တို ့ဟူးေႏြးကိုခ်စ္တယ္....
မီးလင္းဖိုေဘးက အခါးေရၾကမ္း နဲ႔ ညေတြကိုခ်စ္တယ္...။

သိပ္ေအးတဲ႔ေဆာင္းမွာ ဂြမ္းကပ္ေစာင္ထဲက ညကိုခ်စ္တယ္...
အားလံုးထက္ပိုျပီး မြန္းဆန္ဟြန္ ကိုခ်စ္တယ္...
ရွမ္းျပည္ရယ္
ယမ္းေတြေ၀တုန္းလားကြယ္
မြန္းရယ္.. လြမ္းတယ္
ေတာင္တန္းေတြေတာင္ ညိဳေမွာင္လို ့
ငိုေအာင္ ျပဳစားတဲ့ ညေတြကိုခ်စ္တယ္
ခ်စ္တယ္..

ခ်စ္တယ္...
ခ်စ္တယ္ ကြယ္...................။

ျငိမး္ေဇဦး

ၾကက္တူေရြးမ်ား နွင့့္ အခ်ဥ္ေပါက္မွဳ

ဖြင့္ဆိုမွဳေတြ ...
အဲဒီ ဖြင့္ဆိုမွဳေတြ ပလူပ်ံေနတဲ႔ ရပ္၀န္းၾကီးထဲမွာ
အဆိုအမိန္႔ ဆီျပန္..
ဘာဘီက်ဴး ..
အဖုတ္ အကင္..
အျပဳတ္ အခ်ဥ္ေတြ ....
အဟုတ္ပင္ ရြာရြာခ်ေနလိုက္တာ မစားရ ၀ခမန္း...။

အတိအက် ကေတာ့ မ်က္နွာကို တံေတြးနဲ႔ ပက္ေနသလိုပါ။


အတိတ္ဆိုတာ ဟ၀ွာ
အနာဂတ္ ဆိုတာ ဟိုဟာ
ပစၥဳပၸာန္ ဆိုတာ ဂလိုပါ...။

ဗုဒၶက ဒီလို
သခင္ေယရွုက ဟိုလို
အလာဟ္အရွင္ က ေဟာဒါ
မစၥတာ ကြန္ျဖဴးရွပ္က ေဟာသလို
အရစၥတိုတယ္က ဒီလို..........
ေတာ္ၾကပါေတာ့ဗ်ိဳး...................
အဲသလို မိုးလံုးညံေအာင္ ေအာ္ေတာင္းပန္ရမွာလား...။


ကဲ ေလ ထူးပါဘူး
ဒို ့ျမိဳ႕ က စိတၱဇေ၀ဒနာသည္ၾကီး ေဒၚပုမ က
ထမိန္ လွန္လွန္ျပရင္း
“ဘ၀ဆိုတာ ေဟာဒါဟဲ့ ေဟာဒါ”လို႔
ေစ်းလည္ေခါင္ လူစည္စည္မွာ ေအာ္ေအာ္ ရယ္တာကိုပဲ
ပုဆိုးလည္ပင္းသိုင္းရင္း ခပ္ရိုင္းရိုင္း ကိုးကားလိုက္ေတာ့မယ္
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ ေဟာဒါဟဲ့ .. ေဟာဒါ.......။

အေမွ်ာ္နဲ႔အေၾကာက္

လက္ဆယ္ျဖာထိပ္မွာမိုးလို႔
ျပိတၱာမိ်ဳးေတြလဲ အပါယ္ေၾကာက္တာပဲ....။


ျငိမ္းေဇဦး