အမွတ္တမဲ့နဲ႔
ျဖတ္ခဲ့တဲ့ခရီးေပါင္း မ်ားျပီ....
နည္းနည္းပါးပါးမ်ား...ဂရုထားခဲ့ရင္ေတာင္
ဇနီးေကာင္း နုထြား ခပ္ရွားရွားေလး..
ေအးေအးေဆးေဆး ခရီးမမ်ားပဲ ရ...
အဆင္ေတြေျပ....
ဘုစု ခရု ေတြထြန္းကား...
ထင္ထားတာထက္ပို ထြန္းကား...
မဟား ဒယား ကို ထြန္းကား...
စိတ္ေတြဘာေတြလဲ တဖြားဖြား ညစ္ေပါ့.....။
က်ဳပ္က ဘယ္ေတာ့မွ အရြယ္မေရာက္
နွစ္ဆယ္ေလာက္ ပဲ ထင္တဲ ့စိတ္န ဲ့
မွင္န ဲ့အိပ္ ေနတာ ဇရာဆိုတာ
နားစမ္းပါ ေပါ့...........။
ဟိုမွာ ..ဒီမွာ..
ငိုစရာ..ရီစရာ
ညိဳျပာရီ..ကညာမ်ားေတြ႔လို႔ကေတာ့
ကို ဟာ ဒီမွာ...ဆိုကာ ပလီကာ...
ဂစ္တာသံေပး..
မယ္ဒိုလင္သံေပး..
ဘာတူရိယာမွ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေလခြ်န္သံေပးလို႔
ဟန္ေရးေတြက အျပတ္ျပခ်င္တုန္း........။
မည္ကာမတၱမဟုတ္တဲ့
ျမတ္နိုးမွဳေတြေနာ္..
ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္တဲ့
ေမတၱာတရားေတြေနာ္
ထမင္းထုပ္ နဲ ့လိုက္ရွာ
သိုးသြားမယ္ေနာ္ ....
အဲဒီလို....
ေၾကျငာအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ခါးေညာင္းေအာင္ ရပ္ေအာ္ေနတဲ႔
မီးပိြဳင့္လမ္းဆံုက ဂ်ာနယ္ အေရာင္းသမားတစ္ေယာက္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေစ်း ဆြဲဆြဲတင္ေနရတာေတာင္
အမွတ္တမ ဲ့ေနတုန္း...။
အမွတ္တမ ဲ့ေနတုန္း.....
မခ်ိျပံဳး ဟာ ၀ုန္းဆို မ်က္နွာသစ္ကန္ေရွ ့က
မွန္ ထဲ ခုန္၀င္ ...
ငါ့ကို မခ်ဳိမခ်ဥ္ျပန္ၾကည့္လို႔
ငိုင္ မိတ ဲ့မနက္............။
ျငိမ္းေဇဦး
