အင္းဆက္

ဒီမယ္
ဒို႔ကခပ္ခြာခြာေနတတ္တာ
ေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းတရားေတြမပ်ိဳးခ်င္လို႔
ဒီလို...ကိုယ့္သိမ္ငယ္မွဳကိုတန္ဖိုးျမွင့္...........။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ
အတိတ္ေတြမ်ိဳျပီး
အိပ္ေနလို႔လဲမရေသးဘူး
ေျမြတေကာင္ေလာက္မွ ေသြးမေအးတတ္ေတာ့............။

ရြက္စိမ္းေတြေတာ့ ပိုပို ၀ါက်င့္လာျပီ
သံဓါတ္ၾကြယ္၀တဲ႔ကမၻာစိမ္းစိမ္းၾကီး
ေအာက္ဆီဂ်င္နဲ႔ျပာလြင္လာသလို
အဲဒီရင့္ေရာ္ျခင္းဟာ မအီမသာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔
ျပဲျပဲစင္ေအာင္ အံအံခ်ခဲ့တာ
ေျမျပင္မွာ ပြလို႔ ရြက္၀ါေတြ ေၾကြက်...။

ငါတို႔ဟာၾကီးျမတ္ျခင္းေတြအတြက္
ကုတ္အားေတြယူၾကတာေပါ့
ရွုပ္သလားမေမးနဲ႔

ငါတို႔....အဆင္တန္ဆာေတြကို မက္ေမာလာၾကတာေပါ့
၀စ္လစ္စလစ္အလွေတြကို ၾကိတ္တန္ဘိုးထားတတ္လာၾကတာေပါ့
မေနာကံေတြ ေဖာင္းပြလာၾကတာေပါ့
သန္ရာသန္ရာ ဘာသာေဗဒနဲ႔
အတၱကို လိမ္ေမာ္သီးေတြလိုသီးပစ္လိုက္ၾကတာေပါ့
အဲဒီမွာ ပဲ အခ်စ္ေတြက စပ်စ္ရည္ျဖစ္သြားၾကတာေပါ့........။

အာရိယံလို ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ အတင္းအိပ္မက္ပစ္ခ်င္ၾကတာေပါ့
၀ိဥာဥ္ဟာ နွလံုးအစားထိုးသလို ျဖဳတ္ ...
တပ္....
နွဳိး လို႔
တျခားတေယာက္အျဖစ္ နိုးထခြင့္ ဘယ္ေတာ့မွမေပးတဲ႔
ပိုးတံုးလံုးတေကာင္ေပါ့...
တေရြ ့ေရြ ့ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ျခင္းနဲ႔
ေလညွင္းမွာ ေတာင္ပံခတ္ခြင့္ေတာ့ရွိတာေပါ့
ေကာင္းကင္မွာပ်ံသန္းျပီး အလွဆံုးပန္းခင္းၾကီးကို ရွာေဖြခြင့္ရွိတာေပါ့

အဲဒီမွာပဲ ေတာင္ပံခတ္ေနတ ဲ့ နတ္မိမယ္ေလးေတြ ပင့္ကူအိမ္ၾကီးထဲ
အျမဲျငိေတာ့တာေပါ့.............

အင္းၾကည့္ေလ ငါတို႔ေတြဟာ အင္းဆက္ေတြပဲမဟုတ္လား...

ဆိုတုန္းေျပာတုန္းရွိေသး
အရက္စိမ္ရည္ဖတ္ထဲက ဘက္တီးရီးယားေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းခုန္ခ်သြားတာေပါ့

စိတ္ဟာ ကူးစက္ေရာဂါေတြရဲ့ အသံထက္ျမန္တ ဲ့ ယာဥ္ပ်ံတစင္းျဖစ္ေနတာေပါ့

ဒီမွာပဲ သီတာေဒ၀ီဟာ မဒမ္က်ဴရီကို မ်က္စပစ္ျပျပီး မီးပံုထဲ ခုန္ခ်သြားခဲ့တာေပါ့

ဒီမွာပဲ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ ကမၻာမီးမေလာင္ခင္ သားေကာင္ခ်မနင္းမိေအာင္
မီးနင္းျခင္းအတတ္ပညာကို ေလ့က်င့္ၾကတာေပါ့

ထရိုဂ်န္ျမင္းကို အပ်ိဳရံအသင္းေတြနဲ႔
သီခ်င္းေတြဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ဟယ္လင္ဟာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ဘုရင္န ဲ့မွ မခ်စ္ခဲ့တာေပါ့

ဒီမွာပဲ ဣထိယေတြရဲ့ က်ဆံုးခန္းဟာ တညလံုးနမ္းရာက စတယ္ဆိုတ ဲ့
ယုတၱိေဗဒေတြ ထြန္းကားလာခဲ့ၾကတာေပါ့

ဒီမွာပဲ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းတ ဲ့စိတ္ေတြက အိုဗာ၀ိတ္၀န္တိုမွဳေတြကို ျဖဲကားေမြးဖြားခဲ့တာေပါ့

ကဲ... ၀ိဇၨာတပါး
စိတ္နာသြားျပီ
ေလာကကို
သိကၡာရွားတ ဲ့ ျပိတၱာမ်ား
အဘိဇၨာပြား မိစၦာအမွားေတြနဲ႔ခ်ယ္သ ေနသမွ်ေတာ့
ဘယ္ဘ၀မွ တကယ္တညေတာင္ အတူမရွိလိုေတာ့ဘူးတဲ့....။

ဒီလိုကိုယ့္သိမ္ငယ္မွုကိုတန္ဘိုးျမွင့္ရင္း
သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဥံဳခံ ညည္းလို႔
ပန္းသီးတျခင္း
၀ိုင္တပုလင္း
ေလညွင္း
ျမက္ခင္း
ပန္းန႔ံေတြသင္းတဲ႔ ညေနအသစ္စက္စက္မွာ
ေတာင္ပံေတြနာေနတ ဲ့ အင္းဆက္ေပါ့............................။


ျငိမ္းေဇဦး