Sunday, November 15, 2009

ကိ

ခုတေလာ အခ်စ္ကဗ်ာေတြ ေရးလို ့မရေတာ့ဘူး ။ ရင္မခုန္ေတာ့ဘူးလား ဆိုေတာ့လဲဟုတ္ေသးဘူး။
အလုပ္ကပင္ပန္း အိပ္ေရးကမ၀ ေထြလီကာလီေတြကေန႔စဥ္ ေနထိုင္မွဳထဲမွာ ပိုပိုမ်ားလာေတာ့စာေတာင္မေရးျဖစ္ေတာ့သေလာက္ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထား။
ဒီၾကားထဲ လံုမက အျမဲ တန္း စိတ္မခ် မွဳေတြနဲ႔ ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲမွဳဒဏ္ကိုလဲ ခဏခဏ ခံရေသးေတာ့ လူမွာ ဆံပင္သာမေကာင္းရင္ ထိပ္ေျပာင္ရေတာ့မယ့္ကိန္းကရွိေနတယ္။
ဘယ္သူမျပဳမိမိမွဳေတြကလဲ ဘ၀မွာ မ်ားခဲ့တာကိုး။ ဒါန ဲ့ ခုလို ေအးစက္စက္ ပ်င္းရိဖြယ္ တနဂၤေႏြ ေန႔ေတြမွာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ လွည့္လိုက္ပါဦးမယ္ေလ ဆိုျပီး ထြက္လာရင္းအဘိုးၾကီးေလးတစ္ေယာက္ တုတ္ေကာက္န ဲ့ တေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္ေနတာ ေတြ ့ရေတာ့ ကာတြန္းဆရာၾကီး ဦးဟိန္စြန္းေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရတယ္။


တခါတုန္းက ျမိဳ႔ငယ္ေလးတစ္ျမိဳ႔မွာ အင္မတန္မွ မိန္းမကိစၥရွုပ္တဲ့အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္န ဲ့ အင္မတန္မွ ေအးေဆးတည္ျငိမ္ျပီး သည္းခံစိတ္ရွိတဲ့ သူ ့ဇနီးအဖြားၾကီးတေယာက္ရွိသတဲ့။
အဘြားၾကီးဟာ ရွိတဲ့ေငြကေလးေတြ အတိုးခ်ျပီး ေအးေအးလူလူနဲ႔ ဘုရားတရားအလုပ္ကေလးကိုလုပ္ရင္း အင္မတန္ တာ၀န္ေက်ပြန္တဲ့ဇနီးေကာင္းတေယာက္ျဖစ္သလိုအဘိုးၾကီးဟာဘယ္ေလာက္ မိန္းမရွုပ္သလဲဆိုရင္ အိမ္မွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္ ထမင္းခ်က္လာလုပ္ေပးတဲ့ မိန္းကေလးေတြကိုေတာင္ သူက ျပီတီတီ န ဲ့ ရရင္ ရသလို လက္စြမ္းျပေလ့ရွိသတဲ့။

အဲသလိုမွ မဟုတ္ျပန္ရင္လဲ သူ ့လက္ထဲ ေငြရွိလို ့ကေတာ့ ျမိဳ႔ရဲ့ ေတာင္ဖက္ ရပ္ကြက္အစပ္က ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္း တရားမ၀င္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ တည္းခိုခန္းမွာ ျပည့္တန္ဆာအသစ္ေလးေတြ
ေရာက္တိုင္း တာ၀န္ ေက်ပြန္စြာနဲ႔ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသတဲ့။

အဲဒီကိစၥေတြကို အဘြားၾကီး သိသြားျပီးသကာလ၊ အဘြားၾကီးဟာ သူ ့ေယာက္်ားအဘိုးၾကီးကို ေငြေၾကးဆိုလို ့ျခဴးတျပားမွ ေပးမကိုင္ေတာ့ပဲ အဘိုးၾကီး ဘယ္သြားသြားဘာလုပ္လုပ္ အျမဲတန္း
စိတ္မခ်မွဳန ဲ့အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ေနရေတာ့တာေပါ့။ သူ ့ခမ်ာမွာ အိုၾကီးအိုမက်မွ သူ ့လင္ေတာ္ေမာင္ ငေပြၾကီးေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာေတြကိုေတာင္ မျမင္နိုင္ေတာ့ပဲ သံသရာ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္မယ့္ေမာဟေတြ သံသယေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ အသက္ရွင္ေနရေတာ့တာေပါ့။

အဲသလိုနဲ႔ အဘိုးၾကီးဟာ ညေန ဆည္းဆာေရာက္ျပီဆို ထမင္း ၀ိုင္းမွာ သူ ့မယား မ်က္နွာကို ေလးေလးနက္နက္ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ၾကည့္ျပီး သူ ့မိန္းမ သူ ့အေပၚဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္းေတြ
ကို ဟိုး ငယ္ ငယ္ တုန္းက ေန ပစၥဳပၸာန္ကာလအထိ ဗာရာဏသီခ်ဲ႔ရင္း ေျပာေတာ့တာေပါ့။

အဘြားၾကီးမွာလဲ ရိုးသားမွဳကလည္းအျပည့္ ၊ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြလဲ မေတြးတတ္ ၊ မစဥ္းစားတတ္တဲ့ သေဘာျဖဴအူစင္း ၊ ယံုတတ္ ၊ ခ်စ္တတ္ ၊ တန္ဘိုးထားတတ္တဲ့ အမိ်ဳးသမီးၾကီးကလည္းျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့
အဘိုးၾကီးေျပာသမွ် ျပံဳးျပံဳးေလးနားေထာင္ရင္း သူ ့ခမ်ာ ၾကည္နူးရရွာတာေပါ့။

ညစာစားျပီးျပီဆိုတာန ဲ့အဘိုးၾကီးဟာ အဘြားၾကီးလက္ကေလးကိုဆြဲျပီး စပါယ္ရံုေလးေတြ ဇြန္ပန္းရံုေလးေတြ ေဘး ပိေတာက္ ပင္ၾကီးေတြ ၊ ငုပင္ၾကီးေတြ ၊ အစီအရီေပါက္ေနတဲ့သူတို႔ျခံ၀ိုင္းထဲမွာ
လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့တာေပါ့။

အဘြားၾကီးမွာလဲ ငယ္မူငယ္ေသြးေလးေတြ ျပန္ ရ၊ ဟိုးတုန္းက ညားကာစ အၾကင္လင္မယား ဘ၀တုန္းက ခံစားမွဳေလးေတြျပန္ရွင္သန္ ၊ အခ်စ္ရနံ႔ေလးေတြေတာင္သူ ့စိတ္ကူးထဲ သန္းလာေတာ့တာေပါ့။

အဲသလိုန ဲ့ အကာသ ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးအေမွာင္က်လာခ်ိန္မွာ အဘိုးၾကီးန ဲ့အဘြားၾကီး ဇနီးေမာင္နွံဟာ သူတို႔ရဲ့ ေအးျမျငိမ္းခ်မ္းလြန္းတဲ့အိမ္ကေလးထဲျပန္၀င္ျပီး အဘိုးၾကီးဟာ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ေျပေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ထိုင္ရင္းတခုခုကို အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ေလးေလးနက္နက္ၾကီးကို သံုးသပ္ေတာ့တာေပါ့။ခဏၾကာေတာ့ အဲသလို တေယာက္ထဲ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႔ျပီး သံုးသပ္ေတြးေတာရင္း
ေျဖးေျဖးေလးေလးန ဲကြ်န္းေလွကားၾကီးလက္ရမ္းကိုကိုင္လို႔အိမ္ေပၚထပ္ကို ေျဖးေျဖးေလးေလးတက္သြားေတာ့တာေပါ့။

မၾကာခင္မွာပဲ အဘိုးၾကီးရဲ့ ၾသဇာလဲ ရွိ က်က္သေရလဲ ျပည့္တဲ့ ဘုရားရွိခိုးသံကို ခပ္ အုပ္အုပ္ၾကားရေတာ့ အဘြားၾကီးမွာ ကြမ္းသီးကေလးေတြ ညွပ္ေနရင္းက ရင္ဘတ္လက္န ဲ့ဖိျပီး ၀မ္းသာလြန္းလိုက္တာမွ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ပါပဲတဲ့။

အဲဒီ ေန့ ကစျပီး အဘိုးၾကီးဟာ မနက္လင္းအားၾကီးဆိုလဲ ပရိတ္ၾကီး ေတြ ရြတ္ဖတ္၊ ဆီမီးေတြ ထြန္း ေရခ်မ္းေတြကပ္ န ဲ့ တကယ့္ကို ဘာသာတရားမွာေမြ႔ေပ်ာ္ သြား တဲ့ သတိ သံေ၀ဂေတြနဲ႔ သံသရာ ၊ ဒုကၡ ၊ ဘ၀ျဖစ္တည္ရျခင္းအေၾကာင္းေတြကိုနက္နက္ရွိုင္းရွိုင္း
ျပည့္ျပည့္စံုစံု နွလံုးသြင္းေနသူၾကီးတေယာက္
အေနန ဲ့အဘြားၾကီးရဲ့ စိတ္မွာ အင္မတန္မွပီတိျဖစ္မိသတဲ့။

အဲသလို အဘိုးၾကီးဟာ ဘုရားန ဲ့တရားနဲ႔ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလာလိုက္တာ ဟာ ရက္အတန္ၾကာလို ့ တစ္လကိုးသီတင္းျဖစ္လာေတာ့တာေပါ့။
အဘြားၾကီးဟာလဲ သူ ့ခင္ပြန္းအဘိုးၾကီး တရားအားထုတ္ဖုိ႔ လိုေလေသးမရွိ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြအကုန္ျဖည့္ဆည္းလို႔ ဇနီးမယားေကာင္းတို႔ရဲ့ အမူအက်င့္အတိုင္း ပါရမီျဖည့္ရက်ိဳးနပ္တဲ့သူ ့ဘ၀ကိုၾကည္နူးေနတာေပါ့။

တေန႔မွာ အဲဒီ ဇနီးေမာင္နွံ ရဟန္းဒါယိကာ အျဖစ္န ဲ့ ဆြမ္းကြမ္းေဆး၀ါး အစစအရာရာလွဴ ဒါန္းေနတဲ့ ဦးပဥၹင္းေလး ဟာ သူ သီတင္းသံုးေနတဲ့ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္နဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္ဘုရားဖူးသြားမွာမို႔
အဘြားၾကီးဟာ ဦးပဥၹင္းေလး အတြက္ လိုအပ္တာေတြ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို ့ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ အပါတ္စဥ္အတိုးေကာက္ရမယ့္ ျမီစားေတြနဲ႔ အတိုးေရာအရင္းေရာျပန္ဆပ္မည့္သူေတြ ဆီကို သြားျပီးစာရင္းရွင္းစရာကလဲရွိေနတာေပါ့။

ဒါန ဲ့ ေန ့လည္စာ စားျပီးခ်ိန္မွာ အဘြားၾကီးဟာ ဓမၼကထိက လို တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းေနျပီျဖစ္တဲ့ အဘိုးၾကီးကို စာရင္း ေတြေရးမွတ္ထားတဲ ့ လယ္ဂ်ာစာအုပ္ကေလးေပးလိုက္ျပီး ျပင္ဆင္စရာေတြဆက္ျပင္ဆင္ျပီးက်န္ခဲ့တာေပါ့။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ မြန္းလြဲ လာယံုမက သူရိယ ေနမင္းဟာ အေနာက္အရပ္ကိုယြန္းလို႔ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အထိ အဘိုးၾကီးဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္မလာဘူးတဲ့။

အဘြားၾကီးမွာ စိတ္ေတြကပူ ၊ ေယာက္်ားျဖစ္သူ အဘိုးၾကီးမွာ ထြက္သြားတုန္းကလဲ ေတာင္ေ၀ွးကေလး တဆ ဆ န ဲ့ေပါ့။ တခုခုမ်ားျဖစ္ေနသလားဆို တ ဲ့ ပရိေဒ၀ ေသာကေတြနဲ႔ ျခံ၀မွာ အဘိုးၾကီးျပန္လာမယ့္လမ္းကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရင္း
ညီအကိုမသိတသိ ေမွာင္ရီတေရာမွာ အဘိုးၾကီးဟာ ညာလက္နဲ႔ေတာင္ေ၀ွးကေလးကို ေထာက္ ၊
ဘယ္လက္န ဲ့ခါးကေလးကို ပြတ္ရင္း ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းန ဲ့ ျပန္လာပါေတာ့တယ္တဲ ့။

အဲဒီမွာ အဘြားၾကီးက စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြန ဲ့သူ ့ခ်စ္ခင္ပြန္း တရားသမားၾကီး ျမင္းလွည္းမ်ားတိုက္မိသလား ၊ ဆိုက္ကားမ်ားပြတ္ဆြဲသြားသလား ဆုိတ ဲ့ေမးခြန္းကို အေလာတၾကီးေမးတာေပါ့။
အဘိုးၾကီးက ေတာ့ ေျဖးေျဖးေလးေလးေျဖရွာတာေပါ့ သူ ဘာမွမျဖစ္ေၾကာင္း ။
အဲဒီလိုေျဖလိုက္ေတာ့အဘြားၾကီးမွာ စိတ္သက္သာရ ရသြားျပီး အဘိုးၾကီးကို ေငြေတြရခဲ့သလား ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေမးလိုက္တဲ ့အခါမွာအဘိုးၾကီးဟာ ပက္လက္ကုလားထိုင္ ေပၚ တင္ပါးလႊဲေလးထိုင္ရင္းေတာင္ေ၀ွးကို
တိုင္ေထာင့္မွာ ကပ္ ေထာင္လိုက္ျပီး သူ ့ခ်စ္ဇနီး အဘြားၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းက အနာဂါမ္ျဖစ္သြားတဲ့ သူေတာ္စင္လို ' ရွင္မေရ.. ေငြကိစၥေတာ့ မေမးပါန ဲ့ေတာ့ ... 'လို ့ေျဖရင္း
စကားကတ၀က္တပ်က္န ဲ့ရပ္သြားပါသတဲ ့။

အဘြားၾကီးဟာ အဘိုးၾကီးမ်က္နွာက အဓိပၸါယ္ေတြကို ရွာေဖြ နားလည္လိုတ ဲ့
မ်က္လံုးေတြန ဲ့ၾကည့္ရင္း အဘိုးၾကီးဆက္ေျပာမယ့္စကားကိုေစာင့္ေနခ်ိန္မွာေတာ့
အဘိုးၾကီးက မစံုေတာ့တဲ့သြားေတြကိုစိရင္း ပါးစပ္ကို မဟတဟ သြားၾကားထဲက ထြက္လာတဲ့ေလသံနဲ႔ ထပ္ေျပာလိုက္တာကေတာ့ ' ကိေလသာ မ်ား တယ္ဆိုးသကြာ ' လို ့ျဖစ္ပါသတဲ့။

အဲဒီမွာအဘြားၾကီးဟာ တသက္လံုးထိမ္းလာရတဲ့ေဒါသေတြ ၀ုန္းကနဲေပါက္ကြဲျပီး အဘိုးၾကီးမ်က္နွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ' ေအာင္မယ္ေလးတိပိဋကၾကီးရဲ့ ......ကိမယ့္ကိက်ဳပ္ကိ ပါလားေတာ္..'လို႔ခပ္မာမာေအာ္လိုက္ပါေတာ့သတဲ့။


ျငိမ္းေဇဦး


Monday, November 2, 2009

ၾကြက္ေၾကာ္ ခ်င္ျခင္း

ထန္းရည္မူးေတာ့ကြဲ်ခိုးေပၚ
ကမၻာၾကီး နွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္နွစ္မွာပ်က္ခဲ့ေသာ္...
မဆီမဆိုင္ ထမိန္ မနိုင္ .......

သူ ့ေမကလႊား... အားအားယားယား
ပြားပဲ ပြားနိုင္လြန္းၾက ......။


ဥပုဒ္သည္ေတြ အတင္းေျပာတ ဲ့အနား
ၾကြက္ေၾကာ္၀ါးရင္း ထန္းရည္ မူး တာ
ျပႆနာေတာ့သိပ္မဟုတ္လွပါဘူး ။

သူတို႔ကေတာ့
ေန ့တဓူ၀ အေသးအဖြဲေတြနဲ႔
ေဖာင္ဖြဲ႔ျပီး ေမွ်ာေနၾကတာေပါ့ ။

က်ဳပ္ကေတာ့
ဒီလို ေဆာင္း ဦးဆို
ထန္းရည္ခ်ဳိ တက်ည္ေတာက္
ငရုတ္သီးေျခာက္ နိုင္နိုင္
ၾကက္သြန္ဥၾကီး နိုင္ နိုင္
ဆီနိုင္နုိင္ ေရွာက္ရြက္နိုင္နိုင္နဲ႔

ပဲၾကီးေလွာ္သုတ္ တဇြန္း၀ါးလိုက္
၀ါးခြက္ ေျမွာက္ျပီး တက်ိဳက္ မိ်ဳလိုက္
ၾကြက္ေၾကာ္ ကိုက္လိုက္
နွမ္းဖတ္ခ်ဥ္သုတ္ ကေလး ျမံဳ ့လိုက္
ေဆးေပါ့လိပ္ေလး တဖြာဆြဲလိုက္
အဲသလို...
အင္မတိအင္မတန္နွစ္ျခဳိက္ဖြယ္ မနက္ခင္းေတြ
ခပ္ေထြေထြ ျပန္လိုခ်င္ေသးတာ...............။

ကိုယ့္အထာန ဲ့ကိုယ္ပါ
ဒီလို သာမန္ ထန္းရည္သမား
မူးမ်ားမူးလို႔ကေတာ့ ...
တြံေတးသိန္းတန္ကိုယ္တိုင္ ေလာ္စပီကာတက္ျဖဳတ္ခ်င္စိတ္
ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရ
အတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ျဖစ္သြားရေစမယ့္ေကာင္
အဲဒီလိုေဟာင္ဗြာလဗြာနဲ႔ ေထြးညိဳကိုလဲ
လြမ္းခ်င္ေသးတာ...။

ခုေတာ့ ထန္းရည္သမား ရွားသြားလိ ု့လား
ၾကြက္က ပဲ ေပါလြန္းသလား မသိ
သတင္းေတြၾကည့္လိုက္တိုင္း ၾကြက္လွဳိင္းၾကီးေတြ လယ္ဖ်က္သတဲ့.....

အမွန္က ၾကြက္သမုိင္း ကို မ်က္ေျချပတ္ေနၾကတာပါ
ဒီၾကြက္ေတြ ျပည္ဖ်က္ေနတာ ၾကာလွေပါ့............။


ျငိမ္းေဇဦး

Tuesday, October 27, 2009

အဓြန္ ့ရွည္မွဳမ်ား၏ဇစ္ျမစ္

မီးစာႏွိမ့္ထားတဲ့ ဖန္အိမ္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျမင္ယံုေလးပဲ.................
ေနခဲ့တဲ့ သူပါ..........

အလွသိပ္ၾကိဳက္ျပီး
ပ်င္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမတေယာက္ရဲ့
မွန္တင္ခုံေၾကးမံုျပင္လို စိတ္ဟာ အစက္အေပ်ာက္ေတြ မ်ားလွျပီ
ဆိုေတာ့လည္း..................

ပါရီျမိဳ ့ဟာ ေဘာင္းဘီခြ်တ္ ပက္လက္လွဲရင္း
ဲ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ၾကီး ျပျပျပီး ညွိ႔အားေတြ ေကာင္းေနသလို
ထြားကိ်ဳင္း သန္မာ ေနရမွဳေတြ ကို ျငီးေငြ ့လာခဲ့ျပီးသားေပမယ့္.........

ျခံစည္းရိုးအျပင္ကလူအခ်င္းခ်င္း
ငါတို ့ကပိုနီးသူေတြဆိုတဲ႔ ကယ္တင္ရွင္ေတြ ကို ေကာင္းခ်ီးေပးဖို ့

အဲဒီမွာ
ျငိမ္းေဇဦးဟာ ပါရီျမိဳ႔ၾကီးလို မျဖစ္မေန
ေန ... ေန... ပစ္ရေတာ့တာပါပဲ..................။


ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, October 25, 2009

Friday, October 16, 2009

သံုးစြဲသူမ်ား



ခ်စ္ျပၾကတယ္
အသည္းအသန္ခ်စ္ျပၾက....

ေျခေမြးမီးမေလာင္
လက္ေမြးမီးမေလာင္နဲ႔
တခ်ိန္တုန္းက ေတာ့ ကိုးမားေရာဂါသည္ေတြလိုေပါ့.....

အဲသည္ေတာင္ကုန္းေပၚက
ေရခဲတဲ့ေဆာင္းညေတြကိုသူတို့ မသိပါဘူး

ေမွ်ာ္လင့္စရာ ေအာင္ပြဲကလြဲလို႔
မနက္ျဖန္ေတာင္မက်ိန္းေသတဲ႔ တိုက္ပြဲေတြၾကားလဲ
သူတို႔မရွိခဲ့ပါဘူး.......

အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္နဲ႔
လူေသဖိနပ္ခြ်တ္မွ ကိုယ္ခ်ီတက္နိုင္မယ့္ဘ၀ေတြလဲ
သူတို႔မသိခဲ့ပါဘူး......။


ယမ္းန႔ံေတြဟာ
ပန္းန႔ံေ၀သလို နွစ္လိုဖြယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာလဲ
သူတို ့မသိခဲ့ပါဘူး....။

ေခတ္ကို
လိုသလို အသံုးျပဳဖို႔

ေျခနွစ္ေခ်ာင္းေအာက္က ကိုယ္ရပ္ေနရတဲ့ေျမကို
လိုသလို အသံုးျပဳဖို႔

ကိုယ့္အတြက္
အကြက္၀င္မယ္ဆို ဘာမဆို ရသမွ်
လိုသလိုအသံုးျပဳဖုိ႔

အဲဒီမွာ နွလံုးအတုနဲ႔ရွင္သန္ေနတဲ့သူေတြေပါ့.........
အျပံဳးအတုေတြလည္း ေပးတတ္တယ္..........။


ျငိမ္းေဇဦး


ဥေပကၡာေျမာက္ ကမၼသကာ

ေက်နပ္တယ္
ကိုယ့္အဓိပၸါယ္နဲ႔ကိုယ္
ရွင္သန္တာအသင့္ျမတ္ဆံုး...

ဘာေျပာေျပာ ဘာထင္ထင္
ဘယ္လိုျမင္ျမင္ မ်က္ေတာင္မခတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး....
အဲသမွာ ဘယ္လိုသတၱ၀ါရဲ့
ကဲ့ရဲ့မ်က္လံုးကိုမွ ေဖာက္ထုတ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာ
မုဒိတာ စတယ္ဆိုပါေတာ့...........။


ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္တူးဆြျပီး
ျမွဳပ္နွံပစ္ခဲ့ရတဲ့အတိတ္ေတြဟာ
အိပ္ေနပါေစေတာ့..........။

အနစ္နာခံခဲ့ေၾကာင္း
လူေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ဘ၀တခုလံုးေထာင္းေထာင္းေၾကေအာင္
အနင္းေျခခံခဲ့ရေၾကာင္း
ၾကံဳတိုင္းေမာင္းထု မေျပာတတ္ခဲ့တာ
ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ရွိပါေစေလ
အားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုးပါ
ဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္နွစ္သိမ့္မွဳေတြနဲ႔
အထီးက်န္မွဳကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့........။

ခ်စ္ဖူးတယ္
မခ်စ္ပဲလဲ တူတူအိပ္ဖူးတယ္
တူတူမအိပ္ရပဲ လဲ ခ်စ္ဖူးတယ္
ဘ၀ အေလ်ာ္အစားနဲ႔လဲ
အေစာ္ကားခံသတၱ၀ါကိုကယ္ဖူးတယ္....

အားနာလြယ္
သနားလြယ္တဲ႔ အားနည္းခ်က္နဲ႔
စကားမသြက္ခဲ့သမွ်ေတာ့
ကိုယ္ခံအားေကာင္းမွဆုိတာ
နားလည္ျပီးသား................

နွစ္မ်ားၾကာလာေတာ့
ခံနိုင္ရည္ ဟာ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာခရီးနွင္ခဲ့ပါျပီ..........

ဒီမွာ.....
ရိုးသားမွဳ ၊ ပြင့္လင္းမွဳ
နားလည္မွဳ ၊ ရိုင္းစိုင္းမွဳ အားလံုးဟာ
ဘ၀ကိုဖြဲ ့ညႊန္းရာ အဘိဓါန္ပါ
သိခ်င္ရင္ လာ ၾကည့္.....................
ဘာမွေတာ့ ကိစၥမရွိ.......။

ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, October 11, 2009

လူ ေကာင္းတေယာက္ ေသဆံုးျခင္း



ေသဆံုးျခင္းလက္တစ္ခုပ္ကို
အားရပါးရရွုရွိုက္ျပသြားခဲ့ျပီ
ေဟာဒီလူမိုက္ကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တုန္း။

ခုခ်ိန္က်ဳပ္ကထ အမွ်ေ၀လဲ
ဘ၀အေၾကပဲ ရွိတဲ့အေနအထားနဲ႔
ဒါေပမယ့္လဲ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို
ေျပာေနက်အတိုင္း
မင္းကိုအားက်တယ္ကြာပဲေျပာျပီး
ေလရူးေတြတေဖ်ာေဖ်ာတုိက္ေနတဲ့ေဆာင္းမွာ
ပု၀ါတစ္စလို လြင့္သြားျပန္ဦးေတာ့မယ္...။

က်ဳိးႏြံေသ၀ပ္ ငဲ့ညွာတတ္မွဳေတြက
ခင္ဗ်ားဘ၀ကို ေရတြင္းေဘာင္က ျပဳတ္က်တဲ့
ေခါင္းခု အႏြမ္းတစ္ခုလို စိုေစ
နစ္ေစ ခဲ့ျပီ။


က်ဳပ္အကိုလူေတာ္ ျဖဴေရာ္ခဲ့ရတဲ့
ေဟာဒီေဆာင္းဦးရယ္....
ဆယ္စုနွစ္မ်ား ကို အလ်ားလိုက္ခုန္ျပီးသာ ျပန္သြားလို႔ရလိုက္မယ္ဆို
က်ဳပ္အပိုမေျပာဘူး မီးကုန္ယမ္းကုန္ခုန္လို႔
အိမ္ေရွ ့မီးပံုေလး ေဘးက ေဆာင္းညေတြဆီအေရာက္ျပန္လာခ်င္ေသးတယ္။

ဗရမ္းဗတာ ျဖစ္တဲ့ေနရာမွာ ပါရမီရွင္
ေပြတဲ့ေတတဲ့ေနရာမွာ ၀ိဇၨာ
လုပ္ခ်င္ရာ လက္ရဲဇက္ရဲလုပ္တတ္တဲ့ ေနရာမွာ ရွာမွရွားဆိုတဲ့က်ဳပ္လိုေကာင္ကို
အျမဲ အျပစ္မဆိုခဲ့ဖူးပဲ အားက်တယ္ဆိုတဲ့ ခင္ဗ်ား
စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ နဲ ့ယဥ္ပါးတဲ့ခင္ဗ်ား
သင္ၾကားမွဳေပါင္းမ်ားစြာန ဲ့အေကာင္းဆံုးလူျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ခင္ဗ်ား
ဘ၀မွာ တခါဖူးမွ် အမွားမလုပ္ဖူးတဲ့ခင္ဗ်ား
ရိုးသားစြာ ေသဆံုးခဲ့ျပီ။

ခုေတာ့ ....
တခ်ိန္ တို ့ညီအကိုေတြျပန္ေတြ ့ၾကျပီဆိုတာန ဲ့
အိမ္ေရွ ့ဂစ္တာ၀ိုင္းဖြဲ ့၊ ေရေႏြးၾကမ္းအိုးေလးတည္
ၾကယ္ေတြကိုၾကည့္၊
တိမ္ေတြကိုၾကည့္၊ တတိတိျပိဳက်တဲ ့ညကို ၾကည့္ရင္း
မင္းတို ့သီခ်င္းေတြဆိုရင္
စည္းခ်က္လိုက္လို ့နားေထာင္ခ်င္........
ဆိုတ ဲ့....
ငါ့အကိုရဲ့စ်ာပနမွာ....။

မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းခဲ့......................။

ျငိမ္းေဇဦး


Saturday, September 26, 2009

စၾကၤ၀ဠာကို ငံု႔ၾကည့္မိတဲ့အခါ...

ပင္ပန္း၏
လြမ္း၏ ။

ပိတ္ဆို႔ျခင္းမရွိ
ထြက္ေပါက္လည္းမရွိ ။

သြားစရာမရွိ
ေရႊ႔လ်ားလိုမွဳလည္းမရွိ။

ရွင္သန္လိုျခင္းမရွိ
ေသဆံုးလိုျခင္းလည္းမရွိ။

ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္မိ၏
တိမ္မ်ားအား စိတ္ကူးျဖင့္ ခ်ိန္တြယ္ၾကည့္မိ၏။

ထိုအခါ...
တိမ္လႊာေတြေပါက္ကြဲလို ့မိုးမည္းၾကီးရြာ၏
မိုးစက္မ်ားေလလြင့္၍ အရွိန္နွင့္ေၾကြ၏။

ေကာ္ဖီတခြက္ျဖင့္ မနက္စာျပီးခဲ့၏။
ေကာ္ဖီတခြက္ျဖင့္ ေန ့လည္စာျပီးခဲ့၏။

ညေနခင္း ေကာင္းကင္သည္ အေၾကာင္းညီညြတ္စြာ
စြတ္စို ငိုေၾကြး၏။

အရာအားလံုး ကို ေက်ာခိုင္းလိုျပန္၏
တဖန္...အရာအားလံုး အား ေထြးေပြ႔လက္ခံလိုျပန္၏။

လူ႔ဘ၀၏ ျငီးေငြ႔ဖြယ္ ျဖစ္စဥ္မ်ား၏တဖက္တြင္
အသက္ရွင္လိုမွဳထက္ပိုေသာအရာမ်ားရွိ၏
မရွိခ်င္လည္းမရွိ။

ငွဲ႔လက္စ ဘီယာတခြက္ေလာက္မွ
မစည္ကားသည့္ ညေနမ်ားအေၾကာင္း
အခါတပါးက ပစ္ခ်ခဲ့ဖူးသည့္ ငွက္တေကာင္အား ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္မိ၏။
ထိုငွက္က ငိုလွ်က္ မေတာင္းပန္ခဲ့သည္ကိုလည္း အမွတ္ရမိ၏။

ပင္ပန္း၏
လြမ္း၏
ျငီးျငဴမိ၏။

ျငီးျငဴမိသည္ကို ျငီးျငဴမိ၏။

မီးအပူထိသည္ကို မျငီးျငဴခဲ့ေသာ
ဖင္တံုးလံုးနွင့္ ငွက္ကို ျမိန္ရွက္စြာစားခဲ့ဖူး၏။

ထိုငွက္ကိုျပန္သတိရမိ၏။
က်င္ငယ္ျဖင့္ က်က်နန ပန္းခဲ့ဖူးေသာ ပုရြက္ဆိတ္အံုကို လည္းသတိရမိ၏။

ပထမဦးဆံုး ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျပာင္ဖူးေသာ ထိပ္အား
ညစာမ်ားစြာျဖင့္ လဲ ယူခဲ့ရသည္ကိုလည္းသတိရမိ၏။

ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးေပၚသက္သက္သာသာ ထိုင္လိုက္မိ၏
မသက္မသာ ေလးပင္မွဳမ်ားက ရင္ထဲ၀င္လွ်က္ တြနး္လွဲလိုက္ျခင္းျဖစ္ျပန္၏။

စီးကရက္တစ္ဖြာကို ဖြာ၏
ကျပာကယာကို အသာဆြဲဆန္ ့လိုက္ကာဖြာ၏
စလိုးမိုးရွင္းဖြာ၏
စိတ္ျပတင္းေပါက္ကို ေမွးစင္း ေျဖးေလးစြာပိတ္လိုက္၏။

လည္တိုင္နွင့္ ရင္သားစပ္ၾကား ျပာသားမ်ားေၾကြ၏
တခါက ထို လည္တိုင္နွင့္ ရင္သားစပ္ၾကား
နွဳတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါးတစ္ခု သို ့မဟုတ္ နွစ္ခု
သို ့မဟုတ္အခုေပါင္း မနည္းမမ်ား ခရီးသြားဖူး၏။

ယခုအခါ တေယာက္ေသာသူကို
တည္တည္ၾကည္ၾကည္လြမ္း၏

မ်က္လံုးအစံုအား ေမွးစင္းစြာျပန္ဖြင့္ျဖစ္ေသာအခါ
စၾကၤ၀ဠာကို ငံု႔ၾကည့္မိသားျဖစ္၏။
စၾကၤ၀ဠာထဲတြင္ ၾကယ္ကေလးမ်ား ေပါေလာေမ်ာေနဆဲျဖစ္၏
ိထိုၾကယ္ကေလးမ်ားအား
မည္သူမွွ်မေကာက္ယူ ....
ေကာက္ယူစရာလည္းမလို
ထိုသို႔ျဖင့္ မိ်ဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ညကိုတန္ဆာဆင္ခဲ့ၾက၏။

တခ်ိန္တြင္ ထိုၾကယ္ေရာင္ေအာက္
ထိုလေရာင္ေအာက္ ထို မိုးစက္မွဳန္တို႔ေအာက္တြင္
တေယာက္ထဲ ေငးေမာရင္း
သီခ်င္းမဆိုတတ္ေတာ့ေသာ လူတေယာက္က
ညေပါင္းမ်ားစြာ...........................



ျငိမ္းေဇဦး

(အင္မတန္ စိတ္ပင္ပန္းဖြယ္ စား၀တ္ေနေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္ခဲ့သည္မွာၾကာျပီျဖစ္၍ထိုးအံလိုက္မိ၏)









Thursday, September 3, 2009

နမ္းခ်င္တယ္





ဘ၀ဆိုတာ ေနာင္တ န ဲ့အေပါင္ဆံုးထားတဲ့
ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္....။

နွစ္ျခင္းေပါက္ ေမ ့နိုင္ေျခရွိတ ဲ့စိတ္ဓါတ္ အင္အားေတြ ငါ့မွာ
ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး



အခ်ိန္ရဲ့၀ါးမ်ိဳမွဳ ကို ငါးရိုးလို ကန္ ့လန္ ့ခံျပီး ေနပစ္ခ်င္တယ္

လက္ေလ်ာ့မွဳေတြန ဲ့ ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွာ...
သခၤါရကို အနိုင္ပိုင္းဖို ့ ေဖာ္ျမဴလာေကာင္းေကာင္းန ဲ့
ေသျခင္းတရားကို ဘုရားသခင္က လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာေပါ့...

အဲလို မွတ္ယူခ်င္လဲယူ လို႔
ခပ္ညံ့ညံ့ တာ၀န္မဲ့မွဳေတြနဲ႔ ဘာသာတရား တစ္ခုကို
ပစ္ ထူ ေထာင္ ရေတာ့မလုိလို....

ရွိျပီးသား အုပ္ေတြထဲပဲ ခပ္ရဲရဲတိုးျပီး
အရွက္မရွိတ ဲ့မ်က္နွာနဲ ့ သက္ေသခံျခင္းပဲ
ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ထလုပ္ရေတာ့မလိုလို...။

သခၤါရကို အလစ္အငိုက္ယူ ျခံဳခို တိုက္ခိုက္ဖို႔
ခရီးသည္တင္ ေတာကားတစ္စီးကို ဓားျပ တိုက္သလို
လမ္းေပၚ သစ္ပင္လွဲ ျပီး
ေဟာဒီ စၾကၤ၀ဠာ ၾကီးကို ယာယီ ရပ္တံ့ ခိုင္းလိုက္နိုင္ခ်င္တယ္..။


ရွားပါးနံုနဲ႔ျခင္း ကႏၱာရထဲမွာ
တုိ ့က ေရငတ္သူပါ ေဘဘီရယ္
အဲဒီ လို အေပ်ာ ့ဆြဲေလးေတြန ဲ့
ခ်စ္သူေတြအေပၚ ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့
ကံၾကမၼာ အက်ိဳးေပးန ဲ့
မိုးေအးျပီဆို စီးစီးပိုင္ပုိင္ ခြျပီး ဖက္ထားခ်င္တုန္း...။

ဇိမ္ပဲ အခ်စ္ရယ္ လုိ႔
အပ်င္းၾကီးၾကီးနဲ႔ ႏြားသိုးၾကိဳးျပတ္ မွတ္ခ်က္ခ်ျဖစ္တဲ့
ေဆာင္းညေတြျပန္လာေတာ့မယ္...........။

အခ်ိန္ေတြဟာ ျငိမ္ေနတာမဟုတ္ဘူး
စိတ္ကူးေတြကလဲ သူ ့ဒူး သူ ေရစြတ္ခုန္ခဲ့လို ့
ခုဆို ေရြ ့ေရြ ့ေျပာင္းလဲျဖစ္စဥ္န ဲ့ အေတာင္ ပံေတြေတာင္ ပုိင္ဆိုင္ေနခဲ့ျပီ။

နိစၥဒူ၀ ဆန္တ ဲ့ ကိစၥဟူသမွ်ကို ပင္စင္ေပးလိုက္ျပီ
ေနခ်င္သလိုေနမယ္ ၊ စားခ်င္သလိုစားမယ္
သြားခ်င္ရာသြားမယ္
တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ဆင္ေျခတခု န ဲ့
အဆင္ေျပမွဳေတြကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးယူတတ္တဲ့
အဆင့္ျမင့္ အရိုင္းအစိုင္းသတၱ၀ါ ပါလို႔
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုကို ေအာင္ျမင္စြာဖန္တီးယူခဲ့ျပန္ျပီ။

ဒီမွာ.........
ငါဟာ ဒ႑ာရီ ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွမပါတဲ့
လူၾကမ္း
သို ့မဟုတ္ မင္းသား
သို ့မဟုတ္ ဥယ်ာဥ္တစ္ခု
သို ့မဟုတ္ နွင္းဆီတပြင့္
သို ့မဟုတ္ ပုလဲတစ္ကံုး
သို႔မဟုတ္ ၀ိုင္တစ္ခြက္
သို ့မဟုတ္ ညစာစားပြဲတစ္ခု
သို ့မဟုတ္ အကခန္းမနံရံက ဆီမီးေရာင္
သို ့မဟုတ္ ပိုးဖဲ ေမြ ့ရာ
သို႔မဟုတ္ မဟာ ဧကရာဇ္
သို ့မဟုတ္ ေက်ာက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္
သို ့မဟုတ္ ဓားတစ္လက္
ျမွားတစင္း ၊ သီခ်င္းတပုဒ္
ျမင္းတအုပ္ဆြဲတဲ ့ ရထားလံုး
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္....
အားလံုးကို ျပံဳးျပီး အဆံုးခရီးအထိ သိပ္ခ်စ္သူရဲ့
နွုတ္ခမ္းကို လြမ္းစရာမလိုပဲ နမ္းခ်င္တယ္............။




ျငိမ္းေဇဦး

Friday, August 21, 2009

အမွတ္တမဲ့ ၏ သေရာ္ ျပံဳး

အမွတ္တမဲ့နဲ႔
ျဖတ္ခဲ့တဲ့ခရီးေပါင္း မ်ားျပီ....
နည္းနည္းပါးပါးမ်ား...ဂရုထားခဲ့ရင္ေတာင္
ဇနီးေကာင္း နုထြား ခပ္ရွားရွားေလး..
ေအးေအးေဆးေဆး ခရီးမမ်ားပဲ ရ...
အဆင္ေတြေျပ....
ဘုစု ခရု ေတြထြန္းကား...
ထင္ထားတာထက္ပို ထြန္းကား...
မဟား ဒယား ကို ထြန္းကား...
စိတ္ေတြဘာေတြလဲ တဖြားဖြား ညစ္ေပါ့.....။


က်ဳပ္က ဘယ္ေတာ့မွ အရြယ္မေရာက္
နွစ္ဆယ္ေလာက္ ပဲ ထင္တဲ ့စိတ္န ဲ့
မွင္န ဲ့အိပ္ ေနတာ ဇရာဆိုတာ
နားစမ္းပါ ေပါ့...........။


ဟိုမွာ ..ဒီမွာ..
ငိုစရာ..ရီစရာ
ညိဳျပာရီ..ကညာမ်ားေတြ႔လို႔ကေတာ့
ကို ဟာ ဒီမွာ...ဆိုကာ ပလီကာ...
ဂစ္တာသံေပး..
မယ္ဒိုလင္သံေပး..
ဘာတူရိယာမွ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေလခြ်န္သံေပးလို႔
ဟန္ေရးေတြက အျပတ္ျပခ်င္တုန္း........။

မည္ကာမတၱမဟုတ္တဲ့
ျမတ္နိုးမွဳေတြေနာ္..
ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္တဲ့
ေမတၱာတရားေတြေနာ္
ထမင္းထုပ္ နဲ ့လိုက္ရွာ
သိုးသြားမယ္ေနာ္ ....

အဲဒီလို....
ေၾကျငာအားေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ခါးေညာင္းေအာင္ ရပ္ေအာ္ေနတဲ႔
မီးပိြဳင့္လမ္းဆံုက ဂ်ာနယ္ အေရာင္းသမားတစ္ေယာက္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေစ်း ဆြဲဆြဲတင္ေနရတာေတာင္
အမွတ္တမ ဲ့ေနတုန္း...။

အမွတ္တမ ဲ့ေနတုန္း.....
မခ်ိျပံဳး ဟာ ၀ုန္းဆို မ်က္နွာသစ္ကန္ေရွ ့က
မွန္ ထဲ ခုန္၀င္ ...
ငါ့ကို မခ်ဳိမခ်ဥ္ျပန္ၾကည့္လို႔
ငိုင္ မိတ ဲ့မနက္............။



ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, August 9, 2009

လာေျခြလွည့္ေတာ့......

ငါက လြမ္းတတ္တ ဲ့ေကာင္ဟဲ့
ဇီဇာကလဲေၾကာင္ရဲ့.........။

ငါက ဘာမွမပိုင္တ ဲ့ေကာင္ဟဲ့
ခပ္ေငါင္ေငါင္ေငးလို ့နင့္ကို ေျပးေျပးဖက္ခ်င္ယံု.........။

ဒီမယ္ေဟ့....
ဒီဇင္ဘာ လမ္းေလွ်ာက္ပြဲေတြကို
ေကာက္ညွင္းေပါင္း မက္လို ့ငါက ထေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ေကာင္..။

ေက်ာင္းေပါင္းစံုေဘာလံုးပြဲမွာ
တခါပဲ ဒိုင္လူၾကီး လူညစ္ကို ေျပးကန္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဂိုးသမား ...
ဒါကလဲ ရိုးရိုးသားသားအျဖစ္ပါ
အျပစ္တင္ဖို ့ေတာ့မရွိဘူး......။

ငါေရခ်ဳိးပ်င္းတာလဲ အဘိဓမၼာန ဲ့
ဒီမယ္... သန့္ျပီးသားသူေတြ ေလ....
ေရခ်ဳိးဖို ့လိုေသးရဲ့လား... အဲသလိုဆင္ေျခနဲ႔....။

ဒီေန႔ ငါ့ဆံပင္ေတြၾကားမွာ
ထင္ရွားလာတ ဲ့ အျဖဴတစကို
ဘယ္သူမွ မသိခင္ နွဳတ္ပစ္ခ်င္ စိတ္မွာ
ရင္ခုန္သံတဒိတ္ဒိတ္ ကပ္ပါလာတာမ်ား
ပထမဆံုး နွဳတ္ခမ္းလွလွ ဣထိယကို
ခြ နမ္းရသလိုမ်ဳိး
ဟိုး..ဟိုး..ဟိုး...
ဒါေပမယ့္ အဲဒီနွဳတ္ခမ္းဟာ ပဲဆီဆမ္းထားတဲ့ ငပိဖုတ္ ေလာက္ပါ
နင့္ေတာ့ဘယ္မွီလိမ့္မလဲဟာ.............။

ဒီမွာ .. ဒီမွာ..
ျပန္လာပါေတာ့.........။

ငါ က နင့္ကို လြမ္းတယ္
နင္က ငါ့ကိုလြမ္းတယ္
အလြမ္းနွစ္ခု က စခန္းတစ္ခုမွာေတာ့ ဆိုက္ျပီဟ...။

အဲဒီစခန္းမွာ
ငါက ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္လာတယ္
နင္က ဂါ၀န္ တထည္ ၀တ္လာတယ္

ငါ က စြပ္က်ယ္ ျဖဴတစ္ထည္ ၾကားက
ငါ့ရင္အုပ္ထြားထြားကို
ဘဲ မ်ား တီေကာင္ ဆိတ္သလို စြင့္ထားမယ္

နင္က ငါ့ နွတ္ခမ္းကို စံပါယ္ပြင့္ေတြလို နင့္နွုတ္ခမ္းေလးန ဲ့ေျခြလိုက္
ငါက နွင္းဆီပြင့္ေတြ ဖူးသလို အရူးအမူး ငံုထားမယ္..။

ဒီမွာအခ်စ္ေရ
ငါက လြမ္းတတ္တ ဲ့ေကာင္ ဟဲ့
လာေျခြလွည့္ေတာ့............။

ျငိမ္းေဇဦး






Friday, July 17, 2009

ေရလည္ လြမ္း၏

ေဆး၀ါးကုသဖို ့မလြယ္ကူတ ဲ့နာမက်န္းျခင္းေတြနဲ႔
စိတ္ရဲ့အနာေတြ ...
အဲဒီစိတ္ရဲ့အနာေတြေၾကာင့္
အိပ္မက္ေတာင္ ျပည္တည္လို႔
ညမအိပ္ျခင္းေတြနဲ႔ ေဖာက္ေဖာက္ထုတ္ခဲ့ရ...............။

အရက္ပုလင္းခြံမွာ အသာကပ္ျပီး
ဒုတ္တေခ်ာင္းန ဲ့ စတိုင္အျပည့္
ခရီးမတြင္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေန တဲ့ေကာင္ က မွ
ကိုယ့္ထက္ စမတ္က် ေနေသး....။

ေသြးမဆူတတ္ေတာ့တာလား
ခန္းေျခာက္သြားတာလား သိပ္ေတာ့မကြဲျပားဘူး
ေျပာစမး္ပါဦး ကိုေဂ်ာ္နီ ဆိုတဲ့ေကာင္ေရ..
ရင္ေခါင္းထဲပူဆင္းသြားလိုက္တိုင္း
ခ်စ္သူ ့ရင္ခြင္သည္သာ ျငိမး္ခ်မ္းနယ္ေျမ
အဲသလို အဲသလို လက္ေျဖာက္ေလးတီးတီးျပီး
ထထေအာ္ ေနရင္းန ဲ့ပဲ
သံသရာကိုဆြဲဆြဲဆန္ ့ခဲ့...။


ဘ၀ကိုေရခဲရိုက္ပစ္လိုက္တာၾကာေတာ့
နွလံုးသားကို ျပန္ျပန္နွဳိးဖို ့ အဖိုးန ဲဖီလင္ရည္ေတြ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခ်ဳိ ့ခ်ဳိ ့တဲ့တဲ့ ဆက္ကပ္ရင္းနဲ႔
သမမွ်တေအာင္ အားထုတ္ရ.............။

အေကာင္းဆံုးပဲ ...
အေကာင္းဆံုးပဲ...
ခ်စ္သူကိုလြမ္းလြန္လြန္းလို႔
စာအိတ္ထဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေခြေခါက္ထည့္ပိတ္
အနီးဆံုးစာတိုက္မွာ ငါလိုက္ပါရေစဆိုျပီး
ခပ္ဆိတ္ ဆိတ္...
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ပို ့လိုက္ပါေတာ့ မယ္
ကဲ....လက္ခံေတာ့ဟာ..။



အဲဒါေပါ့ ေ၀းကြာ ျခင္းကို
သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္ေအာင္မဖန္တီးတတ္တ ဲ့ေကာင္လို႔
ေထာင္ေနတ ဲ့ပုလင္း ေပၚက ကိုေဂ်ာ္နီက ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာ..............။


ျငိမး္ေဇဦး



Thursday, June 18, 2009

မထူးဆန္းတ ဲ့သတၱ၀ါ

လူ ့အျဖစ္ကို ရလို ့ေနတယ္............။
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ....
လူပံုအလည္မွာ
ခိုင္ခိုင္မတ္မတ္ရပ္နိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။

ကိုယ့္အိပ္ယာကိုယ္ျပင္
ကိုယ့္ ညစာ ကိုယ္ ခ်က္လို ့
ဘ၀ကို ပက္ပက္စက္စက္ ခံုမင္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္....။

ဒီေန့.................ဘာကိုမွမလိုခ်င္ဘူး.........................။

စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္စင္း
ေတာင္တန္း တခု ..
ေလေျပတေပြ ့..............
ျမက္ရိုင္း ရွရွေတြရဲ့ သင္းရန ံ ့န ဲ့....
ေတာင္ယာဆန္ .........
ပဲပုတ္ ကင္ တစ္ခ်ပ္...........
ျငဳတ္သီးစိမ္း ေလးငါးေတာင့္............
ဒီည အဲဒါေတြရမယ္ဆို ................
ငါ့ေတာင္ယာမွာငါ
ေျဖာင့္ေအာင္အိပ္နိုင္မွာ.....ကိ်န္းေသရဲ့ကြယ္......။

ျငိမ္းေဇဦး

Wednesday, June 10, 2009

ဓါးကိုင္ရျခင္းအေၾကာင္း


ဆင္ဖမ္းမွာလား
သြား..သြား..သြား..
က်ားဖမ္းမွာလား...
သြား..သြား....သြား...

ေဟာဒီမွာ
ပုဆိုးကိုျခံဳ ကြမ္းကိုငံုလွ်က္
ဓါးမကိုေသြး အားကိုေမြးကာ
ငါလာခဲ့ျပီ ၀က္ေပၚဖို ့............။


ျငိမ္းေဇဦး

Tuesday, June 9, 2009

ျမိဳ ့ဘ၀ကိုစြန္ ့ခြာခ်င္တ ဲ့ရန္ကုန္

ခုဆို ရန္ကုန္ဟာ နွစ္နာရီအတြင္း
ပင္လယ္ျပင္ျဖစ္ျဖစ္ သြားတတ္တ ဲ့
ခုတမိ်ဳးေတာ္ၾကာတမ်ိဳး စရိုက္ေတြန ဲ့..........။

သူ ့ဗိုက္ေပၚမွာ
အဆီတထပ္အသားတထပ္ ဗိုက္ေပၚမွာ
စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ စားပိုးနင့္ေနတဲ့ အဲဒီဗိုက္ေပၚမွာ
နွဲသမား ပါးစပ္လို ၾကြက္သားအားေတြကေကာင္း
အနိမ့္အျမင့္အခ်ြဲအခ်ဳိေတြန ဲ့ အကဲက ပိုပိုျပတဲ့
ဇာတ္ရံေတြ မင္းသားေတြ ကလဲ ထြန္းကား......။

ထူးျခားခ်က္ကေတာ့
ကိုယ္ေျပာသမွ် ကိုယ္မယံုတဲ့ေနရာမွာ
အကုန္လံုးက ပထမဆုရ......။

ခုထိ
မရိုးနိုင္တ ဲ့ ပံုျပင္ေဟာင္းကေတာ့
ပါးစပ္ အံကတ္ငံုရင္း
စင္ေပၚက ကို မဆင္းတဲ့ကိစၥေတြကလဲရွိ..........။

ခက္တာက တက္လာမယ့္သူမွန္သမွ်
ၾကိဳးတုတ္ ထုေထာင္း
မရိုးနိုင္တ ဲ့ခ်န္ပီယံ ေဟာင္းၾကီးေတြနဲ႔
ရန္ကုန္ဟာ
မိုးသညး္ညေတြမွာ
ထထျငီးတယ္
ဒို ့အျဖစ္က ျမိ ဳ့မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ကိုရင္ေရ....
ပင္လယ္ၾကီးပဲျဖစ္ခ်င္ပါေတာ့တယ္ တ ဲ့.......။

ပင္လယ္ေပၚမွာ
ဘယ္လို လွလွပပ နစ္ျမဳပ္ၾကမယ္ဆုိတာလဲ
ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြက ယဥ္ ပါး ေနသားကက်ခဲ့ျပီ ဆိုေတာ့ကာ...။

တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ဟာ အၾကံကုန္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့
ျမဳိ ႔ၾကီးတျမိဳ႔လို့ပဲ ေငးလိုက္မိပါတယ္.....


ကိုယ့္ ခႏၶာကိုယ္ငံုလို ့ ....
ေနခဲ့ေတာ့ရန္ကုန္ ေရ ..........။

ျငိမ္းေဇဦး

Friday, June 5, 2009

ေရႊ ... ဆိုတ ဲ့ေရႊ

ဒို ့လူမိ်ဳးေတြက 
ေရႊမွ ေရႊ ....
ေလာက္တက္ေနေန 
ေရႊ အျဖစ္က တျပားသားမွမေလွ်ာ့
ေရႊမွ ေရႊ ပဲ 
နားထားေတာ့.........။

အမွန္ဆိုရင္.....

 မိ်ဳးဆက္ တခုကို မိ်ဳးဆက္တခုက
 ေပးခဲ့စရာ  
 အေၾကြးန ဲ့ အနာေတြပဲရွိတဲ့ ဘ၀။

ယံုၾကည္ေၾကာင္း ကို 
လံုျခည္အေဟာင္းထဲကလက္သီးပုန္းျပ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရုန္းၾကြ ရတဲ ့ဘ၀။

ကံၾကမၼာကို ဒဏ္ရာေတြန ဲ့ျငမ္းဆင္လုိ႔
ကြ်မ္းက်င္လိမ္မာ ၾကရတဲ့ ဘ၀။ 

ေနတတ္သလိုေန ရင္း 
ေနတတ္သလို ေနျခင္း ၀ိဇၹာေတြက
အတိတ္ ေရႊေခတ္မွာ 
အိပ္ေနပစ္တာ အစစ္မွန္ဆံုးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုလို
စျမံဳ ့ျပန္ ျပေနၾကတ ဲ့ ဘ၀။

ကယ္တင္ျခင္း ၾကိဳးတစကို 
အစိုးမရစြာ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ေရာ္ရင့္ၾကရတ ဲ့ဘ၀။

ငရဲအိုးထဲ ဆြဲၾကိဳးဆြဲ သူကဆြဲ
ဒုကၡ ကပ္ေဘးန ဲ့ရွင္သန္ေနယံုေလးမွာ
လွဳပ္ရြ တတ္ေသးတဲ ့အေၾကာအခ်ဥ္ေတြန ဲ့
ေမ်ာခ်င္သူကေမ်ာ...........


ေသာကျမစ္မွာ ေမ်ာသမွ်အျဖစ္ေတြထဲ
ေလာဘအသစ္ေတြ ထြန္းကား လာ လိုလာ .........

ဒီမွာ....
ဆိုခ်င္တာဆိုေျပာခ်င္တာေျပာ..........
အေၾကြးန ဲ့အနာ ေပးခဲ့တာကိုေတာင္ 
ေနာင္မိ်ဳးဆက္က ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ အလံုးေတြန ဲ့
ကိုယ္ေရႊ ကိုယ္မ်ိဳးေတြက ျပံဳးျပံဳးၾကီး မဂၤလာယူေသးရဲ့..........။




ျငိမ္းေဇဦး


Wednesday, June 3, 2009

ေက်ာရိုးမဲ့သတၱ၀ါမ်ား၏

ေက်ာရိုးေတြ...
ေက်ာရိုးေတြ....
ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလား
အေပါင္ဆံုးခဲ့သလား
အေၾကြးန ဲ့အသိမ္းခံလိုက္ရသလား
ခႏၶာေဗဒသေဘာအရ မလိုအပ္ၾကေတာ့လို ့လား......။


သက္သာသလိုေန ေနၾကတာပါ
ကိုယ့္ဆရာ.....

ေက်ာရိုးမဲ့ေသြးေအးသတၱ၀ါ
ရရ စား စား တြင္းေအာင္းသြားၾကတာပါ
ကိုယ့္ဆရာ.....။

အိမ္ေတြအကုန္လံုး က်ဥ္းေျမာင္းတ ဲ့
တြင္းေဟာင္းေတြျဖစ္သြား...

လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဗိုက္ေမွာက္တြားသြားသူေတြ
ျပည့္က်ပ္.......

ျမိဳ ့လည္က ျဖတ္သြားတဲ့ရထားကေတာ့
တဖြဖြအတည္ျပဳေနတယ္....
သူ ့ကိုယ္သူ
တကယ့္သူ ့ကိုယ္သူပါ
သူဟာ အဲဒီမွာအၾကီးမားဆံုး တြားသြားသတၱ၀ါ ပါတဲ ့။

ေက်ာရိုးမဲ့ေတြ တြားတက္
ေက်ာရိုးမဲ့ေတြ တြားဆင္း
ေက်ာရိုးမ ဲ့ေတြန ဲ့ တည္ေဆာက္ထားတ ဲ့ ျမိဳ ့ေသးျမိဳ ့သိမ္ေတြ
ေက်ာရိုးမဲ ့ေတြနဲ ့ ျပည့္က်ပ္ေနတ ဲ့ ျမဳိ ့အို ျမိဳ ့ေဟာင္းေတြ
ေက်ာရိုးမ ဲ့ေတြန ဲ့ ပ်ားပန္းခတ္ေနတ ဲ့ လမ္းအိုၾကီးေတြ
အဲဒီတိုင္းျပည္ၾကီးကိုယ္တိုင္က ေက်ာရိုးမဲ့
သူ ့ျဖစ္တည္မွဳသူ
တစ စ ေခါက္သိမ္းခဲ့ျပီေလ........။

တခ်ိန္မွာ
ကမၻာဟာ သူ ့အေရျပားေပၚက ယားနာကြက္ ကေလး ကို
တသသ ကုတ္ရင္း လူသားေတြရဲ့ သမုိင္း သင္ခန္းစာေတြကို
ထုတ္ထုတ္ျပတိုင္း အဲဒီရာဇ၀င္ရိုင္းရတဲ ့ေနရာမွာ
ေက်ာရိုးမဲ့သတၱ၀ါေတြေနခဲ့ေၾကာင္း..........
ေကာင္းေကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ေတာ့မွာ........။


ျငိမ္းေဇဦး

Tuesday, June 2, 2009

ေခ်ာတိုင္



အဲဒီ ည ကလပ္မွာ
ျပိဳင္ဖက္ရွိလို ့
တိုင္ဖက္မိၾကသူေတြ မပါဘူး။

ညစာကို
ဘ၀အနာန ဲ့လဲေနၾကရတာ
လာပါအကို ....
အကို ့မယားမသိေအာင္
နုိ႔ၾကားအထိ အဲဒီ ေငြစကၠဴလိပ္ေတြထည့္လွည့္ပါ။

ပစ္မွားျခင္းေစ်းကြက္တစ္ခုကို
လူ ့ယဥ္ေက်းမွဳက
အခိုင္အမာထူေထာင္ခဲ့ျပီးျပီ ....

လာပါ.... ဒီမွာ လိုသလိုပစ္မွား
ခ်စ္သြားမွာလဲမေၾကာက္န ဲ့
ပစ္သြားမွာလဲမေၾကာက္နဲ ့.........။

တက္ကနို တီးလံုးေတြန ဲ့
ခရီးအဆံုးထိ လိုက္မွ
မသကာ ညသံုးနာရီေပါ့.....။

ဘီယာေတြ မအီမသာစုပ္မေနနဲ႔
ဒီမွာ နိုင္ကြက္မရွိလို႔
တိုင္ဖက္မိသူေတြ ရွိတယ္အကို
လိုသလိုသံုး
တညလံုးမွ နွစ္ျပားတပဲ
စကားလဲမရွုပ္ အမွားလဲမလုပ္
သေဘာလဲ မယိုင္
က်မတို ့က ေခ်ာတိုင္ပါအကို..........။



တကတည္း....
တိုင္ဖက္ေနရတဲ့ ေခ်ာတိုင္ေတြမွာ
ေခ်ာတိုင္တက္သူေတြတိုးေ၀ွ ့လို႔
ေခ်ာတိုင္ေတြဟာ ေခ်ာတုိင္အတက္ခံရင္း
ေခ်ာတိုင္ေတြ ေလွ်ာေလွ်ာက် ရ တဲ့
ေခ်ာတိုင္တက္ပြဲေတြ
ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ စည္ကားလြန္းလွသေပါ့..........။


ျငိမ္းေဇဦး

Monday, June 1, 2009

ရြက္ေၾကြ ၏ ဒ႑ာရီ

 ရစ္၀ဲ ရြက္ေၾကြ 
ေျမာက္ေလ အေနာ့
 ကိုယ္ေဖာ ့ကစား
 ပ်ံသန္း သြား သုိ႔ ။

ေျမခ ေလွ်ာတိုက္
ေမာဟိုက္လြင့္ေမ်ာ
ေလစည္းေၾကာမွာ
ေ၀းလြန္းရာ ဆီ...။

ေၾကြရြက္ဆိုတာ 
ေလသက္ရာႏွင္ 
မျငိဳျငင္တတ္
လြမ္းတတ္လွ်င္လည္း
 သူပဲသိမည္....
 ဒ႑ာရီ......။

ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, May 31, 2009

ဘယ္သူလဲ...

ဘိုင္စကုတ္လက္မွတ္ တန္းစီတိုးဖူးလို႔လား
စတိတ္ရွိုးေရွ ့ပုဆိုးကြင္းသိုင္းျပီး ကိုၾကီးေက်ာ္အကြက္နဲ ့
နတ္ကေတာ္လို ကဖူးလို႕လား

စက္ဘီးဘားတန္းေပၚမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္ကို
တင္စီးဖူးလို႔လား

တမာပြင့္ေတြ ေ၀့ကနဲေၾကြ
ေလေအးတျဖိဳက္ တိုက္
လမိုက္ညေတြမွာ ဂစ္တာ၀ိုင္းဖြဲ ့တီးဖူးလို႔လား

ဘယ္ဟင္းအိုးကိုမွ အားမနာတတ္တဲ့
အမဲရိုးျဖစ္ဖူးလို႔လား...။

အဲဒီမွာ ျငင္းစရာစတာပဲ
ကဲ...အမဲရိုးကို ဟင္းအိုးထဲထည့္တာ ဘယ္သူလဲ.......
ဘယ္သူလဲ............။

ျငိမ္းေဇဦး

Tuesday, May 26, 2009

အလင္းမဲ့ နိုင္ငံ


အရိပ္ေတြ ထူပ်စ္လွခ်ည္ရဲ့
ထို ညေနမ်ား .........။

ေမွာင္လာေလ
အရိပ္မဲ့ေလ
စိတ္ ျဖစ္စဥ္ေတြက
တေၾကာင္းဆြဲပန္းခ်ီကားလို.............။

ဘ၀ေတြကို အက်နဆံုး
ဆင္ျမန္း တတ္ျခင္း သခၤန္းစာ အတြက္
အသက္ရွုဖို ့ေမ ့ေနခဲ့ၾကတာ..............။

ေ၀ဒနာအသစ္ေတြအတြက္
ေနရာတဆစ္ေတာင္ မက်န္နိုင္ေတာ့တဲ့
ျပည့္က်ပ္က်ပ္ ရင္ဘတ္ေတြေပါ့
ေသာ့ေသာ့ျပီးရွိုက္ဖို .............။


ညအိုျပီ အကိုရယ္
ဘယ္လိုေစ်းျဖတ္မလဲ
တခါထဲ လား ညလံုးေပါက္လား
အေမွာင္သားေတြျပဳိျပဳိက်..............။


အတၱဟာ ပါးစပ္၀အတြက္ပဲ က်န္ေတာ့ရဲ့....

ရွင္သန္ျခင္းတဖဲ ့ေလးကို
အရွက္န ဲ့ ထုတ္ပိုး
မိုးခ်ဳပ္လဲမိုးခ်ဳပ္ နံနက္ခင္းလဲမိုးခ်ဳပ္
ေန့ခင္း လဲ မိုးခ်ဳပ္ ေန၀င္လဲမိုးခ်ဳပ္
ခုေတာ့.....
အေမွာင္ထု အုပ္ ေနတဲ ့ နယ္နိမိတ္ေလ
အရိပ္ေတြကင္းမဲ့လို႔
အဲဒီအလင္းမဲ့နိုင္ငံမွာ............။

ျငိမ္းေဇဦး

Tuesday, March 31, 2009

ေအဒီ နွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္

အေလ်ာ္ အစားကေတာ့
အနာဂတ္နဲ႔ ၀ိဥာဥ္ပဲ.....။

ျငိမ္ေပမယ့္
လိမ္ေနတ ဲ့ေကာင္

ယုတ္ေပမယ့္
ဟုတ္ေနတဲ့ေကာင္

ညာေပမယ့္
သာေနတဲ ့ေကာင္

ထူေပမယ့္
အူေနတ ဲ့ေကာင္

ၾကံေပမယ့္
မဟန္ေလတဲ့ေကာင္

ပုပ္ေပမယ့္
ျမဳပ္မေနတဲ့ေကာင္



ေဟာဒီဂ်င္၀ိုင္းမွာ
ၾကိဳက္ရာကိုထိုး
ေသာက္က်ိဳးနည္း
ေျခာက္မိ်ဳးထဲ.....။


ျငိမ္းေဇဦး

Monday, March 30, 2009

ေလွ်ာ့ၾကိဳး

သံစဥ္ေတြ မျဖစ္လာေတာ့ဘူး
ေဟာင္းႏြမ္း ဂစ္တာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလိုလည္း
ေထာင္းကနဲ ျပတ္သြားစရာ မလိုေတာ့ဘူး.....။

ေသြးေအးသတၱ၀ါေတြျဖစ္ျဖစ္သြား
တြားသြားသတၱ၀ါေတြျဖစ္ျဖစ္လာ
အေမွာင္ဆံုးတြင္းေတြထဲ၀င္၀င္ေအာင္း
အေသခ်ာဆံုး သားေကာင္ေတြကို ျမိဳျမိဳခ်
တ၀အိပ္ တ၀ျမိဳ လိုအပ္ရင္အေရခြံေျပာင္း
ဘ၀အေဟာင္းၾကီးထဲက
အသြင္ေျပာင္းေလွ်ာ့ၾကိဳးေတြေလ
ေခြေနလိုက္ၾကတာ..............
ေသသြားတဲ့အိပ္မက္ေတြေမ်ာေနတဲ ့
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းျမစ္ ရဲ့ ကမ္းပါးမွာ
ဟိုတုန္းကေတာ့ ဂစ္တာၾကိဳးေတြပါလို႔
တခါတခါ... ထ...ထ...
တြန္သံကေပးေသး.........။


ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, March 29, 2009

၀ီ....ေခၚေနေပေတာ့၏


၀ါသနာအရပါ....
လိုရာဆြဲယူၾကတာေပါ့
ဒို႔ေတြ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ဆင္စီးျမင္းရံၾကတာေပါ့
ဒို႔ေတြ ၾကီးျမတ္မွဳေတြကို ခ်ီးမြန္းခန္ းဖြင့္ရင္း
ခန္ ့ခန္႔ၾကီး ၾကံမွီစုတ္ၾကတာေပါ့
အေလးစားခံခ်င္မွဳ ေလာ္ကယ္ရထား တစင္းစာနဲ႔
နည္းမ်ားနည္းေနေသးလားလို႔....။

အက်င့္ပါေနလို ့ပါ
ဒီမွာတင္ ဇြတ္ မွီျငမ္းေတာ့တာပဲ
ဇြတ္ အတိုခ်ဳန္းတင္ျပေတာ့တာပဲ
ေလွၾကံဳထဲမွာ ဇြတ္ ပြဲေတာ္တည္ၾကေတာ့တာပဲ
မလံုမလဲ လိပ္ျပာန ဲ့ ကိုယ္လိုရာကိုယ္ ဇြတ္ ဆြဲေတာ့တာပဲ
ဇြတ္...ခ်ည္ပဲေပ ါ့ ဇြတ္ပဲ....
ဇြတ္ဆိုမွဇြတ္ပဲ
အဟက္..ဟက္ ဟဲ ေတာင္ ရယ္လိုက္ေသး။

ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ပါ
တံုးေပ့ ညံ့ေပ့ ထံုေပ့
ေရေပၚဆီျဖစ္ေပ့ ေရာင္လည္လည္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္ေပ့ဆိုတဲ့
ယင္ေကာင္ အက်ိဳးအကန္းေတြဟာလည္း
အံုေတာ့တာပဲ ၀ီေခၚေနေအာင္
၀ီေခၚေနေအာင္..။

ျငိမ္းေဇဦး

Wednesday, March 18, 2009

ေမွ်ာ့ ကုထံုး

ေမွ်ာ့ေတြျဖစ္သြားၾကျပီ
ထြားၾကိဳင္းျပည့္ျဖိဳး ေနၾက တာေပါ့
ထြားၾကိဳငး္ျပည့္ျဖိဳ းဖို ့ၾကိဳးစားေနၾကတာေပါ့

အသိဥာဏ္ရွိဖို႔မလိုေတာ့ဘူး
ေသြးေႏြးသတၱ၀ါေတြ ကုတ္ပိုးေပၚ ခုန္ခ်နိုင္ဖို ့ပဲလိုတယ္

ေသြးေႏြးသတၱ၀ါေတြ ရဲ့
လစ္ ဟာေပါက္ျပဲေနတ ဲ့
မရွိေတာ့တ ဲ့ ...
ႏြမ္းရိ စုတ္ျပတ္ေနတ ဲ့ အကာအရံေတြကို
တြားတက္ ..
ကုတ္ကပ္.....
ေသြးစုတ္နိုင္ဖို႔ အားေကာင္းခ်က္ယူတတ္ဖို ့ပဲလိုတယ္

အဲဒီအတြက္ က်င့္၀တ္ေတြမလိုေတာ့ဘူး
အသိဥာဏ္မလိုေတာ့ဘူး
ေသြးညွီန႔ံကို အာရံုခံတတ္ဖို ့ပဲလိုတယ္
ဒါကလဲ ဗီဇ အျဖစ္ အဲဒီ မိ်ဳးရိုး ဇီ၀မွာ ထည့္သြင္းေပးလိုက္ခဲ့ျပီ။


အဲဒီမွာ .... အားလံုးဟာ ေမွ်ာ့ေတြေပၚေမွ်ာ့ေတြတြယ္လို ႔
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ျမင္ေနရ
ေမွ်ာ့သံေတြပဲၾကားေနရ
ေမွ်ာ့ေတြ ပဲ လမ္းသလားေနၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ခမ္းနားေနၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ အသံေကာင္းဟစ္ေနၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ရင္ၾကားေစ ့ေနၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ မ်က္လံုးေလးစင္း ေခါင္းကေလးျငိမ့္လို ့ ေဘးတီးေနၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ပညာရွိ ေယာင္ေဆာင္ၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ေရဒီယို စကားေထာက္ ဧည့္ၾကိဳလုပ္ၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ အေရးဆိုၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ေျခေအး၀မ္းေယာင္လုပ္ၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ဗ်ဴဟာခင္းၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ စီမံကိန္းဆြဲၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ေရွ ့ၾကိဳ တြက္ၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ေလသံပစ္ၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ အတည္ျပဳၾက
ေမွ်ာ့ေတြပဲ ျမင္ေနရေတာ့တဲ ့
အဲဒီေမွ်ာ့ ေထြးၾကီးဟာ ဧရာ၀တီန ဲ့သံလြင္တလႊား
ခ်င္းတြင္း ဒုဌ၀တီ တလႊား
ဘယ္သူမွ ပိုင္နက္သတ္မွတ္မထားတ ဲ့ ေလထုေတြၾကား
ဘယ္သူမွ ျခံစည္းရိုး ခတ္မထားတ ဲ့ နယ္ပါယ္ေတြၾကား
ေမွ်ာ့ေတြဟာ တာသြားလို ့
ေမွ်ာ့ေတြၾကားမွာ
ေမွ်ာ့ၾကမ္းမရွိဘူး

ေမွ်ာ့မင္းသား
ေမွ်ာ့သုခမိန္
ေမွ်ာ့ဘုရင္ ေမွ်ာ့၀န္ၾကီး
ေမွ်ာ့ ကြ်မ္းက်င္သူ
ေမွ်ာ့ေပၚေမွ်ာ့ေရာင္းသူ
ေမွ်ာ့ ကဲခတ္သူ ေမွ်ာ့ ထဲ ေမွ်ာ့ေသြးစမ္းသူ န ဲ့
ေဟာ ၾကည့္ေနရင္းပဲ ..
ျမင့္ျမင့္မားမား ေမာက္ေမာက္မာမာ
ေမွ်ာ့ေတြဟာ ေမွ်ာ့ေတြေပၚ တြယ္လို ့
ေမွ်ာ့ေတြ ဟာ ေမွ်ာ့လို ကပ္ေနၾကတယ္
ေမွ်ာ့ေတြဟာ ေမွ်ာ့အာမခံခ်က္န ဲ့
သံျပဳိင္ တခြန္းပဲ
ေမွ်ာ့သံ ေပးလိုက္တယ္
ကမၻာၾကီး တုန္ယင္ေတာင္သြားနိုင္ရဲ့
ေနေကာင္းသြားမွာ ပါ တဲ့.......................။

ျငိမ္းေဇဦး

နွဳိးစက္မျမည္ခင္ ဆယ္မိနစ္


.... ေႏြဦးရင္သားေတြဖူးပြင့္စျပဳျပီ။

မနက္ေနျခည္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဟာ ျပတင္းေပါက္ ယင္းလိတ္ၾကား က တဆင့္ မ်က္ခြံသားပါးပါးကို ကုတ္ျခစ္ ဆြဲဟ ေနတယ္ ။

အိပ္ရာေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ေနဆဲပဲ နဖူးနဲ႔ မ်က္ခံုး တန္းၾကား ဆံစေတြအေပၚမွာ လက္မန ဲ့လက္ညွိဳး စပ္ေနတ ဲ့ ညာလက္ဖမိုးသား ကိုေစာင္းတင္လိုက္ရင္း မ်က္လံုး နွစ္စံုကို သစ္ေစ့တစ္ေစ့က အပင္ေပါက္ကေလးဟထြက္လာသလိုမိ်ဳး ေျဖးေျဖး ျပီးေတာ့
ဆတ္ကန ဲ ဖြင့္လိုက္တယ္။ ကေလးသူငယ္တေယာက္က အင္မတန္ သန္မာတဲ့ေလးညွဳိ ့ကိုဆြဲတင္ဖို ့ၾကိဳးစားျပီးမွ လက္ေလွ်ာ့လိုက္သလိုမိ်ဳး မ်က္ခြံသားေတြဟာ တမင္ ျပန္မွိတ္က်သြားတယ္။
ပက္လက္ ေျခဆန္ ့လက္ဆန္ ့ျပီးေတာ့ ငါးေပအကြာက အားကုန္ကန္သြင္းလိုက္တ ဲ့ေဘာလံုး ဂိုးပိုက္ထဲ ကို ၀င္သြားျပီး လြန္ ့ပ်ံ လည္ပတ္ေ၀့၀ဲ ေထြးကန ဲ ကြ်ံ၀င္သြားသလို မိ်ဳး ရွဳသြင္းလိုက္တ ဲ့ေလထုဟာဗိုက္သားန ဲ့ ရင္ေခါင္းတခုလံုးကို ေဖာင္းကန ဲ
ရုတ္ခ်ည္း ျဖည့္လိုက္တယ္ ။ျပီးေတာ့ ထြက္ေပါက္မရွိတ ဲ့ ျမဳံးမိငါးေတြ လို အသက္ေအာင့္လိုက္တယ္ ခနေနေတာ့ မိုး ဦး တာ က်ိဳးသလို အရွိန္န ဲ့အဟုန္န ဲ့ ရွူထုတ္လိုက္တယ္ ေလွာင္အိမ္တခါး၀က ပ်ံထြက္သြားတ ဲ့ငွက္တအုပ္လို။

သိသာတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ ေစခိုင္းမွဳ မပါသလိုမိ်ဳးျဖစ္စဥ္အားလံုးဟာအလိုအေလွ်ာက္ျဖစ္ေနသလို
တကယ့္ကိုအစစ္အမွန္အလိုအေလွ်ာက္ျဖစ္ေနသလို................
အစီအစဥ္တက်အလိုအေလွ်ာက္ျဖစ္ေနသလို....။

ခုထိ လည္ပတ္ေနဆဲ နာရီ အေဟာင္းေလး တစ္လံုးက ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ခပ္မွ်င္မွ်င္ စကၠန္ ့တံဟာ ေၾကး၀ါေရာင္စကၠန္ ့သတ္မွတ္ခ်က္အတံုးေလးတခုခ်င္းကို ငါးၾကိမ္တိုင္ ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေလျဖည့္ခံေနရတဲ့ ေလမွဳတ္ ရုပ္လိုအိပ္ယာေပၚကထလိုက္တယ္။

အိပ္ယာခင္းကို ျပန့္ေအာင္ ျပန္ျဖန့္ေနတဲ့လက္ေတြဟာလိပ္ျပာကူး ကူး ေနတဲ့ ေရကူးသမားတေယာက္ရဲ့လက္ေတြလို ေပ်ာ့ေနတဲ့ အိပ္ယာခင္းေပၚမွာ။
အိ္ပ္ယာခင္းရဲ့ ေထာင့္စြန္းအစေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမြ႔ယာေအာက္ျပန္လိပ္ထည့္ေနတာက ေဆးသမားတေယာက္ မူးယစ္ေဆးထုတ္ကို ၀ွက္ေနသလိုမိ်ဳး။
အရိုးမပါတဲ့ေခါင္းအံုး နွစ္လံုးဟာ တလံုးကိုတလံုးထပ္လွ်က္နဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ပဋိသေႏၶ ထြန္းကားမွာမဟုတ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ့ ဒီအိပ္ယာေပၚမွာ အခန့္သားအိမ္ယာထူေထာင္ေနတယ္။
ပိုမိုတိက် ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ညွိျပီး ေခါင္းအံုးနွစ္လံုးကိုျပန္ထပ္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ ေခါင္းရင္း အလည္တည့္တည့္မွာ ေနရာခ်လို ့။

အျပာနုေရာင္ျခံဳေစာင္ကို ဆြဲမျပီး မိုးေရေအာက္မွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ခိုနားရာရွာရင္း နွာေခ်လိုက္တဲ့ လူတေယာက္လို ျဗန္းကနဲ ခါလိုက္ ျပီး ေလးဘက္ ညီ တိတိက်က် ေခါက္လိုက္တယ္။
ေမွ်ာ္မွန္းထားသေလာက္မေကာင္းတဲ့ ဟာသ ဇာတ္လမ္း ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ားၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္မွဳနဲ့ ျပန္ထြက္လာတဲ ့ ပရိသတ္ တဦးလို အိပ္ခန္းတံခါးကို ေျဖးေျဖးဆြဲဖြင့္လိုက္ျပီး ေရခိ်ဳးခန္းဆီကို ဦးတည္လိုက္တယ္ စိုးရိမ္စရာ လမ္းျပ ပုလိပ္မရွိေပမယ့္
တကယ့္ကို သတိ အစဥ္ကပ္လို ့ ။

အရပ္က ၀ိုင္းလိုက္တာ ခံရတ ဲ့ တခါဖူးမွ် မက်ဴးလြန္မိဖူးတ ဲ့ ၊ အၾကံအစည္အစြမ္းအစေတြအကုန္
ေျခာက္ေသြ ့ညွဳိးႏြမ္း ေအာင္စုတ္ထုတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ၊ သူခိုး တေကာင္လို ေရခ်ဳိးခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ျပီး ၊ ေလထဲမွာ ေ၀့၀ဲလာတဲ့ၾကက္ေတာင္ကို ျဖတ္ကနဲရိုက္ခ်လိုက္တဲ့ အားကစားသမားလို ဇတ္ကနဲျပန္ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္ ။
ေမွာင္က်သြားတယ္။
မီးမဖြင့္ဘူး ။
တကယ့္ကို မီးမဖြင့္ဘူး ။
ရည္းစားဦး က ျပတင္းေပါက္က ေက်ာ္တက္လာျပီး အနမ္းခံအေပြ႔ခံ အယုယခံလိုက္ရတဲ့အပ်ိဳမလို ကို ပဲ
လံုး၀ မီးမဖြင့္ဘူး ။

မာေက်ာေအးစက္ေနတဲ့ ေရခ်ိဳး ေၾကြကန္ထဲကို ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္ တခါမွ
မယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာေရး အစဥ္အလာတစ္ခု နဲ့ ဘယ္သူကမွ ဓါးမိုး မသြပ္သြင္းပဲ ကိုယ့္ ေရာေထြးမွဳနဲ့ကိုယ္ ေရထဲ ေခါင္းငိုက္စုိက္ထိုးခ်ရေတာ့မယ့္ ေတြေတြေ၀ေ၀ လူတေယာက္လို ပက္လက္ေလွ်ာခ်လိုက္တယ္။

ေလွ်ာခ်လိုက္ပံုက မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကၾကိဳးျပတ္ျပီး ေလဟုန္စီးလာတဲ့စကၠဴစြန္ဟာ တေျဖးေျဖး နိမ့္ေလွ်ာက်လာရင္း
ေျမၾကီးနဲ့တကိုက္အလိုမွာ
ေ၀့၀ဲ ငိုက္ဆင္းလာသလိုမိ်ဳး။

အဲဒီမွာပဲ ည ဟာ က်က်နန အတုလုပ္ခံရေတာ့တာပဲ ။ ပံုမွားရိုက္ခံရေတာ့တာပဲ ။ အလြဲသံုးခံရေတာ့တာပဲ ။ အဖန္တီးခံရေတာ့တာပဲ ။ အေမြးဖြားခံရေတာ့တာပဲ ။ သိကၡာခ်ခံရေတာ့တာပဲ ။ ေအာက္ေစ်းနဲ့ တပါတ္ရိုက္ခံရေတာ့တာပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ခုခ်ိန္ဆုိ ညဟာ တျခား ကမၻာတဖက္ျခမ္းမွာပါ ......................။

ေရခ်ဳိး ေၾကြကန္ထဲက ခႏၶာကိုယ္ၾကီးဟာေျခတဖက္ ဆန့္ ေျခတဖက္ ေၾကြေဘာင္ေပၚတင္လို့ ဖားတေကာင္လို ရင္ဘတ္န ဲ့ အသက္ရွဳေနရင္း ဇက္ေၾကာတင္းတင္းဆြဲခံရတ ဲ့ ၀န္တင္ လား တေကာင္လို ဆတ္ကန ဲတုန္ ့ကန ဲ ျဖစ္သြား ရခ်ိန္မွာ
နာရီနွဳိးစက္သံဟာၾကိဳး ၾကာပြတ္ သန္သန္ တေခ်ာင္းရဲ့ ရိုက္ခ်က္ေတြလို.......................။

ေဆာင္းေႏွာင္းဂါ၀န္ေတြ ေျပေလွ်ာက် ခဲ့ျပီ ။သဘာ၀တရားကေတာ့ နွဳိးစက္ရဲ့ရိုက္ခ်က္နဲ့ကင္းလြတ္လို ့......။



ျငိမ္းေဇဦး

Saturday, March 14, 2009

သတင္းစာ

ကာယိေျႏၵ ေပ်ာက္ဆံုးေၾကာင္း
စိတ္ခြန္အား က်ဆင္းေၾကာင္း
သီလ ေသဆံုးေၾကာင္း
ပလတ္စတစ္ေလာင္းထားတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ
တခက္တဆယ္
၀ယ္လို႔လြယ္ေၾကာင္း
ေဟာင္းမသြား ႏြမ္းမသြားတတ္ေၾကာင္း..........

ေစ်းအ၀င္မွာခနရပ္..
ဘာကိုမွ ဂရုစိုက္တတ္ေနဖိ ု့မလိုတာက်ိန္းေသဖို႔
ေလမွဳတ္ထည့္ထားတဲ ့ပလစ္စတစ္အိတ္ကိုေဖာင္းကနဲရိုက္ရင္း
အဲဒီအေၾကာင္းအရာေတြဘယ္ေတာ့မွမပါတ ဲ့
သတင္းစာ တေစာင္ကို ၀ယ္လိုက္တယ္
ကမၻာၾကီး ကေတာ့ စီးပြားပ်က္ကပ္မွာ
တပါတ္မွ မနားပဲ လည္ျမဲလည္လို႔..........။


ျငိမ္းေဇဦး

Wednesday, March 11, 2009

ဒ်ာန္သီးလာေဗြ ည

ဓါတုသေဘာေတြ ကူးလူးဆက္ဆံေတာ့မယ္
ေဟာဒီမွာ.. ေႏြဦးရာသီက ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႔....

ဧည့္ခန္းဥယ်ာဥ္က ပ်ိဳးပင္ေတြ
ေခါင္းျပဳစျပဳျပီ
တြားတြန္ ့တိုးတက္...
မနက္ေနေရာင္ ျပတင္းေဘာင္ကသြန္က်လာမွျဖင့္
စိမး္စိုေစြးစိမ့္ သိမ့္သိမ့္ေသးသြယ္
ေကြးေကာက္ႏြယ္လို....

ႏွင္းျဖဴေတြျခံဳလို႔ အပ်င္းထူပံုေပါက္တ ဲ့
အိမ္ေရွ ႔က ေမပါယ္ပင္ေတြလဲ
ေမာ္ဒယ္မေတြလို အရိုးျပဳိင္းျပဳိင္းဘ၀က
ပုဆိုးကြင္းသိုင္းမျပေပမယ့္
ဖက္ရွင္လွလွေတြေတာ့ စိမ္းေနေအာင္ေ၀ျပေတာ့မယ္....

ရြာမွာေတာ့
ဒီညဟာ
တရြာလံုး ေဘာင္းဘီတဖက္လိတ္တင္တဲ့ည
အိုးစည္သံ မိုးဟည္ညံတဲ့ည
ဒ်ာန္သီးလာေဗြည
တဆီးထီေတြေ၀တ ဲ့ည...

ဒီမွာေတာ့
လမင္းကိုထိုင္ၾကည့္လုိ႕
ငိုင္မိတဲ့ည.....

ဓါတုသေဘာေတြ ကူးလူးဆက္ဆံေတာ့မယ္
ေဟာဒီမွာ...ေႏြဦးရာသီက ေဘာက္ဆတ္ဆတ္နဲ႔
ေဒါက္ဖိနပ္ပဲ့သြားတဲ ့အပ်ိဳမလို
ငိုရအခက္..........။


ျငိမ္းေဇဦး

ပအို၀္း: ဒ်ာန္သီးလာေဗြ = တေပါင္းလျပည့္
တဆီးထီ= ယစ္ေရႊရည္တမ်ိဳး

Monday, March 2, 2009

သႏိၱ လွ်ပ္

တေမ့ၾကာမွ
ရွဴထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ေလေတြလို
မေျပာမဆို
တထိုင္ထဲျပိဳက်တဲ ့မိုးစက္ေတြလို

စိုထိုင္းညိဳေစြးေနတဲ ့ေျမသားက
ဘြားကန ဲ ရုတ္တရက္ ထိုးထြက္လာတဲ့
အေညွာင့္ေပါက္သစ္တပင္လုိ

အရာရာဟာ အစီအစဥ္တက်
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆိုက္မယ့္ ဘူတာစဥ္ေတြကို
ဇတ္ကန ဲဇတ္ကနဲ ျဖတ္ျဖတ္သြားၾကတယ္။

ေဟာဒီ စိတ္ဟာ တခါဖူးမွ ဒီေလာက္မၾကည္လင္ခဲ့ဖူးေတာ့
ၾကံဳၾကံဳသမွ် ၾကည့္ခ်င္ပြဲေပါ့။

စိတ္ဟာ..
ဓါတ္ခြဲခန္း က ဖန္ျပား လို
စိတ္ဟာ...
ဓါတ္ခြဲခန္းက အနုၾကည့္မွန္ေျပာင္းလို
စိတ္ဟာ...
ျဖတ္သန္းလာသမွ် အရာရာကို
ဘာနာမည္မွ မတပ္ပဲ အတိုင္းသားထိုင္ၾကည့္ေနတယ္...
ဒို ့ျမိဳ ့လယ္ကြင္းစပ္ ဇီးပင္ေအာက္ ညေနခင္းမွာ
အျမန္ရထားၾကီးျဖတ္သြားတာကို ေငးမိသလိုမိ်ဳး။

စိတ္ရဲ့အၾကည္ဓါတ္ေတြဟာ
အခိ်န္ကာလန ဲ့ကင္းလြတ္ရာ
ေနရာေဒသန ဲ့ကင္းလြတ္ရာ
သူ ့ဟာသူ ျဖစ္ေနရဲ့။

ဘ၀ဆိုတာ သတၱ၀ါတခုစီရဲ့
အရွည္ၾကာဆံုး စ်ာပန
အျမဲ ရွင္သန္တဲ့ ပရမတၱဆိုတာ
ခုပဲ.. ေသသြားတ ဲ့အာရံုေတြက သက္ေသျပသြားရဲ့...။

စိတ္ဟာ...
သူ႔စ်ာပန သူရွုလို႔ ပူမွဳေတြဆယ္ကုေဋနဲ ့
အမွဳေပြ အမွဳိက္ရွုပ္ ဟန္လုပ္ဦးေတာ့မယ္....။




ျငိမ္းေဇဦး




Friday, February 20, 2009

ခ်ဥ္စပ္ညစာ

ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္
အပီအျပင္တီး
ငရုပ္သီးစပ္
ရွူးရွဲမွတ္ရင္း
အသားကုန္၀ါး
စားတုန္းမေတာ့ ေကာင္းပါ့ဗ်ား........။

အိပ္မက္ထဲမွာ
အိမ္သာရွာမရ ကုန္းကြကြ
အိုဘယ့္ ငါ့ဒုကၡ.............။

အီးနွဳိးေသာခါ
ငါနိုးလာေသာ္
ဘူေဘာ္ ဗံုးၾကဲ
၀မ္းထဲေနသာ
ေ၀ဒနာေလ်ာ့
ေနသာသေပါ့
ဒီေတာ့...
ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္
မရစ္န ဲ့ကြယ္ေနာ္ ..........။


ျငိမ္းေဇဦး

Thursday, February 19, 2009

ဆာဟာရ

ၾကိဳတြက္ထားတတ္တ ဲ့ဥာဥ္က
တုန္လွဳပ္တတ္မွဳေတြ ကို
ဆာဟာရ သဲကႏၱာရလို ....
ခမ္းေျခာက္ေစတယ္ ထင္သလား..။

အမွန္ေတာ့...
ဖရိုဖရဲ ...
ျပိဳကြဲေၾကမြခဲ့လို ့ပါကြယ္...။

ဒီမယ္ အက္ရာေတြနဲ႔
မသက္မသာေၾကြခဲ့သမွ်...........။

ျငိမ္းေဇဦး

အဘိဓမၼာန ဲ့မိုက္မဲျခင္း

မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး....
ေျဖလို႔..............
သက္ျပင္းေတြ ခ်တတ္လာျပီပဲေလ........။

ျပန္ဆန္းစစ္ဦးမွ......
အဲဒီ အသိနဲ ့ပဲ
ဆိတ္ျငိမ္မွဳေတြထဲမွာ
၀ကၤပါ ေပါင္းမ်ားစြာ
သိမ္းဆည္းခဲ့............


ရံဖန္ရံခါ
ညကို ပို နက္ေစခ်င္ခဲ့
အဲဒီညနက္ထဲမွာ
၀ကၤပါထဲ တိုး၀င္.....


အတိတ္၀ကၤပါမွာ
စိတ္ထင္တာေကာက္ခ်က္ခ်
မိုးစင္စင္လင္းတ ဲ့ထိ လမ္းေပ်ာက္
တပ္ေခါက္မျပန္တတ္ခဲ့.......။

ဒီမယ္ကြယ္....
ဘ၀ဆိုတာ
ျဖစ္စဥ္ေတြျပိဳက် တဲ့
ကာလအစုအေ၀းတခုေပါ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနအခ်စ္ေရ
အျပစ္ေတြဆိုတာ
ကိုယ္လြန္က်ဴး ကိုယ္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့
စိတ္ရဲ့ ညစ္ပတ္မွဳကြယ့္
လႊင့္ပစ္ခဲ့ေတာ့.............။

ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, February 8, 2009

အတၱသဂၤဟ ေၾကးမံု

 ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ေနၾကည့္လိုက္တယ္

ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ အနယ္ထိုင္စ

လေရာင္ေအာက္ကဒီညမွာ

ေအး ျမ ေနပါ့လား............။

ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ ဒုကၡ

ရွင္သန္ျခင္းရဲ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးနဲ႔

ျပဳသူအသစ္ မျဖစ္လိုေတာ့ဘူးတဲ႔

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဟာ ဒုကၡသက္သက္

ေလာကဓံမ်က္လွည့္ေတြေအာက္မွာ

ဟာကနဲဟင္ကနဲ

ရွင္ကြဲ ေသကြဲ မ်က္နွာလႊဲမွဳေတြနဲ႔

ဆူပြက္ေနခဲ့သကိုး.............။

ေျပရာေျပေၾကာင္းေတြမရွိတ ဲ့ လွဳိဏ္ေခါင္းထဲမွာ

နွလံုးသားမာမာၾကီး၀င္စူးေနလိုက္တာ

ဇတ္ဇတ္ေတာင္ ခုန္ေနေသးပါ့

ဒါကို က ရွင္သန္ျခင္း က်ီးေပါင္းတက္ေနတာေလ

ဘယ္အခ်ိန္ ၀ုန္းကနဲေၾကြမလဲ မသိ...။

ဟားဟား....

ဘာမွမသိတဲ့ၾကားမွာ

ဒီလိုပါ...

ငါဟာ ၀ါရင့္ ေနထိုင္ျခင္းပညာရွင္ေပါ့....

မာန တရားနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖားေယာင္း

ငါ့ေလာက္ေကာင္းသူ

ငါ့ေလာက္ေတာ္သူ

ငါ့ေလာက္ ေျပျပစ္သူ

ငါလိုလူ ငါလိုလူ ငါလိုလူနဲ႔

မီးညြန္႔ေအာက္ က ျပာလိုပူခဲ့ရသမွ်

အဲဒီမွာ ရႊ ံ့လူးထားတဲ ့ငါးဟာ ငါျဖစ္ခဲ့

ငါ ဟာ ငါ့ ကိုယ္ငါ

ဘ၀ရဲ့ ေဘးထြက္ကိစၥမ်ားစြာထဲမွာကင္လို႔

အပီအျပင္စားသံုးခဲ့တာ..........

ေဟာဒီဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းဟာ

ငါးရိုး တေခ်ာင္းလို ေငါင္စင္းစင္း

ငါ့ ေခါင္းထဲက ထိုးအံခဲ့ခ်ိန္မွ

သက္ျပင္းတမ န ဲ့ ငါသိရ

ဒီမွာ....

ဘ၀တ၀က္က ကုန္စျပဳ ....................။

ဒီညဟာ လေရာင္ေအာက္မွာ

ေအးျမေနပါ့လား...

ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ရွင္သန္ေနေသးသမွ်

အခ်ိန္ရေသးရဲ့... ။

ခု ကြယ္....

ဒီရွင္သန္ျခင္းမွာပဲ သတိတရား လက္တဆစ္ကို

က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိမ္းဆည္းရင္း

ဓမၼသီခ်င္းေတြကို ဆာေလာင္တတ္ခဲ့....။

အဆံုးမေတာ့ေလ..

အေ၀းေတာင္ေပၚက ေစတီ ဘုရား

ေက်ာင္းသခၤန္းမ်ား ....

ရင္ဆို ့ေအာင္ လြမ္းသြားရဲ့

မိုးကေတာ့ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ ...........။

ျငိမ္းေဇဦး

Friday, February 6, 2009

ႏြယ္ရစ္ပင္

ႏြယ္ေတြ .....

ရစ္ပတ္......


အဲဒီက ပြင့္ဖတ္ေတြစီရရီ
ေမႊးအီခ်ိဳျမ
အိုကြယ္....
သာယာလွခ်ည့္..........။

ေျဖးေျဖးခ်င္း...ေျဖးေျဖးခ်င္း...
ျပည့္စံုလွ သန္မာလွ
ခိုင္လြန္းလွ...တင္းလြန္းလွ.....။

ၾကာေသာ အခါ စိမ္းလန္း ....
ရြက္ၾကမ္းေတြဖံုး
အသန္ဆံုးေနွာင္ဖြဲ ့
ဒီမွာေမွာင္ခဲ့ျပီ
ငါ့ မိုး ည .............

ေရြ ့ေရြ ့ေႏွာင္းလြန္
တိမ္ျပိဳသြန္ ဆင္း
လမင္း ပုန္းခြာ
ဥေပကၡာ အလႊာဖုံး
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ ခ်ိန္မွာ
ႏြယ္ဟာ တင္းက်ပ္
ဒီမွာကြယ္.....
မရွင္သန္တတ္ေတာ့ .........။


ျငိမ္းေဇဦး

Thursday, February 5, 2009

Tuesday, February 3, 2009

ထို ့ေၾကာင့္ သို ့မဟုတ္ ငါတို ့အမိ်ဳးသားစိတ္ဓါတ္

နာဂစ္ဟာ ...
နာဂစ္ကိုထမ္းျပီး
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ

ျဗဲကနဲ....
နာဂစ္ေတြကို
ျဖဲျဖဲ ျပီး....
နာဂစ္န ဲ့သယ္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ.....
နာဂစ္ဒဏ္န ဲ့
နာဂစ္သယ္မရတဲ့

ဒါမွမဟုတ္
တမင္ သက္သက္ထားခဲ့တဲ့
ကူသူမဲ့ သားေကာင္ေတြမေတာ့.....

ဘာျဖစ္ျဖစ္.....
နာဂစ္ရဲ့ အလ်င္နွဳန္းလိုပဲ

ျဖစ္တုန္းခဏ
မ၀ေရစာန ဲ့ခုေတာ့..လံုးလံုးအေမ့ခံရ...။


ဒို ့ဇာတိေပါ့.....
ဒီမွာေပါ့ကြာ...
ဒီမိုကေရစီသၾကားလံုးဟာ
အမ်ားသံုး ဘံုအိမ္သာ ျဖစ္သြားခဲ့တာ....
(လာမရစ္န ဲ့) ဒါလဲ နာဂစ္ပဲေဟ့..။


ဒို ့ရင္ေခါင္းေတြဟာ
ေရေႏြးေငြ ့န ဲ့ေမာင္းစရာမလိုတဲ ့ စက္ေခါင္းေတြပဲ ....
လမ္းလြဲေနတာကလြဲလို႔..............
ဒါလဲ နာဂစ္ပါပဲကြယ္............။


ျငိမ္းေဇဦး

Saturday, January 31, 2009

နစ္သူ

ကာလတရားဟာ ကမ္းပါးေတြျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေပါ့........
ျဖန့္ခင္းပစ္လုိက္တယ္

တကယ့္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ .....

သံေယာဇဥ္ေတြကိုေလ.....

ဘာလိုလိုနဲ ့ ေရစီးသန္ ျမစ္မၾကီး တစ္စင္းစာေတာင္ျဖစ္သြား....

တကယ္ေတာ့ ဒီထဲမွာပဲ နစ္သြားခဲ့ရတာပါ

အဲဒါန ဲ့ ငါဟာ ဆံပင္ျဖဴ တေခ်ာင္းကို

အားကိုးတၾကီး ဆြဲယူ ကူးခတ္ခဲ့ရ

ကမ္းပါးကေတာ့ ယဲ့ယဲ့ျပိဳ ေနကလဲ ညိဳ ညိဳ လာ

ကတၱီပါ ဖိနပ္တရံ တေျဖးေျဖးပါးသြားသလို.............

ေအးပါေလ ေနတတ္ျပီဆိုရင္

ညေနညိဳဟာ....

အေဟာင္းဆံုး အေကာင္းဆံုး ေမာ္ဒန္ ပန္းခ်ီတကားေတာင္ျဖစ္ေနေသး

ေျဖးေျဖးကူးလို႔ ေလရူးကို ခံစား တတ္ဖို ့လဲ နားလည္လာ....

ဒီလိုန ဲ့ ဆံပင္ျဖဴဟာ....

အနက္ေရာင္ ဂ်ာကင္တထည္၀တ္လို ့

့စိတ္ကူးမာတီနီေတြ ေဖ်ာ္စပ္

ဒီမွာ အေကာင္းဆံုး နစ္တတ္ခဲ့ျပီ............။

ျငိမ္းေဇဦး

Saturday, January 10, 2009

တတိယလင္းနို႔ေပါက္စ

ေရွ ့တမိ်ဳးေနာက္တမိ်ဳးန ဲ့
ေဇာက္ထိုးဆြဲ ေသာက္က်ိဳးနဲ
မင္းမို ့.....
လင္းနို ့ျဖစ္ရပေလတယ္ငါ့လူရယ္...

ျငိမး္ေဇဦး

Wednesday, January 7, 2009

သတၱ၀ါ ပီသမွဳ

ဒို႔မယံုေတာ့ဘူး
ပညတ္ေတြျဖန္႔ခင္းျပလိုျပၾက......။


အေငြ႔ပ်ံလြယ္ၾကတဲ့ထဲ
သံေယာဇဥ္နည္းနည္းေလးမွပါမသြားယံုကလြဲလို႔
ဘ၀က ၀ိုင္းက် ဖဲ တထုတ္လို............။

ယံုမွားမွဳသံသယပိုက္ကြန္ကို
ၾကိဳးပုခက္လို သေဘာထား အိပ္စက္တတ္လြန္းရဲ့...။

မ်က္မွန္တလက္...
ပတ္ကားေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္း
စာအုပ္ေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ .....
စသည္ျဖင့္..........။

ညကိုေခြေခါက္လို႔
အေၾကေကာက္ဆံပင္နဲ႔

မိန္းမတေယာက္ရဲ့ ဘရာစီယာၾကိဳးျပားၾကား

ထိုးထည့္ထားခဲ့ ...
နီယြန္ေရာင္အန္ဖတ္ေတြယိုစီးေနတဲ႔လမ္းမေပၚတက္ခ့ဲ
့လာဦးမယ္ေပါ့ မနက္ရဲ့ အသက္မဲ႔ မ်က္နွာပုတ္ၾကီးနဲ႔........။

ဒီမွာအခ်စ္ေရ ဖုန္းကိုင္ပါ
မုန္းနိုင္တာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔
စသည္ျဖင့္............။

အားလံုးထဲမွာအရသာအရွိဆံုးက
သေျပကုန္းကထန္းရည္
အလြမ္းေတြနဲ႔ စျမံဳ ့ျပန္ရင္း
စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ သီခ်င္းေဟာင္းတပုဒ္ကို ကြ်တ္ကြ်တ္၀ါးျမည္းခဲ့...။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကို သံပတ္တင္းတင္းေပးလို႔
တေနရာလြတ္ေနတ ဲ့အိပ္ယာထဲ
ကဲ......
ခပ္ေကြးေကြး ေမွးဦးမကြယ္.........။

ျငိမ္းေဇဦး

Sunday, January 4, 2009

Thursday, January 1, 2009