Friday, August 1, 2008

အက္ဆစ္နွင့္ က်င္ငယ္


သူဟာ ဓါတ္ျပားသီခ်င္းေတြကို နားေထာင္တယ္
ပိုလီယိုျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္တေယာက္လို လည္ပင္းကို လွဳပ္တယ္

သူ ့ဖင္ေအာက္ ျပဳတ္က်လု မတတ္
ဂ်င္းေဘာင္ဘီ စေကာစက ကို ဆြဲဆြဲတင္တယ္

လွ်ာ ထိုး ဦးထုတ္ကို ေျပာင္းျပန္ေဆာင္းတယ္
သူ႔လက္နွစ္ဘက္ကို ခ်ဳိင္းၾကား အနာေပါက္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္လို
မလိုအပ္ပဲ ခ်ဲ႕ကားရင္း မ်က္လံုးၾကီးျပဴးလာလိုက္
ေျခတဖက္ကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္ ေရွ ႔ျပန္တိုးလိုက္လုပ္ေနတယ္။

သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ေတာ္လွန္သူလို႔ တံဆိပ္ကပ္တယ္
ဘယ္တိုက္ပြဲမွာ မွ မပါဘူးတဲ႔သူဟာ
လူထူျပီဆို လူစြာ ထထ လုပ္တတ္တယ္..။

သူဟာ တကယ္ေတာ့ ငါဟဲ့နဂါးဆုိျပီး
ေျမသားေတြကို က်စ္က်စ္စားတတ္တဲ႔ တီေကာင္ တေကာင္ျဖစ္တယ္
ဒါ့အျပင္ က်င္ငယ္ေရ အိုင္လည္းျဖစ္တယ္..
ဒီအေကာင္အတြက္ စာဖြဲ႔ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး ။

အက္ဆစ္ရဲ့ၾကီးျမတ္ျခင္းအေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္း ေျပာျပခ်င္လို႔
တကယ့္ လူေၾကာက္တေကာင္ အေၾကာင္း က စခဲ့ရတာေပါ့...။

ေဟ့..............
အက္ဆစ္ဟာ တီေကာင္ကိုလဲ ရွိတ္ကနဲ ပ်က္သံုးေစတယ္..
နဂါးဆိုလဲ စကားအပိုမေျပာဘူး လူးသြားမယ္
ရူးသြားမယ္ တကယ္ပဲ....။

ဒီမယ္...ဒီမယ္ေလ...
အက္ဆစ္ဟာ အက္ဆစ္ ျဖစ္ေနသမွ်
အသည္းမငယ္တဲ႔သဘာ၀နဲ႔ ဓါတု ျဖစ္စဥ္
အရသာခ်ဥ္ေကာင္းခ်ဥ္မယ္ အဲဒါကို က အက္ဆစ္ပဲ ...........။

ျငိမ္းေဇဦး

သူခိုး

ေရာက္ျဖစ္တယ္
စကားေတြ မခ်န္ျဖစ္ခဲ့ဘူး

ကိုယ့္ပဲ့တင္သံေတြ က်ိဳးေၾကက်န္ခဲ့မွာစိုးလို႔
တိတ္တိတ္ေလး ေငးလို႔ ျပန္လွည့္တိုင္းေလးခဲ့ရတယ္...။

ဘ၀ထဲ ...
နွလံုးသားထဲ
စိတ္ကူးထဲ
အသည္း ထဲ...
၀ိဥာဥ္ထဲကို မင္းအရိပ္ေတြ ခိုးျပီး မဆန္ ့မျပဲ သြပ္သြပ္လာခဲ့ရလို႔ပါ

အဲဒီမွာတင္ တမိုးေအာက္
သူခိုးတေယာက္ တိုးခဲ့တာေပါ့ လံုမရယ္...။

ျငိမ္းေဇဦး