ကမာ

အဲဒီပုလဲ ငါ့ရင္ထဲမွာ
ခြဲသာယူသြား ။

ျငိမး္ေဇဦး

(၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလ ေနာက္ဆံုးပတ္)

ဖာနိုင္ငံၾကီး

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာတာ
ဘာဂ်ာမွဳတ္ဖို ့မဟုတ္ဘူးလို႔ၾကားဖူးတယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

စိုက္ပ်ိဳးေရးသတၱ၀ါ

လူပါဆုိမွ
ေနာင္တရဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးလား
လာေမးေသး..........။

ျငိမ္းေဇဦး

အ၀ိဇၨာ ကို ခ်ယ္မွဳန္းျခင္း

တစံုတေယာက္ကေဆးေဖာ္စပ္ဖို႔အတြက္မ်က္နွာမသစ္ပဲေကာ္ဖီေသာက္တတ္တဲ႔သူတေယာက္လိုတယ္လို႔
ေျပာလာရင္၊အဲဒီလိုေျပာလာတဲ႔သူကလဲလြတ္လပ္တဲ႔အပ်ိဳစင္နုနုထြတ္ထြတ္ေလးျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္၊
အဲဒီေကာင္မေလးဟာ ေဟာဒီက ေရမခ်ဳိးပဲ နာရီေပါင္းမ်ားစြာေနတတ္ျပီး မ်က္နွာမသစ္ပဲ အလုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္တတ္တဲ႔ ေဟာဒီက လူအေပၚမရိုးသားေတာ့ဘူးလို႔ တဖက္သတ္ထင္ခြင့္ကို ေဟာဒီကလူက ပိုင္ဆိုင္တယ္။

အရာရာဟာ မွန္ေနဖို႔မလိုဘူး အစပ္အဟပ္ေလးတည့္ျပီး စၾကၤ၀ဠာနဲ႔ အလ်ဥ္းသင့္ဖို႔ေတာင္မလိုဘူး၊ ကိုယ္စီ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ ကမၻာေလး နဲ႔ အံ၀င္ ဂြင္က် ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ပုဂၢလိက တစ္ဦးခ်င္း ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံနိုင္ဖုိ႔ပဲလိုတယ္လို႔ ေဟာဒီလူက လက္ခံထားျပန္တယ္။ တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တိတ္တဆိတ္ျငင္းဆန္ခဲ႔ယံုမက အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအရာေတြကို ဆူညံက်ယ္ေလာင္စြာ တေယာက္ထဲ ျငင္းဆန္ရွုပ္ခ် သူပုန္ထေလ့ရွိတယ္။

လိင္စိတ္ေတြဟာ ဘိလပ္ေျမမပါတဲ႔ ရႊ႕ံနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ဆည္ေျမာင္းတာတမံၾကီးတခုရဲ့တံတိုင္းလို သူ႔ စိတ္ထဲမွာအခိ်န္မေရြးက်ိဳးေပါက္က်လာတတ္ေပမယ့္ အျပစ္ကင္းစင္တဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာရမွာကို ေဟာဒီလူရဲ့ ဒီအသက္အရြယ္မွာအင္မတန္၀န္ေလးလာခဲ့ရျပီ ။
ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုရားသခင္နဲ႔ လက္လွဲဖို႔အထိ မိုက္မဲခဲ့ဖူးတဲ႔ သူတေယာက္အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ ေသဆံုး ျခင္း တခုလည္း ျဖစ္နိုင္ေသးတယ္။

ဒါမွမဟုတ္လဲ သူ႔အခ်စ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ခံစားမွုကို တေယာက္ေယာက္ကမ်ား အပိုင္သိမ္းသြားေလသလား
ဆိုတဲ႔ အေျဖအတြက္ ေဟာဒီလူက ဘယ္သူရိုက္စစ္တာမွမခံဖူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ဖူးသလို သူ႔ကိုယ္သူလဲ ေဇာက္ထိုး ခ်ျပီး ရင္ဘတ္က ထြက္က်လာမလားဆိုျပီး စမ္းသပ္ စစ္ေဆးဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဆႏၵမရွိဘူး။

သူ႔ကိုယ္သူ စာနာတတ္သူ၊ ဆင္းရဲ သူေတြ အဖိႏွိပ္ခံေတြ ဖက္ကရပ္တည္သူလို႔ ကုန္လုျပီျဖစ္တဲ႔ အေပါစားသြားတိုက္ေဆးဘူး ကို ဖ်စ္ညွစ္ သလို သူက အဲဒီ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ စိတ္ျဖစ္စဥ္ကို သူ႔ပါးစပ္ၾကီးထဲကိုညွစ္ညွစ္ခ်ျပီး အဲဒီ ပုတ္အည့္အည့္ ပါးစပ္ၾကီးနဲ႔
အေကာင္းစားေတြကို စားသံုးခ်င္တဲ႔ အရိုးမရွိတဲ႔ လွ်ာၾကီး က လဲ အျမဲတန္းသူ႔ကို ဒုကၡေပးတတ္တယ္။


ေသသြားရင္ အသုဘျပင္ဆင္သူေတြက (ကံေကာင္းလို႔ သူေသတာကို လူသူအခ်ိန္မွီသိခဲ့ရင္ေပါ့ေလ)
သူ႔ရဲ႔ ခႏၶာရုပ္ကို ေသခ်ာ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ခြ်တ္ျပီး ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာမွာသိေနယံုမက၊ရွားရွားပါးပါး သူလိုဟာနဲ႔ သံ၀ါသ ျပဳမယ့္ မိန္းကေလးေတြ က သူ႔ခႏၶာကုိယ္ကို အလင္းေရာင္ေအာက္မွာျမင္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို သိသိနဲ႔ ေဟာဒီလူဟာ အျမဲလိုလို ေရခ်ိဳးကပ်င္းေသးတယ္။

ဂဂၤ ါျမစ္ထဲမွာ ဥံဳ နဲ႔ စတဲ႔ မႏၱန္ ေတြ ကို ရြတ္ရင္း အေနာက္ဖက္ ကမ္းကိုက်သြားတဲ႔ ေနမင္းရဲ့ ဆည္းဆာ
ေရာင္ေအာက္မွ ာ အျခားသူေတြနည္းတူ သူ႔ကုိယ္သူစိမ္ရင္းလဲ အေပါ့သြား ဖူးခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြ တခါတခါျဖစ္ျဖစ္လာတတ္သလို ဟိမ၀ႏၱာက ဆာဒူး တေယာက္လိုလဲ ဂူေအာင္းျပီး ေလာကဓါတ္ပညာေတြ နဲ႔ က်က်နန ယက္လုပ္ ထားတဲ႔ ေန႔ေတြညေတြကို သူ႔ခႏၶာကုိယ္ေပၚက ခြ်တ္ခ်ခ်င္တဲ႔ ရမက္ ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္းမီးထေတာက္တတ္ေသးတယ္။

ေဟာဒီလူဟာ ခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စြမ္းပကားေတြ နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ဘ၀ဆိုင္ရာ အဆင့္အေနအထားကို က်က် နန သိခြင့္ရခဲ႔ျပီ ၊ သူဟာ ဟက္ဟက္ ပက္ပက္ မ်က္ရည္ေတြ ထြက္က်လာေအာင္ ရယ္လိုက္တယ္ ၊ ထြက္က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္ စေတြကို ေဆးေရာင္စံု ေပပြေနတဲ႔ သူ႔ ဘယ္ဘက္ လက္ ဖမိုးနဲ႔သုတ္ရင္း သူ႔ ညာ လက္ထဲက စုတ္တံ မွ်င္ မွ်င္ေလးကို ေသခ်ာ သုတ္ျပီးေတာ့ တာပင္တိုင္ခြက္ကေလးထဲကိုထည့္လိုက္တယ္ ျပီးတဲ႕အခါ သူဟာ ေအာက္ခံေဆး သုတ္တဲ႔ စုတ္တံျပားၾကီးကိုယူျပီး ေဆးမဲေတြကို ေဆးစပ္ျပားေပၚမွာညွစ္ခ်လိုက္တယ္ တခ်က္မွ မတုန္ ့ေနွးပဲ ေပါ့။


စုတ္တံျပားၾကီးနဲ႔ ေဆးမဲေတြကို က်က်နနေမႊေနတဲ့ပံုက ေတာမွီရဟန္းတပါး ဆြမ္းခံရသမွ် အရာအားလံုးကို မခမ္းနားလွတဲ႔ ေျမသပိတ္ကေလးထဲမွာေသေသခ်ာခ်ာေရေမႊ ေနသလိုဟန္ပန္မိ်ဳးနဲ႔ ။
သူဟာ စုတ္တံျပားေပၚက ေဆးမဲေတြကို ဆဲြလက္စ ပန္းခ်ီကားရဲ့ မ်က္နွာျပင္ေပၚမွာ အင္မတန္ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ႔ေန႔လည္ခင္းတခုရဲ့အလည္ ေတာေက်ာင္း၀ိဟာရ တစ္ခုက ကပၸိယ တစ္ေယာက္ ေျဖးေျဖးေလးေလး တံျမက္လွည္း သလို မ်ိဳး ေအးေဆးမွဳနဲ႔….။


သူ႔ပန္းခ်ီကားမ်က္နွာျပင္တျပင္လံုး နက္ေမွာင္ မဟူရာေသြးေတြ ကြန္႔ျမဴးသြားခဲ႔ျပီ အရာရာဟာ တေျပးတညီထဲ တေရာင္ထဲျဖစ္သြားခဲ႔ျပီ ။ သူဟာ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ အနက္ေရာင္ ကားခ်ပ္ကို တခ်က္ၾကည့္ရင္း စုတ္တံမွ်င္မွ်င္ေလးနဲ႔ အနက္ေရာင္ေဆးေတြကို တို႔ထိလိုက္ျပီး ပန္းခ်ီကားရဲ့ေဒါင့္ေလးမွာ လက္မွတ္တခုထိုးလိုက္တယ္ သူ႔လက္မွတ္က တကယ္ေတာ့ သူ႔နာမည္မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္သူေရးလိုက္တဲ့လက္မွတ္ကေတာ့ “လူ” တဲ့…။

သူဟာ အသာအယာပဲ ဘာ ပရိေဘာဂမွမရွိတဲ႔ ဧည့္ခန္းကေလးကေနျပီးေတာ့ သံုးလွမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္တဲ႔မီးဖိုကို သြားတယ္ ။ မနက္ကတည္းက အိုးထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ ေကာ္ဖီကို အစိမ္းေရာင္ ေၾကြမတ္ခြက္ထဲကိုထည့္လိုက္ျပီး သၾကားမပါ ႏြားနို႔မပါပဲေသာက္လိုက္တယ္ ။

တအိမ္လံုးမွာ တစ္လံုးတည္းေသာ သူေမြးေန႔လက္ေဆာင္ရခဲ့ဖူးတဲ့ ကုလားထိုင္ကေလးေပၚမွာတက္ထိုင္လိုက္ျပီး ေကာ္ဖီပူပူကို တက်ဳိုက္ေျဖးေျဖးငံုလိုက္ရင္း
သူ႔့စိတ္ထဲကေနျပီးေတာ့သူ႔့ပန္းခ်ီကားေလးကို “အသိၪာဏ္”လို႔ နာမည္ေပးလိုက္ျပီး ကုလားထိုင္ကထလို႔ အင္မတန္ညစ္ေပတဲ႔သူ႔အ၀တ္အစားေတြကိုခြ်တ္ခ်လိုက္ျပီးေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ၀စ္လစ္စလစ္၀င္သြားေတာ့တယ္ ေလကေလးခြ်န္လို႕ေပါ့.............။

ျငိမး္ေဇဦး

ကႏၱာရ အရိပ္

အလြမ္းေတြပဲ ရွင္သန္ခဲ႔ပံုက
ကႏၱာရ အလည္က ရွားေဇာင္းဆူးပင္ေတြလိုေလ
ျဖစ္ထြန္းေနလိုက္ၾကတာ ဆူးေတာင္ဆူးခက္ေတြနဲ႔
ရင္ဘတ္က ထိုးထြက္ပြားမ်ားေနၾကတာေပါ့........။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါ
မိုးမရြာတဲ႔အရပ္ အရိပ္မဲ႔တဲ႔အရပ္မွာ
အလြမ္းရိပ္ကို တိတ္တိတ္တိုး၀င္
အျပစ္မတင္စတမ္းစိတ္နဲ႔ ဘ၀ကိုခ်ိတ္ထားလိုက္ခြင့္အတြက္
ေၾသာ္..အသက္အမွ် ျမတ္နိုးခဲ့တယ္ဆိုတာ
ထပ္ေျပာဖို႔လိုဦးမလားကြယ္....။

ျငိမ္းေဇဦး