ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ေနၾကည့္လိုက္တယ္
ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ အနယ္ထိုင္စ
လေရာင္ေအာက္ကဒီညမွာ
ေအး ျမ ေနပါ့လား............။
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ ဒုကၡ
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးနဲ႔
ျပဳသူအသစ္ မျဖစ္လိုေတာ့ဘူးတဲ႔
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဟာ ဒုကၡသက္သက္
ေလာကဓံမ်က္လွည့္ေတြေအာက္မွာ
ဟာကနဲဟင္ကနဲ
ရွင္ကြဲ ေသကြဲ မ်က္နွာလႊဲမွဳေတြနဲ႔
ဆူပြက္ေနခဲ့သကိုး.............။
ေျပရာေျပေၾကာင္းေတြမရွိတ ဲ့ လွဳိဏ္ေခါင္းထဲမွာ
နွလံုးသားမာမာၾကီး၀င္စူးေနလိုက္တာ
ဇတ္ဇတ္ေတာင္ ခုန္ေနေသးပါ့
ဒါကို က ရွင္သန္ျခင္း က်ီးေပါင္းတက္ေနတာေလ
ဘယ္အခ်ိန္ ၀ုန္းကနဲေၾကြမလဲ မသိ...။
ဟားဟား....
ဘာမွမသိတဲ့ၾကားမွာ
ဒီလိုပါ...
ငါဟာ ၀ါရင့္ ေနထိုင္ျခင္းပညာရွင္ေပါ့....
မာန တရားနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖားေယာင္း
ငါ့ေလာက္ေကာင္းသူ
ငါ့ေလာက္ေတာ္သူ
ငါ့ေလာက္ ေျပျပစ္သူ
ငါလိုလူ ငါလိုလူ ငါလိုလူနဲ႔
မီးညြန္႔ေအာက္ က ျပာလိုပူခဲ့ရသမွ်
အဲဒီမွာ ရႊ ံ့လူးထားတဲ ့ငါးဟာ ငါျဖစ္ခဲ့
ငါ ဟာ ငါ့ ကိုယ္ငါ
ဘ၀ရဲ့ ေဘးထြက္ကိစၥမ်ားစြာထဲမွာကင္လို႔
အပီအျပင္စားသံုးခဲ့တာ..........
ေဟာဒီဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းဟာ
ငါးရိုး တေခ်ာင္းလို ေငါင္စင္းစင္း
ငါ့ ေခါင္းထဲက ထိုးအံခဲ့ခ်ိန္မွ
သက္ျပင္းတမ န ဲ့ ငါသိရ
ဒီမွာ....
ဘ၀တ၀က္က ကုန္စျပဳ ....................။
ဒီညဟာ လေရာင္ေအာက္မွာ
ေအးျမေနပါ့လား...
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ရွင္သန္ေနေသးသမွ်
အခ်ိန္ရေသးရဲ့... ။
ခု ကြယ္....
ဒီရွင္သန္ျခင္းမွာပဲ သတိတရား လက္တဆစ္ကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိမ္းဆည္းရင္း
ဓမၼသီခ်င္းေတြကို ဆာေလာင္တတ္ခဲ့....။
အဆံုးမေတာ့ေလ..
အေ၀းေတာင္ေပၚက ေစတီ ဘုရား
ေက်ာင္းသခၤန္းမ်ား ....
ရင္ဆို ့ေအာင္ လြမ္းသြားရဲ့
မိုးကေတာ့ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ ...........။
ျငိမ္းေဇဦး
