ေက်းလက္ည

ျငိမ္းေဇဦး (pencil)

ခါ..ခါ..ခ် ခဲ ့ခ်ိန္

ျခင္ကို ခိုင္းစားေနတဲ႔ငွက္ဖ်ားပိုးေတြလို
ေမွးမွိန္မွိန္ ေသးသိမ္သိမ္ ေအာင္ျမင္မွဳေတြေၾကာင့္
မ်က္လံုးေတြ ေယာင္ ရ စိတ္ေတြ ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္ရ
ပစၥဳပၸာန္က လိမ့္လိမ့္က်ရ..။


ေခါင္ေရေပါတဲ႔ ျမင္းမထိေတာင္ေက်ာက
ဖာလာပင္ေတြေအာက္မွာ တေခါက္ အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုယံုနဲ႔
ကြမ္းယာသည္ ရဲ့ ေစ်းတြက္ ကို နားလည္မတဲ႔လား
ဒါလဲ ....မသိခဲ့ပါဘူး.....
စိတ္ကူးယဥ္နဲ႔ ကာကာကုလားၾကီးလိုလဲ ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္ေသး။

ညရထား ေပၚမွာ တခါအိပ္ဖူးယံုနဲ႔
ရထားေပၚက ဘ၀ေတြကို ရြာတည္ျပီး
မဆံုးတဲ႔ခရီး ကို ထြက္ခဲ့ခ်င္တာကိုလဲ
မသိခဲ့ပါဘူး..............
အဲသလို သံေယာဇဥ္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ခုိင္တတ္ေသး။

ဆင္တေကာင္ေလာက္ၾကီးမားတဲ႔ အရွံုးေတြ ေတာလိုေပါက္
ေတာင္လိုပံု ခဲ့ရျပီ ဆိုမွ
အိပ္မရ .. အထိတ္တလန္႔ နာက်င္ပူေဆြး
အတိတ္က ထြက္ထြက္ေျပးခ်င္
ဒါကိုလဲမသိခဲ့ပါဘူး..........
အဲသလိုလဲ ရံွုးေျပးေျပးရင္း ပန္း၀င္တတ္ေသး။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သစ္ရြက္ေတြေၾကြသြားခဲ့တယ္....။

ေၾကြတာမွ ေ၀့... ေ၀့...၀ဲ..၀ဲ
ဖြဲ ကနဲ ေလထဲ ေမ်ာလို႔ ကၾကိဳးေလးတခု လို ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး...။

အရွံုး.... အနိုင္ ...ေအာင္ျမင္မွဳ
တခုမွ တကယ္မရွိတဲ႔ အရာ
ေနျခင္း..ေသျခင္း ..ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းတရားဟာ
အသက္သြင္းထားတဲ့တဒဂၤ
သခၤ ါရ ေမွာ္ပညာဆိုတာသိလာတဲ့အခါ
ေလညွာမွာ အသင့္နဲ႔ ေၾကြခြင့္ကို ပဲ ေစာင့္ျပီး
အဲသလို ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္ ၾကြက္သားေတြ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ႔နဲ့
ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး အေညာင္းေျဖရဲ့............။

ျငိမ္းေဇဦး