စပယ္နံ႕ ေတြနဲ႔
လမင္းနဲ႔
တခါတရံခုန္ခ်တတ္တဲ႔ ဥကၠာပ်ံေတြနဲ႔
ျပတင္းေပါက္ပိတ္စရာဘယ္ေတာ့မွမလိုတဲ႔ ညေတြ..........။
အုန္းပင္ေတြက အေက်ာ့သား
ဘီးျဖီးလို႔ ကႏြဲ႔ကလ် က လို က ရဲ့
ည ကေတာ့ လွေနလိုက္တာေလ...
သံရွည္ဆြဲ တိုးတိုးညည္းတဲ့ ေလစီးေၾကာင္းကလည္း
ေရွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ ေတြ ခိုတြဲလို႔
စာဘူးေတာင္းသိုက္ေလးထဲ တိုးတိုး၀င္ .....။
အဲသည္အခ်ိန္မွာ
နာရီေတြျပကၡဒိန္ေတြဖ်က္သိမ္းၾကစို႔ ....
လူ႔ေဘာင္ ရပ္၀န္းက
ေက်ာခိုင္းၾကစို႔ ...
ဘ၀ကို လသာသာ
ညျပာေမွာင္ရီထဲမွာ
ရင္ခြင္ထဲ၀င္ သံစဥ္ညွိၾကစို႔...
ေမ႔လို႔ကိုမရဘူး ကြယ္ ဆိုတဲ႔
အငိုလြယ္တဲ့ ခ်စ္သူကို
ဆံပင္ျဖဴေတြထြက္စျပဳေနတဲ႔
နုပ်ိဳျခင္းနဲ႔ နမ္းလိုက္ခ်င္တယ္............။
ျငိမ္းေဇဦး
