She

By MoeThee(Digital Art)

ဆူးႂကြင္း

ဆည္းလည္းသံတို႔ ျဖင့္ မနိုးေသးေသာ ငွက္ ကေလးမ်ားအား အာရံုနု အငံုအဖူး က လွုပ္နွိဳးလိုက္ေပျပီ။
ရင္ခတ္ ပန္းန႔ံသင္းသင္းတို႔အား ေခ်ာ့ျမဴ ဖ်ားေယာင္းလာေသာ ေအးေလေျပ ဖြဖြ ၏ လွုိင္းနု စီးေၾကာင္းက ေလွ်ာတိုက္ပြတ္သပ္ လွ်က္ နံနက္ခင္းကို ညင္သာစြာ တလႊာခ်င္း လႊာလွ်က္ အပ်ိဳစင္၏ တိတ္တခိုး အိပ္မက္လို။


ဆရာေတာ္၏ ဘုရားရွိခိုးသံ ကို ၾကားေတာ့ ေအးခ်မ္းလိုက္ဘိျခင္း…။
အိပ္ယာမွ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ထလာကာ ကမၼဌာန္းေက်ာင္းေလး၏ ေနာက္ေဖးေရကျပင္တြင္ ေရမွဳတ္ကေလးျဖင့္ မ်က္နွာသစ္ရင္း ဆရာေတာ္၏ ေၾကးစည္သံတြင္ အသိအာရံုတို႔ေမ်ာလြင့္သြား၏။


ဟိုးအေ၀း ပင္လယ္ ရွိရာသို႔ ျမင္ရနိုးျဖင့္ ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္မိေတာ့…. မရမ္းပင္ၾကီး ေပၚက ဥၾသငွက္ကေလးကေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ တြန္က်ဴးေနေတာ့၏ ။

ဆ ေကသ ဓါတု ေစတီေတာ္၏ ရင္ျပင္ေတာ္ အစြန္းမွ အဟုန္ျပင္းေသာ ေလေကာင္းေလသန္႔တို႔ က သူမ၏ ဆံႏြယ္ ေထြးၾကီးအား ဆြဲေျဖ ခိုးယူ ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေန ေပ၏။ ေသြးေၾကာစိမ္းကေလးမ်ား ေရးေတးေတး ေပၚေနေသာ သူမ၏ ပါးျပင္မို႔မို႔ နွင့္ နုေထြးေသာ နွဳတ္ခမ္းကေလး အား က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနရင္း က်ေနာ့္ လက္ဖ၀ါး ကို သူမ၏ ၀ါ၀င္း ရွင္းသန္႔ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြန္းသည့္ လက္ေခ်ာင္းသြယ္ကေလးမ်ားျဖင့္ လက္ဖ၀ါးၾကမ္းၾကမ္း ကေလး က ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း “ေမာင့္ လက္ ဖ၀ါးကေလးေတြက နုအိ ေနတာပဲ ေမာင္ရယ္၊ မြန္႕ လက္ဖ၀ါးေတြမ်ား ဆို ၾကမ္းလိုက္တာေနာ္”
“မြန္ကလဲ… ေမာင္က လက္ေက်ာမတင္းဘူး ဆိုတာကို ထပ္ျပီးအတည္ျပဳေနတာလား အခ်စ္ရယ္” က်ေနာ္က သူမ၏မ်က္နွာေလးကို ေငးရင္း အျပံဳးျဖင့္ ျပန္ေျပာေတာ့ သူမက“ ဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းတာကိုေျပာတာပါ ….” က်ေနာ္ ဘာမွ ျပန္မေျဖျဖစ္ေတာ့ပဲ မြန္႔ ကိုယ္လံုး လွလွေလးကို မရဲတရဲဆြဲဖက္လိုက္မိေတာ့၏။ မြန္က လွဳိက္ေမာရင္ခုန္ေသာအသံျဖင့္ “ေမာင္….” ဟုေခၚေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက မြန္႔ ခါးေသးေသးေလးေပၚမွာ ရစ္ပတ္လွ်က္။ “ေျပာေလ…မြန္” ဟု သူ႔ လည္ပင္းသားနုနုေလးကို နမ္းေနရင္းမွ ေခတၱရပ္ကာေမးမိ၏။
“ေတာင္ပိုင္ ဘိုးဘိုးၾကီး အမ်က္ရွသြားမယ္ ေမာင္ရယ္..” မြန္က က်ေနာ့္လက္မ်ားကိုဆြဲမျဖဳတ္ပါ သူ႔ပါးျပင္ေလးကိုလႊဲမသြားပါ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ မွာ အိစက္ တင္းရင္းလံုး၀န္းေသာ အေတြ႔ အထိျဖင့္၊ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္လက္မ်ားကိုေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါ၏။

က်ေနာ့္ ရင္ ထဲတြင္ေတာ့ ျမင္း အေထာင္အေသာင္း က ေသာ ျမင္းရထား တစ္စင္း အရွိန္ျပင္းစြာ ေျပးလႊားေနသကဲ႔သို႔။ က်ေနာ့္နွဳတ္ခမ္းတို႔ေျခာက္ေသြ႔လာ၏ ။ အသက္ရွဳသံတို႔ ေနွးလိုက္ျမန္လိုက္။ ခႏၶာတခုလံုး ပူေႏြးလာကာ ေတာင္ေျခရြာကေလးက မီးေတာက္အရက္ဆိုင္မွ ေကာက္ညွင္းအရက္ ကို ကေသာကေျမာ ေသာက္ျမိဳရသကဲ့သို႔။

“အင္းပါ အခ်စ္ရယ္ ဒါဆိုလဲ ေမာင္ မနမ္းေတာ့ပါဘူး ကြာ”
“ မဟုတ္ဘူး ေမာင္ရယ္.. နတ္ၾကီးတယ္ေလ ေတာင္ ေတာ္ ေပၚမွာ မို႔ပါ…. ၊ ေမာင္ အရမ္းခ်စ္လားဟင္”
“မြန္ရယ္……..သိပ္ခ်စ္တာေပါ့”
“ေဟာဒီေတာသူမေလးကို တေန႔ပစ္သြားမွာလားေမာင္….” က်ေနာ့္ ေမးဖ်ားအား သူမ၏ ဆငျ္မီးလက္စြပ္ကေလး ၀တ္ထားေသာ လက္ကေလးျဖင့္ ကိုင္လွဳပ္ကာ ခ်စ္စနိုးေမးလိုက္ေတာ့..
“မြန္႔ကို ေမာင္ လက္ထပ္ယူမယ္ မြန္… ေမာင့္ကို အခ်ိန္ေတာ့ နည္းနည္းေပးပါ …ေမာင္ ပညာျပည့္စံုခ်င္တယ္…
မိသားစုေလးကို သာသာယာယာ ေထာက္ပံ့ေကြ်းေမြးခ်င္တယ္ ေနာ္ …ေမာင့္ကို နားလည္လားဟင္”
“ အင္း..နားလည္တာေပါ့ေမာင္ရဲ့ .. ေမာင္က ရြာေက်ာင္းမွာ ျပန္ျပီးေက်ာင္းဆရာလုပ္… မြန္က ဆရာကေတာ္ ၾကီးေပါ့ ေနာ္…” အဲဒီစကားေတြကိုေျပာေနေသာ မြန္႔အျပံဳးေတြကို အရည္အေသြးအျမင့္ဆံုး စိန္ပြင့္ကုေဋကုဋာ၏ ေတာက္ပ မွဳက မွီနိုင္မည္မထင္။

က်ေနာ့္ဘယ္ဘက္ရင္အံုတြင္ ေခါင္းကေလးမွီေနေသာ မြန္႔ ပုခုန္းသား လွအိနု ကေလးကို က်ေနာ့္

လက္ဖ၀ါးျဖင့္ ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း ေနမင္းၾကီး စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားသည္အထိက်ေနာ္တို႔ နွစ္ေယာက္ ဆည္းဆာအလွကို ေငးေနမိခဲ့၏။


မြန္႔ကို ေတာင္ေျခ ရြာကေလးအထိ က်ေနာ္ျပန္ပို႔ခဲ႔ရင္း ရြာစြန္ ခ်က္အရက္ဆိုင္ကေလးသို႔ ၀င္ခဲ့မိ၏။
ညေန ေစာင္းကမွ တက္ထားေသာ ပင္က်ရည္ တျမဴ ၊ ေရွာက္ရြက္နွင့္ ပဲ ၾကီးေလွာ္သုတ္ တို႔အား မွာျပီး
ထန္းရည္ ခ်ိဳ ခါးစူးရွ ကို တျမံဳ့ျခင္း ျမံဳ့ကာ ကို ေမာင္ေရႊ ၏ မယ္ဒလင္ သံကို နားေထာင္ရင္း သီခ်င္းလိုက္ဆိုေနမိ၏။

“ႏွင္းေပ်ာက္တဲ႔ ေႏြဦးေရာက္ျပီေလ……………..” သီခ်င္း ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ ေနာက္ထပ္တျမဴထပ္မွာလိုက္၏။
“ညီေလး ..ဒီည အိမ္လိုက္ျပီး ထမင္းစားကြာ..မင္းကိုလဲ ငါ ခနခန ဖိတ္ေနတာငါ့ အလွည့္ကိုမေရာက္ေတာ့ဘူး ဟုတ္လား ျငင္းမေနနဲ႕ေတာ့” ဟု ကိုေမာင္ေရႊက ေျပာလာ၏ ။

“ဟုတ္ျပီဗ်ာ…ဒါဆို လဲ က်ေနာ္ လိုက္ခဲ့မယ္”
ဟု ျပန္ေျဖရင္း ဆက္လက္ကာသီခ်င္းတို႔ တပုဒ္ျပီးတပုဒ္လိုက္ဆိျုဖစ္၏…။


သီခ်င္းတို႔ကို အပူအပင္မရွိလိုက္ဆိုရင္း ျဖင့္ ညေတာ္ေတာ္နက္လာခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္နွင့္ကိုေမာင္ေရႊ နွစ္ေယာက္သား သူ႔ အိမ္ရွိရာ ရြာလည္ဖက္သို႔ မယ္ဒလင္ သံျဖင့္ ျပန္လာခဲ့၏။

“ဟယ္… ၾကားသားမိုးၾကိဳးပါလား အကိုရဲ့ .. ”
“လာလာ..ေမာင္ေလး … အေတာ္ပဲ ဒီေန႔ ဘဲသားခ်က္တယ္ဟဲ့ ၊ မရမ္းသီးေထာင္း နဲ႔ ပိႏၷဲ ေစ့ ျပဳတ္ ၊ ဒညင္းသီး ဆားစိမ္ ၊ ဘူးသီးဟင္းခ်ဴိ ၊ နင္ၾကိဳက္မွာ အမတို႔ကေတာ့ ေတာခ်က္ပဲ ခ်က္တတ္တာေတာ့ ခြင့္လႊတ္ဟ”

ကိုေမာင္ေရႊ႕ မိန္းမ က ခရားေရလႊတ္ ဧည့္၀တ္ျပဳစကားမ်ားျဖင့္ က်ေနာ္လဲ အိမ္ေထာင့္ကြမ္းပင္အုပ္ေအာက္မွ စဥ့္အိုးၾကီးမ်ားဆီသြားကာ ေျခလက္ေဆးေၾကာျပီး အိမ္ေပၚတက္ရင္း သူတုိ႔လင္မယားနွင့္ ထမင္းလက္ဆံုစားခိုက္ျပတင္းေပါက္မွ လမင္း၏ အလင္းေရာင္ ကို ဘူးသီးဟင္းခ်ဳိခြက္ထဲတြင္ ျမင္ရေတာ့ ကိုေမာင္ေရႊ႔ အားေမးလိုက္မိ၏ ၊

“ ကိုေမာင္ေရႊ ..က်ေနာ္ နဲ႔ မြန္နဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေနတာ သိတယ္မဟုတ္လားဗ်”
“ သိတာေပါ့ဟ.. တရြာလံုးသိ တနယ္လံုးသိ.. ေနနဲ႕ လ ေရႊနဲ႔ျမ ေပါ့ကြာ ငါတုိ႕ေတာ့ သေဘာတူတယ္ကြ”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္ သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တာပါ ၊ က်ေနာ္ရည္းစားမထားဖူးဘူးဗ် သူက က်ေနာ့္ အခ်စ္ဦး ေနာက္ေတာ့….က်ေနာ့္ ရဲ့ တဘ၀လံုးမွာ တေယာက္ထဲ ခ်စ္တဲ႔ ခ်စ္သူ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္မွာပါဗ်ာ”
“ဟားဟား…ငါ့ေမာင္က လဲ ကဗ်ာက ဆန္ ေနျပန္ျပီ.. နင္သူ႔ကိုယူျပီး ျမိဳ႕ေခၚသြားမလား၊ သူကေတာ့လိုက္မယ္မထင္ဘူး အဲလိုဆို နင္ကေရာ ဒီေတာမွာေနနိုင္လားဟဲ့ အဲဒါလဲေတြးပါဦး”
ကိုေမာင္ေရႊ႕ မိန္းမ မေအးက ရယ္ရင္း ေမးလာေတာ့

“ အမရယ္.. က်ေနာ္ ဒီမွာ ေနမွာေပါ့ သူမလိုက္နိုင္ရင္၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ပညာစံုခ်င္ေသးတယ္ေလ သူညွိိဳးငယ္မွာ စိုးတယ္ဗ်ာ”
“ အိမ္ကဟာၾကီးနဲ႔ေတာ့ကြာပါ့..၊ ဆယ္တန္းျဖင့္ ေျဖျပီးမယ္မၾကံေသးဘူး အတင္းကိုခိုးေျပးတာေလ” သူ႔ေယာက္်ားကို ေမးေငါ့ျပကာ မေအးက ဂုဏ္ယူ သလို လို စိတ္ပ်က္သလိုလို အရႊန္းေဖာက္လာ၏။

ထိုညက အေတာ္ညဥ့္နက္သည္အထိ ကိုေမာင္ေရႊတို႔အိမ္မွာ မယ္ဒလင္ တီး သီခ်င္းဆိုၾကရင္း က်ေနာ္ ေတာင္ေပၚ ေက်ာင္းသုိ႔ျပန္မတက္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ကြမ္းပင္အုပ္ၾကားက ကြပ္ပ်စ္ကေလးေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ ၏။

မနက္လင္းေတာ့ ကို ေမာင္ေရႊက လာနွုိး၏ ။
ကျပာကယာ မ်က္နွာသစ္ကာ သူတို႕မိသားစုနွင့္တူတူု လက္ဖက္ သုတ္ျဖင့္ ထမင္းၾကမ္းစားျပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းဖက္ ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္လာခဲ့၏။

ေတာင္ေျခ က ေဒၚသိန္း၏ ျခံထဲတြင္ အိမ္က တိုယိုတာ ကိုရိုလာ ကား နွင့္ ပါ့ ဘလစ္ကာ ၊ ဆန္ နီပစ္ကပ္ ကားမ်ား ကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ေခါင္းနည္းနည္းၾကီးသြားမိ၏ ။ ေဒၚသိန္းတို႔ျခံဟိုဖက္ ေဒၚကုလားမ၏ ျခံထဲတြင္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားၾကီးနွစ္စီးကိုေတြ႔ရ၏။

က်ေနာ္လဲ သုတ္သီးသုတ္ျပာျဖင့္ ေက်ာက္ေလွကား ကေလးမွ အေျပးတက္ကာ ေတာင္ေပၚသို႔လာေတာ့ ေက်ာင္းေရွ႕ စပယ္ျခံဳမ်ား ေဘးမွ ေဇာင္းပါတိတ္ ၀မ္းဆက္ျဖင့္ အသားျဖဴျဖဴ ခပ္လွလွမိန္းမတေယာက္ကိုဘြားကနဲေတြ႔လိုက္၏။

က်ေနာ္ ကိုယ္ရွိန္သပ္ကာ ေက်ာင္း ဆီသို႔ ေျဖးေျဖးလွမ္းလာခဲ့၏။

က်ေနာ့္အေဒၚ အငယ္ ဆံုး က ေက်ာင္း ေရွ႕ သို႔ထြက္အလာနွင့္ တည့္တည့္တိုးေတာ့ “ညက မင္း ဘယ္ကိုသြားတာလဲ ၊ ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္ မင္းညက ျပန္မအိပ္ဘူးတဲ႔ဟုတ္သလား ”
“ အင္း..ဟုတ္တယ္..သား ည က ေတာင္ ေအာက္ က ရြာ က ကိုေမာင္ေရႊတို႔ အိမ္မွာ” ျပန္ေျဖရင္း အေမပါ ေက်ာင္းထဲမွ ထြက္လာသည္ကိုေတြ႔ေတာ့ အေမ့ကို ျပံဳးျပမိ၏။
“ မမ.. မမ..သားက ဒီမွာစည္းမဲ့ကမ္းမဲ႕ ျဖစ္ေနတာ သိသလား ”
အေမ႔ဖက္သို႔ သမင္လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ အေၾကာင္းစတင္ျမည္တြန္ေတာက္တီးေတာ့“ ဟယ္..ေထြး ကလဲ..သူလဲ လူငယ္ပဲ တခါတေလသြားတာပဲ မင္းတို႔ကလဲ ကဲကိုကဲတယ္” ဆိုေသာအသံကို က်ေနာ့္ေနာက္ေက်ာက ၾကားလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။

က်ေနာ့္ အေဒၚက ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ စိတ္ပ်က္ေသာမ်က္နွာျဖင့္ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ကာ အေမ့ကို ေတာင္ ထိပ္ေပၚမွ မဏိေမခလာ ေစတီေတာ္ဆီသို႔ သြားၾကမည္ဟုေျပာကာ အေမနွင့္ တူတူ ေက်ာက္ေလွခါးထစ္မ်ားအတိုင္း ေတာင္ထိပ္ဆံုးေပၚသို႔တက္သြားၾကေတာ့ ထိုမမလွလွက

“ ေမာင္ေလး…မမကို ဒီနားတ၀ိုက္လိုက္ျပပါလားဟင္…”



ဆက္ရန္

ျငိမ္းေဇဦး