ဒို႔မယံုေတာ့ဘူး
ပညတ္ေတြျဖန္႔ခင္းျပလိုျပၾက......။
အေငြ႔ပ်ံလြယ္ၾကတဲ့ထဲ
သံေယာဇဥ္နည္းနည္းေလးမွပါမသြားယံုကလြဲလို႔
ဘ၀က ၀ိုင္းက် ဖဲ တထုတ္လို............။
ယံုမွားမွဳသံသယပိုက္ကြန္ကို
ၾကိဳးပုခက္လို သေဘာထား အိပ္စက္တတ္လြန္းရဲ့...။
မ်က္မွန္တလက္...
ပတ္ကားေဖာင္တိန္တစ္ေခ်ာင္း
စာအုပ္ေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ .....
စသည္ျဖင့္..........။
ညကိုေခြေခါက္လို႔
အေၾကေကာက္ဆံပင္နဲ႔
မိန္းမတေယာက္ရဲ့ ဘရာစီယာၾကိဳးျပားၾကား
ထိုးထည့္ထားခဲ့ ...
နီယြန္ေရာင္အန္ဖတ္ေတြယိုစီးေနတဲ႔လမ္းမေပၚတက္ခ့ဲ
့လာဦးမယ္ေပါ့ မနက္ရဲ့ အသက္မဲ႔ မ်က္နွာပုတ္ၾကီးနဲ႔........။
ဒီမွာအခ်စ္ေရ ဖုန္းကိုင္ပါ
မုန္းနိုင္တာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔
စသည္ျဖင့္............။
အားလံုးထဲမွာအရသာအရွိဆံုးက
သေျပကုန္းကထန္းရည္
အလြမ္းေတြနဲ႔ စျမံဳ ့ျပန္ရင္း
စည္းလြတ္၀ါးလြတ္ သီခ်င္းေဟာင္းတပုဒ္ကို ကြ်တ္ကြ်တ္၀ါးျမည္းခဲ့...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကို သံပတ္တင္းတင္းေပးလို႔
တေနရာလြတ္ေနတ ဲ့အိပ္ယာထဲ
ကဲ......
ခပ္ေကြးေကြး ေမွးဦးမကြယ္.........။
ျငိမ္းေဇဦး
