ငယ္ေရ....
ငါ့မွာ ဘာမွမက်န္ပံုက
အဆန္ ကုန္သြားတဲ႔ က်ည္ခြံေတြလို
မီးသင့္ အတြင္းသား ပဲ က်န္ခဲ့တာေပါ့.....။
စြမ္းသလား....
မေမးနဲ႔...
မခမ္းနားလို႔ ေ၀းခဲ့တာပါ ဆိုျပီး
ငိုၾကီးခ်က္မ နဲ႔ အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ.....။
ငါ့ရင္ဘတ္ဟာ
ဧည့္မွတ္တမ္းစာအုပ္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာလဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္ အတည္ျပဳရ ...
အၾကိမ္ၾကိမ္ လက္မွတ္ထိုးထြက္ခြာသြားၾက
အၾကိမ္ၾကိမ္ နာက်င္ခဲ့ရျပီးျပီ......။
ပဲပုတ္ တခ်ပ္ ေတာင္ယာဆန္တထုပ္နဲ႔
ျငဳတ္ သီး စိမ္း တေတာင့္ရွိခဲ့ရင္
ၾကယ္စင္ေတြကို ငါပ်ိဳးတာေပါ့ ဆိုျပီး
ေကာင္းကင္ၾကီး ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ခဲ့နိုင္တဲ့
ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ေလး
မဲနယ္ေတာင္ ေဘးမွာ ေဆြးျပိဳက်ခဲ့ရတာေပါ့.....။
အျပိဳစေတြျပန္ေကာက္
တေယာက္ထဲ တည္ေဆာက္ခ်င္စိတ္နဲ႔
မုတ္ဆိတ္မရိတ္တဲ့ သူေတာ္စင္လို
ေနညိဳျပီဆိုရင္ မဲနယ္ေတာင္ ထင္းရူးေတာမွာ
အေမာေတြေျဖ စမး္ေရေသာက္
လွည္းဘီးေလာက္ လမင္း ၀ါ၀ါၾကီးေငးရင္း
သီခ်င္းေတြ ျပန္ဆိုခ်င္တယ္ ငယ္......။
ျငိမ္းေဇဦး
