မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ ကို ပုခုန္းေပၚမွာထမ္းရင္း ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ထင္းရူးေတာၾကီးရွိရာ
ေတာင္ေၾကာေပၚကို တေျဖးေျဖး တက္လာခဲ့တယ္။
ထင္းရူးေတာနဲ႔စကားေျပာဖို႔ လိုတယ္………….။
သ၀န္တိုတတ္တဲ့ခ်စ္သူနဲ႕တူတဲ့ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္ပုခုန္းသိုင္းၾကိဳးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့လမ္းေလွ်ာက္စကား
ေျပာစက္ကေလးကို ပိတ္လိုက္တယ္။
တေျဖးေျဖးနဲ႔ ပိုျမင့္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာေလ ေလတိုက္နွဳန္းပိုၾကမ္းလာေလ ထင္းရူးပင္ေတြ
ဟာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းတခါခါနဲ႕ တက္လာသူကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျငင္းပါယ္ေလေပါ့။
အေနာက္ဖက္ကို ပ်င္းရိေလးတြဲ႔မွဳ တနင့္တပိုးနဲ႕ တြား သြားေနတဲ့ ေနလံုးဟာ မူလတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ မုန့္စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးလို ျခံဳ ပုတ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ တိမ္ အုပ္ေတြၾကားမွာ………….။
ဘယ္ဘက္ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရဘူးကို ျဖဳတ္ယူ ျပီး ထင္းရူး ပင္ၾကီး တပင္ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ အမွီသဟဲျပဳရင္း တက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ …ေရဘူး ကို ဖြင့္ျပီး တငံု ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ မ်က္လံုးအၾကည့္က ဟိုး အေနာက္ဖက္ မွာ တံတိုင္းလို ကာ ေနတဲ့ေတာင္တန္း ျပာၾကီးေတြကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ့ ေငး ေနမိတယ္ ေရဘူး အဖံုး ကို လက္မွာကိုင္ရင္း ရိုင္ဖယ္ကေတာ့ ထင္းရူးပင္ကို က်က် နန မွီလို႔ေပါ့။
ေလၾကမ္းေတြဟာ စိမ္းရင့္ ေမွာင္ ေျပာက္ၾကား အက်ၤ ီ ေကာ္လာကို ဆြဲဆြဲယမ္းေနသလိုပဲ။
ေခြ်းစက္ေတြက တဒီးဒီးနဲ႕ ရင္ အုပ္ ေပၚမွာ စီးက်ေနလိုက္တာ ခ်စ္သူရဲ့ က်ီစယ္ ပြတ္သပ္ကစားမွဳလိုပဲ။
ရႊံ ့ပုတ္ ေရာင္ သဘက္ ေသးေလးကို ပုခံုးေပၚက ျဖဳတ္ရင္း မ်က္နွာကေခြ်းစက္ေတြကို သုတ္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ့ထင္းရူး ပင္ ကို မွီလ်က္သားနဲ႔ ရႊံ႕ ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ၀က္တေကာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ပင္နဲ႕ ပြတ္သလို မိ်ဳး ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ထင္းရူးပင္ေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ား ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျမင္ကြင္းထဲကို သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီး တေကာင္ ၀င္လာတယ္ ေ၀႕လို႔ ၀ဲလို႔ ..။
ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ စြန္ ငွက္ၾကီးဟာ ခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္ေၾကာေပၚက ေတာင္ ကမူေလးရဲ့ အကြယ္ကို ထိုးဆင္းသြားတယ္.. ….ခ်စ္သူ ေအာက္ခ်င္းငွက္မေလး မုဆိုးရဲ့မွ်ားခ်က္နဲ႔ အရုပ္က်ိဳးျပတ္သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားက အသက္မဲ့ ခႏၶာေလး ျပဳတ္က်သြားတာကို လိုက္ ကယ္ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ ခုန္ဆင္း ဒိုက္ထိုးခ်ရင္း ကိုယ္တိုင္ေသသြားမွာ က်ိန္းေသေနတာကိုသိေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ အေတာင္ပံစံုကို တခ်က္ မခတ္ပဲ ထိုးဆင္းသြားတ ဲ့ေအာက္ခ်င္းငွက္ ဖို ရဲ့ ဟန္ပန္မိ်ဳးနဲ႔ ။ ခနၾကာေတာ့ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးဟာ ယုန္ ကေလးတေကာင္ကို သူ႔ရဲ့လက္သည္းခြ်န္ေတြၾကားမွာ ခ်ီကုတ္ ရင္း ထင္းရူး ပင္ၾကီး ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့ ထင္းရူးကိုင္း ၾကီးေပၚမွာ ယုန္ ကေလးကို နွဳတ္သီးန ဲ့ ကိ်န္းေသေအာင္ ကိုက္ျပီးမွ လက္သည္းေတြနဲ႕ကုတ္ထားတာ ေျဖျပီး အေသအခ်ာ ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ကေလးက ေသပံုမရေသးဘူး ။
ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ရဲ့မွန္ေျပာင္းထဲမွာ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးရဲ့ ေလာဘၾကီးတဲ့ရင္ဘတ္ၾကီးဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ဖြင္႔ေပးထားေနသလိုပဲ။ ေသနတ္ ေမာင္းခလုတ္ေပၚမွာ ညာဘက္လက္ညွဳိးကို တိတိက်က် ေတ့ထားရင္း သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို အသာျပန္ျပီးထင္းရူးပင္ကိုမွီေထာင္ထားရင္း ထင္းရူးပင္ေပၚက သိမ္းငွက္ၾကီးရဲ့လွဳပ္ရွားမွဳအားလံုးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒိုင္း………………… ဆိုတဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက တူမီး ေသနတ္သံတခ်က္ ဟာ ေတာင္နံရံေတြၾကားထဲမွာ ပဲ့တင္ရိုက္သြားခ်ိန္မွာသိမး္ငွက္ၾကီးဟာရုတ္တရက္ လန္ ့ ထပ်ံသြားလိုက္ေတာ့……..ထင္းရူးကိုင္းေပၚက ယုန္ေလးဟာ ထင္းရူးပင္အျမင့္ၾကီးေပၚကေ၀ါကနဲျပဳတ္က်လာတယ္။
က်ေနာ္ဟာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကအသာထလိုက္ရင္း မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးမွာလြယ္လိုက္ျပီး ယုန္ကေလး ျပဳတ္က်ရာ ေနရာကို ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္း ေသြးစေတြစြန္းေနတဲ့ ယုန္ေသေလးကို နားရြက္ က ေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။
ဒီညစာအတြက္ ယုန္ သား ေကာင္းေကာင္း တခြက္ကို ဘယ္လိုခ်က္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာင္ထိပ္ဆီကိုေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္ ဆက္တက္လာခဲ့တယ္။
ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္လာတ ဲ့အခါ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း ေနာက္ထပ္ေတာင္ေၾကာတခုက ေတာစခန္းေလးဆီကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ရင္းဗာဂ်င္းနီးယားေဆးအျပင္းစားေတြကိုသတင္းစာစကၠဴအေဟာင္းေတြနဲ႔
လိပ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ကေလးတစ္လိပ္ကို ခါးပတ္က ခရီးေဆာင္ အိပ္ကေလးထဲကထုတ္ရင္း မီးျခစ္ကို က်ေနာ္ညွိလိုက္တယ္။
သိပ္ဆာေလာင္ ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို ျပင္းျပင္း ရွိုက္ဖြာရင္း ေတာစခန္းေလး ဖက္ကိုဦးတည္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ထင္းရူးေတာၾကီးကို စကားေျပာဖုိ႔ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ ထင္းရူးေတာၾကီးကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမယ့္စကားေတြ ကို နားေထာင္ ဖို႔ အျမဲအဆင္သင့္ရွိေနမွာပါ…။ ထင္းရူးေတာၾကီးဟာ ေသနတ္သံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ညည္းညဴသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ ငိုသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တာပဲေလ။
ျငိမ္းေဇဦး
ေတာင္ေၾကာေပၚကို တေျဖးေျဖး တက္လာခဲ့တယ္။
ထင္းရူးေတာနဲ႔စကားေျပာဖို႔ လိုတယ္………….။
သ၀န္တိုတတ္တဲ့ခ်စ္သူနဲ႕တူတဲ့ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္ပုခုန္းသိုင္းၾကိဳးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့လမ္းေလွ်ာက္စကား
ေျပာစက္ကေလးကို ပိတ္လိုက္တယ္။
တေျဖးေျဖးနဲ႔ ပိုျမင့္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာေလ ေလတိုက္နွဳန္းပိုၾကမ္းလာေလ ထင္းရူးပင္ေတြ
ဟာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းတခါခါနဲ႕ တက္လာသူကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျငင္းပါယ္ေလေပါ့။
အေနာက္ဖက္ကို ပ်င္းရိေလးတြဲ႔မွဳ တနင့္တပိုးနဲ႕ တြား သြားေနတဲ့ ေနလံုးဟာ မူလတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ မုန့္စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးလို ျခံဳ ပုတ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ တိမ္ အုပ္ေတြၾကားမွာ………….။
ဘယ္ဘက္ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရဘူးကို ျဖဳတ္ယူ ျပီး ထင္းရူး ပင္ၾကီး တပင္ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ အမွီသဟဲျပဳရင္း တက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ …ေရဘူး ကို ဖြင့္ျပီး တငံု ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ မ်က္လံုးအၾကည့္က ဟိုး အေနာက္ဖက္ မွာ တံတိုင္းလို ကာ ေနတဲ့ေတာင္တန္း ျပာၾကီးေတြကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ့ ေငး ေနမိတယ္ ေရဘူး အဖံုး ကို လက္မွာကိုင္ရင္း ရိုင္ဖယ္ကေတာ့ ထင္းရူးပင္ကို က်က် နန မွီလို႔ေပါ့။
ေလၾကမ္းေတြဟာ စိမ္းရင့္ ေမွာင္ ေျပာက္ၾကား အက်ၤ ီ ေကာ္လာကို ဆြဲဆြဲယမ္းေနသလိုပဲ။
ေခြ်းစက္ေတြက တဒီးဒီးနဲ႕ ရင္ အုပ္ ေပၚမွာ စီးက်ေနလိုက္တာ ခ်စ္သူရဲ့ က်ီစယ္ ပြတ္သပ္ကစားမွဳလိုပဲ။
ရႊံ ့ပုတ္ ေရာင္ သဘက္ ေသးေလးကို ပုခံုးေပၚက ျဖဳတ္ရင္း မ်က္နွာကေခြ်းစက္ေတြကို သုတ္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ့ထင္းရူး ပင္ ကို မွီလ်က္သားနဲ႔ ရႊံ႕ ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ၀က္တေကာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ပင္နဲ႕ ပြတ္သလို မိ်ဳး ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ထင္းရူးပင္ေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ား ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျမင္ကြင္းထဲကို သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီး တေကာင္ ၀င္လာတယ္ ေ၀႕လို႔ ၀ဲလို႔ ..။
ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ စြန္ ငွက္ၾကီးဟာ ခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္ေၾကာေပၚက ေတာင္ ကမူေလးရဲ့ အကြယ္ကို ထိုးဆင္းသြားတယ္.. ….ခ်စ္သူ ေအာက္ခ်င္းငွက္မေလး မုဆိုးရဲ့မွ်ားခ်က္နဲ႔ အရုပ္က်ိဳးျပတ္သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားက အသက္မဲ့ ခႏၶာေလး ျပဳတ္က်သြားတာကို လိုက္ ကယ္ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ ခုန္ဆင္း ဒိုက္ထိုးခ်ရင္း ကိုယ္တိုင္ေသသြားမွာ က်ိန္းေသေနတာကိုသိေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ အေတာင္ပံစံုကို တခ်က္ မခတ္ပဲ ထိုးဆင္းသြားတ ဲ့ေအာက္ခ်င္းငွက္ ဖို ရဲ့ ဟန္ပန္မိ်ဳးနဲ႔ ။ ခနၾကာေတာ့ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးဟာ ယုန္ ကေလးတေကာင္ကို သူ႔ရဲ့လက္သည္းခြ်န္ေတြၾကားမွာ ခ်ီကုတ္ ရင္း ထင္းရူး ပင္ၾကီး ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့ ထင္းရူးကိုင္း ၾကီးေပၚမွာ ယုန္ ကေလးကို နွဳတ္သီးန ဲ့ ကိ်န္းေသေအာင္ ကိုက္ျပီးမွ လက္သည္းေတြနဲ႕ကုတ္ထားတာ ေျဖျပီး အေသအခ်ာ ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ကေလးက ေသပံုမရေသးဘူး ။
ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ရဲ့မွန္ေျပာင္းထဲမွာ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးရဲ့ ေလာဘၾကီးတဲ့ရင္ဘတ္ၾကီးဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ဖြင္႔ေပးထားေနသလိုပဲ။ ေသနတ္ ေမာင္းခလုတ္ေပၚမွာ ညာဘက္လက္ညွဳိးကို တိတိက်က် ေတ့ထားရင္း သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို အသာျပန္ျပီးထင္းရူးပင္ကိုမွီေထာင္ထားရင္း ထင္းရူးပင္ေပၚက သိမ္းငွက္ၾကီးရဲ့လွဳပ္ရွားမွဳအားလံုးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။
ဒိုင္း………………… ဆိုတဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက တူမီး ေသနတ္သံတခ်က္ ဟာ ေတာင္နံရံေတြၾကားထဲမွာ ပဲ့တင္ရိုက္သြားခ်ိန္မွာသိမး္ငွက္ၾကီးဟာရုတ္တရက္ လန္ ့ ထပ်ံသြားလိုက္ေတာ့……..ထင္းရူးကိုင္းေပၚက ယုန္ေလးဟာ ထင္းရူးပင္အျမင့္ၾကီးေပၚကေ၀ါကနဲျပဳတ္က်လာတယ္။
က်ေနာ္ဟာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကအသာထလိုက္ရင္း မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးမွာလြယ္လိုက္ျပီး ယုန္ကေလး ျပဳတ္က်ရာ ေနရာကို ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္း ေသြးစေတြစြန္းေနတဲ့ ယုန္ေသေလးကို နားရြက္ က ေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။
ဒီညစာအတြက္ ယုန္ သား ေကာင္းေကာင္း တခြက္ကို ဘယ္လိုခ်က္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာင္ထိပ္ဆီကိုေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္ ဆက္တက္လာခဲ့တယ္။
ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္လာတ ဲ့အခါ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း ေနာက္ထပ္ေတာင္ေၾကာတခုက ေတာစခန္းေလးဆီကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ရင္းဗာဂ်င္းနီးယားေဆးအျပင္းစားေတြကိုသတင္းစာစကၠဴအေဟာင္းေတြနဲ႔
လိပ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ကေလးတစ္လိပ္ကို ခါးပတ္က ခရီးေဆာင္ အိပ္ကေလးထဲကထုတ္ရင္း မီးျခစ္ကို က်ေနာ္ညွိလိုက္တယ္။
သိပ္ဆာေလာင္ ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို ျပင္းျပင္း ရွိုက္ဖြာရင္း ေတာစခန္းေလး ဖက္ကိုဦးတည္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ထင္းရူးေတာၾကီးကို စကားေျပာဖုိ႔ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ ထင္းရူးေတာၾကီးကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမယ့္စကားေတြ ကို နားေထာင္ ဖို႔ အျမဲအဆင္သင့္ရွိေနမွာပါ…။ ထင္းရူးေတာၾကီးဟာ ေသနတ္သံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ညည္းညဴသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ ငိုသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တာပဲေလ။
ျငိမ္းေဇဦး
