တေမ့ၾကာမွ
ရွဴထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ေလေတြလို
မေျပာမဆို
တထိုင္ထဲျပိဳက်တဲ ့မိုးစက္ေတြလို
စိုထိုင္းညိဳေစြးေနတဲ ့ေျမသားက
ဘြားကန ဲ ရုတ္တရက္ ထိုးထြက္လာတဲ့
အေညွာင့္ေပါက္သစ္တပင္လုိ
အရာရာဟာ အစီအစဥ္တက်
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆိုက္မယ့္ ဘူတာစဥ္ေတြကို
ဇတ္ကန ဲဇတ္ကနဲ ျဖတ္ျဖတ္သြားၾကတယ္။
ေဟာဒီ စိတ္ဟာ တခါဖူးမွ ဒီေလာက္မၾကည္လင္ခဲ့ဖူးေတာ့
ၾကံဳၾကံဳသမွ် ၾကည့္ခ်င္ပြဲေပါ့။
စိတ္ဟာ..
ဓါတ္ခြဲခန္း က ဖန္ျပား လို
စိတ္ဟာ...
ဓါတ္ခြဲခန္းက အနုၾကည့္မွန္ေျပာင္းလို
စိတ္ဟာ...
ျဖတ္သန္းလာသမွ် အရာရာကို
ဘာနာမည္မွ မတပ္ပဲ အတိုင္းသားထိုင္ၾကည့္ေနတယ္...
ဒို ့ျမိဳ ့လယ္ကြင္းစပ္ ဇီးပင္ေအာက္ ညေနခင္းမွာ
အျမန္ရထားၾကီးျဖတ္သြားတာကို ေငးမိသလိုမိ်ဳး။
စိတ္ရဲ့အၾကည္ဓါတ္ေတြဟာ
အခိ်န္ကာလန ဲ့ကင္းလြတ္ရာ
ေနရာေဒသန ဲ့ကင္းလြတ္ရာ
သူ ့ဟာသူ ျဖစ္ေနရဲ့။
ဘ၀ဆိုတာ သတၱ၀ါတခုစီရဲ့
အရွည္ၾကာဆံုး စ်ာပန
အျမဲ ရွင္သန္တဲ့ ပရမတၱဆိုတာ
ခုပဲ.. ေသသြားတ ဲ့အာရံုေတြက သက္ေသျပသြားရဲ့...။
စိတ္ဟာ...
သူ႔စ်ာပန သူရွုလို႔ ပူမွဳေတြဆယ္ကုေဋနဲ ့
အမွဳေပြ အမွဳိက္ရွုပ္ ဟန္လုပ္ဦးေတာ့မယ္....။
ျငိမ္းေဇဦး
