Friday, June 5, 2009

ေရႊ ... ဆိုတ ဲ့ေရႊ

ဒို ့လူမိ်ဳးေတြက 
ေရႊမွ ေရႊ ....
ေလာက္တက္ေနေန 
ေရႊ အျဖစ္က တျပားသားမွမေလွ်ာ့
ေရႊမွ ေရႊ ပဲ 
နားထားေတာ့.........။

အမွန္ဆိုရင္.....

 မိ်ဳးဆက္ တခုကို မိ်ဳးဆက္တခုက
 ေပးခဲ့စရာ  
 အေၾကြးန ဲ့ အနာေတြပဲရွိတဲ့ ဘ၀။

ယံုၾကည္ေၾကာင္း ကို 
လံုျခည္အေဟာင္းထဲကလက္သီးပုန္းျပ
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ရုန္းၾကြ ရတဲ ့ဘ၀။

ကံၾကမၼာကို ဒဏ္ရာေတြန ဲ့ျငမ္းဆင္လုိ႔
ကြ်မ္းက်င္လိမ္မာ ၾကရတဲ့ ဘ၀။ 

ေနတတ္သလိုေန ရင္း 
ေနတတ္သလို ေနျခင္း ၀ိဇၹာေတြက
အတိတ္ ေရႊေခတ္မွာ 
အိပ္ေနပစ္တာ အစစ္မွန္ဆံုးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုလို
စျမံဳ ့ျပန္ ျပေနၾကတ ဲ့ ဘ၀။

ကယ္တင္ျခင္း ၾကိဳးတစကို 
အစိုးမရစြာ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ေရာ္ရင့္ၾကရတ ဲ့ဘ၀။

ငရဲအိုးထဲ ဆြဲၾကိဳးဆြဲ သူကဆြဲ
ဒုကၡ ကပ္ေဘးန ဲ့ရွင္သန္ေနယံုေလးမွာ
လွဳပ္ရြ တတ္ေသးတဲ ့အေၾကာအခ်ဥ္ေတြန ဲ့
ေမ်ာခ်င္သူကေမ်ာ...........


ေသာကျမစ္မွာ ေမ်ာသမွ်အျဖစ္ေတြထဲ
ေလာဘအသစ္ေတြ ထြန္းကား လာ လိုလာ .........

ဒီမွာ....
ဆိုခ်င္တာဆိုေျပာခ်င္တာေျပာ..........
အေၾကြးန ဲ့အနာ ေပးခဲ့တာကိုေတာင္ 
ေနာင္မိ်ဳးဆက္က ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ အလံုးေတြန ဲ့
ကိုယ္ေရႊ ကိုယ္မ်ိဳးေတြက ျပံဳးျပံဳးၾကီး မဂၤလာယူေသးရဲ့..........။




ျငိမ္းေဇဦး


No comments:

Post a Comment