ေက်ာရိုးေတြ...
ေက်ာရိုးေတြ....
ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလား
အေပါင္ဆံုးခဲ့သလား
အေၾကြးန ဲ့အသိမ္းခံလိုက္ရသလား
ခႏၶာေဗဒသေဘာအရ မလိုအပ္ၾကေတာ့လို ့လား......။
သက္သာသလိုေန ေနၾကတာပါ
ကိုယ့္ဆရာ.....
ေက်ာရိုးမဲ့ေသြးေအးသတၱ၀ါ
ရရ စား စား တြင္းေအာင္းသြားၾကတာပါ
ကိုယ့္ဆရာ.....။
အိမ္ေတြအကုန္လံုး က်ဥ္းေျမာင္းတ ဲ့
တြင္းေဟာင္းေတြျဖစ္သြား...
လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဗိုက္ေမွာက္တြားသြားသူေတြ
ျပည့္က်ပ္.......
ျမိဳ ့လည္က ျဖတ္သြားတဲ့ရထားကေတာ့
တဖြဖြအတည္ျပဳေနတယ္....
သူ ့ကိုယ္သူ
တကယ့္သူ ့ကိုယ္သူပါ
သူဟာ အဲဒီမွာအၾကီးမားဆံုး တြားသြားသတၱ၀ါ ပါတဲ ့။
ေက်ာရိုးမဲ့ေတြ တြားတက္
ေက်ာရိုးမဲ့ေတြ တြားဆင္း
ေက်ာရိုးမ ဲ့ေတြန ဲ့ တည္ေဆာက္ထားတ ဲ့ ျမိဳ ့ေသးျမိဳ ့သိမ္ေတြ
ေက်ာရိုးမဲ ့ေတြနဲ ့ ျပည့္က်ပ္ေနတ ဲ့ ျမဳိ ့အို ျမိဳ ့ေဟာင္းေတြ
ေက်ာရိုးမ ဲ့ေတြန ဲ့ ပ်ားပန္းခတ္ေနတ ဲ့ လမ္းအိုၾကီးေတြ
အဲဒီတိုင္းျပည္ၾကီးကိုယ္တိုင္က ေက်ာရိုးမဲ့
သူ ့ျဖစ္တည္မွဳသူ
တစ စ ေခါက္သိမ္းခဲ့ျပီေလ........။
တခ်ိန္မွာ
ကမၻာဟာ သူ ့အေရျပားေပၚက ယားနာကြက္ ကေလး ကို
တသသ ကုတ္ရင္း လူသားေတြရဲ့ သမုိင္း သင္ခန္းစာေတြကို
ထုတ္ထုတ္ျပတိုင္း အဲဒီရာဇ၀င္ရိုင္းရတဲ ့ေနရာမွာ
ေက်ာရိုးမဲ့သတၱ၀ါေတြေနခဲ့ေၾကာင္း..........
ေကာင္းေကာင္း ေဖာက္သည္ခ်ေတာ့မွာ........။
ျငိမ္းေဇဦး
ဒီကဗ်ာက လႊတ္ေကာင္းေတာ႔တာပဲကိုး။
ReplyDeleteရာဇ၀င္မရုိင္းပါရေစနဲ႔ရွင္။
ဟိုအရင္က ေတာက္တဲ့ ကဗ်ာရွည္ကို ဘယ္လိုေမွာ္ေတြနဲ့ေရးခဲ့တာလဲဗ်။ က်ေနာ္အဲဒီကဗ်ာကို ကိုမိုးသီး ဘေလာ့မွာ စေတြ.တာ။ ေနာက္ပိုင္းမွ ခင္ဗ်ားဘေလာ့ကိုေတြ.တာ။ ခင္ဗ်ားဘေလာ့က စီေဘာက္မရွိ ဘာမရွိနဲ့...သက္ဆိုင္ရာကဗ်ာနဲ့ မဆိုင္တာေတြကို comment မွာ ေရးရေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကီး။ ခင္ဗ်ားကဗ်ာေတြ စစဖတ္ခ်င္း ဘုန္းၾကီးတပါးလို့ထင္ခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားပါးရည္၀ေနတဲ့ေကာင္လို့ထင္ခဲ့ေသးတယ္။ လမ္းသရဲတစ္ေကာင္လို့လည္း ထင္ခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ပန္းခ်ီကားေတြပါထပ္ေတြ.လာေတာ့ ဘာေကာင္မွန္းကိုမထင္တတ္တာ့ဘူး။ က်ေနာ္အျမဲမွတ္မိေနတာက (လူ့ဘ၀သည္သရဲေျခာက္သည္ဆိုေသာ အမည္မသိ ေရကန္ၾကီးအတြင္း ဘယ္ကိုမွ မေရာက္ေသာ ေခါက္တံု့ေခါက္ျပန္ ေရကူးေနျခင္းသာ) ဆိုတဲ့အဆံုးသတ္ေလး။ အားေပးတယ္ဗ်ာ။ ဒီအႏုပညာေတြဆက္လုပ္ပါ။
ReplyDelete