မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး....
ေျဖလို႔..............
သက္ျပင္းေတြ ခ်တတ္လာျပီပဲေလ........။
ျပန္ဆန္းစစ္ဦးမွ......
အဲဒီ အသိနဲ ့ပဲ
ဆိတ္ျငိမ္မွဳေတြထဲမွာ
၀ကၤပါ ေပါင္းမ်ားစြာ
သိမ္းဆည္းခဲ့............
ရံဖန္ရံခါ
ညကို ပို နက္ေစခ်င္ခဲ့
အဲဒီညနက္ထဲမွာ
၀ကၤပါထဲ တိုး၀င္.....
အတိတ္၀ကၤပါမွာ
စိတ္ထင္တာေကာက္ခ်က္ခ်
မိုးစင္စင္လင္းတ ဲ့ထိ လမ္းေပ်ာက္
တပ္ေခါက္မျပန္တတ္ခဲ့.......။
ဒီမယ္ကြယ္....
ဘ၀ဆိုတာ
ျဖစ္စဥ္ေတြျပိဳက် တဲ့
ကာလအစုအေ၀းတခုေပါ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနအခ်စ္ေရ
အျပစ္ေတြဆိုတာ
ကိုယ္လြန္က်ဴး ကိုယ္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့
စိတ္ရဲ့ ညစ္ပတ္မွဳကြယ့္
လႊင့္ပစ္ခဲ့ေတာ့.............။
ျငိမ္းေဇဦး
No comments:
Post a Comment