စၾကၤ၀ဠာကို ငံု႔ၾကည့္မိတဲ့အခါ...

ပင္ပန္း၏
လြမ္း၏ ။

ပိတ္ဆို႔ျခင္းမရွိ
ထြက္ေပါက္လည္းမရွိ ။

သြားစရာမရွိ
ေရႊ႔လ်ားလိုမွဳလည္းမရွိ။

ရွင္သန္လိုျခင္းမရွိ
ေသဆံုးလိုျခင္းလည္းမရွိ။

ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္မိ၏
တိမ္မ်ားအား စိတ္ကူးျဖင့္ ခ်ိန္တြယ္ၾကည့္မိ၏။

ထိုအခါ...
တိမ္လႊာေတြေပါက္ကြဲလို ့မိုးမည္းၾကီးရြာ၏
မိုးစက္မ်ားေလလြင့္၍ အရွိန္နွင့္ေၾကြ၏။

ေကာ္ဖီတခြက္ျဖင့္ မနက္စာျပီးခဲ့၏။
ေကာ္ဖီတခြက္ျဖင့္ ေန ့လည္စာျပီးခဲ့၏။

ညေနခင္း ေကာင္းကင္သည္ အေၾကာင္းညီညြတ္စြာ
စြတ္စို ငိုေၾကြး၏။

အရာအားလံုး ကို ေက်ာခိုင္းလိုျပန္၏
တဖန္...အရာအားလံုး အား ေထြးေပြ႔လက္ခံလိုျပန္၏။

လူ႔ဘ၀၏ ျငီးေငြ႔ဖြယ္ ျဖစ္စဥ္မ်ား၏တဖက္တြင္
အသက္ရွင္လိုမွဳထက္ပိုေသာအရာမ်ားရွိ၏
မရွိခ်င္လည္းမရွိ။

ငွဲ႔လက္စ ဘီယာတခြက္ေလာက္မွ
မစည္ကားသည့္ ညေနမ်ားအေၾကာင္း
အခါတပါးက ပစ္ခ်ခဲ့ဖူးသည့္ ငွက္တေကာင္အား ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ခ်င္မိ၏။
ထိုငွက္က ငိုလွ်က္ မေတာင္းပန္ခဲ့သည္ကိုလည္း အမွတ္ရမိ၏။

ပင္ပန္း၏
လြမ္း၏
ျငီးျငဴမိ၏။

ျငီးျငဴမိသည္ကို ျငီးျငဴမိ၏။

မီးအပူထိသည္ကို မျငီးျငဴခဲ့ေသာ
ဖင္တံုးလံုးနွင့္ ငွက္ကို ျမိန္ရွက္စြာစားခဲ့ဖူး၏။

ထိုငွက္ကိုျပန္သတိရမိ၏။
က်င္ငယ္ျဖင့္ က်က်နန ပန္းခဲ့ဖူးေသာ ပုရြက္ဆိတ္အံုကို လည္းသတိရမိ၏။

ပထမဦးဆံုး ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေျပာင္ဖူးေသာ ထိပ္အား
ညစာမ်ားစြာျဖင့္ လဲ ယူခဲ့ရသည္ကိုလည္းသတိရမိ၏။

ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးေပၚသက္သက္သာသာ ထိုင္လိုက္မိ၏
မသက္မသာ ေလးပင္မွဳမ်ားက ရင္ထဲ၀င္လွ်က္ တြနး္လွဲလိုက္ျခင္းျဖစ္ျပန္၏။

စီးကရက္တစ္ဖြာကို ဖြာ၏
ကျပာကယာကို အသာဆြဲဆန္ ့လိုက္ကာဖြာ၏
စလိုးမိုးရွင္းဖြာ၏
စိတ္ျပတင္းေပါက္ကို ေမွးစင္း ေျဖးေလးစြာပိတ္လိုက္၏။

လည္တိုင္နွင့္ ရင္သားစပ္ၾကား ျပာသားမ်ားေၾကြ၏
တခါက ထို လည္တိုင္နွင့္ ရင္သားစပ္ၾကား
နွဳတ္သီးေကာင္းလွ်ာပါးတစ္ခု သို ့မဟုတ္ နွစ္ခု
သို ့မဟုတ္အခုေပါင္း မနည္းမမ်ား ခရီးသြားဖူး၏။

ယခုအခါ တေယာက္ေသာသူကို
တည္တည္ၾကည္ၾကည္လြမ္း၏

မ်က္လံုးအစံုအား ေမွးစင္းစြာျပန္ဖြင့္ျဖစ္ေသာအခါ
စၾကၤ၀ဠာကို ငံု႔ၾကည့္မိသားျဖစ္၏။
စၾကၤ၀ဠာထဲတြင္ ၾကယ္ကေလးမ်ား ေပါေလာေမ်ာေနဆဲျဖစ္၏
ိထိုၾကယ္ကေလးမ်ားအား
မည္သူမွွ်မေကာက္ယူ ....
ေကာက္ယူစရာလည္းမလို
ထိုသို႔ျဖင့္ မိ်ဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ ညကိုတန္ဆာဆင္ခဲ့ၾက၏။

တခ်ိန္တြင္ ထိုၾကယ္ေရာင္ေအာက္
ထိုလေရာင္ေအာက္ ထို မိုးစက္မွဳန္တို႔ေအာက္တြင္
တေယာက္ထဲ ေငးေမာရင္း
သီခ်င္းမဆိုတတ္ေတာ့ေသာ လူတေယာက္က
ညေပါင္းမ်ားစြာ...........................



ျငိမ္းေဇဦး

(အင္မတန္ စိတ္ပင္ပန္းဖြယ္ စား၀တ္ေနေရးကိစၥမ်ားျဖင့္ ကဗ်ာမေရးျဖစ္ခဲ့သည္မွာၾကာျပီျဖစ္၍ထိုးအံလိုက္မိ၏)

နမ္းခ်င္တယ္

ဘ၀ဆိုတာ ေနာင္တ န ဲ့အေပါင္ဆံုးထားတဲ့
ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္....။

နွစ္ျခင္းေပါက္ ေမ ့နိုင္ေျခရွိတ ဲ့စိတ္ဓါတ္ အင္အားေတြ ငါ့မွာ
ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ပါဘူး



အခ်ိန္ရဲ့၀ါးမ်ိဳမွဳ ကို ငါးရိုးလို ကန္ ့လန္ ့ခံျပီး ေနပစ္ခ်င္တယ္

လက္ေလ်ာ့မွဳေတြန ဲ့ ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွာ...
သခၤါရကို အနိုင္ပိုင္းဖို ့ ေဖာ္ျမဴလာေကာင္းေကာင္းန ဲ့
ေသျခင္းတရားကို ဘုရားသခင္က လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာေပါ့...

အဲလို မွတ္ယူခ်င္လဲယူ လို႔
ခပ္ညံ့ညံ့ တာ၀န္မဲ့မွဳေတြနဲ႔ ဘာသာတရား တစ္ခုကို
ပစ္ ထူ ေထာင္ ရေတာ့မလုိလို....

ရွိျပီးသား အုပ္ေတြထဲပဲ ခပ္ရဲရဲတိုးျပီး
အရွက္မရွိတ ဲ့မ်က္နွာနဲ ့ သက္ေသခံျခင္းပဲ
ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ထလုပ္ရေတာ့မလိုလို...။

သခၤါရကို အလစ္အငိုက္ယူ ျခံဳခို တိုက္ခိုက္ဖို႔
ခရီးသည္တင္ ေတာကားတစ္စီးကို ဓားျပ တိုက္သလို
လမ္းေပၚ သစ္ပင္လွဲ ျပီး
ေဟာဒီ စၾကၤ၀ဠာ ၾကီးကို ယာယီ ရပ္တံ့ ခိုင္းလိုက္နိုင္ခ်င္တယ္..။


ရွားပါးနံုနဲ႔ျခင္း ကႏၱာရထဲမွာ
တုိ ့က ေရငတ္သူပါ ေဘဘီရယ္
အဲဒီ လို အေပ်ာ ့ဆြဲေလးေတြန ဲ့
ခ်စ္သူေတြအေပၚ ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့
ကံၾကမၼာ အက်ိဳးေပးန ဲ့
မိုးေအးျပီဆို စီးစီးပိုင္ပုိင္ ခြျပီး ဖက္ထားခ်င္တုန္း...။

ဇိမ္ပဲ အခ်စ္ရယ္ လုိ႔
အပ်င္းၾကီးၾကီးနဲ႔ ႏြားသိုးၾကိဳးျပတ္ မွတ္ခ်က္ခ်ျဖစ္တဲ့
ေဆာင္းညေတြျပန္လာေတာ့မယ္...........။

အခ်ိန္ေတြဟာ ျငိမ္ေနတာမဟုတ္ဘူး
စိတ္ကူးေတြကလဲ သူ ့ဒူး သူ ေရစြတ္ခုန္ခဲ့လို ့
ခုဆို ေရြ ့ေရြ ့ေျပာင္းလဲျဖစ္စဥ္န ဲ့ အေတာင္ ပံေတြေတာင္ ပုိင္ဆိုင္ေနခဲ့ျပီ။

နိစၥဒူ၀ ဆန္တ ဲ့ ကိစၥဟူသမွ်ကို ပင္စင္ေပးလိုက္ျပီ
ေနခ်င္သလိုေနမယ္ ၊ စားခ်င္သလိုစားမယ္
သြားခ်င္ရာသြားမယ္
တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ ဆင္ေျခတခု န ဲ့
အဆင္ေျပမွဳေတြကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးယူတတ္တဲ့
အဆင့္ျမင့္ အရိုင္းအစိုင္းသတၱ၀ါ ပါလို႔
အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုကို ေအာင္ျမင္စြာဖန္တီးယူခဲ့ျပန္ျပီ။

ဒီမွာ.........
ငါဟာ ဒ႑ာရီ ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွမပါတဲ့
လူၾကမ္း
သို ့မဟုတ္ မင္းသား
သို ့မဟုတ္ ဥယ်ာဥ္တစ္ခု
သို ့မဟုတ္ နွင္းဆီတပြင့္
သို ့မဟုတ္ ပုလဲတစ္ကံုး
သို႔မဟုတ္ ၀ိုင္တစ္ခြက္
သို ့မဟုတ္ ညစာစားပြဲတစ္ခု
သို ့မဟုတ္ အကခန္းမနံရံက ဆီမီးေရာင္
သို ့မဟုတ္ ပိုးဖဲ ေမြ ့ရာ
သို႔မဟုတ္ မဟာ ဧကရာဇ္
သို ့မဟုတ္ ေက်ာက္ဖ်ာတစ္ခ်ပ္
သို ့မဟုတ္ ဓားတစ္လက္
ျမွားတစင္း ၊ သီခ်င္းတပုဒ္
ျမင္းတအုပ္ဆြဲတဲ ့ ရထားလံုး
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ကြယ္....
အားလံုးကို ျပံဳးျပီး အဆံုးခရီးအထိ သိပ္ခ်စ္သူရဲ့
နွုတ္ခမ္းကို လြမ္းစရာမလိုပဲ နမ္းခ်င္တယ္............။




ျငိမ္းေဇဦး