မေနာကံ... (အတိုဆံုး၀တၳဳတို)
ခပ္လွလွစုန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔တယ္..။ က်ေနာ္ကစုန္းမကို ျပံဳးျပလိုက္တယ္ ျပဳစားခံခ်င္လြန္းလုိ႔..။
စုန္းမက ဘီကီနီ နက္ျပာေရာင္နဲ့ ၀ါ၀င္းေနတဲ့ေပါင္သား လွလွေတြကို ေဘာင္ခတ္ထားတာယ္..။
က်ေနာ္ က နယ္ေက်ာ္တဲ့ အေတြးေတြန ဲ႔ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္တဦး ကမၻာဦးေက်ာက္ဂူတခုက အရိုးေခါင္းတလံုးတူးေဖာ္ေတြ ့ရွိသလို ခပ္နုနု ယုယုယယေလး တူးေဖာ္ခ်င္တယ္… မျမင္ရမွဳတခုကို။
စုန္းမဟာ သက္သက္သာသာ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚမွာေပါ့..။
သူ ့ရင္သား နွစ္လံုးၾကား .... လွလွေလးအဖြင့္ခံထားရတဲ့ အုန္းစိမ္းသီးထဲ ပလပ္စတစ္ ပိုက္ကေလးထိုး
လွလွေလးစုပ္ရင္း ေနကာ မ်က္မွႏ္ေလးကို ခြ်တ္လိုက္တယ္…၊
က်ေနာ္ခြ်တ္ေစခ်င္တာကို ခ်ြတ္တာေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး...။
စုန္းမက သူ႔ဟာသူေျပာတယ္... ကမၻာလံုး ဆိုင္ရာ ပူေႏြးမွဳေၾကာင့္
ျပင္သစ္ကလာတဲ႔ အသားအေရ နုပ်ိဳလွပေဆးေတြဟာ ကိုယ္၀န္တားေဆးေတြကို တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ သတိေမ့သြားေစတယ္လို႔..။
စုန္းမဟာ သိပ္လွပလြန္းစြာနဲ႔ ကမ္းေျခကို ေျခဖ်ားေလးေထာက္ လက္ဖ်ားေလးေတြေကာ့လုိ႔ ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးေျပးတယ္ က်ေနာ့္မ်က္လံုးနွစ္လံုးဟာနိမ့္ျမင့္ ဟန္ခ်က္ေတြနဲ႔ မရပ္မနား ထပ္ၾကပ္လိုက္သြားျဖစ္တယ္
ဆားငံေရလွိဳင္းထဲ သူထိုင္ခ်လိုက္တဲ့အထိ ...၊ေတာ္ပါေသးရဲ့.. အာရံုထဲဆားငံေရေတြ မစင္ခဲ့လို႔..။
စုိရႊဲေနတဲ့ခႏၶာနဲ႔ စုန္းမဟာ တလွမ္းခ်င္းလွဳိင္းကို ရုန္းလို႔ ကမ္းေပၚကို ျပံဳးတက္လာတယ္..။
ေရစိုနက္ေမွာင္ေနတဲ့ ပိတုန္းေရာင္ဆံပင္ေတြဟာ ေရနစ္ေသသြားတဲ့ လကြယ္ညလို...
ပင္လယ္ေလတိုးလို႔မွ ထမကနိုင္ပဲ
စုန္းမေၾကာျပင္မွာ ေဇာက္ထိုး ထမ္းပိုးခံလာၾကရတယ္..။
က်ေနာ္ဟာ စုန္းမရဲ့ ျပဳစားမွဳကို ငံ့လင့္ေနရင္း..
စုန္းမကိုျပဳစားဖုိ႔ အသည္းအသန္ၾကိဳးစားေနတယ္..။
က်ေနာ့္သမာဓိဟာ ေရညွိမတက္တဲ့ ရင္သားနွစ္ျမြာၾကားမွာ စိစိညက္ညက္ေၾကသြားတယ္..။
စုန္းမဟာ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚျပန္လာထိုင္တယ္၊
သူ႔ရဲ့စိုရႊဲမွဳေတြဟာ ယိုစီးမွဳျဖစ္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့…က်ေနာ့္ကို လိုလိုလားလား လက္လွမ္းလိုက္တယ္..
ေနာက္ေတာ့ေပါင္ေပၚမွာတင္လိုက္တယ္ က်ေနာ္ကေတာ့အသာေလးျငိမ္လို႔။
ခနေနေတာ့ စုန္းမက မတ္တပ္ထလိုက္တယ္ က်ေနာ့္ကို သူ႔ရင္သားကေန တင္ပါးအထိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ထားေစတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တယ္လီပသီနဲ႔ အဆံုးစြန္အထိ အရွိန္ျမွင့္သြားၾကတယ္..။
က်ေနာ္ဟာ သူ႔ခႏၶာလွလွကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ရင္း သဲစပ္ျမက္ခင္းေတြေနာက္က ေရခ်ိဳးခန္းလွလွအထိ အတူသြားၾကတယ္ ။
ျပီးေတာ့ စုန္းမဟာ က်ေနာ့္ကို ခြာခ်လိုက္တယ္ ...။
လွပတဲ့သူ႔ခႏၶာကိုယ္ဟာ မိနစ္၀က္အတြင္း မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ .....။
က်ေနာ္ဟာ နံရံကပ္ တန္းေလးေပၚမွာ ေခြေပ်ာ့စြာနဲ့.......................။
ျငိမ္းေဇဦး
No comments:
Post a Comment