ပဋိစၥသမုပၸတ္ ဘီးေပါက္ျခင္း
နွဳတ္ဆက္တတ္ဖို ့...လိုတယ္...။
အသံလွဳိင္းေတြကို ပိတ္ပါးန ဲ့စစ္
အေႏွးစီးတဲ့ျမစ္ေရလို
ေတာင္ညိဳကမ္းမွာ မၾကမ္းဖို႔လိုတယ္...။
ဆူပူမာန္မဲမွဳေတြကို
ညစာလုိတည္ခင္းျပီး
သက္ျပင္းေတြန ဲ့မင္းကို
မညွင္းဆဲမိဖို ့လဲလိုတယ္..။
အားအငယ္ဆံုးလူၾကမ္း
သိပ္လြမ္းတတ္တဲ့
နွုတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႔
မင္းကို...မလြမ္းမိဖို႔လဲလိုတယ္...။
ကိုယ္တုိင္ မရွိခုိးျဖစ္တဲ့ဘုရားကို
ဘာလို႔မ်ား...မင္းကိုရွိခိုးခိုင္းမိတာလဲ
ကိုယ့္မသိစိတ္ကုိယ္
သိဖုိ႔လဲလိုတယ္..။
ေနညဳိရင္
ေျမျပိဳမွာစိုးတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔
ထူးေတာ့ပါဘူး...ဆိုျပီး
မျပိဳခင္
ေျမြတြင္းထဲ အရင္၀င္တဲ႔
ေျမြပ်င္းလို လဲ ဒူးမေထာက္ဖို႔လိုတယ္..။
ဘ၀ဟာ
အစကတည္းက
ျခစားေနတဲ့ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္း
ကိုယ့္ကမ္းပါးကိုယ္
ျပန္ျမိဳတဲ႔ ျမစ္ဆိုတာ
က်က်နန သတိထားျဖစ္ဖုိ ့လဲလိုတယ္..။
အခ်စ္ဆုိတာ သံကြန္ျခာ ထပ္ထပ္ကာထားတဲ့
အဆိပ္ေရတခြက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္....
ေသာက္သံုးခဲ့ျပီး
ျပန္ထြက္ခ်ိန္ တိမ္တိမ္ေလးက်န္ခ်င္မွက်န္မယ္
တမင္ေရြးခ်ယ္ တ၀ဲလည္ ေႏွာင္ဖြဲ ့
အဆိပ္တက္ခံတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္
အဓိက က ဒါကို
ေကာ္ဖီတခြက္လို
ေသာက္တတ္ဖုိ႔လဲလိုတယ္..။
တခါတခါလဲ
သားရဲ တိရစာၦန္ ေဘးအတြက္
မီးေမႊးထားတဲ့ စက္၀ိုင္းေလးထဲက
ညရဲ့အက်ဥ္းသား ျဖစ္သြားတတ္တယ္ဆိုတာ
သိထားဖုိ႔လဲ လိုတယ္..။
ကဲြတဲ ့အသည္းမွာ
သံပုရာေရညွစ္
ဆားလက္တသစ္ျဖဴး
ခပ္မူးမူးန ဲ့ ျမည္းတတ္ဖို ့လဲလိုတယ္..။
ေထာပနာျပဳဖို ့ျငင္းဆန္တဲ့
နိဗၺာန္ကို ဓါတ္မွန္ရိုက္
ေဆးစစ္.......
ေထြးထုတ္ပစ္တတ္ဖို့ လဲ လိုတယ္..။
ခမ္းနားတဲ့ညစာစားပြဲေတြက
သင္းျမေမႊးပ်ံ႔တဲ့ ပုဇြန္ထုတ္ၾကီးလို
ကနုတ္ေတြန ဲ႔
တရုတ္ေၾကြပန္းကန္ျပားၾကီးေပၚမွာ
ကိုယ့္ခႏၡာကိုယ္ဖံုးလို ့
ျပံဳးျပံဳးၾကီးေသတတ္ဖုိ႔လဲိုတယ္
...........................
ကဲစားလိုက္ၾကစမ္း.............။
ျငိမ္းေဇဦး
No comments:
Post a Comment