သူတို႔လဲ ရြာကပဲကိုး....။

ျပံဳးစရာ (၁)

သူတို႔လဲ ရြာကပဲကိုး....။

တေန႔သား... က်ေနာ္ဟာ ခရီးထြက္ဖို႔ ၀ယ္စရာေလးတခ်ဳို႔ရွိလို႔

ကုန္တိုက္ၾကီးတစ္ခုကိုခနသြားခဲ့တယ္။
ကုန္တုိက္ေတြဆိုတာ က်ေနာ္သြားခဲတဲ့ေနရာေတြပါ။ က်ေနာ္ဟာ ကုန္တိုက္ထဲမွာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနမိရင္း
နည္းနည္းဆာလာတယ္... ဆာလာေတာ့ ကုန္တိုက္ထဲက စားေသာက္တန္းမွာေရာင္းတဲ့ တရုတ္ဆိုင္ေလးမွာ
ကိုကာကိုလာေလးတစ္ခြက္ေဘးခ်လို႔ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ၾကက္သားကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္ဟင္းကို ေအးေအးေဆးေဆးစားရင္း
၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႔ လမ္းသလားေနၾကတဲ့ ျဖဴျဖဴမဲမဲ၀ါ၀ါ သတၱ၀ါေတြကို မၾကည့္ပဲေငးရင္း ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေပါ့။

က်ေနာ္နာရီဆိုင္ေလးကိုေရာက္တယ္ နာရီလွလွေလးေတြကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ နာရီေလးတစ္လံုး၀ယ္လိုက္တယ္။
ေဘာပင္ေတြေဖာင္တိန္ေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးေရာက္ေတာ့လဲ က်ေနာ္ ေဖာင္တိန္ေလးတစ္ေခ်ာင္း၀ယ္လိုက္တယ္။
တက္ကနိုတီးလံုးေတြဆူညံေနတဲ့ဆိုင္ေလး တစ္ဆိုင္အထဲကအျပင္အဆင္ကေတာ့ေမွာင္လို႔ သားေရအက်ၤ ီေတြ၀တ္ၾကတဲ့
အတြဲေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလက္ခ်င္းခ်ိတ္လို႔ရယ္ျပီး၀င္သြားၾကလိုက္ထြက္လာၾကလိုက္နဲ႔ အထဲမွာ ဘာေတြဆိုတာ ေသခ်ာေတာ့
သိပ္မျမင္ရဘူး ထူးျခားတာက ကေလးေတြနဲ႔ မိသားစုေတြ ခပ္ငယ္ငယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ဆိုင္ထဲမွာမေတြ႔ရဘူး
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ကလဲ စပ္စပ္စုစု... ေငးရင္း နဲ႔ ငါလဲ၀င္ၾကည့္ဦးမယ္ဆို ၀င္ၾကည့္လိုက္ေတာ့......။

ဆိုင္ထဲမွာ ၾကာပြတ္ေတြေရာ လက္ထိပ္ေတြေရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေတြ႔ရတယ္ ၊ ဖေယာင္းတိုင္ အရွည္ေတြေရာေပါ့...
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လဲ တိုးရင္းတိုးရင္းနဲ႔ အလွျပမွန္ဘီရိုေလးေတြနား ေရာက္သြားေတာ့ အာရွသူေလးနွစ္ေယာက္ ကလဲ အဲဒီအလွျပမွန္ဘီရိုကို
ၾကည့္ရင္း ျပံဳးစိစိနဲ႔ ....တဖက္ နံရံေပၚမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ၀တ္စံုေတြကို ေမာ့ေငးေနတဲ့ သူတို့ သူငယ္ခ်င္းမရဲ့ လက္ေမာင္းကို လွမ္းဆြဲရင္း ..
ဟိုမိန္းကေလး လွည့္လာေတာ့ မ်က္စပစ္ျပလိုက္တယ္ ...က်ေနာ္ကေတာ့ အာရွသူေလးေတြဆိုေတာ့ ေငးမိတာပါ... အဲဒီမွာ တင္
ရုတ္တရက္ မ်က္စပစ္ျပတာကို ၾကည့္လိုက္တဲ့ မိန္းကေလးဟာ မ်က္လံုးေလး၀ိုင္းသြားျပီး သူမရဲ့လွပနုေထြးတဲ့ ႏွင္းဆီဖူးနွဳတ္ခမ္းေလးေတြဟ လို႔
အာေမဋိတ္ေလးတခု က်ေနာ့္နားက ၾကားလိုက္တဲ့အထိ ထြက္သြားတယ္.....

ဟယ္တလံုးတခဲၾကီးေတာ့ အားရွိစရာၾကီး.....။

ျငိမ္းေဇဦး