Tuesday, March 11, 2008

ဆာေကးတခြက္..


ဆာေကးတခြက္..


ကေသာကေျမာ အေမာေဖာက္
ရွင္ဂ်ဳကုမွာ တေန ့လူနွစ္သန္းျဖတ္ေလွ်ာက္
ငါလြမ္းတာ တေယာက္မွ မပါ...........။

တိုက်ိဳညေတြေရ
လူေသထည့္တဲ့အေခါင္းထက္ မဆိုစေလာက္ၾကီးတဲ့
အေပါစားဟိုတယ္ေတြနဲ႔ ငါ့ကို ဧည့္မခံနဲ႔...။

ဆံပင္ပန္းေရာင္နဲ႔ ေကာင္မေလးေတြ
ဟယ္လိုကစ္တီႏွုတ္ခမ္းနဲ႔
လမ္းသလား..
ငါကေတာ့ကမ္းနားမွာ
အီဒိုယဥ္ေက်းမွဳကိုထိုင္မွ်ား.........။

ငါေပါ့.........
သမ္းေ၀ျပီးေတာ့ မအိပ္ခ်င္တာ...
စိတ္အထင္မွာ နင္ဂ်ာတေယာက္လို...။

ငါျမင္ခ်င္တဲ့
ဇာတိုအိခ်ိရဲ့ ဂ်ပန္ဟာ
ဆာမူရိုင္းယဥ္ေက်းမွဳကိုထားခဲ့လိုက္ျပီ...။

ကီမိုနိုနဲ႔ ခ်ည္တုတ္ထားတဲ့
ေဂရွား....
ေၾကြသားမ်က္နွာနဲ႔
အသာေလး ဆာေကးထည့္
သူခပ္တဲ့ယပ္ေတာင္
ငါ့ရင္မွာေဆးမွင္ေၾကာင္ျဖစ္...။

တကယ္ေတာ့ ဂ်ပန္ဟာ
ပခ်င္ကို ကစားပြဲေတြနဲ႔
ရွင္သန္ခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ဘူး
အနုျမဴဗံုးနွစ္လံုးဒဏ္နဲ႔
နုိ႔ကင္ဆာျဖစ္ခဲ့တဲ့ကြ်န္းၾကီးေလ
ဒဏ္ရာ ေတြနဲ ့ လင္းလက္တတ္..........။

ျငိမ္းေဇဦး


No comments:

Post a Comment