အၾကိဳည သံလြင္ကမ္း

အၾကိဳည သံလြင္ကမ္း

ဒီမွာေတာ့ သံလြင္ဟာ
သၾကၤန္ညေတြကို ဖဲ့နိုင္သမွ်
ဖဲ့မိ်ဳခ် ဦးမယ္…။


ကမ္းပါးဟာ အဖ်ားတက္ေနတယ္
၀ါးရံုအိုေတြကို ထမ္းလို႔..
အဲဒီ၀ါးရံုအိုေတြက မွ်စ္ပ်ိဳေတြရင့္မာမွဳကို
မိုးမခပင္ေတြနဲ႔ စကားလက္ဆံုက်…။

ေတာင္ေပၚက ခုန္ခ်လာတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းက
ခပ္ရွရွ ရယ္လိုက္တယ္…
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အက္ကြဲမွဳေတြနဲ႔
သၾကၤန္ရဲ့ညေတြဟာ
ဘာသာမဲ့တေယာက္ရဲ့ အသုဘလို
သူ႔မ်က္ရည္ေတာင္သူမစိုပဲ ေျခာက္ေသြ႔ ဦးမယ္တဲ႔…။

ညရဲ့ လ ဟာ
ေတာင္တန္းျပာၾကီးကို
အတင္း ….
၀င္ေဆာင့္….
ဖဲ့ ခ်….
အလင္းစေတြနဲ႔ ထိုးခြဲ…..။

တကယ္တန္းက
ဖရိုဖရဲ ေလေျပျဖဲလို႔
ေ၀့၀ဲေနတဲ့ သစ္ပင္ဖ်ားေတြပါ လမင္းရယ္ ….
ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းမွာ ကိုယ္ရွင္သန္ေလ
ေတာင္တန္းေတြက ေမာ့ ေျပာ
သံလြင္က တေသာေသာရယ္….။

ျပီးေတာ့ ေတာင္တန္းေတြ သမ္းေ၀
ငန္းဖမ္းေနသလိုေတာင္ တုန္ရီ
လဟာ ညကို ဥေပကၡာျပဳသြားျပီေပါ့…။

မွဳန္ရီ မနက္ခင္းဟာ
သူ႔ ဒိုင္ယာယီ သူဆြဲဖြင့္လုိ႔
မခုိ႔ တယို႔ တိမ္း သၾကၤန္ယိမ္းကဖုိ႔ျပင္ျပီ….။

သံလြင္ ကေတာ့
မာန္၀င္…
ဟန္ျပင္ ေနတဲ့ က်ားရိုင္းလို
လွဳိင္းေတြနဲ႔ခုန္တုန္း……….။


ျငိမ္းေဇဦး