Friday, July 11, 2008

တကီလာ ညေန


ပါ ပ ျဂိဳလ္ေတြ ေျခပုန္းခုတ္ခ်ိန္မွာ
မိုးေပၚက အပ္နဲ႔ ေျမၾကီးက အပ္
ထပ္ ကနဲ အရွိန္နဲ႔ ထိခဲ့တာေပါ့
အဲဒီမွာျငိမး္ေဇဦးဆိုတာ
လူ႔ဘ၀ကို ဗီဇာရခဲ့တယ္
တကယ့္ မနုႆတၱဒုလႅဘ ...။

တည တခါ ဘ၀နာလြန္းတယ္
ဘ၀နာလြန္းတယ္နဲ႔
နယ္လွည့္တရားေဟာ ဆရာလို
သူ႔ကိုယ္သူ လိမ္ရတာေလ။

အဆင္မေျပတဲ႔အခါ ဘ၀ကိုက်ိန္ဆဲျပီး
လူမစြမ္းနတ္ မ တဲ႔ျဖစ္စဥ္ထဲမွာလဲ
သြားၾကီးျဖဲလို႔ တဟဲဟဲ.....။


မခ်စ္လို႔ပုန္းသူအတြက္လဲ
ခ်စ္လို႔ မမုန္းသူက
ခင္ဗ်ားကို မုန္းတယ္လို႔
မဖံုးကြယ္ပဲ သူ႔ ရွင္မီးအကၤ် ီကုိ ဟျပခဲ့တယ္
ရင္ဘတ္က ဒဏ္ရာကို ပလာစတာနဲ႕ ေတာင္ မကပ္နိုင္အား...။

မာန နဲ႔ ဗ်ာပါဒမ်ားေနတဲ႔ သတၱ၀ါပါ

နိေရာဓသစၥာ ဆိုတာ
ပရိေသာက အျဖစ္ပါလို႔
လြယ္လြယ္ ဘာသာျပန္ခ်င္တဲ႔
ဟိုမတတ္ဒီမတတ္ ေကာင္ေလ
ယုန္ေထာင္ေၾကာင္မိတဲ႔အခါတိုင္း
ရင္ ေကာ့ျပီး မိတဲ႔ေၾကာင္ကို ရင္ခြင္ပိုက္
ၾကင္နာလိုက္တာ သူ ့အျပင္ဘယ္သူမွမရွိ
ယုန္မမိေတာ့လဲ ညစာငတ္ရံုကလြဲလို႔
ေဟာဒီေၾကာင္ကေလးကို အျမဲအေဖာ္လုပ္လို႔ရတာေပါ့ဆိုတဲ႔ စိတ္နဲ႔
အရိပ္မဲ႕ ေနတဲ့တေစၦေပါ့...။


ဒီည ျငိမ္းေဇဦးဟာ
ေမတၱာတရားနဲ႔ ခဏ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရး သေဘာတူညီမွဳလက္မွတ္ထိုးထားတယ္
၀ယ္လာတဲ႔ တကီလာကို ပန္းခ်ီဆရာတေယာက္လို
မ်က္ႏွာမဲ႔ျပီး ျမိဳခ်လိုက္ျပီ................။

ကမၻာေျမကေတာ့ သံေ၀ဂ အထပ္ထပ္နဲ႔
အညိဳညင္ေပးခံေနရတုနး္ေပါ့............။


ျငိမ္းေဇဦး

No comments:

Post a Comment