ေရးသားျခင္းျဖင့္ ေမြ႔ေပ်ာ္သည့္ လူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ကူးေပါက္လွ်င္ ေရးခ်င္ရာေရး၏။
Saturday, October 4, 2008
ေကာင္းကင္ျပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တဲ႔အခါ
ဖြဖြေလး ဖက္ထားေပးပါ
ခနျဖစ္ျဖစ္ ငါမလြမ္းပါရေစနဲ႔ ။
ငါသက္တန္႔ေတြကို မဖန္ဆင္းနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ သက္တန့္တစင္းကို မ်က္ရည္မွဳန္ေတြနဲ႔
အဲဒီညေနမွာဖန္ဆင္းေပးခဲ႔ပါမယ္။
ငါၾကယ္ေတြကို မေျခြေပးနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ဟိုး အေမွာင္ ေကာင္းကင္မွာ
ျဖာကနဲေၾကြက်သြားတဲ႔ၾကယ္ကေလးကိုျမင္ရဲ့လား
အဲဒီလိုပဲ ေၾကြသြားေပးခဲ့ပါမယ္။
အခ်စ္ရယ္....အမွတ္တမဲ႔ပဲဆိုဆို
ေကာင္းကင္ျပင္ကို မင္းေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း
တိမ္သားေတြလွဳိင္းထလို႔ သက္တန္႔တစကို ေတာင့္တမိရင္
ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြလင္းလို ့ ၾကယ္တစင္းကိုပဲ ေျခြခ်င္ခဲ့ရင္
သက္တန္႔မ်က္ရည္ ၾကယ္စင္လိုေၾကြသြားတဲ႔
ငါ့ရဲ့ဘ၀ကို ခနျဖစ္ျဖစ္ တမ္းတတယ္လို႔ပဲ...
ေမွာင္ထဲမွာ ၾကယ္ေတြကို ေငးလို႔
ေျဖေတြးပါ့မယ္။
ျငိမး္ေဇဦး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ သက္တန့္တစင္းကို မ်က္ရည္မွဳန္ေတြနဲ႔
ReplyDeleteအဲဒီညေနမွာဖန္ဆင္းေပးခဲ႔ပါမယ္။
တိမ္သားေတြလွဳိင္းထလို႔ သက္တန္႔တစကို ေတာင့္တမိရင္
ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြလင္းလို ့ ၾကယ္တစင္းကိုပဲ ေျခြခ်င္ခဲ့ရင္
သက္တန္႔မ်က္ရည္ ၾကယ္စင္လိုေၾကြသြားတဲ႔
တကယ့္ ရွာမွရွားတဲ့ ကဗ်ာစစ္စစ္ တစ္ပုဒ္ကုိ ဖတ္ရတာ အားရလုိက္တာဗ်ာ။