က်စ္လစ္သန္မာတဲ့..ေရခံေျမခံနဲ႔
ခ့့ံခံ့ျငားျငားဖြံ႕ထြားခဲ့တဲ့..သစ္ပင္တစ္ပင္ေပါ့...
ေတာစိတ္၀င္သြားေစႏိုင္တဲ့
ဥတုရာသီ..အရိုင္းအစိုင္းက
သူ႔ရွင္သန္ရာေတြကို..
ၾကမ္းတမ္း..ခက္ေလ်ာ္ေစခဲ့တယ္..။
မာေက်ာခၽြန္ျမတဲ့..
ဆူးသားလက္နက္ေတြအျပည့္
ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ဖို႔ေတာင္..
အခက္ေတြ႔ရေလာက္ေအာင္..
အသြင္အျပင္ရမ္းရမ္း..
သူ႔ဘ၀သူ...
ခပ္..ဆန္းဆန္း..သိမ္းထုတ္လို႔..
ဒီ့ထက္..လွပစရာမရွိေတာ့တဲ့..ပန္းခ်ီကားခ်ပ္လို..
ဒီ့ထက္နာေပ်ာ္ဖြယ္ရာမရွိတဲ့..ဂီတသံစဥ္လို...
ဒီ့ထက္နက္ရိႈင္းစရာ..မရွိေတာ့တဲ့..ကဗ်ာ..စာသားေတြလို
့သူ႔အတြင္းသား..စိတ္သ႑န္မွာ..
ေမွာ္.အတိျပီးထားတဲ့..အႏုရသေတြညက္ေညာ
သူ..႔ဘ၀..သူ႔..အေမာကို.
သူ႔..ရနံ႔နဲ႔..သူ..ေမွ်ာေမွ်ာ..ခ်ေနရ..။
သူ...လား....
ဒူးရင္းသီးလိုလူစားေပါ့....
တစ္ခ်ိဳ႕က..အနံ႔ကို..ေၾကာက္လို႔...ေရွာင္ရွားၾကခ်ိန္မွာ...
တစ္ခ်ိဳ႔က..ေစ်းႀကီးေပးၿပီး..၀ယ္စားေနၾကရဲ႕..။ ။
အိျႏၵာ(၂၀.၁၁.၂၀၀၈)
အရင္လိုပဲ မထူးဆန္းတဲ ့ ေန ့တစ္ေန႔လို ျဖတ္သန္းရတဲ့ေမြးေန႔တုိင္းထက္ ပို၀မး္နည္းစရာေကာင္းေစတဲ့ေမြးေန့ပါပဲ။ဒါနဲ႔ ညီမေလး အိျႏၵာက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္သူေရးထားတဲ ့ကဗ်ာေလးကို လွမ္းပို ့လို ့ယူလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ အျခားအမတေယာက္ကက်ေနာ့္သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆံုးသြားျပီလို ့ေျပာလာတယ္။အင္း...က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ရွင္သန္ေနၾကဆဲေပါ့ အသက္ရွဴေနသမွ်...လူ႔ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္နဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ လူလုိရွင္သန္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment