ရာမ (အပိုင္း-နွစ္)

 ရာမဟာ ေျမာက္ပိုင္းန ဲ့ျမိဳ႕လည္ ကိုကန္႔လန္႔ၾကီးျဖတ္သြားတဲ့
 ရထားလမ္းကိုေက်ာ္ျပီး ရပ္ကြက္ ေကာင္စီရံုးနဲ႔ သမ၀ါယမဆိုင္ေနာက္ေဖး
 က သူေနတဲ႔ တန္းလ်ားအစုတ္ကေလးဆီကို လမ္းေဘးက သီျပီး ျပန္ေနက်။

 ရာမအိမ္ကိုေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ မယ္သီတာထက္သူ႔အေပၚေကာင္းတဲ႔သစၥာရွိတဲ့
 မေအးဟာ မီးဖိုေလးဖိုလုိ႔အသင့္ေစာင့္ေနတတ္တယ္။ ရာမဟာ သူ႔ရဲ့မေအးကို
 အျမဲ ျပံဳးျပျပီး သူ႔ဘ၀တခုလံုးမွာအၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းကေလးရ့ဲ သူအလြတ္ရတဲ့
 အပိုဒ္ကေလးကို သူ႔ရဲ့ေခါင္းၾကီးကို တလွဳပ္လွဳပ္ လွဳပ္ျပီး ဆိုတတ္တယ္
 " မေအးရယ္....ခ်စ္လုိ႔ပါကြယ္...."  တဲ့။

 မေအးဟာသူ႔ရဲ့ လွပနက္ေမွာင္တဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြနဲ႔အညိဳရင့္ရင့္ပါးျပင္ေပၚက
 မေပၚခ်င့္ေပၚခ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ကေလးခြက္ေအာင္ သူ႔ရဲ့သြားျဖဴျဖဴေလးေတြ ေပၚတဲ့အထိ
 ျပံဳးျပီး ရာမ လက္ထဲက ဆြဲျခင္း၀ိုင္းကေလးကို ဆြဲယူေနက်။ မေအးကအဲသလိုသူ႔လက္ထဲက   ဆြဲျခင္း၀ိုင္းကေလးကိုယူတိုင္းလဲ ရာမဟာ မေအးရဲ့
 က်မ္းမာဖြံ႔ျဖဳိးေတာင့္တင္းလွတဲ့တင္ပါးၾကီးကို အံၾကိတ္ျပီး ဟင္းကနဲ အသံထြက္ရင္း
 သူ ့ကိုယ္ကိုတျခမ္းေစာင္းသြားတဲ့အထိ အားယူျပီး ဇိြကနဲဖ်စ္ေန ညွစ္ေနက်။ အဲသလိုညွစ္၊ ဖ်စ္တိုင္းလဲ  သူ ့ခါးကေလးပိန္သလို ပိန္မက်သြားတဲ့ တင္ပါးၾကီးမွာ ဟပ္ေနတဲ့ရာမရဲ့လက္ၾကီးကို ဆတ္ကန ဲ  ပုတ္ထုတ္ျပီး ေခြ႔ကနဲ အလြတ္ရုန္းတတ္တဲ့မေအး။

 အလြတ္ရုန္းေပမယ့္ သူ႔လင္ ရာမရဲ့ မ်က္နွာကိုခ်စ္ရည္ေတြရႊမ္းတဲ ့မ်က္လံုးၾကီးေတြနဲ႔  မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္ေနက်။
 သူတုိ႔ရဲ့အဲဒီမနက္ကေလးေတြမွာ သူတို႔ မီးဖိုေလးေဘးကဗာဒံပင္ကေၾကြမယ့္အရြက္ေတြကေတာင္  ခဏျဖစ္ျဖစ္သခၤါရကို အၾကြင္းမဲ့ လြန္ဆန္ျပီး သူ ့အသက္သူဆြဲဆန္႔ သူ႔အညွာသူ  ဟီးေလးခိုရင္းအဲဒီျမင္ကြင္းကေလးကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္ျပီးမွ
 ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး၀ဲကနဲ ေ၀့ကနဲေၾကြက်ေနက်။  အဲဒီဗာဒံပင္ေအာက္ေျခက ေခြးပိန္မဟာလဲ တခ်က္မွ  အီသံမေပးပဲကမၻာ့အခမ္းနားဆံုး အလွပဆံုး ေအာ္ပရာ ျပဇာတ္ၾကီးရဲ့ ညွိဳ ့ငင္မွဳေတြေအာက္မွာ
 မွင္သက္မိ ၊ အဖမ္းစားခံ၊ အၾကည္နူးၾကီးၾကည္နူးျပီးအသက္မရွဴ မ်က္ေတာင္မခတ္တန္း
 ေငးေနတဲ့ ပထမတန္း က အပ်ိဳမေလးလို။  အနီးအနားရြာတရြာရြာကဖရဲသီးသည္ေတြနဲ ့ပါလာတဲ့
 သူ႔ကို ကေလးေတြတသိုက္ၾကီးနဲ႔ ပစ္သြားခဲ့တဲ့ေခြးအိုၾကီးကိုေတာင္ လြမ္းဖုိ ့ေမ့သြားသလုိ။

 မေအးနဲ႔ သီတာေဒ၀ီရဲ့ကြာဟခ်က္ကေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္ရင္ ကမၻာေလာကၾကီးမွာ  မေအးဟာကံအေကာင္းဆံုး၊ သံုးပြင့္ဆိုင္အခ်စ္ေတြလဲမရွိသလို မီးပံုထဲခုန္ဆင္းျပျပီးသူ႔သစၥာတရားကို  သက္ေသထူဖုိ႔လဲမလိုယံုမက သူ႔ရဲ့ေမာင္ေတာ္ရာမဟာ တခါမွ တျခားမိန္းမေတြကို  ရွိတယ္လို႔ေတာင္မထင္ခဲ့ဖူးဘူး။
 ရာမရဲ့ ရာ၀င္အိုးၾကီးလိုပူေနတဲ့ဗိုက္ၾကီးအေပၚက နွလံုးသားၾကီးထဲမွာ  သူ႔အခ်စ္ဆံုးမေအးတေယာက္သာအျမဲရွိတယ္။ မေအးရဲ့ အသံၾသသွ်သွ်ရယ္၊   ရာမ ေစ်းေရာင္းေကာင္းတဲ့ေန႔ေတြမွာတပိုင္းတိတိေသာက္ျဖစ္တဲ့
 ေထြးညိဳဆိုတဲ့ေတာအရက္ဆိုင္က ေတာအရက္ထဲ ရီေ၀မူးယစ္ စြဲမက္ေစတဲ့  နက္ေမွာင္တဲ့မ်က္ခံုးေမႊးေတြ ေအာက္က မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြရယ္၊ ေျဖာင့္စင္းတဲ႔နွာတံေအာက္က  ဖူးျပည့္ထူထဲတဲ့ နွဳတ္ခမ္းနွစ္လႊာရယ္
 ရာမစာဖြဲ ့ဖုိ ့အျမဲ ၾကိဳးစားမိေပမယ့္ စကားလံုးေတြ နဲ႔ ေဖာ္ျပမတတ္ေအာင္လွပလံုး၀န္းျပည့္တင္းျပီး  အိက်မေနတဲ့ ရင္သားဆိုင္နွစ္မႊာရယ္၊ေသးက်င္တဲ့ခါးကေလးနဲ႔ ျပည့္တင္းစြင့္ကားတဲ့မေအးရဲ့  တင္သားေတြရယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ေျဖာင့္စင္း သန္မာတဲ့ ေပါင္တံေတြန ဲ့ေျခေထာက္ရယ္ ...၊ တခ်ိဳ ့ညေတြရဲ့   လေရာင္ေအာက္မွာထမိန္ေရလ်ားနဲ႔ရာမကိုယ္တိုင္ငင္ေပးတဲ့ေရကို ေရတြင္းေဘးမွာထိုင္ခ်ိဳးေနတဲ့မေအးဟာ  မ်က္နွာေပၚကေရစို ဆံပင္ေတြကို လက္နဲ႔သပ္ျပီးရာမကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခိ်န္၊  လေရာင္ကိုအားေလ်ာ့ေစတဲ့ခပ္ပါးပါးတိမ္ေတြေလအလွ်င္နဲ ့လြင့္သားခ်ိန္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေအးရဲ့  အလွမ်က္နွာကို အေပၚစီးကၾကည့္ရင္း မေအးရဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြဟာလေရာင္န ဲ့လင္းကနဲ  လက္ကနဲ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ရာမဟာ အေ၀းကေခြးအူသံေတြကို လႊမ္းေအာင္ကို  "မေအးရယ္ခ်စ္လုိ ့ပါကြယ္...."ဆိုတဲ့သီခ်င္းစာသားေလးကို ခါးကုိလွဳပ္ ဗိုက္ပူၾကီးကို လွဳပ္   သူ ့ေခါင္းကိုလွဳပ္ျပီး ေအာ္ဟစ္သီဆိုေနက်။

 မေအးေရခ်ိဳးအျပီးမွာ ေရတြင္းေဘာင္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ သဘက္အေဟာင္းကေလးကိုယူျပီး  သူကိုယ္တိုင္ ကေလးတေယာက္ရဲ့ေခါင္းကိုေရစင္ေအာင္သုတ္ေပးသလို  မေအးရဲ့ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္တဲ့ဆံပင္ေတြကို ေရသုတ္ေပးေနက်၊ အဲသလိုေရသုတ္ေပးရင္းလဲ မေအးရဲ့  ထမိန္ရင္လ်ားနဲ႔ေက်ာျပင္ကိုသူ႔ဗိုက္ၾကီးနဲ႕မထိတထိပြတ္ျပီး "မေအးရယ္..ခ်စ္လုိ ့ပါကြယ္.."ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို  ဂါထာတပုဒ္ကိုအၾကိမ္တေထာင္ရြတ္မယ္ဆိုတဲ့အဓိဌာန္နဲ႔
 ရြတ္တဲ့သူလို ရြတ္ဆိုျငီးတြားအူျမဴးေနက်။


   ျငိမ္းေဇဦး

ပံုဖ်က္ဖံုးကြယ္ျခင္းေဒသနာ

 သာသနာ့အလံဟာ
 သတိဆြဲ အေလးျပဳ စရာ ျဖစ္ေတာ့မွာလား..
 မရွင္းလို႔ပါ
 ေက်ာင္းဒကာ...။

 အမိ်ဳးဘာသာ သာသနာ
 ေသခ်ာတာေပါ့ ၊ ေစာင့္ထိမ္းမွ
 အဲဒါ..ရင္ထဲက ကိစၥ...
 တေယာက္ခ်င္းရဲ့ဘ၀ဆိုင္ရာ...။

 ဆန္႔က်င္စရာေတြ...
 လူရာမသြင္းခ်င္စရာေတြ
 သိပ္မ်ားလြန္းတဲ့ တိုင္းျပည္ပါ

 ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ဇိမ္ယစ္ခြင့္ရသြားၾကတဲ့
 ဘာသာေပါင္းစံု လူမိ်ဳးေပါင္းစံုခရိုနီေတြ၊
 နာဂစ္အေျခခံဥပေဒ၊
 လာဘ္ကို ဆယ္ဘ၀စာစားျပီး
  ထြန္းကားလူရာ၀င္ခ်င္ေနတဲ့
 အၾကည္ညိဳခံခ်င္သူ ဓါးျပ ဒီဂရီခ် သူခိုးေတြ ၊
 ပြက္ပြက္ထေနတာမွ
 မျမင္ခ်င့္အဆံုး ...။

 နားလည္တတ္ပါတယ္
 မ်က္နွာၾကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတဲ့ ေလာကမွာ
 ဆန္႔က်င္တာအသာထား
 နသားပါးရားမလုပ္ရင္ကို ေတာ္လွ...
 ပံုဖ်က္ဖုံးကြယ္ၾကကုန္ေလာ့....။


  ျငိမ္းေဇဦး

ရာမ

 အင္မတန္က်ယ္ေလာင္တဲ့ မိုးၾကိဳးပစ္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္နိုးလာတယ္။
 မ်က္လံုးတ၀က္ဖြင့္ျပီး ျပဴတင္းေပါက္ လိုက္ကာ အဟၾကားက
 ေကာင္းကင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွ်ပ္စီးေတြ လက္ေနလိုက္တာ၊
 တန္ခိုးရွင္တပါးပါးက ေကာင္းကင္မဲၾကီးေပၚကေန ေလာကထဲကို အင္မတန္ၾကဲတဲ့  ပိုက္ကြန္ န ဲ့    ပစ္ေနသလို ပဲ ။
 ကြန္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာပစ္ေပမယ့္ ငါးတေကာင္မွ မရေသးတဲ့ တံငါသည္လို သူ ့ခမ်ာျဖစ္ေနသလား၊
 ဒါမွမဟုတ္ တခ်က္ပစ္လိုက္တိုင္း ငါးေတြေထြးကနဲေထြးကန ဲရေနလို ့ေလာဘမသတ္နိုင္ျဖစ္ေနသလား။
 မသိဘူး....။

 က်ေနာ္ ေစာင္ဆြဲျခံဳလိုက္ျပီး အိပ္ဖုိ ့ျပန္ၾကိဳးစားတယ္။ မိုးေတြကလဲ သည္းသည္းမည္းမည္းရြာလို ့၊  မိုးစက္က်သံေတြဟာသစ္ေတာက္ငွက္အေကာင္ေပါင္းမ်ားစြာက    သူတုိ ့နွဳတ္သီးေတြန ဲ့တအိမ္လံုးကို ေနရာအနံ႔ကမနားတမ္းဆြေန ေတာက္ေန သလိုမိ်ဳး။
 က်ေနာ္ျပန္အိပ္မရေတာ့ဘူး..။ မိုးသံကုိ နားေထာင္ ရင္း လွ်ပ္စီး ေတြ တျဖန္းျဖန္းလက္ ၊ မိုးၾကိဳးေတြ  တဂ်ိန္းဂ်ိန္းပစ္ေနတဲ့ အျပင္ေလာကၾကီးကို ျပတင္းေပါက္ လိုက္ကာဆြဲဖြင့္ျပီး ေငးေနမိတယ္။

 ေလေတြကလဲ တေ၀ါေ၀ါတိုက္ေနတာ ပန္းပြင့္အၾကီးၾကီးေတြ ပန္ျပီးဥပုဒ္ထြက္ကာစအပ်ိဳၾကီးလိုဟန္န ဲ့  က်ေနာ့္အိမ္ေဘးက ပန္းပြင့္အၾကီးၾကီးေတြပြင့္တဲ့အပင္ၾကီးဟာလဲ ယိမ္းလိုက္ႏဲြ ့လိုက္  န ဲ့ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ေအာက္မွာ ေလာကဓံကိုေတာင္ေမ့သြားသလားထင္ရေလာက္ေအာင္ အဲဒီ  ကာလအပိုင္းအျခားေလးမွာ   သူ ့ကိုယ္သူ မက်ိဳးမေက်ျဖတ္သန္းဖို႔ ၾကိဳးစားေနရွာတယ္။

 ေကာင္းကင္ေပၚက ေျမၾကီးဆီကို ေဇာက္ထိုး ဆင္းလာတဲ ့ လွ်ပ္စီးန ဲ့မေရွးမေႏွာင္းမွာ  ဂ်ိမ္းကန ဲေနာက္ဆက္တြဲ  မိုးၾကိဳးပစ္လိုက္သံက အိမ္ေတာင္တုန္သြားသလိုပဲ။
 က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ရုတ္တရက္ ဦးရာမ ကိုသတိရသြားမိတယ္..။


 သူ႔နာမည္က ရာမ။ အိႏိၵယႏြယ္ဖြား မိဘနွစ္ပါးကေမြးဖြားလာတဲ့ေမာင္ရာမ၊ မေအးသိပ္ခ်စ္တဲ့ ကိုရာမ ။  သူ ့သားေတြရဲ့ အထင္ၾကီးေလးစားစရာ ေရွ ့ေဆာင္လမ္းျပ ဦးရာမ။
 ညေန ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ ၊ ညီအကိုမသိတသိအခ်ိန္ေလာက္ဆို  ဦးရာမတေယာက္ ေပါင္းတည္ဘူတာကိုဆိုက္လာတဲ့ အျမန္ရထားၾကီးေပၚက ရထားၾကီးမရပ္ခင္မွာပဲ  သူ ့ရဲ့  ခႏၶာကုိယ္အတၱေဘာၾကီးနဲ ့ေဇာင့္ကန ဲ....တတြဲ..တြဲက ခုန္ဆင္းလာတတ္တယ္။ကြဲ်ၾကီးတေကာင္  ကဆုန္ဆိုင္းလာသလိုမိ်ဳး ။
 ငါးတန္းထိေတာင္ေက်ာင္းမေနဖူးခဲ့ေပမယ့္ ဦးရာမဟာ လက္ေတြ ့ကေပးတဲ့အသိန ဲ့ အင္နားရွားကို  နဖူးေတြ ့ဒူးေတြ ့ နားလည္တဲ့သူတေယာက္။
 ဘရိတ္အုပ္စ ရထားတြဲၾကီးရဲ့ အရွိန္န ဲ့အတူ ဦးရာမဟာလဲ သူ ့ရဲ့ ၾကက္သားကင္ေတြထည့္ေရာင္းတဲ ့  ဆဲြျခင္း၀ိုင္း ေဟာက္ပက္ကေလးကို ညာလက္မွာခ်ိတ္လို ့ဘယ္လက္န ဲ့ရထားတြဲ တံခါးသံတိုင္ကို  မလႊတ္ေသးပဲ ရထားနဲ ့အတူ လိုက္ေျပးျပီးမွ တေျဖးေျဖးအရွိန္ေလွ်ာ့ရင္း ဗာဒံပင္ၾကီးေတြ တန္းစီေနတ ဲ့  ဘူတာ ပရ၀ဏ္ထဲအေရာက္က် မွ ဘယ္လက္ကိုလႊတ္ျပီး ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ သုတ္သုတ္  သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္တယ္။ သူ ့ရဲ့ နက္ေမွာင္ျပီးအဆီျပန္ေနတ ဲ့ မ်က္နွာ၊ ၀ါက်င္ျပီးက်ပ္သပ္ေနတဲ့ စြပ္က်ယ္၊
 မြဲေတအေရာင္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ခ်ည္ပုဆိုး ၊ သူ ့အေလးခ်ိန္န ဲ့ သူ ့ေျပးနွဳန္းေတြကို တစက္မွမမွဳတဲ ့ဟန္န ဲ့  ခိုင္မာေနတ ဲ့ တိုင္ယာဖိနပ္။ ဒီတိုင္ယာဖိနပ္ဟာ ဦးရာမရဲ့ေျခေထာက္မွာ သူ ့သားဦးကေလး  မေမြးခင္ကတည္းကရွိခဲ့တာလား က်ေနာ္မသိပါဘူး။ 

 တကယ့္တကယ္မွာေတာ့ အဲဒီ ဦးရာမဟာ က်ေနာ္တုိ ့ျမိဳ ့ကေလးရဲ့ ငယ္ေမြးျခံေပါက္။ အိႏိၵယ  ဆိုတာဘယ္မွာလဲလုိ ့သူ ့ကိုေမးရင္ သူဟာ ရခိုင္ရိုးမေတာင္တန္းၾကီးေတြရွိတဲ့အေနာက္ဖက္ကိုေတာင္  လက္ညွဳိးထိုးျပတတ္တဲ့သူတေယာက္မဟုတ္တဲ ့ဦးရာမ။
 လက္ပံတန္းန ဲ့ျပည္ျမိဳ ့ၾကားထဲက ရထားလမ္းအိုၾကီးေပၚမွာ ေန ့စဥ္ ေခါက္တုန္ ့ေခါက္ျပန္  လြန္းထိုးတတ္တဲ့ဦးရာမဟာ ေဟာဒီပဲခူးရိုးမေတာင္တန္းၾကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္ျခမ္းက ျမိဳ ့ေတြအေၾကာင္း ၊  ဘူတာရံုပိုင္ေတြအေၾကာင္း ၊ လက္မွတ္စစ္ေတြအေၾကာင္း၊ မီးရထားပုလိပ္ေတြအေၾကာင္းကို ၊ ဘဂ၀ါဂီတ  ထက္ပို ေနာေၾကတဲ့ဦးရာမ၊ မဟာဘာရတထက္ ပို ယဥ္ပါးတဲ့ဦးရာမ၊  ကရစ္သွ်နားထက္ပိုျပီးသူ ့အေပၚအလႊမး္မိုးခံတဲ့ဦးရာမ။ ဂႏၵီဆိုတာ ေပါင္းတည္ျမိဳ ့ဘူတာရံုအဖီေလးေဘးက  ၾကံရည္ေအးေအးတခြက္ေလာက္မွ သူ မတမ္းတတဲ့  နာမ တခု။
 ေက်ာက္တံခါးဖက္ကမီးနင္းပြဲေတြကို သြားျပီး နံငယ္ပိုင္းန ဲ့ ခုန္ဆြခုန္ဆြမီးနင္းျပခ်င္တဲ့ အဲဒီရာမဆိုတဲ့  ဦးရာမန ဲ့ သူ ့မိသားစုေလးအေၾကာင္း အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ေတာ့တာနဲ ့ က်ေနာ္ဆက္ေတြးမိတယ္။
 ရာမဟာ မနက္မိုးလင္းတာန ဲ့ သူ ့ရဲ့ ၾကက္သားကင္ေရာင္းတဲ့ ဆြဲျခင္း၀ိုင္းကေလးန ဲ့ ေစ်းကိုသြားတယ္။  ၾကက္သားသည္ဆီက ၾကက္သားတပိႆ      ာ     ၀ယ္တယ္။  အင္ဖက္စိမ္းနဲ ့ထုတ္ထားတဲ့အဲဒီၾကက္သားကို  သူ ့ဆြဲျခင္း၀ိုင္းကေလးထဲထည့္ျပီး ညာလက္ဖ်ံမွာခ်ိတ္၊  သူေနတဲ့ တန္းလ်ားေလးဆီကို သူျပန္လာတဲ့  လမ္းမွာ မီးျငိမ္းေနတဲ့ ဗီလီေဆးလိပ္ကေလးကို ေတ့ရံုကေလး ကိုက္လို႔   သုတ္ေျခတင္ အိမ္ျပန္ရင္း လမ္းေတြ ့သမွ်  သူ ့အသိမိတ္ေဆြေတြကို သူနွဳတ္ဆက္တယ္။


  ျငိမ္းေဇဦး 

ရင္ခုန္သံတူရိယာ

        
 

          ငါ့ရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးပါ...။
         
          ေနာက္တန္းခံစစ္မွဴးနဲ႔ ဂိုးသမားကို
          လွလွပပလွည့္ကစားျပီး
         ခုခံသူမဲ့ ဂိုးေပါက္ကို ေတ့သြင္းေတာ့မယ့္
         ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္ရဲ့
         ကိုယ္ဟန္ ေရြ ့လ်ားမွဳလို
          ေနွးတခါျမန္တလွည့္ ျဖစ္ခဲ့ရပါျပီ။

          ဇာတ္နာျခင္း ဓါတ္စာမ်ားနဲ့
          အရပ္တကာ သြားခဲ့သည့္
          ငါ့ရင္ခုန္သံေလးပါ..
          ခ်စ္ခဲ့ရသည္မ်ား၏ ေျခသံေတြေပါ့ကြယ္။

          သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ယာယီမဆန္ပါဘူး
          မင္းကေလးရဲ့
          ေပေစာင္းေစာင္းအၾကည့္ေလးေတြဆိုရင္
          ခုထိ ငါ့ရင္ခုန္သံေလးေတြထဲမွာ
           လွ်ပ္တိုက္ေျပးလႊားေနတုန္းပါ။

         မက္မြန္သီးအတြင္းသားေလးလို
         မြတဲ့.....
         အိတဲ့.....
         စိုတဲ ့.....
         အရသာျပည့္တဲ့ နွဳတ္ခမ္းေလးကို 
         ငံုခိုက္...
         နမ္းခိုက္...
          တရွိုက္မက္မက္ ရင္ျခင္းအပ္ခိုက္...
           မင္းကေလးရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးနဲ႔
           အေနွးအျမန္ ခ်ိန္ကိုက္ခဲ့တဲ့
         ငါ့ရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးပါ....။

          ငါ့ရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးဟာ 
         ေသနတ္သံ စိန္ေျပာင္းသံ
          ဗံုးကြဲသံမ်ားစြာၾကားထဲ
          ငါ့ရင္အုံမွာေထာက္ထားတဲ့
          ေမာင္းျပန္ေသနတ္ဒင္နဲ႔
          ခင္ခင္မင္မင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့
          ရင္ခုန္သံေလးပါ။
         
          ရန္ကုန္ျမိဳ ႔ၾကီးရဲ႕
           ၾကဲေတာက္ေတာက္ေနေရာင္ေအာက္မွာ
          လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားထဲ
         တေနာင္ေနာင္ေမာင္းသံန ဲ့
          ဇီးသီးသုတ္သည္ရဲ့ တြန္းလွည္း
          တလိမ့္ခ်င္း တလိမ့္ခ်င္း
         ငါ့လမ္းထဲ၀င္လာျပီဆိုမွျဖင့္
          သြားေရေတြမ်ား...
         မ်က္လံုးေတြက်ယ္..
         ေႏြလည္ ေန ့ရက္ေတြမွာ
         အာသီသန ဲ့ ျမန္ခဲ့ရတဲ့ ရင္ခုန္သံေလးပါ။

         ငါ့ရင္ခုန္သံေလးဟာ တခါက
         အနာဂတ္ေတြလွဖို ့
         လိုအပ္လာရင္
          သူ မခုန္ေတာ့ပါဘူးတဲ႔
          သူ႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကေလး မစို႔မပို႕နဲ႔
          သူ႔ရဲ႕ က်မ္းမာေရးၾကံဳၾကံဳလွီလီွျဖစ္ေပမယ့္
          ဘ၀ကို အတၱနဲ႔
         က်စ္ထားတဲ့ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို
          အခိုင္ဆံုးၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို
           အဲဒီၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို
           ခုိတြဲရင္း သူ ့ကိုယ္သူဆြဲတင္လာခဲ့ရသမွ်
           ေတာင္တက္ခရီးကိုေတာင္
           လမ္းခုလတ္မွာ လိုအပ္လာရင္
           ဆြဲျဖတ္ေပးခဲ့မွာပါဆိုတဲ့
           ငါ့ရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးဟာ
           ခုေတာ့ ..
          ငါ့ရဲ႕ရင္ခုန္သံေလးဟာ
           ဘယ္သူ ့အတြက္မွ
          သူ႔ စည္းခ်က္ကေလးကို
           မစြန္ ့လႊတ္နိုင္ေတာ့...
           အစေတးမခံနိုင္ေတာ့တဲ့
          ငါ့ရဲ့ ရင္ခုန္သံေလးဟာ...
           ေနွးတလွည့္ျမန္တလွည့္
           မင္းကေလးရဲ့ ကာရံနဲ႔
           ဆင္ဖိုနီေတြလည္း တီးခတ္ခဲ့ပါျပီ...။
 
         ျငိမ္းေဇဦး

ေဆာင္းဦး

   ေႏြေနွာင္းက
   ေဆာင္းကို ခပ္ေသာေသာေျပာတယ္
   သံုညေအာက္ဒီဂရီေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နွင္းနဲ ့ျခံဳ ျပီး
   တုန္တုန္ရင္ရင္ ေနခဲ့ေပါ့တဲ့...
   ခုေတာ့ကြယ္...ရြက္ပ်ဳိေတြေတာင္နီက်င့္က်င့္။


    ျငိမ္းေဇဦး

သူရဲေကာင္းေတြေပါတဲ့ကာလ

  တခ်ိဳ ႕ က သာယာမွဳ နဲ႕ မူးလို ့မထ
  တခ်ိဳ ႔ က အသာအယာညဳ သတဲ့ ပလူးလို႔မ၀
   အားလံုးကေတာ့ ထိုးကြင္းထ.........။


ျငိမ္းေဇဦး

ေနသားက်နံရံ

ဒီ ညေစ်းထဲမွာ
တိုက္ဆိုင္မွဳနဲ႔တိုက္ဆိုင္မွဳ
ပုခုန္းခ်င္း၀င္တိုက္မိသြားတယ္...။

မ်က္လံုး ထဲ ဖုန္မွဳန္႔၀င္သြားတယ္
ဖုန္မွဳန္႔ဟာ မ်က္ရည္ က် သြားေအာင္
ေရစိုသဘက္ကို ညွစ္သလို
အဲဒီ မ်က္လံုး ႂကြက္သားေတြကိုညွစ္ခ်မယ္အၾကံနဲ႔
ခုန္ ကို ၀င္လိုက္တာ....ေလဟုန္စီးျပီး....။


အဲဒီဖုန္မွဳန္႔ဟာ ကတၱီပါ ပံုေတာ္ဖိနပ္ထူထူ ေအာက္မွာ
တညေလာက္ စတည္းခ်ဖူးတယ္။

အဲဒီ ကတၱီပါ ပံုေတာ္ဖိနပ္ကို စီးတဲ႔ ေကာင္မေလးဟာ
ေဟာဒီ ဟိုတယ္ နံရံေတြ ကို
နားနဲ႔ကပ္ကပ္နားေထာင္ဖူးတယ္..။

ဖုန္မွဳန္႔ဟာ တခါမွ မ်က္ရည္ေတြက်ေအာင္
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး ...

ဒါေပမယ့္ အဲဒီညက
ေကာင္မေလး မ်က္ရည္စေတြ ေႂကြေႂကြက်တာ
သူကိုယ္တိုင္ျမင္လိုက္ရတယ္.....။

တိုက္ဆိုင္မွဳနဲ႔ တိုက္ဆိုင္မွဳ
ပုခုန္းခ်င္း၀င္တိုက္သြားၾကျပီ

ငိုတဲ႔ေကာင္မေလးက ခုေတာ့ရယ္လို႔
ျမိဳ႕ျပ ညေတြကို ဖမ္းစားတတ္သြားျပီ
ဒီည ...
အရက္ေတြ ပိုမူးတယ္ ေလ..........။


 ျငိမ္းေဇဦး

ငဲ့ညွာတတ္သည္

မေျပာရက္လို႔
ေတာထြက္ဖို႔ပဲက်န္ေတာ့တယ္..။

ျငိမး္ေဇဦး

ေတြ႔ရွိခ်ိန္

သခ်ိဳၤင္းနဲ႕ တေခၚေလာက္ေ၀းခ်ိန္မွာ
အခ်စ္စစ္ကို သစ္ျမစ္လို ခလုတ္တိုက္မိမွ
ေျခမ ဟာ ေခါက္ ေသရမွာေၾကာက္.........။

ျငိမး္ေဇဦး

မဟာ့မဟာက်ယ္ေလာင္သူမ်ားနွင့္ ၀ါးလံုးေခါင္းတိုင္ေပၚက ဓမၼတာလူး ထမိန္စုတ္မ်ား

 ေဒြးေရာယွက္တင္မွဳေတြၾကားမွာ
ထြားၾကိဳင္းျပခ်င္ၾကတာကလား
သူတို႔က ဆင္ေျခအမိ်ဳးမိ်ဳးနဲ႔
သူခိုးကို တမ္းတ...။

ေျပာလိုက္ၾကတာ
မဟာလြတ္ေျမာက္ေရး
တိတ္တိတ္ကေလး ေခြးဇာတ္ခင္းရတာကိုၾကိတ္ရင္ခုန္တတ္ရင္ေတာ့
ေအာ္စမ္း...ေမ်ာ့သြားတာပဲအဖတ္တင္မယ္
နင္တို႔လို ေရာေက်ာ္ေတြၾကားမွာ
အနာဂတ္ဆိုတာ ဖာသည္သံုးျပီးသား တပါတ္ႏြမ္း ကြန္ဒံုပဲေဟ့...။



ျငိမ္းေဇဦး

ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္မ်ား ေရး သား ေျပာဆိုကာ ေစာက္ေရးမပါ ေနာက္ေဖးမွာ

ထမိန္ရုပ္သူကို အိမ္ဦးခန္းတင္သူ မ်ားအတြက္

ဥာဏ္စဥ္ယိုင္ျခင္း (သို ့)ကိေလသာ ပင့္လက္သီး

အမွားေတြရပ္ဖို ့
မနားမေနမွတ္ေလ .....

ေပါင္ၾကား က
အေခ်ာင္သမားရဲ့
ေထာင္ထားျခားနားမွဳက
နွိမ္နင္းရအခက္ဆံုးျဖစ္ေလ .....

ေအာ္ ဆံုးမဖို ့
လံုး၀ခက္တ ဲ့ဒင္းပါလား
အဲသလို လဲ သံေ၀ဂေတြရ....။


ျငိမ္းေဇဦး

ေမြးေန ့သီခ်င္း

  ေကး၀ဋ္ပုဏၰားေတြ မ်ားလွ၏
တခါမွ ေၾကးရတတ္ မျဖစ္ခဲ့ဖူးေသး........။

မိုးေခါင္ေရရွားအရပ္တပါး ၌
တိမ္တိုက္မ်ား အား လက္ညွဳိးထိုး ေရာင္းခ်ၾက၏။ 
ထိုကိစၥမ်ားထက္ ခုန္ေနဆဲျဖစ္ေသာ နွလံုးသားၾကီးထဲမွကိစၥတို ့အား
ဓါတ္ဖန္လံုး မပါပဲ ၾကည္လင္စြာ ျမင္ရသည္မ်ား ကို
အနုလံုပဋိလံု အာရံုျပဳမိ၏။

  ေဟာ... ခ်စ္သူ......
ခ်စ္သူသည္ နတ္မိမယ္တပါးျဖစ္၏
မွီခိုရာျဖစ္၏။
ခ်စ္သူသည္ ဒုကၡအလံုးစံုတဖက္
ငါ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးတစ္ဖက္အား ထမ္းပိုးရင္း ကႏၱာရခရီးသြားတေယာက္ျဖစ္၏။

အာရံုဦး၏ ေနျခည္နုျဖစ္၏။
ထုိ့ျပင္....
ပါဒ မဲ့ ကဗ်ာရွည္တစ္ပုဒ္ျဖစ္၏။

သံစဥ္မဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္၏ ။
မျပတ္စီးဆင္းေသာ ေရတံခြန္တစ္ခုျဖစ္၏။
ခ်စ္သူ၏ အျပံဳးတြင္ ေရႊေရာင္ငါးကေလးမ်ားရွိ၏။
  ေရျမက္ေရေမွာ္ေလးမ်ား လူးလြန့္ကစား၏။
ျဖဴလြေက်ာက္စရစ္တံုးေလးမ်ား ေျဖးညွင္း လိမ့္ ေရြ ့၏။
ခ်စ္သူ၏ စီးဆင္းမွဳသည္ စင္ၾကယ္မွု ပကတိျဖစ္စဥ္ျဖစ္၏။

ခ်စ္သူသည္ ေတာနက္ၾကီးထဲမွ သစ္ခြတခိုင္မဟုတ္။
  ေမာပန္း ႏြမ္းနယ္သူ ငါ့အတြက္ ေက်ာက္ေသြးတခြက္သာျဖစ္၏။

ထိုအျဖစ္ျဖင့္လည္း ခ်စ္သူသည္ ျငဴစူ ၀န္တိုျခင္းမရွိ။

အရုိးစင္းဆံုးသည္ကား .....
ခ်စ္သူသည္ ယက္ဖ္တူရွင္ကို ကို မသိခ်င္။
  ေတာ္လ္စတိြဳင္းကိုမသိခ်င္။
ဂ်ိန္းဂ်ိြဳက္စ္ကိုမသိခ်င္ ငါ၏ျဖစ္စဥ္သည္သာ ခ်စ္သူ၏ ဆည္းကပ္ရာျဖစ္၏။

ပိုမုိ၍ပင္
ခ်စ္သူက ကပ္ဖ္ကာ ကိုမသိခ်င္
သို ့ေသာ္ ခ်စ္သူ စိတ္ပူသည္ကား
ငါ ၏ လူစင္စစ္ျဖစ္စဥ္မွ ပိုးေကာင္တေကာင္အျဖစ္
ေျပာင္းလဲသြားမည္ကိုသာျဖစ္၏။

ခ်စ္သူသည္ တြန္ေဆာယားကို မသိခ်င္
စြန့္စားမွဳ မ်ားအားပ်င္းရိသြားျပီျဖစ္ေသာ
ငါ ေပ်ာက္ဆံုးမွာကိုသာ စိုးရိမ္၏။

ခ်စ္သူသည္
ခ်က္ဗ္ေကာ့၏ အေဆာင္နံပါတ္ေျခာက္တြင္
ဘယ္သူေတြရွိသည္စိတ္မ၀င္စား
ငါ ၏ ရူးသြပ္ ေဖာက္ျပန္မွဳကို ကုစားရာ
ေဆးတခြက္ကိုသာ ရွာေဖြလို၏။

ခ်စ္သူသည္ ကားလ္မာ့က္စ္၏ အရင္း က်မ္း နွင့္ အနုပဋိေလာမကို
သိေအာင္မၾကိဳးစား......
ငါ၏ ဓနရွင္ေပါက္စဥာဥ္နွင့္ ပစၥည္းမဲ့ေဒါသတို ့ကိုသာ
စိတ္ကုဆရာ၀န္တေယာက္လို ကုစားေပးလို၏။

ငါက ခ်စ္သူ ၏ ေမြးေန ့တိုင္း မိုးမရြာေစခ်င္ ။
  ေနမပူေစခ်င္ မိုးမအံု ့ေစခ်င္။
လမိုက္ညမျဖစ္ေစခ်င္။

ထုိ့ေၾကာင့္ လ ကို လွည္းက်င္းရန္
တိမ္ တိုက္တို ့ကို သိမ္းဆည္းရန္
  ေနေရာင္ျပင္းျပင္းကို ျငိမ္းသတ္ရန္ မစြမ္းသာသည့္အဆံုး...

ခ်စ္သူ၏ အျပံဳးမ်က္နွာအား ငါ့ ရင္ခြင္ၾကားသို ့ေျဖးညွင္း ညင္သာစြာ ေပြ ့ယူရင္း
သက္ျပင္း နွင့္ ရာစုနွစ္တခုေက်ာ္ေ၀းေသာ အနမ္းတို ့ျဖင့္
နွဳတ္ခမ္းသားလွလွေပၚျဖတ္ေက်ာ္ရင္း
ရင္ခုန္သံျခင္း ညွိကာ သီခ်င္းမ်ားစြာ ဆိုလိုက္မည္ျဖစ္၏။
ထိုအခါ ... ငါတို့ ၏ သီခ်င္းမ်ားသည္
ေလာကသစ္ ၏ ကတိက၀တ္မ်ားအား
နွလံုးသားထက္တြင္
မွတ္ေက်ာက္တင္မည္ျဖစ္ေတာ့၏။






    ျငိမ္းေဇဦး