တေယာက္ထဲလြမ္း

တေယာက္ထဲလြမ္း

အင္မတန္ေအးတဲ့ည၊ ေလကလဲၾကမ္းလိုက္တာ အိမ္ေရွ႔ထင္းရူးပင္ေတြအရိုးကြဲေနတယ္ထင္ပ တဟီးဟီးန ဲ့ညည္းလို႔
နွင္းေတြဖရိုဖရဲခုန္ခုန္ခ်လာလိုက္တာနစ္လုသေဘၤာပ်က္တစ္စီးေပၚက သက္ရွိေတြလို။
နက္ျပာေရာင္သကၠလပ္အက်ၤ ီရွည္ၾကီးကေတာ့ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ကိုခုိလွဳံခြင့္ေပးလို႔ အဲဒီကုလားအုပ္တစ္ေကာင္ကက်ေနာ္ေပါ့။
စီးကရက္တစ္လိပ္ကို တိတ္တိတ္ သေဘာတူျပီး ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ ... အိပ္ယာတခုထဲ မွာ ..မတူတဲ့အိပ္မက္ေတြ တူတူ မက္ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးလက္ေဆာင္ေပးတဲ့
အျပာေရာင္ဇစ္ပိုမီးျခစ္ကေလးနဲ႔ ေသဒဏ္စီရင္လိုက္တယ္ နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာ
တျပိဳင္နက္ထဲလဲကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွ်င္းသတ္ရင္းေပါ့။

ၾကယ္ေတြဟာကမာေကာင္ေတြထဲက ၀တ္လစ္စလစ္ထြက္လာခဲ့တယ္ ေကာင္းကင္မဲၾကီးထဲတဆုပ္ျပီးတဆုပ္ပစ္ခ်ခံလိုက္ရတယ္ ...ဒါေပမယ့္အဲဒါမဟုတ္ဘူး ၊
တကယ္ေတာ့ ေကာင္းကင္မဲၾကီးဟာ အလင္းမဲ့တဲ့မ်က္လံုးအိမ္ေတြအတြက္ကေတာ့ တိုးလ်ဳိေပါက္ျမင္နုိင္တဲ့ေနရာေပါ့ ။
အဲဒီေကာင္းကင္မဲၾကီးဟာတခါက ဘာမွမရွိတဲ့အရာေလးကို တည္းခုိခြင့္ေပးခဲ့တယ္ ျပီးေတာ့ ေမြးအားေကာင္းေကာင္းန ဲ့
အဲဒီဘာမွမဟုတ္တာေလးဟာ ေကာင္းကင္မဲၾကီးအလစ္အငိုက္မွာ
သူ႔ေမြးလမ္းေၾကာင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကမဟုတ္ပဲ သူ ့ကိုယ္သူေဖာက္ခြဲျပီး ေကာင္းကင္မဲၾကီးကို ဇကာေပါက္ျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္
ေကာင္းကင္မဲၾကီးဟာအဲဒီ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးေတြနဲ ့ေတာ္ေတာ္ေနသားက်ခဲ့ျပီးျပီ ။က်ေနာ္ကအဲဒီ
ေကာင္းကင္မဲၾကီးထဲကိုေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြ၀ဲက်ေနတဲ့ပုခုန္းေပၚမွာ တာ၀န္မဲ့မွဳေတြကိုထမ္းထားမိတာၾကာေပါ့။

က်ေနာ့္ အကၤ်ီရွည္ညာဘက္အတြင္းအိတ္ထဲမွာ တားေရာ့ကတ္ေတြကတထုတ္ အဲဒီထဲမွာ ဖမ္းထည့္ထားခဲ့တဲ့
ဇာတ္ေကာင္ေတြကေတာ့ ကိုယ္နံံ႔မရွိတဲ့က်ဳပ္ဆီက ေရေမႊးန ံ့ေတြကိုေမွ်ာ္ေကာင္းေမွ်ာ္ေနမွာ..။
ဘယ္ဘက္အတြင္းအိတ္ထဲမွာကေတာ့ ေငြေရာင္ စတီးလ္အရက္ပုလင္းျပားေလး အဲဒီအရက္ပုလင္းျပားေလးရဲ့ ေမာက္ေမာက္မာမာမ်က္နွာျပင္မွာေတာ့ အသည္းပံုေလးတစ္ပံု န ဲ့ သိုးေဆာင္းလိုေရးထားတဲ့ ကိုကုိ ့ကိုတသက္မခြဲဘူး
ဆိုတဲ့ ပန္းကနုတ္ေတြၾကားက စာေလးတစ္ေၾကာင္း ထြင္းထားရဲ့...တကယ္ေတာ့အရက္ကို အခ်ိန္ပုိဆင္းျပီးေသာက္တတ္တဲ့အထဲေတာ့က်ေနာ္မပါဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ မပိမရိ ညာသမွ် သိသိနဲ႔့ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့အခ်စ္ဦးေကာင္မေလးလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့အတြက္ တခါတခါ ၾကားျဖတ္အသည္းကြဲမွဳေတြေပၚလာတိုင္း အသံုးျပဳဖို႔ထည့္ထားတဲ့ေရွးဦးသူနာျပဳအရည္ေတြကို
ကိုယ္၀န္ေဆာင္လို႔ေပါ့ အဲဒီ ေမာက္မာတတ္တဲ့ အရက္ပုလင္းျပားေလးက။

က်ေနာ့္အခ်စ္ဦးေကာင္မေလး၀ယ္ေပးထားတဲ့ ဒီဇိုင္နာ ခ်ဳပ္ ဆြယ္တာအက်ၤ ီ နက္ျပာေပၚမွာ ရင္ဘတ္ထံုးတားသလို ျဖဴဆြတ္ၾကည္လဲ့ေနတဲ့အစင္းေတြကိုျဖတ္လို႔ ျဖစ္သလိုပတ္ထားတဲ့ လည္ပတ္ကလဲ အညွာက်ိဳးတဲ့ေၾကာင္လွ်ာသီးလိုတြဲလြဲ။
က်ေနာ့္ရဲ့အညိဳေရာင္သားေရေပ်ာ့နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ရွူးဖိနပ္ကိုေကာက္စြပ္လိုက္မိရင္း...ဘ၀တခုလံုးကိုေျခေအး၀မ္းေရာင္ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုျငီးေနမိတယ္ ျပီးေတာ့ အိပ္ေဆာင္နာရီ၀ိုင္းေလးကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္..၊ စကၠန္႔တံေတြ
ေႏွးသေလာက္ ေလၾကမ္းေတြ ကုတ္ျခစ္တဲ့ဒဏ္နဲ ့ဖြာေနတဲ့ထင္းရူးရြက္အပ္ေခ်ာင္းေတြဟာပိုဖြာခ်ိန္မရွိေတာ့သလို ျပဳတ္ထြက္ေလဟုန္စီးဖို႔ကိုပဲ ႏြံထဲက ငါးတစ္ေကာင္လိုၾကိဳးစားေနတုန္း။


က်ေနာ္အိမ္တံခါးကို အသာပိတ္လိုက္တယ္ သူခိုးတစ္ေယာက္ မီးခံေသတၱာဖြင့္သလို၊ စ်ာန္ရေနတဲ့သူေတာ္စင္တစ္ဦးက်င့္ၾကံသလိုေျဖးေလးတိက်မွဳေတြနဲ႔ ျပီးေတာ့ အေပၚယံက
ကုတ္အက်ၤ ီအရွည္အနက္တစ္ထည္ကို ရင္ဘတ္ဆြဲေစ႔ရင္း
အိမ္ေရွ႔ တံတားေလးအစပ္က ကေရကရာ ေတြ ျပန္ ့က်ဲေနတာန ဲ့တူတဲ ့ က်ခါစ နွင္းလႊာေတြ ေျပာက္တိေျပာက္က်ား နိုင္တဲ့ ေနရာေလးကိုျဖတ္ခဲ့တယ္ .............။
က်ေနာ့္ရဲ့အညိဳေရာင္ သားေရလက္အိပ္ထဲက လက္ေတြဟာ အေပၚရုံကုတ္အကၤ် ီအနက္ၾကီးရဲ့ အိတ္ပြပြၾကီးနွစ္ဘက္ထဲ ေမြးကင္းစကေလး အနွီးထုတ္ထဲမွာအိပ္ေမာက်သလိုထည့္ထားလိုက္တယ္.... ကိုးလွမ္းေလာက္ေလွ်ာက္ရတဲ့တံတားေလးအဆံုးမွာ....
က်ေနာ္ရပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့...ခနေတြးတယ္ .......ေကာင္းကင္မဲၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္မိတယ္ နွင္းေတြကေတာ့ ခုန္ခ်ေနဆဲပဲ သူ ့ထက္ငါအလုအယက္.... ၊ တံတားလက္ရမ္းေလးကို မွီျပီး ေအာက္က ေခ်ာင္းငယ္ေလး ထဲက ေရခဲလႊာျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္နွာျပင္မွာေတာ့မီးေရာင္ျပန္ေတြလင္းေနတာက မ်က္လံုးထဲကိုေျပး၀င္လာတယ္...က်ေနာ္ဆက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္...........။


က်ေနာ္သတိ၀င္မိေတာ့............နားရြက္ေတြေအးစက္ထံုက်င္ေနျပီ...။ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားေတြ ေအးစက္ေလးလံေနျပီ ...........က်ေနာ့္ဆံပင္ေတြ စိုခဲစျပဳေနျပီ.... ဒါန ဲ့က်ေနာ္လဲ စစ္ေဘးဒုကၡသည္တစ္ေယာက္အသက္လုေျပးသလို က်ေနာ့္အိမ္ဆီျပန္ေျပးလာခဲ့တယ္ ဓါးျပတစ္ေယာက္လို တံခါးကို ကေသာကေျမာဖြင့္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ ဘယ္မိန္းကေလးမွ မအိပ္ဖူးတဲ့ တျခမး္ေစာင္းေနတဲ့က်ေနာ့္အိပ္ယာထဲကို ျပန္၀င္ေကြးခဲ့တယ္.................အဲဒီညမွာက်ေနာ့္ ညာဘက္အိတ္ကပ္ထဲက တားေရာ့ကတ္ေတြ စကားေျပာၾကတယ္...
က်ေနာ္ နားမေထာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူး....က်ေနာ့္ဘယ္ဘက္အိပ္ကတ္ထဲက ေရွးဦးသူနာျပဳရည္ေတြကို သံုးလသား မိခင္ရင္သားကို အငမ္းမရစို႔သလို စို႔လိုက္တယ္ ….ျပီးေတာ့..က်ေနာ့္ေပါင္ကိုလြမ္းတဲ့ ကြန္ျပဴတာပါးပါးေလးမ်က္နွာျပင္က ျပံဳးျပေနတဲ့ေကာင္မေလးကို က်ေနာ္ျပန္ျပံဳးျပလိုက္တယ္ အဲဒီတညလံုးသူမကေတာ့ျပံဳးေနမွာအေသအခ်ာေပါ့….။


ျငိမ္းေဇဦး