မိုး

ေလသားေတြက
တိမ္ေတြကို ထမ္းပိုးထားတာပါ
တိမ္ေတြရဲ့ ေ၀ဒနာကိုလဲ
သူပဲအတြင္းသိ ...................။

တိမ္ေတြဟာ
ယာယီေရစက္ေတြနဲ႔ ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္
ျဖစ္တည္ျပေနရတာ
ခါးခ်ိလွရဲ့.... မျငီးခဲ့ပါဘူး အဲလိုလဲ...........။

တိမ္ေတြဟာ ေႏြးေထြးမွဳကို ၾကိဳက္တယ္အခ်စ္ေရ
ေအးစက္ရင္ ျပိဳက် ငိုခ်သတဲ႔ ...............။

ျငိမး္ေဇဦး

ကလ်ာ ဏ မိတၱ

အတိတ္ ပစၥဳပၸာန္
လွန္ယံုမကဘူး
ကုိယ္လံုးတီးခြ်တ္လို႔
လြတ္လြတ္ၾကီးကို ရပ္ေနတာပါ။

ငါ န ဲ့ပတ္သက္သမွ်
ခ်စ္သူတိုင္းသိၾကတယ္ေဟ့
အဲဒါကို က သေဘာေတြ ့စရာ
ကဲ ေျပာခ်င္တာေျပာ
ေဘာပဲ...................။

ျငိမ္းေဇဦး

Sublimely staggering

ျငိမ္းေဇဦး(Digital art)

ေန၀င္ျဖိဳးျဖေနျပည္ေတာ္

ရြာဟာ ဒဏ္ရာေတြျမိဳ လို႔
ျမိဳ႕ျပထူေထာင္ခံလိုက္ရျပီ


ပြဲေစ်းတန္းေတြ အစီအရီ ေပၚလာ
နိုက္ကလပ္ေတြ ကသီကရီေပၚလာ
ေၾကျငာဆိုင္းဘုတ္ေတြထဲ မိန္းမလွေတြခုန္၀င္
ေစာင္းတံဆိပ္မီးျခစ္ဘူးထဲက မီးျခစ္ဆံပိန္ကပ္ကပ္လိုေပါ့

ဆိုင္းဘုတ္ကိုေမာ့ၾကည့္ဖူးတဲ႔
ႏြမ္းပါး ညိွဳးငယ္မွဳ ေရက်ဲပြတ္ မ်က္နွာနုနုေလးေတြထဲ
ေသာကေတြတဖြဲဖြဲခုန္၀င္
ပဲခူး ဘုရားပြဲ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ ရံုျပည့္သလို ေပါ့

လက္မဲ႔ေတြေတာ့မဟုတ္ၾကပါဘူး
ေသာက ၀၀ၾကီးေတြ အထုပ္နဲ႔အထည္နဲ႔ပါ

ေမာဟေတြ သင္တုန္းဒါးလို စကၠန္႔တိုင္းရွ သမွ်
ထံုေပေပ ဘ၀နဲ႔ နာရမွန္းမသိတဲ႔ ခံနိုင္ရည္နဲ႔ပါ

ျမိဳ႕ျပဟာ စကတည္းက
ရာသက္ပန္ အညာခံဖို႔
ရာသက္ပန္ ညာဖို႔
ညာသမွ် ယံုဖို႔
ယံုသမွ် ညာဖို႔
သူ႔ၾကမၼာသူညာရင္း
သူ႔ျဖစ္တည္မွဳသူ အာမခံခဲ့ျပီ
ဒီတစျပင္မွာ နီယြန္ေရာင္ေတြ
ေၾကြက်....

ေန၀င္ျဖိဳးဖ် ဆည္းဆာဟာ
တခါဆို တခါ ပဲ ထေတာက္လိုက္တယ္
တိမ္ေတြကြယ္ လို႔ ရွက္ရယ္ ပါ ရယ္ တယ္

တရြာမေျပာငး္ပဲ
ျမိဳ႕ၾကီးသူျဖစ္သြားတဲ႔ ရြာသူမဟာ စကပ္ပါးပါးနဲ႔
ကာရာအိုေကသီခ်င္း ျဖစ္သြားျပီ

သူက ရွိုက္ရယ္ ရယ္ တယ္
မဲ့ျပံဳးျပံဳးတယ္
မ်က္လံုးကိုစင္း
သက္ျပင္းမခ် ပဲ မုန္းတယ္ လို႔ နွဳတ္ခမ္းေလး ဟယံု
အျပည့္အစံု ေရရြတ္တယ္

တကယ္ေန၀င္သြားခဲ့ျပီေလ
ျမိဳ႕ျပဟာ အဲလိုတခြန္းပဲ အတည္ျပဳရင္း
သံခ်ပ္ကာအကၤ် ီထဲ ခုန္၀င္သြားခဲ႔တယ္
သူ ့အသံသူမၾကားရဲမွဳေတြနဲ႔
ေနကြယ္တိုင္း သူေၾကာက္တာကိုး......................။


ျငိမ္းေဇဦး

ဥံဳ......

ရြတ္တြျပဲလန္ ရြစိပ်ံတို႔
ကပ္လို႔မရ စည္းခ် ထား၏
ေသခ်ာၾကည့္......
ျပီးမွ ငါ့ထံကပ္ပါေလာ့...။

ျငိမ္းေဇဦး

တေယာက္ဆင္းတေယာက္တက္ ဘ၀သံသရာ

-- ယားလို ့လင္မ်ားတာမဟုတ္ပါဘူးရွင္
-- သရမ္း လို ့ရွင္ခန္းေတြျဖတ္ခဲ့ရတာပါ...။

ဒါန ဲ့မ်ား ....
ဘ၀ဇာတ္ဆရာအလိုက်တဲ့
က်..က်လဲ
က်နိုင္လြန္း.............။

ျငိမ္းေဇဦး

သေဘာရိုး

ဆႏၵန္ဆင္မင္းစိတ္နဲ႔ ေဆးျပင္းလိပ္ဖြာလုိက္ပါဦးမယ္
ပစ္မယ္ဆိုပစ္ နုိင္ပါေပ့...။

ဘ၀မွာတခါပဲ လက္ကုန္ အစြန္းေရာက္
ေနာက္မဆုတ္တမ္း ခ်စ္ခြင့္ရွိတယ္
အဲဒီ ကိစၥက လည္း ျငင္းမယ္ဆိုျငင္းစရာ ျဖစ္မေပါ့...။
ဘ၀မွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာမဆက္ဆံခြင့္ရွိတယ္
အဲသဟာလည္း ပ်င္းမယ္ဆိုပ်င္းစရာေပါ့.......။

ကဲ စူဠသုဘဒၵါတို႔ေရ
စစ္မေရာက္ခင္မွ်ားကုန္သြားတဲ႔
ခပ္ည့့ံညံ့မုဆိုးေတြ ....
ငွားၾကေပေတာ့..............။


ျငိမ္းေဇဦး

ျဖစ္သြားခဲ့ရျပီ

ဟိတ္ဟန္ေတြခ်ိဳ႕တဲ့တယ္

အဘိဓမၼာခ်ဳပ္ရိုးေဆြးေတြ
က်ဲ...
ျပဲ..
ကြဲ..
အဲဒီထဲ ျဖဲျဖဲ ျပီးမွ
ကားမွတ္တိုင္ေတြျဖစ္လာ
ဘူတာေတြျဖစ္လာ
လမ္းၾကားေတြျဖစ္လာ
လမ္းဆံုလမ္းခြေတြျဖစ္လာ

ဒီမွာေတာ့
အာရံုေတြေပ်ာ့ဖတ္ျဖစ္သြား

စကၠဴသားထူထူေတြျဖစ္သြား

စကၠဴသားေပၚ လမ္းမေတြေဖ်ာ္ခ်
လမ္းၾကားေတြအကြက္ရိုက္
စရိုက္ေတြနဲ႔အေရာင္ဆိုး
ဗန္ဂိုး မဆြဲဖူးတ ဲ့ပန္းခ်ီတကား
ရွားရွားပါးပါး ေဆးသားအတံုးအတစ္ေတြနဲ႔
ေကာ္ဖီပ်စ္ပ်စ္တခြက္ျဖစ္သြား

စီးကရက္တစ္လိပ္ျဖစ္သြား

မီးခိုးေငြ႔ေတြျဖစ္သြား

လြင့္ပ်ံတက္ခြင့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မီးရွို႕ရတဲ့ရင္းႏွီးမွဳျဖစ္သြား

တိမ္ထုေတြၾကားထဲ တိမ္ထုျဖစ္ခြင့္ရသြား
ဘာဆိုဘာမွ ဘယ္ဟာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
၀ိုးတ၀ါးျမင္ခ်ိန္မွာပဲ စိတ္မရွည္မွဳ တုိနန္႔နန္႔နဲ႔
၀ါးကနဲသန္းလို႔...ဗ်န္းကနဲခုန္ခ်
ဒီည...စိတ္က်ျခင္းေတြ ရြာခ်ခဲ့ျပီေလ
ဟိတ္ဟန္ေတြခ်ိဳ႕တဲ့စြာ....
တခုခုေတာ့ျဖစ္သြားခဲ့ရေပဦးေတာ့
ေၾကမြလို႔ ေၾကမြလို႔ ေပါ့...................။

ျငိမ္းေဇဦး

တရားေသာအခ်စ္

ငယ္ကခ်စ္ အနွစ္တရာ မေမ့သာဆိုတဲ့ စကားကေလးကိုၾကားဖူးၾကမွာေပါ့ကြယ္ ...။

ဟိုးေရွးပေ၀သဏီက အင္မတန္သာယာစည္ပင္၀ေျပာတဲ့တိုင္းျပည္ၾကီး တျပည္ရွိခဲ့သတဲ႔ကြယ္။

အဲဒီတိုင္းျပည္ၾကီးမွာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမွဳေတြ စည္ပင္သလို ပြဲလမ္းသဘင္ေတြကလညး္ ေပါမွေပါတဲ႔ ။ အဲဒီတိုင္းျပည္က ဘုရင္ၾကီးဟာလည္းမင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးနဲ႔အညီအုပ္ခ်ဳပ္တယ္ေပါ့...။

အဲဒီတိုင္းျပည္ရဲ့ နယ္စပ္ အစြန္အဖ်ားမွာ ရြာငယ္ေလးတစ္ခုရွိသတဲ႔ အဲဒီရြာငယ္ေလးရဲ့ အေရွ ့ဖက္ ေတာစပ္ကေန၀င္သြားရင္ အင္မတန္ မွလွပသာယာတ ဲ့ေတာအုပ္ၾကီး တခုရွိသတဲ ့ကြယ္ ။

အဲဒီေတာအုပ္ၾကီးကေနျပီးေတာ့ တဆင့္ ေတာင္ကမူေလးေတြကိုေက်ာ္ျပီးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာနက္ၾကီးထဲကိုေရာက္ေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီေတာနက္ထဲမွာ အင္မတန္ျမင့္မားတဲ႔သစ္ပင္မိ်ဳးစံုရွိၾကတယ္ေလ။

အဲဒီလို သစ္ပင္ျမင့္ၾကီးေတြန ဲ့ စိမ္းေမွာင္ ညိဳလဲ့ေနတ ဲ့သစ္ေတာၾကီးထဲမွာ ထူးဆန္းတ ဲ့သစ္ပင္တမိ်ဳး ရွိတယ္ အဲဒီ သစ္ပင္ဟာ မိ်ဳးဟာလည္း အင္မတန္မွ ရွားပါးလွတာေပါ့ကြယ္ ။

ဘယ္ေလာက္ရွားသလဲဆိုရင္ အဲဒီ သစ္ေတာၾကီး တခုလံုးမွာေတာင္အဲဒီလိုအပင္မိ်ဳးက တပင္ပဲရွိျပီး အဲဒီ တပင္ကိုလည္းသာမာန္လူရဲ့မ်က္စိနဲ႔မျမင္နိုင္ဘူးတဲ႔ေလ ။

ဒါေပမယ့္အဲဒီသစ္ပင္ဟာ ညအခါမွာေတာ့ အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္ေလးေတြထြက္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ညပုိင္းမ်ား အဲဒီေတာနက္ၾကီးထဲကိုေရာက္သြားရင္ ျမင္နိုင္တာေပါ့ကြယ္။

မိုးေတြေမွာင္မဲ တိမ္ေတြအလိတ္လိုက္ေကာင္းကင္မွာ ျဖစ္ေနတ ဲ့တေန ့မွာ အဲဒီ ေတာအုပ္ၾကီးနားက ရြာငယ္ေလးက လူငယ္ေလးတေယာက္ဟာ ေတာနက္ၾကီးထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္တ ဲ့။ သူ ေတာနက္ထဲကိုထြက္လာခဲ့တာဟာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္န ဲ့မွ မဟုတ္ဘူးတဲ႔ကြယ္

အဲသလိုနဲ႔ေတာနက္ထဲေရာက္လာေတာ့ တေျဖးေျဖးေမွာင္လာတာေပါ့ ။ ေမွာင္လာေတာ့ သူ ဟာ ျပန္မယ့္လမ္းကိုမျမင္ေတာ့ဘူးတ ဲ့ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြ နကၡတ္တာရာေတြကို အားကိုးဖို ့ဆိုတာလဲ မိုးေမွာင္က်ေနေတာ့ကာ သူ ့ခမ်ာ မျမင္ရွာေတာ့

ဟိုး ေတာအုပ္ ထဲ က ခပ္မွိန္မွိန္အလင္းေရာင္ရွိရာကိုသူ ဦးတည္သြားေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီ လိုန ဲ့လူငယ္ေလးဟာ အလင္းေရာင္ ေတြထြက္တဲ ့သစ္ပင္ေအာက္ကိုေရာက္သြားသတ ဲ့ ။ အဲသလို သူေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ပုရစ္ေတြက ေအာ္ ခပ္ေ၀းေ၀းက သမင္ေတြ ေရေသာက္ဆင္းလို ့ ေခ် ကေလးေတြကလဲ ေတာက္ေနၾကတဲ ့အသံေတြပဲ ေတာထဲမွာ

ဆူညံေနျပီး တခါတခါ က်ားဟိန္းသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရတာေပါ့။

လူငယ္ေလးဟာ အဲဒီအပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနရင္း သစ္သီးတစ္လံုးေၾကြက်လာသတဲ ့။အဲဒီသစ္သီးဟာ ၾကည္လင္ျပီးေတာ့ ဖန္သီးေလးလိုျဖစ္ေနျပန္ေပမယ့္ ေပ်ာ့အိ တ ဲ့ အသီးတစ္လံုးလဲျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ လူငယ္ေလးဟာ အဲဒီအသီးကို ေကာက္ယူျပီးေတာ့

သူ ့ရဲ့ အက်ၤ ီလက္ေမာင္းစန ဲ့ ေသခ်ာ ပြတ္သပ္ျပီး ဆာဆာန ဲ့ တစ္လံုးလံုးကုန္တဲ ့အထိစားလိုက္တာေပါ့။

အဲဒီအသီးဟာ ခ်ဳိေအးေမႊးျမျပီးေတာ့ သူစားဖူးသမွ် ဘယ္လို အသီးအနွံနဲ ့မွ မတူတဲ ့အရသာ ထူးရွိေနတာေပါ့။

သူဟာ အဲဒီသစ္သီးကိုစားလို ့ကုန္ခ်ိန္္မွာပဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ျပီး အဲဒီသစ္ပင္ကိုမွီျပီး အိပ္ေတာ့တာေပါ့။

သူစအိပ္ေပ်ာ္ျပီ ဆိုတာန ဲ့ အိပ္မက္ တစ္ခုကိုသူစမက္ေတာ့တယ္ေလ...................။

အဲဒီအိပ္မက္ထဲမွာ သူ႔ကို အင္မတန္ အသက္ၾကီးျပီလို ့ထင္ရတဲ့ အဘိုးၾကီးတေယာက္က လာေခၚသတဲ ့ သူလဲ အဲဒီ အဘိုးၾကီးေခၚရာ ေနာက္ကိုလုိက္သြားလိုက္တာ ေလစီးေၾကာင္းထဲမွာေပါ့ပါးလြင့္ပ်ံေနသလို ပဲတဲ ့ ။

အဲသလိုန ဲ့ အလင္းေရာင္ေတြထြက္ေနတ ဲ့ဂူၾကီးတစ္ဂူအ၀ကိုေရာက္ေတာ့တာေပါ့ ...။

အဲဒီဂူ၀ကိုေရာက္တာန ဲ့အဘိုးၾကီးဟာ သူ ့ကိုျပံဳးျပျပီးေတာ့ ကဲ ငါ့ေျမးေရာက္ျပီ လို ့ေျပာရင္းေရွ ့က ၀င္သြားသတ ဲ့။ လူငယ္လဲ အဲဒီဂူၾကီးထဲကိုေနာက္က ၀င္လိုက္သြားတာေပါ့။

ဂူၾကီးထဲကိုေရာက္တ ဲ့အခါ အဘိုးၾကီးဟာ လူငယ္ကို ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးတခ်ပ္ေပၚမွာထိုင္ဖို့ ေျပာသတဲ့ လူငယ္လဲေက်ာက္ဖ်ာၾကီးေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုထဲကိုျပဳတ္က်သြားသလိုျဖစ္ျပီးေမ့သြားတာေပါ့။

အဲဒီအိပ္မက္က လန္ ့နိုးတ ဲ့အခ်ိန္မွာ လူငယ္ဟာ တကယ္ပဲ ဂူထဲကိုေရာက္ေနျပီး သူ ့ေရွ ့မွာ ေက်ာခိုင္းျပီး တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ေနတ ဲ့အဘိုးၾကီးကိုေတြ႔ေတာ့တာေပါ့ ။

အဘိုးၾကီးက လူငယ္ကို ေအး ...လူေလး မင္းနိုးျပီမဟုတ္လား ဒီေတာ့မင္းကိုငါေျပာမယ္ ခုခ်ိန္ကစျပီး မင္းဟာ ကုိယ္ေပ်ာက္ ပုဂၢိဳလ္တပါးျဖစ္သြားျပီျဖစ္သလို မင္းဟာ ေလာကၾကီးရဲ့ ရွိသမွ် ပညာရပ္ေတြအကုန္လံုးကိုတတ္ေျမာက္သြားတဲ့လူတေယာက္ျဖစ္သြားျပီ

ေလာကၾကီးကိုေကာင္းက်ဳိးျပဳဖို ့မင္းသြား ရေတာ့မယ္လို ့ေျပာတယ္တ ဲ့။

ဒီအခါ လူငယ္က နားမလည္နိုင္ပဲ အဘိုးရယ္ က်ေနာ္ က ကိုယ္ေပ်ာက္ျပီဆို ကိုယ္ မေပ်ာက္ခ်င္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမတုန္းဗ်ာ လို ့ေမးရွာသတဲ ့။

အဘိုးၾကိးက လူငယ္ကိုေျပာတယ္ ေလ ၊ ကိုယ္မေပ်ာက္ခ်င္တ ဲ့အခ်ိန္္မွာ ကိုယ္မေပ်ာက္ခ်င္ဘူး အာရံုျပဳလိုက္ယံုပါလို ့ေျပာသတ ဲ့ အဲဒီမွာလူငယ္ဟာ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာလို ့ေျဖျပီးေတာ့ အဲဒီဂူထဲကေနထြက္ခြာဖို ့အဘုိးၾကီးကို တဆက္တည္း နွဳတ္ဆက္လိုက္တာေပါ့

နွဳတ္ဆက္ျပီးတာန ဲ့လူငယ္ဟာ ဂူထဲကထြက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ နန္း ျမိဳ႕ေတာ္ ၾကီးကို ဦးတည္တဲ ့လမ္းမေပၚတန္းေရာက္သြားသတ ဲ့။

လူငယ္ဟာ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာန ဲ့ နန္းျမိဳ႔ေတာ္ ထဲကို၀င္သြားတာေပါ့ နန္းျမိဳ႕ေတာ္ထဲေရာက္တဲ ့အခါ မင္းညီမင္းသားေတြ မွဴးၾကီးမတ္ရာေတြန ဲ့ အေစခံေတြ သာမာန္ျပည္သူေတြ ဥဒဟိုသြားလာ လွဳပ္ရွာ းေနၾကတာကိုျမင္ရတာေပါ့

သူ ့ကိုေတာ့ဘယ္သူမွမျမင္ဘူးေလ...။

ဒါနဲ႔ သူဟာ သြားရင္း ဘုရင္ၾကီးရဲ့တဦးတည္းေသာ သမီးေတာ္ ပင္တိုင္စံ ထိပ္ထားေလးန ဲ့သူ ့ ရံေရြေတာ္ေတြ ဟာ ရဲမက္ ဗိုလ္ပါ အျခံအရံေတြၾကားမွာ ေ၀ါယာဥ္သာေပၚမွာထိုင္လွ်က္ ပါလာတာကိုျမင္တယ္တ ဲ့

လူငယ္ဟာ အဲဒီ ေ၀ါယာဥ္သာေနာက္က ေနျပီးေတာ့ အသာေလးလိုက္လာတာေပါ့...။

နန္းေတာ္ထဲကိုေ၀ါယာဥ္သာ ဟာ ဦးတည္သြားျပီးေတာ့ တပင္တိုင္ စံနန္းေဆာင္ေရွ ့မွာ ရပ္တဲ ့အခါ မင္းသမီးေလးဟာ ဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္း ကေလးေတြနဲ႔ ကႏြဲ ့ကလ်ေလး ကတၱီပါ နက္ျပာေရာင္ ပိုးသား ေကာ္ေဇာထက္မွာ တလွမ္းခ်င္း နန္းေဆာင္ထဲ၀င္သြားတာေပါ့...။

ိ

သူဟာ မင္းသမီးေလး ရဲ့ေနာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သြားျပီးေတာ့ အပ်ိဳစင္မင္းသမီးရဲ့နန္းေတာထဲမွာစပ္စုတာေပါ့ ..။ မင္းသမီးေလးဟာ သလြန္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ေဘးေစာင္းထိုင္လို့ အထိမ္းေတာ္ေတြ အပ်ိဳရံေတြန ဲ့

ဂီတေၾကာင္း ၊ နတ္ဘုရားေတြအေၾကာင္း ၊ သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္းန ဲ့ မင္းပ်ိဳမင္းလြင္ေတြအေၾကာင္းေျပာေနတာကို လူငယ္ဟာ ေသခ်ာ ထိုင္ျပီး ေဘးနားက နားေထာင္ေနတာေပါ့ ။

အဲသလို နားေထာင္ရင္း မင္းသမီးေလးၾကိဳက္တဲ ့ ရတု ရကန္ေတြ ဂီတေတြ နဲ႔ မင္းသမီးေလးလိုခ်င္တ ဲ့ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္မယ့္လူတေယာက္မွာ ရွိရမယ့္အခ်က္ေတြအကုန္လံုးကိုသိသြားတာေပါ့..။

အဲသလိုနဲ႔ လူငယ္ဟာ မင္းသမီးေလးကို အင္မတန္မွ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးျပီး ေမတၱာမွ်ေနျပီျဖစ္တယ္ေလ ဒါေပမယ့္ သူ ့ကိုယ္သူ ကိုယ္ေယာင္ျပျပီးခ်စ္ေရးမဆိုရဲရွာဘူး။

မင္းသမီးေလးကလည္းအျမဲတန္း ည အိပ္တိုင္း အိပ္မက္မက္ရင္ အဲဒီ လူငယ့္မ်က္နွာကို အိပ္မက္ထဲမွာ မက္မက္ေနတာေပါ့......................။

အခ်ိန္ေတြဟာၾကာလာခဲ့ျပီးေနာက္ဆံုးမွာ မင္းသမီးေလးကို ဖခင္ဘုရင္ၾကီးက ၾကင္ယာေတာ္ရွာရမယ္လို ့အမိန္ ့ေတာ္ခ်မွတ္တဲ ့အခါမွာ သမီးေတာ္ေလးအတြက္ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲ က်င္းပရေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲမွာ နိုင္ငံတကာက မင္းညီမင္းသားေတြ ဟာ လာေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔တဖြဲဖြဲ လာၾကတာေပါ့ ။ အဲသလို န ဲ့ မင္းသမီးေလးရဲ့ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္သင့္တ ဲ့သူဟာ

အေတာ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး န ဲ့အရည္အခ်င္းအရွိဆံုးျဖစ္ရမယ္ဆိုတ ဲ့စံနွဳနး္ေတြသတ္မွတ္လိုက္တာေပါ့။

အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို လူငယ္ဟာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပဳိင္လုိစိတ္ျဖစ္မိတာေပါ့ ကနဦးကတည္းက သူ ကခ်စ္ေနရသူပဲ ေလ ...။

ဒါန ဲ့လူငယ္ဟာ အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို သြားျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္အတြက္ စာရင္းေပးခ်ိန္မွာ လူငယ္ရဲ့ ဇာတိ မိ်ဳးရိုး ဥစၥာပစၥည္းပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို ေမးတ ဲ့အခါ လူငယ့္ခမ်ာ နန္းေတာ္ၾကီးရဲ့အလည္မွာ ဘာမွ မေျဖနိုင္ရွာဘူးတဲ႔ အဲသလိုမေျဖနိုင္တ ဲ့အခါ

စာရင္း ေကာက္ယူ ေနတ ဲ့ ဟူးရား ပုဏၰား ပညာရွိေတြဟာ ေဒါသေတြထြက္ျပီး ေမာင္းထုတ္တာေပါ့..။ အဲသလို ဆူဆူညံ ညံအသံကို မင္းသမီးေလးက ၾကားတ ဲ့အခါ ညီလာခံသဘင္က်င္းပရာ နန္းမေဆာင္ၾကီး ဘက္ကို မင္းသမီးေလးကိုယ္တိုင္လာျပီး

ၾကည့္ေတာ့တာေပါ့..။

အဲသလိုၾကည့္တ ဲ့အခါ သူ ့အိပ္မက္ထဲက ေကာင္ေလး သူ ့အိပ္မက္ထဲက ျမတ္နိုးရတ ဲ့ လူငယ္ေလးဆိုတာ သူတန္းသိတာေပါ့ အဲသလိုတန္းသိတ ဲ့အခါ သူဟာ သူ ့အိပ္မက္ခ်စ္သူေလးဟာ အေျခမဲ့အေနမဲ့ေကာင္ေလး ဆိုတာ ကိုလဲ သိလိုက္ရေတာ့၀မ္းနည္းသြားျပီး

တခါထဲပဲ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲန ဲ့ပတ္သက္လို ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို သူ ့စိတ္တိုင္းက်ျပင္ပါရေစလိ ု့ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ၾကီးကိုခြင့္ပန္တာေပါ့...........။

အဲသလို အင္မတန္လည္းေခ်ာေမာလွပ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းလဲရွိ နူးညံ့ ညင္သာ မဟာကလဲဆန္ တ ဲ့ ပင္တိုင္စံမင္းသမီးေလး က သူ ့ဖခင္ဘုရင္ၾကီးကိုခြင့္ပန္တာကေတာ့ မင္းသမီးေလးရဲ့ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးမည္သူမဆို ပါ၀င္ခြင့္

ရွိရမယ္လို ့ျဖစ္ပါသတဲ ့....။

အဲသလိုန ဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို ျပင္ဆင္လိုက္ျပီး အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ရွိတယ္ လုိ ့သိလိုက္ရတ ဲ့အခ်ိန္မွာပဲ တိုင္းနိုင္ငံအသီးသီးက ပုရိႆေယာက္်ား မွန္သမွ် ၊ အိမ္ေထာင္မရွိသူမွန္သမွ်ဟာ အဲဒီနန္းေတာ္ၾကီးဆီကို လာေရာက္ျပီး ေတာ့ စာရင္းေပးသြင္းလိုက္ၾကတာေပါ့ကြယ္.........................။

အဲသလိုနဲ႔ အရည္အခ်င္းျပိဳင္ပြဲၾကီးကို စတင္နိုင္ဖို ့နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာရင္းေကာက္ယူျပီး တ ဲ့ေနာက္ ျပိဳင္ပြဲကို လည္း စတင္ခဲ့တာ နွစ္မ်ားစြာၾကာျပီးေနာက္ ျပိဳင္ပြဲ အဆံုးသတ္တ ဲ့အခါ .........။

မင္းသမီးေလးကိုဘယ္သူမွရွာလို ့မေတြ ့ေတာ့ပါဘူးတ ဲ့............................။

ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္မိတ ဲ့ ညီ ညီမေလးတို ့ တူတူမေလးတို ့ေရ တကယ္လို ့မ်ား ႏွင္းဆီကုန္းဘိုးဘြားရိပ္သာကိုေရာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ တခုေသာ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္မွာ ခါးကုန္းလို ့မ်က္ခုံးေမႊးေတြျဖဴေနတဲ ့အဘြား တစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ခဲ့တယ္ဆိုရင္

ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ခဲ့ရပါတယ္ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္းန ဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲျပီးသြားပါျပီ ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ၾကပါ လို ့ မွာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ကြယ္ သို ့ေသာ္လည္းကိုယ္ေပ်ာက္သြားတ ဲ့ လူငယ္ေလးကေတာ့ ဆက္ျပီးေပ်ာက္ေနတုန္းပါပဲ ဆိုတာကိုလဲ အသိေပးလိုက္ေစခ်င္ပါတယ္ကေလးတို႔ေရ.........................။

ျငိမ္းေဇဦး

ပရိုတိန္းျပည့္တ ဲ့အဟာရ

အေၾကာင္းျပခ်က္ ဆင္းရဲတယ္
တနည္းအားျဖင့္...
ျပည္တန္ပတၱျမားထက္ရွားပါးတာေပါ့....

ခ်စ္သူေတြဆီက
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
နွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
တာ့..တာ
ထိုစကားမ်ားအား
ပေထြးႏွင့္အပ်ိဳရည္ပ်က္ဖူးေသာ
ကံနည္းသူေလး အေမ့အိမ္ကိုမုန္းသလို
မုန္းပါရဲ့....

မေျပာၾကပါနဲ႔...
ေအာင္မယ္ေလး မေျပာၾကပါနဲ႔....
တိတ္ဆိတ္တဲ႔ တန္ဖိုးထားမွဳဟာ
ကမၻာၾကီးရဲ့လည္ပတ္အားပါ
ဒီလို...ဒီလို မသိက်ိဳးကြ်ံမွဳေတြကို
အသည္းအသန္နွစ္ျခိဳက္.....


ေျခာက္ပစ္ကင္း..
သဲလဲစင္..
စင္းလံုးေခ်ာ...
ျပည့္စံု....
ကြက္တိက်တဲ႔ အနာေတြကို
ကိုက္လိုက္..လ်က္လိုက္...
တအီအီျငီးျငဴလိုက္
ေမ့ပစ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔
ညေရာက္တိုင္း ျခံလံုေအာင္ မခုိမကပ္
ေဟာင္တတ္တဲ႔ ကိုက္တတ္တဲ႕ေခြးလို
ခ်စ္သူကိုလဲ အလြန္အကြ်ံ သ၀န္တိုတတ္...။


သဲတတင္းစာမက
မ်ားျပားလွစြာေသာ
မိန္းမသားတို႔သည္လည္း
ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဇီဇာေၾကာင္မွဳမ်ားအား
ေပါင္ေပၚတင္ပြတ္သပ္
ေန႔စဥ္စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားဆက္သ
ညေနတိုင္းလမး္တူတူထြက္
ယင္းသုိ႔ ...
ယင္းကဲ့သို႔..အခ်စ္ျမိဳ႕ျပေတြတည္ေဆာက္
ဒဏ္ရာေတြရ...တိုက္ပြဲက်
ေနသားက်..စိတ္ဓါတ္က်
တခ်ိဳ႕က ကံေကာင္းတယ္ထင္ၾက
ငါ့ ကိုကိုက သိပ္သ၀န္တိုတယ္ေျပာၾက
အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုျပီး သေဘာက်
ထိုသို႔ လွလွပပ အက်ဥ္းက်.....။


ဘာတတ္နိုင္မလဲ
အဲသဟာလည္းအေရာင္ေျပာင္းတတ္တ ဲ့သဘာ၀
ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း သဘာ၀၏ အေလနေတာပစၥည္းတစ္ခု
တကယ္ေတာ့..ဒီအမွဳက ကြင္းလံုးကြ်တ္
လြတ္လမ္းမရွိတဲ့စီရင္ခ်က္
ဒီအတြက္လည္း က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ေနသားက်...။

ကိုယ့္ေလာက္အသျပာမမက္တဲ႔ေကာင္
ေၾကာင္လက္သည္း၀ွက္ေသာကေတြေတာင္လိုပံု
ၾကာေတာ့အဲဒီေသာကေတြ ကိုယ္၌က ဘ၀၏ အရိုးအဆစ္မ်ားျဖစ္သြား
လမ္းမ်ားစြာကိုေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့

လူ႔ေလာကတဲ႔ ....
ဂုဏ္ျဒပ္အာရံုမ်ား
တလႊာျခင္းေထာင္ထားတဲ႔ ေလွကားတစင္း
ထိုသို႔ေသာေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီမ်ဥ္း
ဆင္းသလား..တက္သလား...
တခါသားမွ်..အနားကပ္ မစစ္ေဆးတတ္
ေပကပ္ကပ္သတၱ၀ါ
ၾကိမ္လံုးေတြကို အေသမုန္း
တေယာက္ခ်င္း တဖုန္းဖုန္းပစ္ကန္ခ်င္
တေယာက္ခ်ငး္မယွဥ္ရဲတ ဲ့အစုအဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း
ဟစ္တလာ အသည္းနာသလို နာ

စေရြးကိုက္
အေတြးတိုက္ေဆာက္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျမိဳ႔ျပတို႔၏ ပုိးဟပ္မ်ားၾကား
ရထားလံုးတစင္းျဖင့္ သီခ်င္းျငီး
ဖိနပ္ေပ်ာက္ေသာမင္းသမီးအား
သားမယားျပဳက်င့္ရန္လည္း
လူပီပီ စိတ္ရိုင္း၀င္တတ္ပါ၏


ထုိ႔ေနာက္...
အတၱ..ေမာဟ
မာန္မာန တို႔ျဖင့္
အဆင္သင့္မီးတင္ရွို႕ကာ
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ကားစင္တင္ရင္း
ပ်င္းရိဖြယ္သူရဲေကာင္းပံုျပင္တို႔အား
ပံုမွားရိုက္ သံေယာင္လိုက္
စကၠန္႔တိုင္းေသပစ္လိုက္ ရွင္ပစ္လိုက္မိ



ဒန္တီးလိုပါ
ခ်ီေဂြဗားရားလိုပါ
ေမာ္စီတံုးလိုပါ
လီနင္လိုပါ လင္ကြန္းလိုပါ
ကားလ္မာ့က္စ္လိုပါ ယက္ဖ္တူရွင္ကိုလိုပါ
ကပ္ဖ္ကာလိုပါ
ဗီသိုဗင္လုိပါ ကိုေစာျငိမ္းလိုပါ
ျမိဳ႔မျငိမ္းလုိပါ
ကပ္ကိုဘိန္းလိုပါ
ဗန္ဂိုးလိုပါ
ဦးေက်ာ္ရင္လိုပါ
ဗလာပံုမွားရိုက္
ဘယ္လိုမွ မတူေသာ မိတၱဴ ကူးမွဳမ်ားစြာျဖင့္
သင္နွင့္ေလာကအား..
ဘယ္ေတာ႔မွ မေတာင္းဆို
ဘယ္ေတာ့မွ ပံုမွားမရိုက္..
အနည္းဆံုး .....
ၾကိတ္မွိတ္အထင္ၾကီးတတ္တ ဲ့ခ်စ္သူကိုေတာင္ မေတာင္းဆို
ထိုသုိ႔ေနတတ္ခဲ့ရင္း အသက္ကိုမွ်င္းမွ်င္းရွူ
ေပါင္မုန္ ့မီးကင္စက္လို ဘ၀ထဲတြင္လည္း
က်ဥ္းက်ပ္ပူေလာင္စြာ ခုန္ခုန္ထြက္တတ္လာ၏
ကဲ.... ငါ့ကို သံုးေဆာင္ပါေလေတာ့........................။


ျငိမ္းေဇဦး

ညယိုေပါက္

ေဟာဒီမွာ အနာဂတ္ တထပ္ၾကီးကို
ရြရြေလးျဖန္ ့ျပသြားတာ
ကာစီနိုမွာဖဲေ၀တ ဲ့ လက္ေတြလိုပဲ...။

ေစးေစးပိုင္ပိုင္ရွိလွတယ္
သုညဒီဂရီနွဳတ္ခမ္းဖ်ားေတြ
တာထြက္ေနွးေနတာ....။

ခ်စ္သူ ၊
ေကာ္ဖီၾကိတ္စက္
ညမနက္..
ဒုိင္ယာလက္တစ္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ
ေခြေခြက်သြား................။

ခ်စ္ေလး..
ဟန္နီ..
အသည္းတံုး..
ညီမေလး..
ေဘဘီ ...
အခ်စ္ဆံုး
သည္းငယ္
ဘယ္ ကာလမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
အသံုးအနွဳန္းတစ္တစ္ရစ္ရစ္ေတြနဲ႔
ပစ္..ပစ္..သြား.............။


ဒီည
အာကာသကိုမစံုစမ္းေတာ့ဘူး

မိုးရြာတယ္
ကာဖီခါးခါးေတြနဲ႔
မနက္ထိ ကူးခတ္ရဦးေတာ့မယ္
အိပ္မရဘူးကြယ္

တစ္ေတာက္..တစ္ေတာက္နဲ႔
စကၠန္႔တံေအာက္က ည ပြတတျခံဳ လႊမ္း
ဘ၀တျခမ္းကို သမ္းေ၀ရင္းလြမ္းရျပန္ .....................။

ျငိမ္းေဇဦး

မရွင္းရင္ထပ္ေျပာမယ္

ငါသိ ငါတတ္ စိတ္ေတြ ပြက္ေလာရိုက္ေနတာလား
စားျပီးနားမလည္လုပ္သြားလို႔ ကိစၥမရွိတဲ့
စတုဒီႆာ မ႑ပ္မဟုတ္ဘူး

ကိုယ္ပစ္တဲ့ျမွားတစင္းတိုင္းအတြက္
အပစ္ခံရတဲ့ အရာ ဟာ
စက္၀ိုင္းပံုပစ္မွတ္ မဟုတ္ရင္ေတာင္
သားေကာင္ တေကာင္
သတ္ျဖတ္ စားေသာက္ျခင္းအတြက္
ဘ၀ျဖစ္ေပးရတဲ့ အေကာင္ တေကာင္
ဆိုရင္ေတာ့...........

မင္းဟာ...
လကၡဏလဲျဖစ္နိုင္တယ္
ရာမလဲျဖစ္နိုင္တယ္
ဒႆလဲျဖစ္နိုင္တယ္ ငါ့ေကာင္.....


ငါ လူေယာင္ေဆာင္ျပီး
လြတ္ေျမာက္ေရးသီခ်င္း ခါေတာ္မွီမဆိုဘူး

ငါ ပညာတတ္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ဆူညံေနေအာင္မျငင္းဘူး

လံုခ်ည္တကြင္းထဲတူတူ၀င္
လက္ခ်င္းၾကိဳးခ်ည္ ဓါးေျမွာင္တလက္စီနဲ႔
မေသမခ်င္း ထိုး ရဲတဲ ့ဇ ရွိရင္ ငါ့ကို လာစ
ဘ၀ဆိုတာ ရလို႔ ေနေနတဲ႔ျဖစ္စဥ္
သိပ္ေနခ်င္လို႔ မထင္နဲ႔
ငါ့မွာဆံုးရွံဳးစရာ အမုန္းဆံုး အနာေတြပဲရွိတယ္

မင္းကိုယ္မင္း ၀က္သားထင္ခ်င္ထင္
ငါ့ကို ငပိေရထင္ခ်င္ထင္
ကိစၥမရွိဘူး....
တကယ္ လဲနိုင္ရင္ လာခဲ့
တခုေတာ့ေျပာမယ္ ငါ့ဘ၀နဲ႔ငါေနတယ္

အင္တာနက္ေလေၾကာမွာဘုန္းေဘာလေအာ
လြတ္ေျမာက္ေရးစကားနဲ႔
ငခြ်တ္ ငေၾကာက္ ငေျပးေတြၾကားထဲ ငါမပါဘူး
အဲဒါ အတိအက် အေသခ်ာမွတ္..
ပြဲျပတ္ သြားတတ္တယ္ ကိုယ့္ဆရာ...
ကဗ်ာေရးတဲ့ေကာင္တိုင္းက ငေၾကာက္မဟုတ္ဘူးကြ......။


ျငိမ္းေဇဦး

တနပ္စား

၀ါးခ်င္တယ္...
မန္က်ည္းရြက္ နုနု
ေရႊ ပုဇြန္ေျခာက္ ...ေျမပဲ နိုင္နုိင္
ဆီ၀၀..
ၾကက္သြန္နီ ၾကက္သြန္ျဖဴ နိုင္နိုင္နဲ႔
အဲဒီ.... မန္က်ည္းရြက္သုတ္

၀ါးခ်င္တယ္
ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔ ပဲၾကီးဟင္းရည္
ေႏြေခါင္ေခါင္ေန႔လည္မွာ
၀က္သား သံုးထပ္သားဆီျပန္နဲ႔

၀ါးခ်င္တယ္...
ပုန္းရည္ၾကီးသုတ္ ၾကက္သြန္ျဖဴ နိုင္းခ်င္းနဲ႔
ေရခ်ိဳ ငပိရည္ေလး က တခြက္ ...
ဒညင္းသီးခပ္ေစးေစးေလး ေတြျပဳတ္လို႔ က တဖက္....
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မခ်စ္စု နုနုေလးကို
အလည္တည့္တည့္ကခြဲ အေစ့ေလးကိုျဖဲထုတ္
ထမင္းလုတ္ထဲ ျမဳွပ္

၀ါးခ်င္တယ္
၀ါးခ်င္တယ္ ေရွာက္သီးထြားထြားကို အျပတ္
ဟီရိၾသတၱပ တရား ကုန္တ ဲ့အထိ ႏႊာ
ေျပာင္တ ဲ့အထိႏႊာ ..
အတြင္းသားေတြ ၀င္းကနဲ ရွင္းကနဲ ၾကည္လဲ့ေနတဲ့အထိႏြႊာ
ပဲမွဳန့္သာသာေလး.. ငံျပာေရ သာသာေလး
ေျမပဲဆန္ သာသာေလး ေရႊပုဇြန္ေျခာက္သာသာေလးနဲ႔ေရာသုတ္
ေျဗာင္သုတ္ အတိအက်သုတ္
အတိအလင္းသုတ္
မိသားဖသားပီပီသုတ္
သုတ္ျပီးရင္းသုတ္
ျပီးေတာ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္...
ငုိင္စရာကိုမလိုပါဘူးေလ တနပ္စားပဲ ကဲ
ဟင္းခါးေရ ပူစပ္စပ္ ခံုဖိနပ္ဖင္ခု လို႔
ေခြ်းေတြစို႔ေအာင္ ၀ါးခ်င္တယ္ေဟ့.....။


ျငိမး္ေဇဦး

ေသြးတိုး

တခ်ဳိ႕ ဟာေတြက
ေၾကာင္နာကားနင္းသလို
ေၾကြရတာနဲ႔မတန္ဘူး

၀က္သားဆီျပန္ သံုးထပ္သားလို
အျပတ္၀ါးျပီး ဖိနပ္ခါးၾကားထိုး ျပန္လာလိုက္သင့္တယ္


ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ ေသြးတိုးေတြတရိပ္ရိပ္တက္ခဲ့ေတာ့လဲ
ကေလးဆိုးလိုခံစားလိုက္ပါဦးမယ္ကြာ
ေလာကမွာဘယ္အရာ အမူးဆံုးဆိုတာ
ေတြ႔ရွိဖို႔....
ေသြးတိုးေရ ...
တေရးနိုးမွ ထပ္ ေတြ ့ၾကတာေပ့ါ..........။

ျငိမ္းေဇဦး

မမဘာလို႔ ဖံုးတာလဲ ...

ဟိုးေရွးတုန္းက
ေကာင္မေလး တေယာက္ရွိတယ္။

အဲဒီေကာင္မေလး ကိုေမြးဖြားတဲ ့တိုင္းျပည္က ေတာင္ၾကီးတစ္ခုရဲ့ ေျခရင္းမွာတဲ့။

အဲဒီလိုနဲ႔ ... ေကာင္မေလးဟာ တေျဖးေျဖး အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ... ထင္းရူးပင္ၾကီးေတြေအာက္မွာ မိုးရာသီဆိုရင္ အနီေရာင္မွဳိၾကီးေတြကို အျမဲေကာက္တတ္တယ္တဲ႔

ျပီးေတာ့ အဲဒီမွဳိနီၾကီးေတြကို သူ ့ရဲ့ ပလိုင္းေလးထဲကို မိုး စက္ေတြက်ေနတတ္တ ဲ့ ညေနေတြမွာ ေကာက္ျပီးထည့္ယူလာတတ္တယ္တ ဲ့

အဲလို ျပန္လာတိုင္း အင္ပင္ၾကီးေတြရွိတ ဲ့အင္ေတာကိုျဖတ္တ ဲ့အခါ
အင္ေတာက အင္ပင္ေတြေအာက္က
ညိဳမဲမဲေရာင္ အလံုးေလးေတြန ဲ့တူတဲ့အင္ဥေတြကို ေကာက္တာေပါ့


အဲဒါနဲ႔အဲဒီအင္ဥေလးေတြကိုလဲ စုေကာက္ျပီးေတာ့ ဖက္ကေလး နဲ႔ ကန္ေတာ့ထိုးျပီးေတာ့ ယူလာတာေပါ့
အင္း
ေရေခ်ာင္းေလးကို ေရာက္တိုင္းသူက ေရေဆးေနၾကတ ဲ့
မွဳိေတြ အင္ဥေတြကိုေရေဆးေနခ်ိန္မွာ
ေရထဲက ငါးကေလးတစ္ေကာင္ကိုျမင္ရတယ္တ ဲ့
ေကာင္မေလးဟာ ငါးကေလးကိုျမင္တ ဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါးကေလးက စကားေျပာတယ္တဲ့
ပထမေတာ့ေကာင္မေလးဟာ ငါးကေလးကသူ ့ကိုစကားေျပာတယ္မထင္ပဲ
တျခား လူတေယာက္ေယာက္မ်ားလားဆိုျပီး လိုက္ရွာၾကည့္တာေပါ့

ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးမွာ ငါးကေလးကသူ ့ကိုေျပာေနတာက်ိန္းေသသြားေတာ့
ငါးကေလးရယ္ နင္ငါ့ကိုဘာေျပာေနတာလဲဟင္လို ့ေမးတယ္တ ဲ့
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးကေလးကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
“ေကာင္မေလးရယ္ နင္ဟာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလဲ မ၀တ္ပါလား ” လို ့ေျပာတယ္တဲ႔ အဲဒီကစလို ့ေကာင္မေလးေတြဟာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုအျပင္ထြက္တိုင္း၀တ္ၾကရေတာ့တာေပါ့။
တခ်ဳိ႕လဲ ငါး တြတ္ခံခ်င္စိတ္ေပါက္တ ဲ့အခါမွာ ေတာ့ မ၀တ္ၾကဘူးတ ဲ့ကြယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ

လွန္ေလွာပါ
တမ်က္နွာျခင္း ....
တလႊာျခင္း အသာေလး...
ၾကည့္ပါ.....
မၾကည့္ေတာင္ ၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါ
စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းတယ္
ျငိမ္းခ်မ္းပါရေစ

ကမၻာၾကီးက ေဒါသေတြနဲ႔ ရင္ဘတ္ လွဳိင္းထ ေနတာ
ေတာ္ၾကာ ဟိုေနရာ စစ္ပြဲ ဒီေနရာ စစ္ပြဲ
တကတည္း ဆိုးမွ ဆိုး .....

စာမ်က္နာအစက
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္နွာထိ
သံစဥ္ ျဖစ္ရပ္ အေၾကာင္းအရာ
အားလံုးဟာ တလမ္းသြားပါပဲ
စကတည္းက....
ေလာကျဖစ္စဥ္ေတြ ထဲ မွာ
နွာေခါင္းေတာင္မေဖာ္နိုင္ရွာပါဘူး
သိပ္ထူးဆန္းတာေတြေတာ့မပါဘူးေပါ့....


ဒီႏွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွာ....
ပီပီသသ ဆိုရေအာင္လဲ
ရင္ဘတ္ထဲ သံပုရာရည္ေတြပဲ က်န္ခဲ့တယ္

ဒီမွာပဲ....
ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ပင္လယ္ၾကီးထဲ
ခ်ဥ္စူးစူးေပါေလာေမ်ာမွဳကို
ဘ၀ဆိုတဲ႔ ေဖာင္တစင္း အျဖစ္
ခုထိသံသယနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္လာတာေပါ့

ကဲေလ...
အဲဒီ ေဖာင္ကိုဖ်က္ရေအာင္
ဘုရင့္ေနာင္ မဟုတ္ခဲ့ေပေတာ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ပက္လက္ေမ်ာခဲ့တာကိုက
စာဖြဲ႔စရာ ျဖစ္ရျပန္သတဲ႔
အဲသလို ေနတတ္ခဲ့တာ.............။

ျငိမ္းေဇဦး

Anticipation(1)

ျငိမ္းေဇဦး (pencil)

ေစ်းေကာင္းတဲ့ကိစၥမ်ား

မုဒိတာ တရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွပ္နွံထားသလား
ရွံုးမွာ က်ိန္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

ေမတၱာတရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံထားသလား
ရွံုးမွာက်ိန္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

သစၥာတရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွပ္ႏွံထားသလား
ရွံုးမွာ ကိ်န္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

ကမၻာမွာ
သစၥာအတု
ေမတၱာအတု
မုဒိတာအတု
အလိမ္အညာအစစ္ေတြနဲ႔ ေလာင္စာ အတြက္
အာမခံခ်က္ရွိတယ္
၀ယ္လက္အသစ္ေတြ ငါးရစ္တက္သလိုတက္ေနတယ္
၀ယ္ထား ေလွာင္ထား..
ရွံဳးသြားမွာမပူနဲ႔ ျဖဳန္းအားကေတာ့အျပည့္
ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာၾကီးအေငြ ့ပ်ံျခင္း စခဲ့တာေပါ့................။

ျငိမ္းေဇဦး

သည္းခံနိဳင္မွဳအေျမွးပါး မယားဒရားျပဳခံရတဲ့ ညေန

သန္းေပါင္းေျခာက္ေထာင္မွာ
တေယာက္ပဲ ျဖစ္တတ္တ ဲ့ ေရာဂါနဲ႔
မရိုးမရြ ျဖစ္ေနတာ စိတ္ကူးထဲ ေခြးလ်ားသီး မွဳန္႔ေတြ လြင့္က်သလုိ
ျငိမ္းေဇဦးဆိုတဲ့ေရာဂါ ေပါ့
ျငိမ္းေဇဦးဆိုတ ဲ့ ေရာဂါပါ
ဆန္းေတာ့မဆန္းပါဘူး....။

ညေနက ဘီယာဆိုင္မွာ
တခါမွ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ
တစားပြဲထဲ အရစၥတိုတယ္နဲ႔ထိုင္ျဖစ္ေတာ့....

“ေဟ့..တုိတယ္ၾကီး
ခရီးပမ္းလာသလား..
ေနေကာင္းလား...
သားေရးသမီးေရး အိုေကလား”

စားပြဲထိုးမ အနားေရာက္လာတဲ့အထိ
သာလိကာလိုေမးပစ္လိုက္တယ္...

အရစၥတိုတယ္က
ကက္သရင္းဇီးတာဂ်ံဳးလို
မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ၾကည့္ျပီး
အလကားရတဲ႔ အာလူးေၾကာ္ ကို စျမည္းတယ္

ျပီးေတာ့ စားပြဲထိုး မ ကို
ခ်စ္နွမ ..ဆားငံလွခ်ည္ရဲ့
တခုခုနဲ႔ လဲေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္

စားပြဲထိုးမ က ခဲဖိုး မရတဲ ့ ကာလသားေခါင္းရဲ့အၾကည့္နဲ႔
ရွိတဲ့ဟာယူခဲ့မယ္ ခဏေစာင့္လို႔ ေျပာျပီး
အန္ဒါဆင္ရဲ့ ပံုျပင္ထဲက ေငြငန္းျဖဴမ ေလးျဖစ္သြားတယ္

အဲဒီမွာ ...ျပသနာစတာပဲ
အေမရိကန္နိုင္ငံက ရီပတ္ဘလစ္ကင္ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္တေယာက္ဟာ
ဘယ္ေခ်ာင္က ထြက္လာမွန္းမသိပါဘူး
နွစ္လံုးျပဴးတစ္လက္နဲ႔ ငန္းျဖဴမကို ပစ္ခ်လိုက္ပါေလေရာ


အရစၥတိုတယ္စိတ္ပ်က္သြားခဲ့ျပီ
တိုတယ္ၾကီး စိတ္ပ်က္သြားခဲ့ရျပီ

ငန္းျဖဴမဟာ ဆန္ ့ငင္ ဆန္ ့ငင္ ...
မေသခင္မွာပဲ ေရႊဥတစ္လံုးဥခ်ခဲ့တယ္

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊဥနဲ႔ ငန္းသားဟာ
လြမ္းဖ်ားကိုေတာ့ ယာယီေပ်ာက္ေစတယ္လို ့အယူရွိတဲ့ နတ္ဆရာက
ေဟာ့ဒီမယ္.. ျပႆနာမရွိပါဘူးကြ လို ့ ထေျပာတယ္
က်င္ငယ္ စစ္ စစ္ ေရာင္ထေနတ ဲ့အျမွပ္တစီစီ ေရခဲစိမ္ ဘီယာကို
တရုတ္ျပည္ကလာတ ဲ့ဖန္ခြက္ၾကီးန ဲ့ေမာ့ခ်လိုက္တယ္

ေစာေစာက စိတ္ပ်က္သြားတဲ ့ ပညာရွိၾကီး မစၥတာ တိုတယ္ဟာ
ခုေတာ့..နွုတ္ခမ္းေတြကို လွ်ာနဲ႔သပ္လို႔
အပ်ိဳရြယ္၀င္စ ကေလးမ တေယာက္
ဘီယာဆိုင္ေရွ႕ က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာကို
ကားစပါယ္ယာရဲ့ လက္လို အၾကည့္ေတြနဲ႔
မိမိရရ ဖ်စ္ညွစ္ ပြတ္သပ္လိုက္တယ္

က်ဳပ္ရဲ့ ဘီယာ ေသာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ စမ္းအိုင္ေလး
ခမ္းေျခာက္သြားခဲ့ရျပီ


ဒါန ဲ့ဆိုင္ထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့
ဗုဒၶ ရယ္
သခင္ေယရွုရယ္
အလာဟ္အရွင္ျမတ္ရယ္နဲ႔
ကမၻာ့နယ္ပယ္ေပါင္းစံု ေခတ္ေပါင္းစံုက
အေထာင္အေသာင္းေသာ ပညာရွိေတြကို
ဒြါရ ကိုးေပါက္ထဲ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ၾကီး ထိုးသြင္းေနတဲ႔
ဗမာ ပညာရွင္ေတြကိုေတြ ့လိုက္တယ္

က်ိန္းေသတယ္
ဒီည အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္
ေရဒီယိုကို
ကိုင္ေပါက္
ထုခြဲ
သည္းသည္းမည္းမည္း
ပ်စ္ပ်စ္ နွစ္နွစ္
ဆဲျဖစ္ေတာ့မယ္..................။


ျငိမ္းေဇဦး

တဦးတည္း ဆည္းဆာ

အိမ္ေရွ႕ သမံသလင္းေပၚက ဂမုန္းအိုး မ်ားကို ေရေလာင္းေနရင္း ေသသြားေသာ ႏြယ္ပန္းပင္ေလးနွစ္ပင္ ၏ ေျခာက္ေသြ႔မွဳကို မမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနမိ၏။
အရင္တုန္းကေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေလးေတြပြင့္ေနၾက ခုေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ ပင္စည္ ကိုင္းခက္ သစ္ရြက္မ်ားျဖင့္...။

အခ်ိဳ႕ေသာသစ္ရြက္မ်ားက ပင္စည္ ကိုင္းခက္ မ်ားေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေျခာက္ေသြ႔ ေနၾက၏ ။ ျပိဳလဲမက်သြားေသး။ လြင့္ေမ်ာ ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေသး ....။

ေဆးေရာင္စံုတို႔ ေပက်ံေနေသာ အက်ီ ၤ ေဟာင္း က ရင္ဘတ္ဟကြဲ ..။
ေအာက္ဆံုး ၾကယ္သီးတလံုးကေတာ့ တစ္ထည္တည္းေသာ ေယာပုဆိုးေလး ျပန္လည္ဖာေထး ျပဳျပင္၀တ္ဆင္လို ့မရသည့္ အဆံုး ေရခ်ဳိးခန္း ေျခသုတ္၀တ္မျဖစ္ခင္ကာလ ကတည္းက ပုဆိုးကို ေဒါနွင့္ေမာနွင့္ စည္းလိုက္ခ်ိန္တြင္
ျပဳတ္သြားခဲ့ရ၏။


သမံသလင္းေပၚသို႔ က်က် နန တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ခ်ရင္း အေနာက္ဖက္ မွ လင္းျဖာဆဲရွိေသးေသာ ေနေရာင္ အိုအို၏ ဖ်ားနာ ေရာင္ျခည္ ေအာက္မွ ျမက္ခင္းစိမ္းတို႔၏ စိမ္း ၀ါ စိမ္းနု အေရာင္တို႔ အား ေငးေနမိ၏။
သစ္ေတာၾကားမွ ျဖတ္ သန္းလာေသာ ေနေရာင္သည္ ျမက္ခင္း တခုလံုးကိုေတာ့မင္းမူနိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ ။ သစ္ရိပ္မ်ား ေအာက္မွ ျမက္တို႔သည္ကား စိမ္းရင့္ေရာင္ စိမ္းေမွာင္ေရာင္ ...။
ေလ အေ၀ွ႔တြင္ မာဆတ္ဆတ္ လွဳပ္ယမ္းတုန္ခါေနေသာ ျမက္ပင္တို႔၏ ထိပ္ဖ်ားတြင္ ပုရြက္ဆိတ္တစ္ေကာင္တေလမ်ား ရွိေနမလား ။

ျပီးေတာ့ ထိုပုရြက္ဆိတ္က ျမက္ပင္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားရင္း ဆီမန္းမန္းသလို “ ေျခမျမဲ လက္ျမဲပါေစ ၊ လက္မျမဲ ေျချမဲပါေစ” ဟုမ်ား ဆုေတာင္းေနမလား။

ေရခရားေလး ကိုၾကည့္မိျပန္ေတာ့ ေရခရားေလး တြင္းမွ ေရတို႔သည္ ျငိမ္သက္ ၾကည္လင္လွ်က္။
ေရခရားေလးသည္ ေၾကးနီ ခရားေလးျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ေၾကးနီေရာင္ ၾကမ္းျပင္ကို ေရထုကိုျဖတ္လွ်က္ျမင္ေနရ၏။
ထိုေရခရားေလးသည္ ေၾကးနီအစစ္ ျဖစ္မျဖစ္ ဆိုသည္မွာ က်ေနာ္သိရန္ တခါမွ မၾကိဳးစားမိေသာ ကိစၥျဖစ္၏။
ထိုေရခရားေလးကို စက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္သေလာ ။ လက္ျဖင့္ တဆင့္ခ်င္း က်က်နနျပဳလုပ္သေလာ က်ေနာ္ မသိ။
ထိုေရခရားေလး၏ ပိုင္ရွင္ေဟာင္းသည္ ထိုေရခရားေလးကို မည္ကဲ့သို႔ အသံုးျပဳခဲ့သည္က်ေနာ္မသိ။
ထိုေရခရားေလးကို အေဟာင္းဆိုင္တြင္ ေတြ ့ခဲ့စဥ္ကာလ က အိမ္၌ရွိေသာ ပန္းပင္ ပန္းအိုးေလးမ်ားအား ေရေလာင္းရာတြင္အသံုးျပဳမည္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုျဖင့္ သာ ၀ယ္ယူလာခဲ့ျပီး
ထိုေရခရားေလးသည္ က်ေနာ္ရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ တာ၀န္ကို က်ေနာ္ အပ်င္း မထူ ခ်ိန္တိုင္း သတိမေမ့ခ်ိန္တိုင္းတြင္ တာ၀န္ေက်ပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနၾက။


ဂမုန္းပင္မ်ားသည္ စိုေျပထြားက်ဳိင္းလွ်က္ အကိုင္း ေပ်ာ့မ်ား ႏြယ္ယွက္ တိုးထြက္ လြင့္တက္ေနၾကသလို ဂမုန္းရြက္တို ့သည္လည္း ေရစို မ်က္နွာျပင္ စိမ္းေပ်ာ့ အိ ညက္ ၏ အေပၚတြင္ လွဲခ် ျငိမ္သက္ေနေသာ ေနမင္း၏ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ ေရာင္ျခည္မ်ားအား
အားရွိသမွ် ျပန္လည္တြန္းထုတ္ေနသေလာ အငမ္းမရ စုပ္ယူေနသေလာ က်ေနာ္မသိ သို႔ေသာ္ အိပ္တြင္း တျခား ဖက္ နံရံ ထိ အလင္းျပန္ အလင္းရိပ္တို႔ ထင္ဟပ္ လွဳပ္ရွားေန၏။

လြန္ခဲ့ေသာ ငါးနွစ္က ဂမုန္းပင္ေလးတစ္ပင္ ၀ယ္ယူခဲ့ျပီး ယခုေတာ့ ဂမုန္းအိုး သံုးအိုးျဖင့္ ပြားမ်ား ျဖစ္ထြန္းေနေသာ ဂမုန္းပင္မ်ားအားၾကည့္ေနမိစဥ္ ဂမုန္း သဘာ၀ ၊ ရြက္က်ပင္ေပါက္ ရွင္သန္မွဳ၏ ဂုဏ္သတၱိကို ေတြးေတာေနမိရင္း အိမ္တြင္းသို႔ျပန္၀င္လာခဲ့၏။

စာၾကည့္ခံု အံဆြဲထဲမွ ကပ္ေက်း တစ္လက္ကို ထုတ္ယူလိုက္ကာ ဂမုန္းအိုးမ်ားရွိရာသို႔ျပန္လာခဲ့ျပီး ေျခာက္ေသြ ့ေသဆံုးေနေသာ ႏြယ္ပန္းပင္ေလးနွစ္ပင္အား ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေျမသားမ်ားနွင့္ စ်ာပနတစ္ခုခ်င္းကို သူ႔ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ လြယ္ထား ရေသာ ပန္းအိုးထဲမွ ဖြဖြေျဖးေျဖး ဆြဲထုတ္ယူလိုက္၏။ ျပီးေတာ့ ေရခရားေလးထဲမွ ေရ အနည္းငယ္စီကို ေလာင္းလိုက္ကာ လြန္ ့လူး ယိမ္းႏြဲ ့ေနေသာ ဂမုန္း ကိုင္းမ်ားအား ကတ္ေက်းျဖင့္ျဖတ္လိုက္၏ ။

ဂမုန္းကိုင္းျဖတ္စ ေလးခု ကို နွစ္ခုစီခြဲကာ ပန္းအိုးေလး နွစ္အိုးတြင္း ေသခ်ာ ဖိထိုး ေျမစာဖို ့ ထည့္ရငး္ ေရွ႕သစ္ေတာၾကားမွ ျမက္ခင္းျပင္အားၾကည့္လိုက္မိေသာ အခါ ေနေရာင္ ေပ်ာက္လု အေမွာင္ရိပ္ၾကီးစိုး ေတာ့မည့္ စပ္ကူးမတ္ကူးကာလတြင္
စတင္ပ်ံသန္း ဟန္ေရးျပေနျပီျဖစ္ေသာ ပိုးစုန္းၾကဴး ေလးမ်ား ကိုေတြ ့လိုက္ရ၏။

ယခုေတာ့ ႏြယ္ပန္း နွစ္ပင္ ၏ အရိုးစု ေနရာတြင္ စိမ္းလန္း သန္မာေသာ ဂမုန္း ပင္အသစ္မ်ား ေနရာယူလွ်က္ ...။ ယခု အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္အိမ္ေရွ႕မွ တစံုတေယာက္ျဖတ္သြားရင္း က်ေနာ့္ ဂမုန္းအိုးမ်ားကိုသတိထားမိမည္ ဆိုပါက
ထိုဂမုန္းအိုးေလးမ်ားသည္ အစကနဦးကတည္းကပင္ ဂမုန္းပင္မ်ား ရွင္သန္ခဲ႔ သည္ ဟု ပင္ ထင္ပါလိမ့္မည္။

က်ေနာ္သည္ ႏြယ္ပန္းပင္ေျခာက္ေလးနွစ္ခုကို အသာအယာ သတိျဖင့္ ကိုင္တြယ္ရင္း အိမ္တြင္းသို႔ ၀င္လာခဲ့ျပီး သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဆင္စြယ္ျဖဴေရာင္ ေသတၱာ ကေလးကိုဖြင့္ကာ အနီေရာင္ကတၱီပါစကေလးကိုျဖန္႕ခင္းလွ်က္ ႏြယ္ပန္းပင္ေျခာက္ေလးနွစ္ပင္အား
အသာအယာ သိမ္းဆည္းျပီး ေငြေရာင္ ေသာ့ေခ်ာင္းကေလးျဖင့္ ပိတ္ကာ က်ေနာ္ အျမတ္နိုးဆံုး စာအုပ္စင္ေလး၏ အေပၚသို႔ ေျဖးညွင္းစြာျပန္တင္လိုက္ရင္း ဆို႔လွဳိက္ နင့္ နစ္ လာေသာ ရင္အစံုျဖင့္
ထိုႏြယ္ပန္းပင္ေလးနွစ္ပင္ကို ၀ယ္လာခဲ့စဥ္က အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို မွဳကေလး ကို သတိမရမိေအာင္ၾကိဳးစား လွ်က္..................။

ထိုႏြယ္ပန္းပင္ေလး နွစ္ပင္သည္သာ သိပ္ခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကျပီး တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးေသသည္အထိမ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံ ေနခြင့္ရခဲ့သလိုသာ ......................................................။



ျငိမ္းေဇဦး

half caped darkness

ျငိမ္းေဇဦး (pencil)

အနိစၥ

မီးဇာကုန္ဆီခမ္း
ဒီလမ္း ကေတာ့ ထင္းေနျမဲ...။

ျငိမ္းေဇဦး

Disfigured

ျငိမ္းေဇဦး (pencil)

သံေ၀ဂ ခါးခါး

ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ တူးေဖာ္ခဲ့ျပန္ျပီ
ေခြ်းေတြ...
ေသြးေတြ....
မ်က္ရည္ေတြ...နစ္လို႔
ငါ့ကိုယ္ငါစစ္ေဆးမွ ျဖစ္မယ္
နွစ္နွစ္ဆယ္ေလ ...။

လား..လား......
ငါ့ေခြ်းေတြ မဟုတ္ဘူး
ငါ့ေသြးေတြ မဟုတ္ဘူး
ငါ့မ်က္ရည္ေတြ မဟုတ္ဘူး
အခ်ိန္က် တိုင္း နတ္ဆိုင္းနဲ႔
အမယ္မင္း အမယ္မင္းဟင္းဟင္းလို႔
ရင္ဘတ္စည္တီး ငိုၾကီးခ်က္မ
ထထ က တာ က လြဲလို႔ .........။

ေတာ္ေပေသးရဲ့
ေသြးအိုင္ေတြ ေခြ်း ေတြ မ်က္ရည္ေတြ နဲ႔ေျခမေဆးခဲ့လို႔
တခ်ိဳ႕ သိသင့္ျပီ..................။


ျငိမ္းေဇဦး

Soul searching

ျငိမ္းေဇဦး (Acrylic)

ပရိဗုိဇ္ရဲ့ ၀ိဟာရ

တစျပင္လို ပါ
ေဟာဒီေနရာကိုလာတိုင္း အမွ်ေ၀ၾက
သာဓု အနုေမာဒနာေခၚၾက
သက္ဆိုင္သူမ်ား
မ်က္ရည္သုတ္ၾက ...။

အနည္းဆံုးက ေဆးလိပ္တလိပ္ ယပ္ေတာင္တခ်ပ္နဲ႔
ကိုယ္နဲ႔မသက္ဆိုင္သလို ယပ္ခပ္ျပန္သြားတတ္ၾကပါ
ဒါ ဟာ လြမ္းေနတဲ႔ေကာင္ရဲ့ တင္းကုတ္ျဖစ္တယ္.............။

ျငိမ္းေဇဦး

ဝမ္းစာ

ျငိမ္းေဇဦး(Acrylic)

မဟူရာကိုကုိ ေရ.............

မဟူရာကိုကိုေရ
ဘ၀ကို ပန္းပဲဖိုထဲ ထည့္လိုက္ပါကြယ္
ျပီးရင္ သစ္လြင္မာေက်ာအသားတင္းတင္းနဲ႔
ေလာကကို ျပံဳးျပပါ ဖီးနစ္ ငွက္တေကာင္လိုေပါ့..။

ဆိတ္ဖလူးန႔ံေတြ ညေမႊးန႔ံေတြနဲ႔
ဧရာ၀တီကမ္းပါးမွာ စာသားေတြ ေတာင္က်ေရလို စီးဆင္းတဲ႔ညေတြကို
ဘ၀နဲ႔ငဲ့လိုက္ပါကြယ္
မင္းဘ၀ကို မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ ငဲ့လိုက္ပါ
ငါတို႕ က မစြမ္း အာဇာနည္ေတြေလ
ေသတာမွေကာင္းေနေသးေတာ့...။

ဘ၀ေတြက ဘ၀တခုကို မငဲ့ၾကဘူး
အဲဒါကို လဲ အျပစ္မတင္နဲ႔
အဲဒီဆူးေတြ ထုတ္ပစ္လိုက္ပါ
ကုတ္ျခစ္လိုက္ပါ နာနာက်င္က်င္ငိုပစ္လိုက္ပါကြယ္
ငိုတတ္ေသးရင္ေပါ့...။

မဟူရာကိုကိုေရ ငါတုိ့ ကို အျပစ္တင္လိုက္ပါ
လူခ်င္းေတြ႔ရင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ခရီးေရာက္မဆိုက္ပါးရိုက္လိုက္ပါ
အဲသေလာက္ေတာင္ ငါတို ့ညံ့ခဲ့ၾကတယ္ကြယ္....။

ဘာေတြပဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
ဘယ္ အေမွာင္ေတြပဲျဖတ္ခဲ့ျဖတ္ခဲ႔
နားကပ္နဲ႔ ရင္းတဲ့ ညစာ
အရပ္ရဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ တညတာ
ဖိနပ္ နဲ႔ နင္းတဲ့ ဘ၀ အနာ ျဖစ္ခဲ့ရျပီ ဆိုလဲ
“အနာထဲမွာ ဗလာအသည္းဟဲ့
မာဆဲ ငါမလဲ ဘူး
ေဖေဖေရ သမီးမလဲဘူး ”လို႔
ျပည္ျမိဳ ့ၾကီးကို ပတ္ျပီး ငိုခ်င္ငိုလိုက္စမ္း မဟူရာကိုကို


မင္း မငို တတ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းနာမည္ မဟူရာကိုကိုလို ့
ငါ့သမီးနာမည္ မဟူရာကိုကိုလို႔
လက္ဖက္ရည္ကရားထဲက သြန္သြန္က်လာျပီး
လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္လံုးထဲမွာ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္း
စီးဆင္းအားေကာင္း သေလာက္
တည္ျငိမ္ျပတတ္တဲ႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေကာင္းေကာင္း
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း လို
အာခံတြင္း ရႊင္တဲ႔ ကဗ်ာ သီခ်င္းဘုရင္ မင္းအေဖဟာ
သမီးနာမည္ မဟူရာကိုကုိလို႔ ထုတ္ေျပာဖုိ ့ဘယ္တုန္းကမွ ၀န္မေလးခဲ႔သလို
သူ႔ အရိုးေတြ ပင္စင္ယူသြားတဲ႔ သုႆန္ေျမမွာလဲ ၀ိဥာဥ္ေတြကို
ကဗ်ာ နဲ႔ျပဳစားရင္း မုသားမပါ အလွဆံုး ဗလာစကားလံုးနဲ႔
ျပံဳးျပံဳးျပီး ေျပာေနဦးမွာ
သမီးနာမည္ မဟူရာကိုကို
မဟူရာကိုကိုလို ့................။


ျငိမ္းေဇဦး

ကိုေခ်ာ သမီးေလးအားေရးဖြဲ ့ပါသည္။

စိတ္ကူး ဆင္ဖိုနီ

စိတ္ကူးနဲ႔စိုက္ပ်ိဳးခဲ႔
စိတ္ကူးနဲ႔ ခူးဆြတ္ခဲ့
ေကာင္းကင္ရိုင္းကိုလဲ စိတ္ကူးနဲ႔
ေပါင္းသင္ခဲ့

တဖန္ျပန္ ထြန္ယက္ခဲ့

ညေနခင္းတိုင္းကို
ေခါက္...ခ်ဳိး.. ပံုသြင္း
စကၠဴေလယာဥ္ေလးတစင္းျပီး တစင္း လုပ္ခဲ႔

အေနာက္ဖက္ ျခမး္ကိုလဲ ကန္းေနတဲ႔ လွံပစ္သမားလို ပစ္ခဲ႔
ျခံဳေတာေတြနဲ႔တူတဲ့ျမိဳ႕ျပေတြမွာ အလင္းစေတြ ညိက်န္ခဲ႔

အေမွာင္ထဲမွာတေယာက္ထဲက်န္ခဲ႔


ခ်က္အရက္ဖို တခုလိုရင္ဘတ္နဲ႔
အလြမ္းရာနွဳန္းျပည့္ပါတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ တစက္ခ်င္းက်ခဲ႔

အျမွပ္ တစီစီ ထေနတဲ႔
၀ါေရႊေရာင္ ဘီယာရည္ေတြလို ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြကိုလည္း
စိန္ေရာင္ထေနတဲ႔ ဖန္ခြက္နဲ႔ အဲဒီဖန္ခြက္ကိုင္းကို
မိမိရရ ကိုင္ျပီး စိတ္ကူးနဲ႔ ျမံဳ ့ခဲ့

စာကေလးေၾကာ္နဲ႔ျမည္းခဲ႔
စာကေလးေၾကာ္ကို အ၀တ္ဗလာနဲ႔
ဟီရိၾသတၱပ တရားကင္းလြန္းရဲ႕လို႔
ျမည္တြန္ေတာက္တီးခဲ႔

ေပါင္ရင္း က ကိုင္ျပီး တကိုက္ခ်င္းဖဲ႔ခဲ့


၀ါးေနရင္းလွ်ာဖ်ားက အရသာကို
“ေကာင္းလိုက္တဲ့ စာကေလး”
“ေကာင္းလိုက္တဲ႔စာကေလး”လို႔ ခ်ီးက်ဴးခဲ့

စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ စာကေလးေၾကာ္ဆီေတြေပေနတဲ႔
ငံက်ိ ဆိမ့္ လက္ညွဳိးကို ကေလးတေယာက္လို ျပန္လ်က္ခဲ႔

ေ၀းေ၀းတခါ
ေလာဘ သားေရအိတ္နဲ႔ ေျမြဆိပ္ေတြ အျပည့္သုိေလွာင္ခဲ႔
ဂရိုင္းမစ္ခ်ား လို တဇြန္းျခင္း ေသာက္ခဲ့

အားမရမွဳေတြ ေပါင္းျမက္ေတြလို မပိ်ဳးရပဲ ရွင္သန္ခဲ႔

အတင္း..အတင္းကို အငမ္းမရ ေမာ့ေသာက္ခဲ႔


စိတ္ကူးနဲ႔ ေသဆံုးခဲ႔

စိတ္ကူးနဲ႔ လူ၀င္စားျဖစ္ခဲ႔


သုတၱံတရားကို စုတ္တံဖ်ားနဲ႔ ေရးခ်ယ္ခ်င္ခဲ႔

ေနာက္ေတာ့ ေဇာ္ဂ်ီတပါးကိုအားက်ခဲ႔

သူေယာင္မယ္ေတြကို ဖန္ဆင္းခဲ႔

ငါ့ပန္းခ်ီကားထဲက အျပင္ ဘ၀ထိ ဆြဲထုတ္ခဲ႔
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံခဲ့
သံ၀ါသ ျပဳခဲ့

ကိေလသာ သန္ ့သန္ ့ေတြ သံေယာဇဥ္ပ်စ္ပ်စ္ေတြနဲ႔
အေရာခံရခဲ့

ေဖာဌဗၺ အဂၤ်င္ၾကီး လည္ပတ္နွဳန္းပ်က္ခဲ့
ေရပါတဲ႔ ဓါတ္ဆီနဲ႔ေမာင္းမိတ ဲ့ကားလို
စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုး အသံမိ်ဳးစံု
“ဖုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ” ထထ ေပါက္ကြဲခဲ့


ေဆးမဲေတြကို စုတ္တံျပားနဲ႔ တို႔ယူခဲ့
အားမရတဲ႔ အခါ ပန္းခ်ီကား ေပၚ ညွစ္ခ်ခဲ့

ျပီးေတာ့ နဂို ေအာက္ခံအေရာင္ အတိုင္း
ခပ္ရိုင္း ရိုင္း ၾကမ္းၾကမ္း အေမွာင္တိုက္သြင္းပစ္ခဲ့

အဲသလို တခ်ပ္ထဲေသာ ကားခ်ပ္ကို ျပန္သစ္လြင္ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့
အသစ္ကျပန္စခ်င္ခဲ့

ဖန္ဆင္းထားခဲ့သမွ် အားလံုး ေဆးမဲတဘူး သံုးျပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ႔

ရုတ္တရက္ လက္ က န ဲလင္း ကနဲ
စိတ္ကူး ထဲ က စိတ္ကူး က အသိထူး တခုေပးခဲ့

ငါကိုယ္တိုင္ဟာ ပိတ္ကားတခ်ပ္ျဖစ္သတဲ႔
ျဖတ္သန္းသမွ် ေတြ ့ၾကံုသမွ် ေတြဟာ
ေရာင္စံု အနွစ္သာရစံု ေဆး ဘူးေတြျဖစ္သတဲ႔
ငါ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ ငါ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ စုတ္တံအရြယ္အစားစံုျဖစ္သတဲ႔

စိတ္ကူးထဲက စိတ္ကူး ေရ
တခုမွ တခု ထဲ ကိုပဲ ရတဲ႔ ဘ၀ ပိတ္သားမွာ
ေရးခ်ယ္လိုက္ ေအာက္ခံေဆး ေတြ ထပ္သုတ္လိုက္
အသစ္ဟန္ေဆာင္လိုက္
အေဟာင္း စုတ္ခ်က္ေတြ ေရာင္စံုေတြ ေပၚမွာ
တခါျပန္ ေရးခ်ယ္လိုက္နဲ႔

“မင္းသိရဲ့လား ........
ငါရတဲ ့ ဘ၀ အစစ္
ငါ့ကိုေမာင္းနွင္တ ဲ့၀ိဥာဥ္ ဟာ ျဖဴသလား မဲသလား
ငါ မမွတ္မိေတာ့ေအာင္ ေမ့ခဲ႔ ”

စိတ္ကူးထဲမွာပဲ ေဆးျဖဴတစ္ဘူး
စုတ္တံတေခ်ာင္းနဲ႔ အားလံုးကို စြန့္ပစ္ခဲ႔

စီးကရက္တစ္ဘူးဘယ္လက္ကကိုင္ခဲ့
ဦး ဘခ်စ္ နဲ႔ မျမ၀င္းေရွ ့မွာ ကုလားအုပ္စီးကရက္ကို
ဟန္ပါပါေသာက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဟန္ နဲ႔
စီးကရက္တစ္လိပ္ရွိုက္ဖြာခဲ့
ျပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ အိပ္ကပ္ထဲ
စီးကရက္ဘူး ကို ထည့္ခဲ့

အဲဒီ စီးကရက္ဘူး ေပၚက ကုလားအုပ္ဟာ
ငါ့ရင္ဘတ္ကို စုတ္ျဖဲ အသညး္ထဲ ထိ ၀င္ခဲ့

ငါျပန္မရေတာ့မယ့္ ေနရာျဖစ္ခဲ့

ငါျပန္ မေတာင္းဆိုမယ့္ေနရာျဖစ္ခဲ့

ငါ စြန္ ့ပစ္ထားတဲ ့ေနရာျဖစ္ခဲ့

ငါ့ တန္ဘိုး အထားဆံုး ေနရာျဖစ္ခဲ့

ကုလားအုပ္ဟာ အိမ္ယာတည္ေဆာက္ခဲ့

ျမိဳ ့ျပ ထူေထာင္ခဲ့

ဟိုင္းေ၀းလမ္းမၾကီးေဆာက္ခဲ့

အရက္ဓါတ္ေတြ လင္းခဲ႔

အသက္ဓါတ္ေတြ ပငး္ခဲ့

ရက္ျမတ္ေတြ ျငင္းခဲ့

အဆက္အစပ္္ေတြ ရွင္းခဲ့

မရွက္တတ္ေလျခင္းဟဲ့ လို ့ျငီးခဲ႔

ခ်စ္တတ္ျခင္းေတြကို ၾကိဳးစင္တင္ခဲ့
ေဆာင့္ကန္ခ်ခဲ့

အဲဒီ ကတည္းက ကုလားအုပ္အိုးအိ္မ္မဲ႔ခဲ့
ခုေတာ့ ပ်ိဳးခ်ိန္တန္ခဲ့ျပီ ေပါ့
ျပန္လည္ ပ်ိဳး ေထာင္ခ်ိန္တန္ခဲ့ျပီလို ့ နားလည္ခဲ့

မႏၱန္ေတြ ရြတ္ဖတ္ခဲ့
စိႏၱာမဏိ ဂါထာ လိုနွဳတ္တိုက္ရြတ္ခဲ့
သိပ္ခ်စ္တ ဲ့အခ်စ္ ေရ
သိပ္ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေရလို ့တေၾကာ္ေၾကာ္ ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ၾကည့္
ေအာ္ခဲ့....................

အဲသလိုနဲ႔ စိတ္ကူးဟာ သြက္သြက္ခ်ာေအာင္ရူးသြားခဲ့
ဘာမွ မရွိတ ဲ့ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္က အဲဒီအရူးကိုလက္ခံခဲ့
ဒါမွမဟုတ္ ရွိသမွ် ကို အမဲေရာင္န ဲ့ဖိခ်ျပီး ဖုန္းကြယ္ထားတ ဲ့ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္က
အဲဒီအရူးကို လက္ခံခဲ့

ဘာမေျပာညာမေျပာ ေဆးဘူးျဖဴေပၚ ခုန္ခ်ခဲ့

ေဆာင့္ဖိ ဖ်စ္ညွစ္ ခဲ့
ေဆးျဖဴေတြေပၚထြန္ ့ထြန္ ့လူး
လူးလိွမ့္ခဲ့

ဒီလိုနဲ႔ ဘ၀ဟာ
အျဖဴေတြ စြန္းထင္းတဲ႔ အနက္ေရာင္ ပိတ္ကားတခ်ပ္ျဖစ္ခဲ႔

ဘုရားသခင္နဲ႔ ျငင္းလိုစိတ္ျပယ္ေပ်ာက္ခဲ့
အိမ္ေမြးတိရစာၦန္တေကာင္လိုယဥ္ေက်းခဲ႔
ဂ်င္းေဘာင္ဘီ အေဟာင္းတခုထဲ ေျခတေပါင္က်ိဳး၀င္ခဲ့

ျပီးေတာ့ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳးေတြကို ေရွာင္ခဲ့
ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ျဖစ္ခဲ့
ဘူေဖးဆိုင္ဖက္ ေျခဦးလွည့္ခဲ့

အပ်ိဳစင္တေယာက္ကိုေတြ ့ခဲ့
ငါထပ္မွားေတာ့မယ္ဆိုတာငါသိခဲ့
အဲဒီမွာပဲ ဘုရားက တဟားဟားနဲ႔ ငါ့ကို ဟားခဲ့

ငါ က ျပန္ေျပာခဲ့ မတားနဲ႔ေတာ့ အရွင္
သံစဥ္ေတြ ေပးပါ
ႂကြယ္၀မွဳေတြေပးပါ ခ်မ္းသာမွဳေတြေပးပါ
အဆင္ေျပမွဳေတြေပးပါ
ျပည့္စံုမွဳေတြေပးပါ
ၾကင္နာမွဳေတြရဲ့ ေပါင္ၾကားကို
ေၾကာင္သားေပါက္ေလးလို ၀င္ေကြးပါရေစ
ဒီတခါေတာ့ .... ဘုရားက သနားဟန္နဲ႔
ျဖစ္ေစ............လို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ႔
အဲဒီမွာပဲ စိတ္ကူး က စိတ္ကူးကို ေဒါသတၾကီး
လက္ပတ္နာရီကို လက္ညွဳိးထိုးျပခဲ့
အိပ္ေတာ့မယ္အခ်စ္ရယ္...............................။



ျငိမ္းေဇဦး

ေယာဂီ တမ္းခ်င္း

ဒင္းက အမရာ တို ့ေလာက္ လိမ္မာတယ္

ဒင္း က ရုပ္၀တၳဳေတြကို
ပဲျခံဳထဲ ၀င္တ ဲ့ ဆိတ္မ တစ္ေကာင္လို မမက္ေမာဘူး
ဒင္းက ေအာက္ခ်င္းငွက္မတေကာင္လို
က်ဳပ္ကို တန္ဘိုးထားတယ္

ဒင္းကအေကာင္းဆံုး ဂရိတ္နဲ႔
စိန္တပြင့္လိုစိတ္ေကာင္းတယ္

ဒင္းက သစၥာ တရားနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ေတြကို
ဘယ္ေတာ့မွ အံေသ မသြားေစဘူး

ဒါေၾကာင့္ ဒင္းစကားကို အၾကိဳက္ဆံုး သီခ်င္းမ်ားထက္
ပိုနားေထာင္ျဖစ္တယ္.....။

ဒင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ျပီးေတာ့ အရမ္း လက္ကုန္ လြမ္းတယ္
ဒင္းရယ္ ခဏပါကြယ္သာဆိုတယ္
အဲဒီ ခဏဟာ
တကယ္ေတာ့ ထာ၀ရထက္တရက္ေလ်ာ့သလား ထင္ရ
ငါ့မွာ လည္ပင္းရွည္လွေတာ့မယ္...။

ျငိမ္းေဇဦး

တရားစခန္းအ၀င္

ျငိမ္းေဇဦး(Acrylic)

အက္ဆစ္နွင့္ က်င္ငယ္

သူဟာ ဓါတ္ျပားသီခ်င္းေတြကို နားေထာင္တယ္
ပိုလီယိုျဖစ္ေနတဲ့ လူငယ္တေယာက္လို လည္ပင္းကို လွဳပ္တယ္

သူ ့ဖင္ေအာက္ ျပဳတ္က်လု မတတ္
ဂ်င္းေဘာင္ဘီ စေကာစက ကို ဆြဲဆြဲတင္တယ္

လွ်ာ ထိုး ဦးထုတ္ကို ေျပာင္းျပန္ေဆာင္းတယ္
သူ႔လက္နွစ္ဘက္ကို ခ်ဳိင္းၾကား အနာေပါက္ေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္လို
မလိုအပ္ပဲ ခ်ဲ႕ကားရင္း မ်က္လံုးၾကီးျပဴးလာလိုက္
ေျခတဖက္ကို ေနာက္ဆုတ္လိုက္ ေရွ ႔ျပန္တိုးလိုက္လုပ္ေနတယ္။

သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ေတာ္လွန္သူလို႔ တံဆိပ္ကပ္တယ္
ဘယ္တိုက္ပြဲမွာ မွ မပါဘူးတဲ႔သူဟာ
လူထူျပီဆို လူစြာ ထထ လုပ္တတ္တယ္..။

သူဟာ တကယ္ေတာ့ ငါဟဲ့နဂါးဆုိျပီး
ေျမသားေတြကို က်စ္က်စ္စားတတ္တဲ႔ တီေကာင္ တေကာင္ျဖစ္တယ္
ဒါ့အျပင္ က်င္ငယ္ေရ အိုင္လည္းျဖစ္တယ္..
ဒီအေကာင္အတြက္ စာဖြဲ႔ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး ။

အက္ဆစ္ရဲ့ၾကီးျမတ္ျခင္းအေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္း ေျပာျပခ်င္လို႔
တကယ့္ လူေၾကာက္တေကာင္ အေၾကာင္း က စခဲ့ရတာေပါ့...။

ေဟ့..............
အက္ဆစ္ဟာ တီေကာင္ကိုလဲ ရွိတ္ကနဲ ပ်က္သံုးေစတယ္..
နဂါးဆိုလဲ စကားအပိုမေျပာဘူး လူးသြားမယ္
ရူးသြားမယ္ တကယ္ပဲ....။

ဒီမယ္...ဒီမယ္ေလ...
အက္ဆစ္ဟာ အက္ဆစ္ ျဖစ္ေနသမွ်
အသည္းမငယ္တဲ႔သဘာ၀နဲ႔ ဓါတု ျဖစ္စဥ္
အရသာခ်ဥ္ေကာင္းခ်ဥ္မယ္ အဲဒါကို က အက္ဆစ္ပဲ ...........။

ျငိမ္းေဇဦး

သူခိုး

ေရာက္ျဖစ္တယ္
စကားေတြ မခ်န္ျဖစ္ခဲ့ဘူး

ကိုယ့္ပဲ့တင္သံေတြ က်ိဳးေၾကက်န္ခဲ့မွာစိုးလို႔
တိတ္တိတ္ေလး ေငးလို႔ ျပန္လွည့္တိုင္းေလးခဲ့ရတယ္...။

ဘ၀ထဲ ...
နွလံုးသားထဲ
စိတ္ကူးထဲ
အသည္း ထဲ...
၀ိဥာဥ္ထဲကို မင္းအရိပ္ေတြ ခိုးျပီး မဆန္ ့မျပဲ သြပ္သြပ္လာခဲ့ရလို႔ပါ

အဲဒီမွာတင္ တမိုးေအာက္
သူခိုးတေယာက္ တိုးခဲ့တာေပါ့ လံုမရယ္...။

ျငိမ္းေဇဦး