ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္
အပီအျပင္တီး
ငရုပ္သီးစပ္
ရွူးရွဲမွတ္ရင္း
အသားကုန္၀ါး
စားတုန္းမေတာ့ ေကာင္းပါ့ဗ်ား........။
အိပ္မက္ထဲမွာ
အိမ္သာရွာမရ ကုန္းကြကြ
အိုဘယ့္ ငါ့ဒုကၡ.............။
အီးနွဳိးေသာခါ
ငါနိုးလာေသာ္
ဘူေဘာ္ ဗံုးၾကဲ
၀မ္းထဲေနသာ
ေ၀ဒနာေလ်ာ့
ေနသာသေပါ့
ဒီေတာ့...
ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္
မရစ္န ဲ့ကြယ္ေနာ္ ..........။
ျငိမ္းေဇဦး
Friday, February 20, 2009
Thursday, February 19, 2009
ဆာဟာရ
ၾကိဳတြက္ထားတတ္တ ဲ့ဥာဥ္က
တုန္လွဳပ္တတ္မွဳေတြ ကို
ဆာဟာရ သဲကႏၱာရလို ....
ခမ္းေျခာက္ေစတယ္ ထင္သလား..။
အမွန္ေတာ့...
ဖရိုဖရဲ ...
ျပိဳကြဲေၾကမြခဲ့လို ့ပါကြယ္...။
ဒီမယ္ အက္ရာေတြနဲ႔
မသက္မသာေၾကြခဲ့သမွ်...........။
ျငိမ္းေဇဦး
တုန္လွဳပ္တတ္မွဳေတြ ကို
ဆာဟာရ သဲကႏၱာရလို ....
ခမ္းေျခာက္ေစတယ္ ထင္သလား..။
အမွန္ေတာ့...
ဖရိုဖရဲ ...
ျပိဳကြဲေၾကမြခဲ့လို ့ပါကြယ္...။
ဒီမယ္ အက္ရာေတြနဲ႔
မသက္မသာေၾကြခဲ့သမွ်...........။
ျငိမ္းေဇဦး
အဘိဓမၼာန ဲ့မိုက္မဲျခင္း
မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး....
ေျဖလို႔..............
သက္ျပင္းေတြ ခ်တတ္လာျပီပဲေလ........။
ျပန္ဆန္းစစ္ဦးမွ......
အဲဒီ အသိနဲ ့ပဲ
ဆိတ္ျငိမ္မွဳေတြထဲမွာ
၀ကၤပါ ေပါင္းမ်ားစြာ
သိမ္းဆည္းခဲ့............
ရံဖန္ရံခါ
ညကို ပို နက္ေစခ်င္ခဲ့
အဲဒီညနက္ထဲမွာ
၀ကၤပါထဲ တိုး၀င္.....
အတိတ္၀ကၤပါမွာ
စိတ္ထင္တာေကာက္ခ်က္ခ်
မိုးစင္စင္လင္းတ ဲ့ထိ လမ္းေပ်ာက္
တပ္ေခါက္မျပန္တတ္ခဲ့.......။
ဒီမယ္ကြယ္....
ဘ၀ဆိုတာ
ျဖစ္စဥ္ေတြျပိဳက် တဲ့
ကာလအစုအေ၀းတခုေပါ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနအခ်စ္ေရ
အျပစ္ေတြဆိုတာ
ကိုယ္လြန္က်ဴး ကိုယ္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့
စိတ္ရဲ့ ညစ္ပတ္မွဳကြယ့္
လႊင့္ပစ္ခဲ့ေတာ့.............။
ျငိမ္းေဇဦး
ေျဖလို႔..............
သက္ျပင္းေတြ ခ်တတ္လာျပီပဲေလ........။
ျပန္ဆန္းစစ္ဦးမွ......
အဲဒီ အသိနဲ ့ပဲ
ဆိတ္ျငိမ္မွဳေတြထဲမွာ
၀ကၤပါ ေပါင္းမ်ားစြာ
သိမ္းဆည္းခဲ့............
ရံဖန္ရံခါ
ညကို ပို နက္ေစခ်င္ခဲ့
အဲဒီညနက္ထဲမွာ
၀ကၤပါထဲ တိုး၀င္.....
အတိတ္၀ကၤပါမွာ
စိတ္ထင္တာေကာက္ခ်က္ခ်
မိုးစင္စင္လင္းတ ဲ့ထိ လမ္းေပ်ာက္
တပ္ေခါက္မျပန္တတ္ခဲ့.......။
ဒီမယ္ကြယ္....
ဘ၀ဆိုတာ
ျဖစ္စဥ္ေတြျပိဳက် တဲ့
ကာလအစုအေ၀းတခုေပါ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေနအခ်စ္ေရ
အျပစ္ေတြဆိုတာ
ကိုယ္လြန္က်ဴး ကိုယ္အသိအမွတ္ျပဳတဲ့
စိတ္ရဲ့ ညစ္ပတ္မွဳကြယ့္
လႊင့္ပစ္ခဲ့ေတာ့.............။
ျငိမ္းေဇဦး
Friday, February 13, 2009
Wednesday, February 11, 2009
Sunday, February 8, 2009
အတၱသဂၤဟ ေၾကးမံု
ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ေနၾကည့္လိုက္တယ္
ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ အနယ္ထိုင္စ
လေရာင္ေအာက္ကဒီညမွာ
ေအး ျမ ေနပါ့လား............။
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ ဒုကၡ
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးနဲ႔
ျပဳသူအသစ္ မျဖစ္လိုေတာ့ဘူးတဲ႔
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဟာ ဒုကၡသက္သက္
ေလာကဓံမ်က္လွည့္ေတြေအာက္မွာ
ဟာကနဲဟင္ကနဲ
ရွင္ကြဲ ေသကြဲ မ်က္နွာလႊဲမွဳေတြနဲ႔
ဆူပြက္ေနခဲ့သကိုး.............။
ေျပရာေျပေၾကာင္းေတြမရွိတ ဲ့ လွဳိဏ္ေခါင္းထဲမွာ
နွလံုးသားမာမာၾကီး၀င္စူးေနလိုက္တာ
ဇတ္ဇတ္ေတာင္ ခုန္ေနေသးပါ့
ဒါကို က ရွင္သန္ျခင္း က်ီးေပါင္းတက္ေနတာေလ
ဘယ္အခ်ိန္ ၀ုန္းကနဲေၾကြမလဲ မသိ...။
ဟားဟား....
ဘာမွမသိတဲ့ၾကားမွာ
ဒီလိုပါ...
ငါဟာ ၀ါရင့္ ေနထိုင္ျခင္းပညာရွင္ေပါ့....
မာန တရားနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖားေယာင္း
ငါ့ေလာက္ေကာင္းသူ
ငါ့ေလာက္ေတာ္သူ
ငါ့ေလာက္ ေျပျပစ္သူ
ငါလိုလူ ငါလိုလူ ငါလိုလူနဲ႔
မီးညြန္႔ေအာက္ က ျပာလိုပူခဲ့ရသမွ်
အဲဒီမွာ ရႊ ံ့လူးထားတဲ ့ငါးဟာ ငါျဖစ္ခဲ့
ငါ ဟာ ငါ့ ကိုယ္ငါ
ဘ၀ရဲ့ ေဘးထြက္ကိစၥမ်ားစြာထဲမွာကင္လို႔
အပီအျပင္စားသံုးခဲ့တာ..........
ေဟာဒီဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းဟာ
ငါးရိုး တေခ်ာင္းလို ေငါင္စင္းစင္း
ငါ့ ေခါင္းထဲက ထိုးအံခဲ့ခ်ိန္မွ
သက္ျပင္းတမ န ဲ့ ငါသိရ
ဒီမွာ....
ဘ၀တ၀က္က ကုန္စျပဳ ....................။
ဒီညဟာ လေရာင္ေအာက္မွာ
ေအးျမေနပါ့လား...
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ရွင္သန္ေနေသးသမွ်
အခ်ိန္ရေသးရဲ့... ။
ခု ကြယ္....
ဒီရွင္သန္ျခင္းမွာပဲ သတိတရား လက္တဆစ္ကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိမ္းဆည္းရင္း
ဓမၼသီခ်င္းေတြကို ဆာေလာင္တတ္ခဲ့....။
အဆံုးမေတာ့ေလ..
အေ၀းေတာင္ေပၚက ေစတီ ဘုရား
ေက်ာင္းသခၤန္းမ်ား ....
ရင္ဆို ့ေအာင္ လြမ္းသြားရဲ့
မိုးကေတာ့ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ ...........။
ျငိမ္းေဇဦး
ငယ္မူငယ္ေသြးေတြ အနယ္ထိုင္စ
လေရာင္ေအာက္ကဒီညမွာ
ေအး ျမ ေနပါ့လား............။
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့ ဒုကၡ
ရွင္သန္ျခင္းရဲ့၀န္ထုတ္၀န္ပိုးနဲ႔
ျပဳသူအသစ္ မျဖစ္လိုေတာ့ဘူးတဲ႔
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဟာ ဒုကၡသက္သက္
ေလာကဓံမ်က္လွည့္ေတြေအာက္မွာ
ဟာကနဲဟင္ကနဲ
ရွင္ကြဲ ေသကြဲ မ်က္နွာလႊဲမွဳေတြနဲ႔
ဆူပြက္ေနခဲ့သကိုး.............။
ေျပရာေျပေၾကာင္းေတြမရွိတ ဲ့ လွဳိဏ္ေခါင္းထဲမွာ
နွလံုးသားမာမာၾကီး၀င္စူးေနလိုက္တာ
ဇတ္ဇတ္ေတာင္ ခုန္ေနေသးပါ့
ဒါကို က ရွင္သန္ျခင္း က်ီးေပါင္းတက္ေနတာေလ
ဘယ္အခ်ိန္ ၀ုန္းကနဲေၾကြမလဲ မသိ...။
ဟားဟား....
ဘာမွမသိတဲ့ၾကားမွာ
ဒီလိုပါ...
ငါဟာ ၀ါရင့္ ေနထိုင္ျခင္းပညာရွင္ေပါ့....
မာန တရားနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖားေယာင္း
ငါ့ေလာက္ေကာင္းသူ
ငါ့ေလာက္ေတာ္သူ
ငါ့ေလာက္ ေျပျပစ္သူ
ငါလိုလူ ငါလိုလူ ငါလိုလူနဲ႔
မီးညြန္႔ေအာက္ က ျပာလိုပူခဲ့ရသမွ်
အဲဒီမွာ ရႊ ံ့လူးထားတဲ ့ငါးဟာ ငါျဖစ္ခဲ့
ငါ ဟာ ငါ့ ကိုယ္ငါ
ဘ၀ရဲ့ ေဘးထြက္ကိစၥမ်ားစြာထဲမွာကင္လို႔
အပီအျပင္စားသံုးခဲ့တာ..........
ေဟာဒီဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းဟာ
ငါးရိုး တေခ်ာင္းလို ေငါင္စင္းစင္း
ငါ့ ေခါင္းထဲက ထိုးအံခဲ့ခ်ိန္မွ
သက္ျပင္းတမ န ဲ့ ငါသိရ
ဒီမွာ....
ဘ၀တ၀က္က ကုန္စျပဳ ....................။
ဒီညဟာ လေရာင္ေအာက္မွာ
ေအးျမေနပါ့လား...
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ရွင္သန္ေနေသးသမွ်
အခ်ိန္ရေသးရဲ့... ။
ခု ကြယ္....
ဒီရွင္သန္ျခင္းမွာပဲ သတိတရား လက္တဆစ္ကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ သိမ္းဆည္းရင္း
ဓမၼသီခ်င္းေတြကို ဆာေလာင္တတ္ခဲ့....။
အဆံုးမေတာ့ေလ..
အေ၀းေတာင္ေပၚက ေစတီ ဘုရား
ေက်ာင္းသခၤန္းမ်ား ....
ရင္ဆို ့ေအာင္ လြမ္းသြားရဲ့
မိုးကေတာ့ခ်ဳပ္ခဲ့ျပီ ...........။
ျငိမ္းေဇဦး
Friday, February 6, 2009
ႏြယ္ရစ္ပင္
ႏြယ္ေတြ .....
ရစ္ပတ္......
အဲဒီက ပြင့္ဖတ္ေတြစီရရီ
ေမႊးအီခ်ိဳျမ
အိုကြယ္....
သာယာလွခ်ည့္..........။
ေျဖးေျဖးခ်င္း...ေျဖးေျဖးခ်င္း...
ျပည့္စံုလွ သန္မာလွ
ခိုင္လြန္းလွ...တင္းလြန္းလွ.....။
ၾကာေသာ အခါ စိမ္းလန္း ....
ရြက္ၾကမ္းေတြဖံုး
အသန္ဆံုးေနွာင္ဖြဲ ့
ဒီမွာေမွာင္ခဲ့ျပီ
ငါ့ မိုး ည .............
ေရြ ့ေရြ ့ေႏွာင္းလြန္
တိမ္ျပိဳသြန္ ဆင္း
လမင္း ပုန္းခြာ
ဥေပကၡာ အလႊာဖုံး
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ ခ်ိန္မွာ
ႏြယ္ဟာ တင္းက်ပ္
ဒီမွာကြယ္.....
မရွင္သန္တတ္ေတာ့ .........။
ျငိမ္းေဇဦး
ရစ္ပတ္......
အဲဒီက ပြင့္ဖတ္ေတြစီရရီ
ေမႊးအီခ်ိဳျမ
အိုကြယ္....
သာယာလွခ်ည့္..........။
ေျဖးေျဖးခ်င္း...ေျဖးေျဖးခ်င္း...
ျပည့္စံုလွ သန္မာလွ
ခိုင္လြန္းလွ...တင္းလြန္းလွ.....။
ၾကာေသာ အခါ စိမ္းလန္း ....
ရြက္ၾကမ္းေတြဖံုး
အသန္ဆံုးေနွာင္ဖြဲ ့
ဒီမွာေမွာင္ခဲ့ျပီ
ငါ့ မိုး ည .............
ေရြ ့ေရြ ့ေႏွာင္းလြန္
တိမ္ျပိဳသြန္ ဆင္း
လမင္း ပုန္းခြာ
ဥေပကၡာ အလႊာဖုံး
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ ခ်ိန္မွာ
ႏြယ္ဟာ တင္းက်ပ္
ဒီမွာကြယ္.....
မရွင္သန္တတ္ေတာ့ .........။
ျငိမ္းေဇဦး
Thursday, February 5, 2009
Tuesday, February 3, 2009
ထို ့ေၾကာင့္ သို ့မဟုတ္ ငါတို ့အမိ်ဳးသားစိတ္ဓါတ္
နာဂစ္ဟာ ...
နာဂစ္ကိုထမ္းျပီး
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ
ျဗဲကနဲ....
နာဂစ္ေတြကို
ျဖဲျဖဲ ျပီး....
နာဂစ္န ဲ့သယ္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ.....
နာဂစ္ဒဏ္န ဲ့
နာဂစ္သယ္မရတဲ့
ဒါမွမဟုတ္
တမင္ သက္သက္ထားခဲ့တဲ့
ကူသူမဲ့ သားေကာင္ေတြမေတာ့.....
ဘာျဖစ္ျဖစ္.....
နာဂစ္ရဲ့ အလ်င္နွဳန္းလိုပဲ
ျဖစ္တုန္းခဏ
မ၀ေရစာန ဲ့ခုေတာ့..လံုးလံုးအေမ့ခံရ...။
ဒို ့ဇာတိေပါ့.....
ဒီမွာေပါ့ကြာ...
ဒီမိုကေရစီသၾကားလံုးဟာ
အမ်ားသံုး ဘံုအိမ္သာ ျဖစ္သြားခဲ့တာ....
(လာမရစ္န ဲ့) ဒါလဲ နာဂစ္ပဲေဟ့..။
ဒို ့ရင္ေခါင္းေတြဟာ
ေရေႏြးေငြ ့န ဲ့ေမာင္းစရာမလိုတဲ ့ စက္ေခါင္းေတြပဲ ....
လမ္းလြဲေနတာကလြဲလို႔..............
ဒါလဲ နာဂစ္ပါပဲကြယ္............။
ျငိမ္းေဇဦး
နာဂစ္ကိုထမ္းျပီး
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ
ျဗဲကနဲ....
နာဂစ္ေတြကို
ျဖဲျဖဲ ျပီး....
နာဂစ္န ဲ့သယ္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ.....
နာဂစ္ဒဏ္န ဲ့
နာဂစ္သယ္မရတဲ့
ဒါမွမဟုတ္
တမင္ သက္သက္ထားခဲ့တဲ့
ကူသူမဲ့ သားေကာင္ေတြမေတာ့.....
ဘာျဖစ္ျဖစ္.....
နာဂစ္ရဲ့ အလ်င္နွဳန္းလိုပဲ
ျဖစ္တုန္းခဏ
မ၀ေရစာန ဲ့ခုေတာ့..လံုးလံုးအေမ့ခံရ...။
ဒို ့ဇာတိေပါ့.....
ဒီမွာေပါ့ကြာ...
ဒီမိုကေရစီသၾကားလံုးဟာ
အမ်ားသံုး ဘံုအိမ္သာ ျဖစ္သြားခဲ့တာ....
(လာမရစ္န ဲ့) ဒါလဲ နာဂစ္ပဲေဟ့..။
ဒို ့ရင္ေခါင္းေတြဟာ
ေရေႏြးေငြ ့န ဲ့ေမာင္းစရာမလိုတဲ ့ စက္ေခါင္းေတြပဲ ....
လမ္းလြဲေနတာကလြဲလို႔..............
ဒါလဲ နာဂစ္ပါပဲကြယ္............။
ျငိမ္းေဇဦး
Subscribe to:
Posts (Atom)