က်ေနာ္၏အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္

အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေတြ ခုံမင္တဲ့ေကာင္မေလးေရ
တညသားမွာ ငါ့အပါးမခြာ ခြဲ် ဂ်ီတတ္တဲ့
ဖားကပ္မေလးတေကာင္ရွိသတဲ႔...။

သူဟာငါ့အတြက္ အလွနတ္ဘုရား
ကြ်ဲပါးေစာင္းတီးတတ္သူလို႔ သူ က
သူ႔ကိုယ္သူထင္သတဲ႔...။

ငါ ကေတာ့ ဘ၀ကို ဆြဲဆန္႔လို႔
ပန္းရန႔ံေတြၾကားမွာ သူ႔ကို ေခြရစ္ဖို႔ၾကိဳးစားတဲ့
ေျမြ ျဖစ္သတဲ႔...။

စကတည္းက မေရရာတဲ့အမွားေတြနဲ႔
ေျမြနဲ႔ဖားျဖစ္တယ္လို႔ သူက ယူဆသတဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ ေျမြ ဟာ ေ၀ဒနာေတြကိုျမိဳရင္း
သီခ်င္းတပုဒ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ မီးေတာင္ အ၀မွာ
ျဖဳတ္ခ်သြားသတဲ႔..။

ဖားကပ္မေလးကေတာ့ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးခုန္ကူးလို႔
မၾကံုဖူးေအာင္ ကပ္တတ္တဲ့ဆြဲအားေတြနဲ႔
ငရဲသားေတြမွ်ားလို႔ ညေတြကိုငွားခဲ့သတဲ႔ကြယ္...။

ျငိမ္းေဇဦး
ကဗ်ာရြတ္သံနားေထာင္လိုလွ်င္

သမုဒယ နတ္ဆိုး

ငါဟာ ဗိုက္သားေပၚေနတဲ့ ပါးလ်လ် ေကာင္မေလးရဲ့ ခ်က္ ကေလး ကို ေငးရင္း လ်ာနဲ႔ တို႔ထိကစားလိုစိတ္ေတြ ၾကိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္လာခဲ့တယ္..။

တိမ္တိုက္ေတြကို ငါ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္…။ အဲဒီေကာင္မေလးကို ငါ့ မ်က္လံုးတစံုနဲ႔ ေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း ဖမ္းစားညွဳိ႔ ယူဖို ့ ၾကံရြယ္လိုက္မိတယ္။ ငါ ဒီေကာင္မေလးကို ညွိဳ႔လိုက္ေတာ့မယ္…။ ျပီးရင္ တိမ္တိုက္ေတြေပၚကို အသာ အယာ ခုန္တက္သြားမယ္ ။ တိမ္သားေတြျဖန္႔ခင္းထားတဲ႔ေကာင္းကင္မွာ အျပာေရာင္မ်က္နွာက်က္ကို ေကာင္မေလးေငးေနတုန္း သူ႔ ဗိုက္သားျဖဴ၀င္း အိစက္ ေလးကို ငါ ငံု႔နမ္းမယ္ ။

သူ႔ နွုတ္ခမ္းက ဖြဖြ ဟဟ ျငီးျငဴသံေလးေတြေပၚထြက္လာျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ့ ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ပဥၥ သိခၤကို အခ်ိဳဆံုးေတးေတြ တပုဒ္ျပီးတပုဒ္ သူ႔ရဲ့ နွစ္ခ်ဳိ႔ ေဟာင္းႏြမ္း ေနတဲ့ ေစာင္းတလက္နဲ႔ တီးခိုင္းမယ္ ။ ျပီးေတာ့ လက္ေတြအမ်ားၾကီးပါတဲ့ နတ္ဘုရားမ တစ္ပါးကို ငါတို႔ အပါးမွာ အျပာေရာင္ မီးညြန္႔ေတြေတာက္တဲ႔ အေမႊးနံံ႔ေတြနဲ႔စီရင္ထားတဲ႔ဖေယာင္းတိုင္ေတြထြန္းခိုင္းမယ္ ။

ငါ့ရဲ့ နတ္ျမင္းပ်ံဟာ တိမ္ညြန္႔ေတြၾကားမွာ ပန္းခ်ီကားေတြဆြဲေနတဲ့ ဗန္ဂိုးရယ္ ၊ မိုနက္ရယ္ ၊ ပီကာဆိုရယ္ ၊ ေရႏြားရယ္နဲ႔ ျဖစ္တည္မွဳပဓါန ၀ါဒကို ျငင္းခုန္ေနတဲ့ ကျမဴးရယ္ ေတာ္လ္စတြိဳင္းရယ္ ကို ထိုင္ၾကည့္မယ္ ။

ငါ က ငါ ခိုးယူ ဖ်ားေယာင္းလာတဲ့ေကာင္မေလး ဗိုက္သား၀င္း၀င္းေလးေတြကို နမ္းေတာ့ ငါ့ ေက်ာကုန္းေပၚမွာ အိေထြး နူးညံ့တဲ့ အေတြ႔တခုကို ငါရလိုက္တယ္ ။ မဏိေမခလာ နတ္သမီးဟာ ငါ့ ကို ေနာက္ေက်ာက သိုင္းဖက္လို႔ သူမရဲ့ ဆာရီ ပါးပါးလႊမ္းထားတဲ႔ နွဳတ္ခမ္းတစ္စံုဟာ ငါ့ နွဳတ္ခမ္းတစ္စံုကို ကယ္တင္ဖို႔ အဆင္သင့္..။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကားလ္မာ့က္စ္ဟာ ငါ့ကို အေရးေပၚ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ပို႔ေနမယ္ဆိုတာ ငါမသိဘူး ။ လီနင္ဟာ တံဇဥ္ တလက္နဲ႔ သူ႔ ေခါင္းတံုးကို ေျပာင္ေအာင္ရိတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုလဲငါမသိခဲ႔ဖူး ။ ငါ ဟာ တိမ္တိုက္ေတြၾကားမွာ ေခ်ာကလက္ ပါးပါး သုတ္ထားတဲ႔ ခ်စ္သူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို တို႔ထိအရသာခံဖို႔အတြက္
ကမၻာၾကီးနဲ႔ မ်က္နွာပ်က္ရမယ္ဆိုလဲ ပ်က္ေစေတာ့ လို ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခ်ိန္မွာ ကြမ္ရင္ မယ္ေတာ္ရဲ့ တူေသးေသးေလးနဲ႔ တံုးေခါက္သံဟာ ငါ့နားထဲမွာ ငါ့ခ်စ္သူေလးရဲ့ ရင္ခုန္သံအျဖစ္ ငါ့ေသာတအာရံုကို ရိုက္ခတ္ေနတယ္ ။ ပီပီသသၾကားဖို႔အတြက္ ငါဟာ ငါ့ခ်စ္သူရဲ့ ရင္သားအိအိေတြအေပၚက ပါးလ် ဇာ ပု၀ါ ကို ဆြဲယူ လႊင့္ပစ္လိုက္မိတယ္…။ ငါ့ခ်စ္သူရဲ့ ဇာပု၀ါကို ဗီးနပ္စ္ နတ္ဘုရားမက တညစာ ငွားယူသြားျပီ ။

ခ်စ္သူရဲ့ ရင္သားအိအိေတြကို ငါ နားေထာင္တတ္ခဲ့ျပီ ။ လွဳိက္ဖို ေမာဟိုက္မွဳေတြနဲ႔။
ညရထားဟာလဲ ထြက္သြားခဲ႔ျပီ ။ စင္ဒရဲလား တေယာက္လဲ ဖိနပ္ တိုက္တဲ႔ ကုလားေလးနဲ႔အေၾကာင္းပါသြားခဲ႔ျပီ။
ငါဟာလဲ တိမ္တိုက္ေပၚကခုန္ခ်ခဲ့လိုက္ျပီ။ ငါညွဳိ႔ယူဖမ္းစားခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးလဲ မိုးအျဖစ္ရြာခ်ခဲ႔ျပီ။ အဲဒါေတြအားလံုးကို တေမ့တေမာထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ လမင္းဟာ ပုန္းခိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ျခံဳကြယ္ကထြက္လာခဲ့ျပီ ။
တကယ္ေတာ့ငါဟာ သူ႔ခ်စ္သူလားဆိုတာ ငါလဲ ေရေရရာရာမသိဘူး ။
ဒါေပမယ့္ငါ ဟာ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြနဲ႔ အဲဒီပန္းခ်ီကားကိုဆြဲလိုက္မိျပီးျဖစ္တယ္ ။ ျပီးေတာ့အဲဒီပန္းခ်ီကားကို လမင္းသာရဲ့ အလင္းတန္း မ်က္နွာျပင္မွာငါခ်ိတ္ခဲ့တယ္ .. အလြမ္းေတြနဲ႔ၾကိတ္ငိုလို႔…………။

ျငိမ္းေဇဦး

သူပုန္မ တမ္းခ်င္း

ငါ့သူပုန္မေလးရယ္
နင့္ပါးျပင္ကသနပ္ခါးနံံ႔ေလးေတြ
ငါ သိပ္လြမ္းတယ္ ။

ငါ့သူပုန္မေလးရယ္
နင့္ နွဳတ္ခမ္းသား ဖူးဖူးေလးကို
ငါသိပ္လြမ္းတယ္ ။

ငါ့သူပုန္မေလးရယ္
နင့္ၾကင္နာမွဳေလးေတြ
ငါသိပ္လြမ္းတယ္ ။

ငါ့သူပုန္မေလးရယ္
နင့္ရယ္လွဳိက္သံေလးေတြ
ငါသိပ္လြမ္းတယ္ ။

ငါ့သူပုန္မေလးရယ္
ငါ့့ရင္ခြင္ထဲ နင္ရွိေနတဲ့ကာလေလး
နွင္းေတြေဖြးလြ အဲဒီညကို
ငါသိပ္လြမ္းတယ္…………။


ျငိမ္းေဇဦး

ဒိုင္ပြဲရပ္

ေ၀းမွာ …
ေၾကာက္လုိ႔ ေသြးပ်က္။

ပစ္သြားမွာ
ေၾကာက္လို႔ ေျပးထြက္။

အိပ္မက္က
လန္႔နိုးရမွာ…
ေၾကာက္လို႔ ေအးစက္။

ေၾကာက္ ေၾကာက္နဲ႔
ေနာက္ေကာက္ က်ေအာင္ ထိုးခံခဲ့ရ …။

အခ်စ္ရယ္ ဘ၀ဆိုတာ
ၾကိဳး၀ိုင္းမွ မဟုတ္ခဲ့တာ………။




ျငိမ္းေဇဦး

ေစတသိက္

အာရံုမတက္ခင္ ငွက္ေတြနိုးၾကျပီ
ငါ့ျပတင္းက လမင္းခ အလင္းတန္းနဲ႔
ရင္နင့္ေအာင္လဲလြမ္းရျပီ။

ငါနိုးေနတယ္….
ငါနိုးေနတယ္ေလ…
မိုးတိမ္ေတြ၀ိုးတ၀ါးနဲ႔
ခပ္ပါးပါးေမ်ာလြင့္..
ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြကို ထုတ္ပိုး
ငါ့ဆီကခိုးယူဖုိ႔လား…။

ငါမသိဘူး
ငါတကယ္ မသိခ်င္ဘူးအခ်စ္ေလး
ေသြးပ်က္သြားတဲ႔ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
တိတ္တိတ္ေလး…
မ်က္လံုးအသာမွိတ္ ငါဆက္အိပ္ေနမယ္
ၾကယ္ေလးေတြ ေပ်ာက္ဆံုး
လမင္းပုန္းခို
ငွက္ေတးသံေတြမခ်ိဳတဲ႔ မနက္ခင္းမွာ
မင္းမရွိတဲ့အိပ္ယာထက္
ငါအသက္မဲ့သြားခဲ့ရင္….ေကာင္းမွာ…………..။

ျငိမ္းေဇဦး

ငယ္ငယ္ (သံုး)

အခ်စ္ေလးရယ္... သိပ္လြမ္းတယ္…။
အိမ္ေရွ့ေခ်ာင္းကေလးမွာေရသားေတြၾကည္လင္စီးဆင္း ေနျပီသိလား။ တံတားေလး ေဘးနားတဖက္တခ်က္စီက ခ်ယ္ရီ ပင္ေလးေတြလဲ ပန္းေဖ်ာ့နု ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ ပြင့္လုိ႔ တခ်ိဳ႔ဆို ေရစီးနဲ႔ ေမ်ာယံုေလးေမ်ာသြားေနလိုက္တာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ထြက္သြားရက္သူလို ေပါ့….။

အခ်စ္ေလးရယ္ တကယ္ေတာ့ ေၾကြက်သြားတာပါ… စြန္႔ခြာသြားတာမဟုတ္ဘူးသိလား..။

အခ်စ္ေလးရယ္ အခ်စ္ေလးကို အစားထိုးနုိင္ေလာက္တဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ကိုိကို႔ဘ၀မွာ မရွိဘူး ။
အခ်စ္ေလး …ကိုကုိတို႔ပန္းခ်ီကားေလးေတြ ဆြဲၾကတဲ့ညေနမွာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ကိုကို႔ေဘးမွာ ထိုင္ျပီး အခ်စ္ေလး ေျပာခဲ့တာမွတ္မိလားဟင္…။
“ကိုကုိ ရဲ့ ငယ္ငယ္က အျမဲတန္း ပန္းခ်ီဆြဲရင္ ဒီပံုေလးတစ္ပံုပဲဆြဲတတ္တာ”ဆိုသလို ေလ….။
အခ်စ္ေလးရယ္ ကိုကုိ႔ရင္ထဲက နွလံုးသားဟာ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့ပိတ္ကားတခ်ပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီပိတ္ကားေပၚမွာ ဘယ္လို ေဆးစက္ေတြပဲက်ခဲ့က်ခဲ့.. ဘယ္လို အေရာင္အဆင္းေတြပဲ စြန္းထင္းခဲ့စြန္းထင္းခဲ့ တကယ္တန္းေတာ့ အဲဒီပိတ္ကားေပၚမွာ ထာ၀ရ ေနရာယူျပီး အျမဲတန္းလဲ တမ္းတ ျဖစ္ေနမယ့္ ရုပ္ပံုလႊာေလးနဲ႔ အဲဒီပိတ္ကားခ်ပ္ရဲ့ တကယ့္ ပိုင္ရွင္ ဟာ အခ်စ္ေလးပါကြယ္…။

…….

က်ေနာ္ အိပ္မက္သည္…။
က်ေနာ့္အိပ္မက္ထဲမွာ.. က်ေနာ္က ညာဘက္ေဘးေစာင္းအိပ္လို႔ က်ေနာ့္ေနာက္ေက်ာမွ အိေႏြးေသာငယ္ငယ့္ ရင္သား တစံု၏ အထိအေတြ႔ ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လည္တိုင္တြင္ ညင္သာ ေႏြးေထြးေသာ ငယ္ငယ့္ အသက္ရွုသံနွင့္တိုးလ်ပြတ္တိုက္သြားေသာ အသက္ရွုမွုေလးမ်ား…။



က်ေနာ့္အိပ္ယာထဲတြင္ငယ္ငယ္မရွိ ..အိပ္ယာထဲမဆိုထားနွင့္ က်ေနာ္နွင့္ နီးေသာအရပ္မွာပင္ ငယ္ငယ္ တကယ္တန္း မရွိေနသည္ကို က်ေနာ္ သိေနမိသည္ သို႔ေသာ္ တျပိဳင္နက္ထည္းမွာလဲ ငယ္ငယ္က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားသည္ဆိုသည့္အသိျဖင့္ ၀မ္းသာၾကည္နူးေနမိ၏။

ငယ္ငယ္က က်ေနာ့္ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ဖက္ကာ က်ေနာ့္ နားရြက္ကို သူမ၏နွာသီးဖ်ားေလးႏွင့္ကပ္ကာ တမင္ အသက္ရွုသြင္း ရွုထုတ္လုပ္ရင္း က်ီစယ္ေန၏ ။
ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ လည္တိုင္ကို သူမ၏ နုေထြးျပည့္ ငံု လွပ စြဲေဆာင္မွဳရွိလွလြန္းသည့္ နွဳတ္ခမ္းနွစ္မႊာျဖင့္ တေျဖးေျဖးခ်င္းနမ္းထိက်ီစယ္ကာက်ေနာ့္ကိုေျဖးညွင္းေသာ္လည္းအလ်င္စလိုရွိလွစြာပက္လက္ဆြဲလွန္လိုက္၏။

က်ေနာ့္ အေပၚမွ သူမ၏ လွပေသာမ်က္နွာေလးျဖင့္ မိုးကာ ဆံႏြယ္မ်ားကေတာ့ သူမ ပုခံုးေပၚမွေက်ာ္ျပီး က်ေနာ့္ မ်က္နွာေပၚသို႔ ေျဖာင့္စင္းစြာက်လ်က္ ..။
လွပေသာအျပံဳးမ်က္နွာေလးျဖင့္ မ်က္လံုးလွေလးမ်ား တေျဖးေျဖး က်ေနာ့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ နီးလာခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ေရာ ငယ္ငယ္ေရာ နွစ္ဦးလံုးမ်က္လံုးမ်ားေျဖးညွင္းစြာ ေမွးစင္းလာသကဲ့သို႔ငယ္ငယ့္ ပူေႏြးစြတ္စိုေသာ နွဳတ္ခမ္းနွစ္မႊာသည္ က်ေနာ့္ နွဳတ္ခမ္း တစ္စံုနွင့္ ေျဖးညွင္း စြာ အခ်စ္တံခါးတခ်ပ္အား ျပိဳင္တူ ရွာေဖြ ဖြင့္ လွစ္ရင္း…။
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာငယ္ငယ့္လွ်ာေလးသည္က်ေနာ့္လွ်ာနွင့္ေၾကာင္ေပါက္ကေလးနွစ္ေကာင္
က်ီစယ္ကစားသကဲ့သို႔….။

ဆက္ရန္ .....
ျငိမ္းေဇဦး

ရပ္ကြက္ထဲမွာဒီလိုပဲရွိတယ္

ဖုန္း...ဒိုင္း...ေဖာင္း.....
ဖာေခါင္းနဲ႔ ဘုရားလူၾကီး
လမ္းၾကားထဲ
ရိုက္ပြဲျဖစ္
စစ္ပြဲအေသးေလး
ေခြးေတြက အူ
ကေလးေတြကဆူ….။

ၾကည့္လိုက္…
ရုတ္တရက္..
ဖာေခါင္းနဲ႔မၾကည္တဲ ့ဖာသည္မ
ထမိန္ ထခြ်တ္ ဇြတ္အလံထူ
စစ္ကူ၀င္သတဲ႔…။
တကယ္ေတာ့
ေရေဘးန ဲ့ေသ
ငတ္ေနတဲ့ျပည္သူက
ဒီလူေတြကိုမသိပါဘူး ...။

ျငိမ္းေဇဦး

ျငင္း ျပစမ္းပါ

ဘ၀ေတြကိုမွဳတ္ထုတ္သြားသလို
ရွင္သန္လိုမွဳေတြကို စုပ္ယူသြားတဲ့ မုန္တိုင္း
ရိုင္းလွခ်ည္လား ဘုရားသခင္…

သင္ဘယ္ဥက ေပါက္ပါသလဲ…။

ျငိမ္းေဇဦး

အလြမ္းေဆးသား

သိပ္ျပည့္စံုလြန္းတယ္
ေလေျပ..
ဆံႏြယ္…
ေနကြယ္ည
ေပါင္းစပ္ျပထားတဲ႔
မွဳန္လ်လ် ပန္းခ်ီကား
ဆည္းဆာပါးပါးနဲ႔
လမင္းရဲ့ရယ္သံ
ညည့္ယံေတးတပုဒ္ကို
ေထြးထုတ္ေတာ့မယ့္အတုိင္း…။

ဟဲ့ … နင့္ကိုခ်စ္တာ
ေအာက္ေၾကးနဲ႔ ေနာက္ေဖးက
ေစ်းညွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ေတြးၾကည့္..။

ညကိုခါးေစာင္းတင္ ေကာင္းကင္တိမ္တိုက္ေတြ
အေမွာင္နဲ ့မိတ္လိုက္
ၾကိတ္ၾကိဳက္လို ့ စိတ္ၾကိဳက္ေမာ့ေငး
ေဖ်ာ့ေတြးေနတာမဟုတ္ဘူး…။

စိတ္ကူးေဆးသားနဲ႔ ငါ့မိုးေကာင္းကင္မွာ
ငါကိုယ္တိုင္ျခယ္သတဲ႔ မင္းတမ်က္နွာ
ခံစားေငးေမာ ေသြးေၾကာထဲထည့္
မူးယစ္စြဲလန္း နားလည္စမ္းပါ
ဒါဟာအခ်စ္ျဖစ္တယ္ကဲြ႔
ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ ဂြတိုက္မေလးရဲ့…။


ျငိမ္းေဇဦး

ဒိုးတူေဘာင္ဖက္

ရွင္ မ ဗိုက္ဆာ အိမ္ျပန္လာခဲ႔
မွ်စ္နဲ႔ ငပိ တို႔စရာရွိတယ္...။
တေယာက္မ်က္နွာ တေယာက္ ေငးလို႔
ထမင္းၾကမ္းေလးနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္..။

ျငိမ္းေဇဦး

Let Us be Compassionate

For those who have lost all
hope is their only refuge,
for their only shelter is a hell on earth.

The tempest,
mad with anger,
cruel and destructive,
has come and gone, taking all,
leaving rows of corpses
with clothes ripped open,
across our devastated land.

No more food to eat, little one!
The mother is crying.
But the little mouths to feed
are gone forever.

No more house to live, young woman!
Only her small body remains,
coiled gracefully in the water.

No more medicine for you, old man,
only his still body remains….
swollen in the water,
departed to another life
floating down the river.

The living,
with no one to help them
and no one to save them,
are already drowning
in the angry boiling sea –
the sea of despair.

Oh celestial beings,
ruler of the heavens,
spirits of divine powers,
What fault did they commit,
These impoverished people?

By what powers have you created
tears and misery
starvation and disease
for the survivors,
when their families are already lost?

And now…….Let’s help our people……
so that whatever happens,
the survivors can go on
with infinite hope.

translated by S. Khun Mong
Written by Nyein Zay oo

Someone translated my poem and sent me back from email.
Thanks for your translation.

နွဳိင္းရဓမၼ

ရင္ဘတ္ဓါတ္စာ နဲ႔
နန္႔ခ်င္တာေပါ့ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး…။

ေျဖေဆးမရွိတဲ့ မေနတတ္မွဳေတြနဲ႔
ေလျဖတ္ေနတဲ႔ ခ်စ္ခ်င္စိတ္ေတြ
ေတာင္က်ေရလို ငါ့ကို ေဇာက္ထိုးဆြဲခ်…။

ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူး ခ်က္အရက္ တခြက္လို
စိတ္ေကာက္ျပ ျခိမ္းေျခာက္ျပ လမ္းခြဲျပ
သားေကာင္အသစ္ အသစ္ေတြ ေရြးခ်ယ္ျပသူထက္စာရင္ေတာ့
နင့္နင့္သည္းသည္းခ်စ္တတ္တဲ့ ခ်စ္သူဟာ
ငါ့အတြက္ ပင္က်ရည္ တျမဴ ေနမပူခင္ေသာက္ရသလို
စူးစူးရွရွ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရွိလွ…။

ေအးေလ… အမွန္ေတာ့
ဆည္းဆာျမစ္ျပင္ အေမွာင္၀င္စ
ေလွလူးေပၚမွာ အာရံုဆြမ္းဘုန္းေပးခဲ့တဲ့အတြက္
မနက္ဆိုတာ အေမွာင္ဆံုးေပါ့….။

ျငိမ္းေဇဦး

ည

ေထာင့္မွန္၀ိေသသေတြနဲ႔

ညက ပါးစပ္ၾကီးျဖဲလို႔

ကမၻာၾကီးကို ပလုတ္ပေလာင္းဆြဲသြင္း။

မဆန္ ့ရွာဘူးထင္ရ့ဲ

့သူ႔ပါးစပ္ထဲ တ၀က္တပ်က္

ထန္းလ်က္လိုစုပ္စုန္းစုန္းျမဳပ္။

သူက...

မၾကာခင္ ခါးမွန္းသိလို႔

တျခားဖက္ကို လွည့္စုပ္ဦးမယ္

လုပ္ပံုက...။

ျငိမ္းေဇဦး

နင္ဟာ ၀က္သားတုတ္ထိုး

ခပ္ညံ့ညံ့မို႔လို႔ ၀က္သားတုတ္ထိုးသည္မနဲ႔
အလ်ဥ္းသင့္တယ္ထင္လဲ ထင္ေပါ့
တကယ္ေတာ့ငါခ်စ္တာ နင္ဟဲ့…။

၀က္သားဟာ အဆီတ၀င္း၀င္း
အမယ္..ညိဳ၀ါက်င့္ေရာင္ေလးသမ္းလို႔
နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာတင္
အသားကုန္ဆြဲခ်င္စရာ
ငါဗိုက္ဆာတဲ့အခါေတာင္ နင္အဲေလာက္လွပါေသးတယ္
ေကာင္မရယ္…. ။

နင့္နွဳတ္ခမ္းက ငရုတ္ဆီၾကမ္းေတြလို
ရဲရဲစိုလို႔ ဘယ္လို ငါ ေမ့နိုင္ပါ့…
ဘယ္လိုညေတြ ငါတို႔ျဖတ္သန္းတယ္ဆိုတာလဲ နင္အသိဆံုး
ဘယ္လို ရင္ခုန္သံေတြကို လက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာလဲ
နင္အသိဆံုး
ငါးဖယ္ျပံဳးျပံဳးလို႔ တညလံုး..။

ကဲမိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ျပီ ငါျပန္ဦးမယ္
တုတ္ထိုးသည္ေရ…..။

ျငိမ္းေဇဦး

အခ်စ္စစ္

အျမဲလို......
ရင္မွာ အခ်စ္မ်ားစြာ
ကရုဏာနဲ႔ ေထြးခဲ့သည္။

သံသယကင္းစြာ
ကိုယ့္သစၥာ ေမတၱာနဲ႔လဲ ယံုခဲ့သည္။

သူေျပာင္းလဲ ကာ မုန္းတဲ့ခါ
မုဒိတာနဲ႔ ေတြးခဲ့သည္။

ေက်ာခိုင္းတဲ့ခါ
သူ ့အတြက္ ညွာ
ဥေပကၡာနဲ႔ ေ၀းခဲ့ျပီ။

ျငိမး္ေဇဦး

မြန္ျမတ္ၾကပါစို႔

အရာအားလံုး ေပ်ာက္ဆံုး သြားသူေတြအတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလြဲလို႔
နားခိုစရာ ေလာကငရဲပဲရွိေတာ့တာလား…။

မုန္တိုင္းဟာ
ကမူး ရွူးတိုး ဆိုးသြမ္းဖ်က္စီးတတ္တဲ့သဘာ၀နဲ႔
ဘာမွမက်န္ေအာင္ ၀ါးျမိဳသြားလိုက္တာ
ရင္ဘတ္ေဟာင္းေလာင္း အေလာင္းေတြတန္းစီေနတဲ႔
ဒို႔ျပည္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္…။

စားစရာ မရွိေတာ့ဘူး လူေလးေရ
အေမက ငိုေနေပမယ့္ စားမယ့္ ပါးစပ္ေပါက္ေလးေတြ
ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့….။

ေနစရာမရွိေတာ့ဘူး လံုမေရ
ပံုက်ေခြလဲေနတဲ့ ေရထဲက အေလာင္းေလးပဲ က်န္ခဲ့…..။

ေဆး မရွိေတာ့ဘူး အဘေရ
ျငိမ္သက္ေနတဲ့အဘ ေရေတြစိုပြလို႔ ဘ၀ျခားတဲ့အေလာင္းပဲ
ေရစီးေၾကာင္းထဲ ေမ်ာခဲ့…..။

ဒီလို ဘ၀ေတြနဲ႔
ကူသူမဲ့….
ကယ္သူမဲ့….
ဆူေ၀တဲ့ေသာကပင္လယ္ဟာ
ရွင္သူမ်ားကို ၀ါးျမိဳစျပဳေနျပီေလ….။

နတ္ သိၾကား ေဒ၀တာ
မ်ားစြာေသာ တန္ခိုးရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား
မြဲေတတဲ့ဘ၀မ်ား ဘာမွားခဲ့ပါသလဲ…
မိသားစု ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူေတြအတြက္
မ်က္ရည္နဲ႔ ေသာက ၊ ငတ္မြတ္မွဳနဲ႔ ေရာဂါဆိုး
သင္တို႔ဘယ္တန္ခိုးန ဲ့ဖန္ဆင္းခဲ့ၾကပါသလဲ….။

ကဲ…
ဒို႔ ျပည္သူ ဒို႔ ကူၾကစို႔
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္ရစ္သူေတြအတြက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အနႏၱနဲ႔ ဘ၀ဆက္ခြင့္အတြက္….။


ျငိမ္းေဇဦး
http://nyeinzayoo.blogspot.com
မုန္တိုင္း ဒဏ္ ခံရေသာ ျပည္သူမ်ား ကယ္ဆယ္ေရး အလွဴေငြ အတြက္ေရးသားပါသည္။

Hidden stream

Sitting alone on the grass-plain

grasping the train

the train of my rotten pain

and gazing stars up above black curtain

the stains of the universe

some are shining and some are dying...

and I am smiling but not crying...

while nearby river is eavesdropping.

Nyein Zay Oo

As you wish

Nyein Zay Oo (water colour)