ဖန္ဆင္းျခင္း

သုညေအာက္ ေရာက္ျပီ
မဂၤလာဦးညလိုခက္ခက္ခဲခဲ ျဖတ္ရဦးေတာ့မယ္
အဲဒီ ေရခဲအေျမွးပါးေတြ ငါေလွ်ာက္မယ့္လမ္းမွာ
ေျခခ်ရခက္ခက္............။

ေဆာင္းနံနက္အသစ္ေရ
ဤေကာ္ဖီတခြက္နွင့္ေမႊးျမပါ...
ပူတူတူးေရ ကိုယ့္ရင္ေငြ ့န ဲ့ေထြးပါ
ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုးလိုေလ်ာေျပမွဳေတြနဲ ့
ေပြ ့ထားပါ့မယ္ ဒုတ္ဒုတ္ထိ ေႏြးေထြးမွဳေတြန ဲ့
အို ....ေဆာင္း ငဲ ့။

မဟာေဗာဓိပင္ကို
ထင္းေခြဖုိ ့ခ်ည္ မ်က္စပစ္ေနတဲ့
ေခၚေတာ တေကာင္မဟုတ္ရပါဘူးကြယ္
အဲသလိုနယ္ေ၀းျပည္ျခား ျမတ္နိုးမွဳေတြန ဲ့
ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးတာ ဒီေဆာင္းဟာ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ခိုင္ခဲ့ျပီ။

ခုေတာ့ ကြမ္းတရာညက္
ေကာ္ဖီတခြက္အကုန္
သက္လံု ေကာင္းေကာင္းန ဲ့
သက္ျပင္းေတြ ေမာင္းသန္မိန္းေမာဖြယ္
ဖရံုႏြယ္လို ဖက္တြယ္ရစ္ပတ္
ပိုးသား ၀တ္ရံုလို ေလွ်ာေျပ ျပိဳက်
သုညေအာက္ေရာက္ျပီ အခ်စ္ေရ
ဒီဂရီျမွင့္နွလံုးခုန္သံေတြန ဲ့ ဖိုထိုးၾကတာေပ့ါ
အဲသလို နိယာမေတြန ဲ့
မီးေသြးမကုန္ဘူး
မဟာျမိဳင္ေတာအထိ ေျခဆန္ ့စရာမလိုဘူး
ေဆးေတာင္ေ၀ွးတေခ်ာင္း ေဇာ္ဂ်ီေခါင္းေပါင္းမလိုဘူး
ဘာဆိုဘာမွမလိုဘူးဆိုတဲ့ မလိုအပ္မွဳေတြန ဲ့
လူဆန္ဆန္ လူဟာ လူကို ဖန္ဆင္းခဲ့ၾကျပန္ေတာ့၏။

ျငိမ္းေဇဦး

ဘ၀ရဲ့ေမာင္းနွင္အား

ဆံပင္အခ်ဳိ ့ျဖဴစျပဳျပီ
ဒီလူ.......
နွင္းေငြ ့နွင္းခိုးေတြန ဲ့
အျမဲ တေယာက္ထဲ နိုးနိုးလာတဲ့ နံနက္ေတြ
ေသခ်ာ တခန္းရပ္ခဲ့ျပီ
ေဟာဒီ ေမြးေန ့နံနက္မွာ
အၾကည္ဓါတ္ေတြကြန္ ့ျမဴး ................။

ရွင္းရွင္းေလးပဲ
တခါဖူးမွ် ဆုမေတာင္းခဲ့ဖူး တဲ့ ေမြးေန ့ေတြ
ဒီေန ့ေတာ့ အခ်စ္ေရ...ဆုေတာင္းေပးပါ
အဲဒါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္လိုခ်င္တာ က်ိန္းေသပါ့ကြယ္............။

ျငိမ္းေဇဦး

သူငယ္ျပန္သလိုပါ့

ဆံပင္ လည္း တစ္လတခါ ညွပ္ရျပီ
ထမင္းစားျပီးတိုင္းနဲ့ အိပ္ယာ ၀င္ခါနီးတိုင္းလည္းသြားတိုက္ရျပီ
ေကာ္ဖီလည္း တေန ့နွစ္ခြက္ပဲ ေသာက္ရျပီ
စီးကရက္လည္း အသည္းအသန္ျဖတ္ရျပီ
ေရလည္း တေန ့တခါ ခ်ဳိးရျပီ
က်ဳပ္လို သန္ ့ရွင္းလြန္းသူအတြက္ အဲဒါ အဆိုးဆံုး။


အေမလုပ္သူကလဲ ေခြ်းမကို အျပီးအပ္နွံလိုက္ျပီ
ေမေမ...ေမေမ....
သမီး...သမီး န ဲ့........
သူတို ့က တည့္ လုိ ့...............။


ကုန္တုိက္ေတြကိုသြားျဖစ္တဲ့ အားရက္ေတြတိုင္းလဲ
စကၡဳအာရံုကို ကိေလသာကုန္တဲ့ အရိယာၾကီးလို
ခပ္ပိုပို ထိမ္းရျပီ။


ေအာ္....ေယာက္်ားဘ၀...
တယ္အားငယ္ရသကိုး............။

မိဘအိမ္မွာေတာ့ အေမ့သြန္သင္ဆံုးမမွဳေအာက္
အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ေတာ့လည္း
ဇနီးရဲ့ အုပ္ထိမ္းမွဳေအာက္
အိုၾကီး အို မ အရြယ္ေတြရရင္ လည္း
သမီးန ဲ့ ဇနီးရဲ့ ၾကပ္မတ္မွဳေအာက္
က်ဳပ္ခမ်ာ ေရာက္ရေပဦးမယ္...........။

အီးေတာင္ က်ယ္က်ယ္ ေပါက္ဖုိ ့ ဖင္ၾကြ ခါးေစာင္း
ဘူ... ကန ဲ...ေထာင္းကနဲ ..ေဟာင္းကန ဲ
အဲသလို အားရပါးရ ကိစၥေတြကို လဲ
ဇက္ၾကိဳးဆြဲ ရ............။



အဲဒါေတြအတြက္................
ကိုကို .............လာေရခ်ဳိးရမယ္
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို သူက ေရခ်ဳိးေပး
ကိုကို .......လက္သည္းေျခသည္းညွပ္ရမယ္....
ျပတင္းေပါက္ေဘးမွာ က်ဳပ္က ကေလးေလးလို ထိုင္ေပး.......
ကိုကို အ၀တ္ေတြ အညစ္ေတာင္းထဲထည့္
ငယ္.....ရံုးမသြားခင္ေလွ်ာ္ခဲ့မယ္.............။

ကိုကို.....ေခါက္ျပီးသားေတြကို ေတြ ့ကရာမဆြဲနဲ ့
ဒီေန ့ေဟာဒါေလး၀တ္..........။

အေမ့အိမ္ကေ၀းကတည္းက
တခါသားမွ မီးပူတိုက္ျပီးသား မ၀တ္ဖူးသူ
တခါသားမွ ထမင္းပြဲ လက္ေဆးျပီးအရံသင့္မစားဖူးသူ
တခါသားမွ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ဂရုမစိုက္သူဟာ
ခုအခါ ...........
မယားအခ်စ္ ေၾကာင့္
ငါးနွစ္သား ပူတူတူးလိုလဲ က်ဳပ္မွာ အူျမဴးရျပီ။


ျငိမ္းေဇဦး

ဘ၀နွစ္ခု၏ ပုဇြန္ဟင္းတစ္ခြက္................

ေဆာင္းအ၀င္..........။ ရြက္စိမ္းတို ့နီေျပေျပ ၀ါေရႊေရႊ .......။ ေလ အသိမ္းမွာ ယိမ္းလိုရာယိမ္းလို ့.......။ သူတို ့၏ ေနာက္ဆံုး အခိ်န္ကေလးမ်ားကို နွေျမာတသ ေနသည္လား.........၊ သဘာ၀ တရား၏ အၾကင္နာကင္းမဲ့မွဳကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျငင္းဆန္ေနသလားမသိ........။ တခ်ိဳ ့ေၾကြ............။ ------------------------------------------------------------------------------- သူမက က်ေနာ့္ေငးငိုင္သြားေသာ မ်က္နွာကို ၾကည့္ကာ က်ေနာ့္ ကို "ကိုကို ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ငယ္ေလးကိုေျပာေလ" ဟု ေမးေတာ့ က်ေနာ္က က်ေနာ္ ေတြးမိသည့္အတိုင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့........။ သူမက "ငယ္ေလး က ပုဇြန္ဟင္းစားခ်င္တယ္ပဲေျပာတာပါကုိကိုရယ္.... ပုဇြန္ဆိတ္ကေလးေတြဆိုလဲျဖစ္တာပဲ ....ေနာက္ေတာ့ ကိုကို မစားပဲ ငယ္ေလးက တေယာက္ထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မစားဘူး သိလား " ဟု ေျပာ၍ က်ေနာ့္ ရင္ခြင္တြင္မီွကာ ..............။ ------------------------------------------------------------------------------- က်ေနာ္က ပါရမီျဖည့္ဘက္ ျဖစ္သူ.......။ သူမက က်ေနာ့္ပုခုန္းကို မွီတြယ္အားကိုးသူ..........။ အခ်စ္ဦး........။ ေမွးစက္နားခိုရာ ရင္ခြင္ ..............။ ဘ၀လြင္ျပင္က်ယ္ ...... ေတာင္ထြဋ္ဖ်ား.............ေခ်ာက္ကမ္းပါး...........လွဳိင္းၾကမ္းတလႊားလႊား ကို.........ရဲရဲယံုၾကည္လက္တြဲ ၀ံ့သူ ...........။ တဦးဘ၀တဦး ေထြးေပြ ့လို ့ တဦးမ်က္နွာတဦး ၾကည့္ကာ တေျမ့ေျမ့ ၾကည္နူး အခ်စ္ဦး ကို ဘ၀ေဖာ္အျဖစ္ အသက္ေပးခ်စ္သူ.............။ ------------------------------------------------------------------------------- က်ေနာ္က ဆင္းရဲေသာ သာမာန္ မိသားစုကေလးမွ ေပါက္ဖြားလာသူ....................။ သူမက ကုံလံုျပည့္စံုေသာ မိသားစုမွေပါက္ဖြားလာသူ................။ အဲဒီ က်ေနာ့္ဟန္နီ...........။ က်ေနာ္က နယ္ျမိဳ ့ကေလးတစ္ခုမွ ခ်ဳိ ့တဲ့ေသာ မိသားစု ၏ မနက္ထမင္းၾကမ္း ခဲျဖင့္ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းသူ.........။ သူမက သူမ်ားျပင္ေပးေသာ ေကာ္ဖီ ၊ ကိတ္မုန္ ့၊ ေပါင္မုန္ ့ေထာပတ္သုတ္ျဖင့္ ၾကီးျပင္းလာသူ....။ က်ေနာ္တို ့နွစ္ဦးတြင္ တန္းတူညီမွ် မွဳတခုသာ ရွိ၏ ထိုအရသည္ကား အနွိဳင္းမဲ့ အခ်စ္..........။ တဦးေပၚတဦးျမတ္နိုးမွဳ ၊သူမ၏ နားလည္မွဳ ၊ တဦးကို တဦး အသက္အမွ် တန္ဘိုးထားမွဳ။ ------------------------------------------------------------------------------- က်ေနာ္ က သူမကို ထမင္း၊ ဟင္း မခ်က္ခိုင္း။ ေကာ္ဖီမေဖ်ာ္ခိုင္း.......မခိုင္းရက္ ။ တေယာက္ထဲေနသားက်လြန္းလွခဲ့ေတာ့ ကိုယ္တုိင္ခ်က္ရျပဳတ္ရမွ ျဖစ္သည္ကလည္းတေၾကာင္း။ မနက္အိပ္ယာထလွ်င္ တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖင့္ သူမ၏ နဖူးကေလးအား နမ္းျပီးမွ တိုးတိုးတိတ္တိတ္မ်က္နွာသစ္ကာ သူမ၏ သြားပြတ္တံကေလး ကို သြားတိုက္ေဆးထည့္ေပးျပီး ေကာ္ဖီတစ္အိုး တည္ေနက်...........။ ည က က်န္ေသာထမင္းၾကမ္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ျပဳတ္ထားေသာ စားေတာ္ပဲျပဳတ္ ၊ ဆီ ၊ ဆား နွင့္ ေရာနယ္ျပီး တရုတ္ေၾကြဇလံုၾကီးထဲထည့္၍ ပလတ္စတစ္ အုပ္ေဆာင္းေသးေလးအုပ္ကာ ထမင္းစား စားပြဲေပၚတြင္ အဆင္သင့္ထားေနက်။ ျပီးေတာ့ ၾကက္္သြန္နီဥၾကီးမ်ားကို အခြံႏႊာ ေလးစိပ္ခြဲ၍ ၾကက္သြန္နီ မႊန္သည့္အနံ ့မခံနိုင္သည့္ သူမအတြက္ စတီး ခြက္ ကေလးထဲတြင္ ထည့္ကာ ေရစိမ္ထားေနက်........။ သူမ က အိပ္ယာ နိုးလာလွ်င္ ၊ က်ေနာ္အိမ္မွ အလုပ္ ထိုင္လုပ္ ေလ့ရွိေသာ စာၾကည့္စားပြဲတြင္ ထိုင္လွ်က္ ေနသည့္က်ေနာ့္ပုခုန္းနွစ္ဖက္ကို ေနာက္မွဖက္ကာ က်ေနာ့္ နဖူးကို ငံု ့၍ နမ္းေနက်.......။ က်ေနာ္က ည၀တ္ဂါ၀န္ ရွည္ျဖင့္ လွပေျပျပစ္လြန္းေသာ သူမကို ေျဖးေျဖးဆြဲေပြ ့လွ်က္ ၊ရင္ခြင္ထဲမွ ၾကည္လင္ရႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္၀န္း မ်ားျဖင့္ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ သူမ၏ နွဳတ္ခမ္း ကေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းေနက်.........။ ------------------------------------------------------------------------------- ထမင္းစား စားပြဲ၏ ထိပ္တြင္ နွစ္ေယာက္သားကပ္ထိုင္၍ က်ေနာ္က ၾကက္သြန္နီဥျခမ္းကို ခပ္ေသးေသးကိုက္ကာ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္း ဆားျဖဴး နယ္ထားေသာ ထမင္းၾကမ္းလုတ္ကို ညာလက္ျဖင့္ သူမ ကိုခြံ ့ေကြ်းတိုင္းလည္း ဘယ္လက္ျဖင့္သူမ၏ ေမးဖ်ားကေလးေအာက္တြင္ ခံကာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို သူမ၏ အျပစ္ကင္းေသာ မ်က္နွာကေလးကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးၾကည့္ျမဲ.........။ သူမကို ခြ ံ့ေကြ်းျပီးက်ေနာ္က တလုတ္ ပလုတ္ပေလာင္း ပါးစပ္ထဲသြင္း ကာ ၀ါးျပီးတိုင္း ၊သူမက ႏွဳတ္ခမ္းေထြးေထြးေလးျဖင့္ ေကာ္ဖီခြက္ကို ေျဖးေျဖး မွဳတ္၍က်ေနာ့္ကိုတိုက္ျမဲ...။ တခါတရံ ၾကက္သြန္နီ ခိုး မႊန္သြားသည့္အခါ ထမင္း ၀ါးေနရင္း မ်က္နွာေလးရံွဳ ့မဲ့ မ်က္ရည္လည္လာတတ္ေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပံဳးလွ်က္ "ငယ္ေလး စပ္သြားတယ္ ကိုကို " ဟု ကေလးေလးလို ေျပာတတ္ျမဲ........။ ------------------------------------------------------------------------------- ညေန အစည္းအေ၀းမွမျပီးေသး က်ေနာ့္စိတ္က အိမ္သုိ ့ျပန္ေနျပီ။ ေသာက္ထားေသာ ေကာ္ဖီၾကမ္း ေလးငါးခြက္၏ ဇာတိမာန္သည္လည္းေလ်ာ့က်စျပဳျပီ။ စိတ္ပင္ပန္း၏။ ကိုယ္ႏြမ္း၏။ ေန ့တဓူ၀ ျငီးေငြ ့ဖြယ္ က်ေနာ့္ရံုးခန္းထဲက အခ်ိန္မ်ား.........။ ဘာ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အလုပ္လုပ္ေနရတာလဲ...........။ ေက်ေက်နပ္နပ္အေျဖရွိျပီးေသာ ေမးခြန္းမ်ား ကို က်ေနာ္ ့ကိုယ္က်ေနာ္ အတြင္းစိတ္ နံရံပါးပါးတြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေအာင္ ေမးျဖစ္ျပန္၏။ အစည္းအေ၀း ျပီးသည္နွင့္ အစည္းအေ၀းခန္းမွ ထြက္၍ က်ေနာ့္ရံုးခန္းဆီျပန္လာ၊ က်ေနာ့္ရံုးခန္းမီးကုိမွိတ္လိုက္ ၊ ထုိ ့ေနာက္ ရံုးခန္းတံခါးေသာ့ပိတ္လိုက္ျပီး ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ေလးေထာင့္နံရံေလးမ်ား ပိတ္ကာထားေသာ စားပြဲမ်ားကို ျဖတ္ကာ တံခါးမၾကီးဆီသို ့ဦးတည္၏။ ျပီးေတာ့ ကား ရပ္ထားရာ ကြန္ကရစ္ ျပင္က်ယ္ ဆီသို ့..........။ ထို မွ ကား တံခါးကို ဖြင့္............၊ ကားစက္ကိုနွဳိး.........၊ နံပါတ္တစ္ ဂီယာ ...........၊ ျပီးေတာ့ ခပ္သာသာ ေမာင္းထြက္လာခဲ့၏။ ------------------------------------------------------------------------------- " ငယ္ေလး ပုဇြန္ ဟင္း စားခ်င္တယ္ ကိုကို " က်ေနာ္က ျပံဳးကာ "ပီဟပ္မဲပိ နာတည့္တည့္" ဟု ရွမ္းလိုျပန္ေျဖလိုက္၏။ ထိုစကားအား "ကိုကို ့မိန္းမကို ကိုကိုအရမ္းခ်စ္တယ္ " ဟု ျမန္မာလို ဘာသာျပန္နိုင္၏။ က်ေနာ့္ဘ၀ကို နားလည္ ခြင့္လႊတ္ စိတ္ျဖင့္ ၊ က်ေနာ့္ အျပစ္အနာ ေမာဟ တို ့ကို သူမ၏ ေမတၱာေရစင္ႏွင့္ သန္႔စင္ ျပဳျပင္ျမတ္နိုးမွဳျဖင့္ ၊ က်ေနာ္လို စည္းမဲ့ကမး္မဲ့အရိုင္းအစိုင္း ကို လူတေယာက္လို ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲ ပစ္နိုင္ေသာ သူမ၏ ၾကံ့ခိုင္ေသာ အခ်စ္ျဖင့္.............။ ထို က်ေနာ့္ ဇနီးအား က်ေနာ္ သိပ္ခ်စ္၏။ ဖြဲ ့ႏြဲ ့မွဳမဲ့ေသာ ၊ က်စ္လ်စ္ ျပည့္စံုေသာ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ေသာ က်ေနာ္သိပ္ခ်စ္၏ ဆိုသည္က လြဲ၍ ပိုမိုျပည့္စံုသည့္စကား ရွိေကာင္းရွိပါအံ့............။ သို ့ေသာ ္သိပ္ခ်စ္၏။ ငယ္ေလး ပုဇြန္ဟင္းစားခ်င္တိုင္း ........က်ေနာ္က ပုဇြန္ျပည့္ျပည့္ ထြားထြား မ်ားကို ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္ နီ ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ ၊ ငရုတ္သီး အေလွာ္ေထာင္း အေရာင္ပါယံု ျဖင့္ ပုဇြန္ လက္မမ်ားကို ပင္ ေသခ်ာ ေထာင္းေျခကာ အတြင္းမွ အဆီ အနွစ္မ်ား ကို လည္း ထည့္၍ ေမႊးပ်ံ ့အရသာ ရွိေသာ ပုဇြန္ဆီျပန္ဟင္း ၊ ငံျပာရည္ခ်က္ ၊ သံပုရာသီး စိပ္ကေလးမ်ား၊ ခရမ္းသီး မီးဖုတ္ ျပီးေျမပဲနိုင္နုိင္ၾကက္သြန္နီနိုင္နုိင္ နွင့္ အသုတ္၊ ၀က္ရိုး မုန္ညွင္းဟင္းခ်ဳိ တုိ ့ျဖင့္ ခ်စ္ဇနီးနွင့္အတူ စားေနၾက။ ထိုသို ့စားတိုင္းလည္း ခ်စ္သူ ဘ၀ တုန္းက သူမ က အေမနွင့္(ေယာက္ခမၾကီး) ပုဂံသို ့နွစ္ေယာက္ထဲ ခရီးထြက္စဥ္ က်ေနာ္နွင့္သူ လက္ထပ္ျပီးလွ်င္ ထမင္း ထည့္စားရန္ဟုဆိုကာ ၀ယ္လာခဲ့ေသာ ယြန္း ထမင္းအုပ္ထဲတြင္ ထမင္း ပူပူကို သူကိုယ္တိုင္ခပ္ထည့္ရမွ။ တကယ္တန္းေတာ့ ထိုကာလက က်ေနာ့္ကို သူမ အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆိုး ေနခ်ိန္ ၊ ထိုကဲ့သို ့စိတ္ဆိုး ေနသည့္ၾကားမွ နွစ္ေယာက္တူတူ စားရန္ ထမင္းအုပ္ကို ၀ယ္ျဖစ္ေအာင္ ၀ယ္ေတာ့ အေမက သူမကို ရယ္လွ်က္ "သမီးရယ္ ဟို မွာ တခုခု အခက္အခဲရွိေနလုိ ့သမီးကို မဆက္နိုင္တာျဖစ္မွာေပါ့ " ဟု ေျပာေသာ္လည္း အၾကီးအက်ယ္ ေဒါသူပုန္ထေနခုိက္..............။ ------------------------------------------------------------------------------- ေဆာင္းအ၀င္..........။ ရြက္စိမ္းတို ့နီေျပေျပ ၀ါေရႊေရႊ .......။ ေလ အသိမ္းမွာ ယိမ္းလိုရာယိမ္းလို ့.......။ အကယ္၍........က်ေနာ္က က်ေနာ့္နယ္ျမိဳ ့ကေလးရွိ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးတစ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ေယာက္ဆိုပါက.................။ "ငယ္ေလး ပုဇြန္ ဟင္းစားခ်င္တယ္ ကိုကို " ဟု..............က်ေနာ့္ဇနီးက ေျပာလာလွ်င္ .............က်ေနာ္မည္သို ့ ေျဖရပါ့..............။ က်ေနာ္သည္ မွန္ျပတင္းက်ယ္ၾကီးကို ျဖတ္၍ စိမ္း၀ါနီေရာ္ ေဆာင္းသံေတြ ေအာ္ေနေသာ ေလနွင့္ ယိမ္းေနသည့္ ေတာအုပ္ၾကီးကို ၾကည့္ကာ ေတြေတြေငးေငးေတြးေနမိ၏။ က်ေနာ့္ လခကေလးနွင့္ က်ေနာ့္ဇနီးကို ပုဇြန္ဟင္းမွ ခ်က္ေကြ်းနိုင္ပါ့မလား...........။ က်ေနာ့္ စိတ္အစဥ္သည္ အလိုလို ဆိုက္ကား လက္ကိုင္ေပၚသို ့ေရာက္သြား၏။ ေရစည္လွမ္း လက္ရမ္းေပၚသို့ ေရာက္သြား၏ ။ ည သန္းေခါင္ ကုန္စိမ္း ရထား မွ အလုပ္သမားတန္းသို ့ေရာက္သြား၏။ ျပီးေတာ့...........ႏြမ္းႏြမ္း ညစ္ညစ္ ပုဆိုး တိုတို စည္းကာ ၊ မ်က္နွာေပၚမွ ေခြ်းမ်ားသုတ္ရင္း မနက္ခင္း ေစ်းတန္းတြင္ ငါးဗန္းပုဇြန္ဗန္းမ်ားေပၚမွ သန္ေပ့စြမ္းေပ့ ဆိုေသာ ပုဇြန္ထုပ္ထြားထြားၾကီးမ်ားကို ခါးၾကားမွ ပိုက္ဆံ အေဟာင္းလိပ္ကေလးထုတ္၍ အရာရာကိုေမ့ပစ္ျပီး ၀ယ္ျဖစ္မည္ သာျဖစ္၏။ ျပီးမွ ခ်စ္ဇနီးစားခ်င္ေသာ ပုဇြန္ဟင္းကို သူမတေယာက္စာ ေလးသာ ခ်က္၍ က်ေနာ္က ပဲျပဳတ္ ဆီဆမ္းဆားျဖဴူး ထမင္းၾကမ္းကို က်က်နန ေလြးလွ်က္ ၊ တိုက္ပံုအေဟာင္းေလး ၀တ္ ၊ လြယ္ အိတ္ အႏြမ္းကေလးလြယ္ ၊ တပါတ္ႏြမ္းေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကေလးကို စည္းျပီး က်ေနာ့္ တပည့္ကေလးမ်ား၏ အနာဂတ္ကို အလွဆံုး ပံုေဖာ္နိုင္ရန္ မပ်က္မကြက္အေရာက္ သြားဦးမည္။ ျပီးေတာ့...........က်ေနာ့္ တပည့္ကေလးမ်ား သူတို ့၏ ခ်စ္ၾကင္သူ အိမ္ေထာင္ဖက္အား ပုဇြန္ထုပ္ထြားထြားၾကီးမ်ား အခ်ိန္မေရြး ၀ယ္ေကြ်းနိုင္မည့္ ျပည့္စံုေသာဘ၀ေလးမ်ားအတြက္........။ ျငိမ္းေဇဦး

မ်က္စိဆံပင္ေမြး စူး ၾကျခင္း

 ေနပါတ္လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ လြင့္ပါလာတဲ့အမွဳန္ကေလးတစ္ခုပါ
ကမၻာ ၾကီးေပၚလဲ ဖရိုဖရဲျပဳတ္က်ခဲ့ရ....
ေဟာဒီမည္ကာမတၱ ဘ၀ ကေလးနဲ႔.................။

အဲသလိုနဲ႔
အေမ့သား မရိုးသားသူေတြရဲ့ မ်က္လံုး ထဲ ခုန္ခုန္၀င္ခဲ့တာေပါ့
အေမေရ.....
အဲဒီလူေတြမ်က္ရည္က်ေနတာမဟုတ္ဘူး ဗ်.............။



ျငိမ္းေဇဦး

မင္းေလးရဲ့အဟာရ

ဂ်စ္ပစီ တစ္ေယာက္ရဲ့ဖဲခ်ပ္ေတြလို မဟုတ္ရဲ့
နွလံုးသားတားေရာ့ကတ္
တစ္ခ်ပ္ထဲပဲ ........
ဖ်တ္ကန ဲဆြဲ...............
ဆတ္ကန ဲလွန္..........
အာ မ ခ ံေတာ့ ဘူး လံုမေရဆိုတဲ့
က်ဳပ္အခြက္ၾကီး ေဇာက္ထိုး ဆြဲလို ့ထြက္လာပါေတာ့မယ္။

ဘေရာ့ေ၀းဇာတ္ခံုၾကီးေပၚဘယ္ေတာ့မွ
ေရာက္နိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ သရုပ္ေဆာင္မွဳေတြန ဲ့
နံရံမွီေထာင္ထားတဲ့ ဂစ္တာ ေဟာင္းတစ္လံုး
လဲက်သြားသလို ..................
တိုးတိတ္တိတ္...
မာဆတ္ဆတ္ သံစဥ္ေတြန ဲ့
ျပိဳလဲခဲ့ပါျပီ..........................။

ဘယ္ရီသီး နုနုကေလးေတြကို
အျမီး ေလး ေကာ့ျပီး ဟန္ခ်က္ယူ ရင္း
တို ့ဆိတ္ ဆြဲမိ်ဳတတ္တ ဲ့ ေရာ္ဘင္ ငွက္ကေလးေတြလို
က်ဳပ္က မကြ်မ္းက်င္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ
ကမ္းေ၀းလွဳိင္းေျပးလိုပဲ
အျပန္ ့က်ယ္က်ယ္
အရွိန္ေကာင္းေကာင္းန ဲ့
မင္းကေလးကို
ပန္းတိုင္လို ့သေဘာထားျပီး
မာရသြန္ ေျပးခဲ့ရတာပါ
ဘ၀ဆိုတာ သဲထဲေရသြန္မျဖစ္ခ်င္ခဲ့................။

က်က္စ ေျပာင္းဖူးဖုတ္ကေလးလို
နတ္ျပည္ေမႊးေျပာင္းဖူးဖုတ္ကေလးလို
ေမႊးပ်႔ံ အရသာျပည့္ လွခ်ည့္
အဲဒီ ျပည့္စံုျခင္းေတြန ဲ့
ေမတၱာရွိခဲ့သေပါ့..........
က်ဳပ္က ငွက္ကေလး ထိုးဆိတ္မယ့္ ဘယ္ရီသီးကေလး ျဖစ္ခဲ့ ............။

ျငိမ္းေဇဦး

ဘ၀ျပတင္း

ကိုယ့္ကိုယ္ကို တခါတခါ
မယ္မယ္ရရ စိတ္ပါလက္ပါ
ပစ္ပစ္ခါခါ စိတ္ဆိုးလာတယ္.....။

စမ္းက်ေရစင္ လဲမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး
ခ်စ္သူအတြက္ ေအးျမသန္႔စင္တဲ႔
ေရသန္ ့ဗူးကေလးပဲျဖစ္ခ်င္

၀န္ထုတ္၀န္ပိုးလို႔ မျမင္ပါနဲ႔ကြယ္
နွစ္ဦးဘ၀ဆိုတာ က်င္တြယ္ကိုက္ စေရြးကိုက္
နားလည္မွဳန ဲ့တည္ေဆာက္ရတာပါ။

ဒီနားလည္မွဳထဲမွာ ေမႊးပြ ၀က္၀ံရုပ္ကေလးလဲ
ပါမွာပဲ။

ဒီနားလည္မွဳထဲမွာ ေမႊးျမနွင္းဆီလဲ
ပါမွာပဲ ။

ဒီနားလည္မွဳထဲမွာ
မလိမ္မိုးမလိမ္မာ လူစည္တဲ့ပြဲလည္ေခါင္
ဗိုက္ထနာသလို မဆင္မျခင္ျဖစ္မွဳေတြလဲပါမွာပဲ

ဒါေတြကို
အဲ့ဒါေတြကို
ေရြေဘာ္ထိုး ေဆာက္ ရိုက္ျပီး
က်က်နနတည္ေဆာက္မွ
ေဟာဒီ ကိုကိုတို ့ အနာဂါတ္ ျပတင္းေပါက္ကေလး
ျဖစ္တည္မယ္ကြယ္ ..........။

အခ်စ္ရယ္ ဒီည ေစာင့္မယ္ေနာ္.............။


ျငိမ္းေဇဦး

ခ်စ္သူေလး ယခုေမြးေန႔မွသည္ နွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရွင္သန္ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစ ။

ကိုကို

ဗလာစက္၀ိုင္း

သိုေလွာင္ထားခဲ့တဲ့ဗလာေတြ
ျပည့္နွက္ခဲ့ျပီ ။

မနက္ခင္း မိုးစက္ေတြေရ
မဂၤလာပါ ။

အနီေရာင္ငွက္ကေလးေရ
မဂၤလာပါ ။


သစ္ေတာစိမ္းစိမ္းေရ
မဂၤလာပါ ။

ဒီမွာ..........
ဗလာေတြခင္းထားတဲ့ေကာ္ေဇာၾကီးေပၚ
ဗလာေတြကို သြန္ခ်
ဗလာေတြကို ေမွ်ာ္ရင္း
ဗလာေတြျပန္ေ၀လို႔
ဗလာေတြ နဲ႔ ၾကီးျပင္း
ဗလာ သံခင္းတမန္ခင္းေတြ
ဗလာ ေကာ္ဖီ၀ိုင္းေတြ
ဗလာ ညစာစားပြဲေတြ
ဗလာ ဧည့္ခံပြဲေတြ
ဗလာ အျပံဳးေတြ
ဗလာမ်က္လံုးေတြ
ဗလာ နွဳတ္ခမ္းေတြ
ဗလာ ပဋိသႏၱာရေတြ
ဗလာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ဗလာေတြ ျပန္သိမ္းလို ့
ေနေရာင္ျငိမ္းအိမ္အျပန္မွာ
ဗလာေတြ တေလွတိုက္နဲ႔
ဗလာေတြ ေသခ်ာပိုက္လို႔.............

သိုေလွာင္ထားခဲ့တဲ့ဗလာေတြ
ျပည့္နွက္ခဲ့ျပီ။


ျငိမ္းေဇဦး

လက္ရွိအေျခအေန

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကေလးတစ္ေယာက္လို ခံစားနိုင္လာျပီ
ငါ က ငိုရင္း လဲ ရယ္တတ္တဲ့သူ ...။

နားလည္မွဳ ေတြ တဆင့္ျမင့္လာခဲ့ျပီ
တုိ႔ ေျခစုံကန္ျပီး ခြာၾကည့္ေနခဲ့ၾကတယ္....။

အေျဖက..
တေယာက္ရင္ခြင္ထဲ တေယာက္ျပိဳက်
ငိုရတာေတြတိတ္ေတာ့ ငယ္
အိပ္ေတာ့ကြယ္ေနာ္.....................။

ျငိမ္းေဇဦး

၀က္အူရစ္ကေလး

ေရစီးၾကမ္းတဲ့ျမစ္တစ္စင္းက ကမ္းပါးေက်ာက္ေဆာင္န ဲ့ျငိေနတဲ့ ျပဳိလဲသစ္ပင္တစ္ပင္လိုပ ဲ တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး ။ အသံုးတည့္မွဳေဖာ္ျမဴလာထဲမွာ အေခ်ခံလိုက္ရတဲ့ မသိကိန္း တစ္ခုလို အေငြ႔ပ်ံသြားခဲ့တယ္။ တန္ဘိုးမဲ႔ျဖစ္စဥ္မွာ ဟီလီယံလို ဟန္ေဆာင္ဖုိ႔ ငါ့အနားမွာ ပူေဖာင္း တထုတ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေမွးကနဲမိန္းေမာသြားခ်ိန္မွာ နံနက္ေျခာက္နာရီ နွဳိးစက္က သူ႔ရဲ့ က်ိန္စာကို စတင္ရြတ္ဆုိျပီ။ နီေစြးေစြးေတာင္ပံေတြန ဲ့ ငွက္ေတြေတာင္ သစ္ေတာအုပ္ထဲမွာ မရိုးနိုင္တဲ့ေစ်းေန႔က်င္းပေနၾကျပီ။ လည္မိ်ဳကဆြဲျပီးခ်ိန္ခြင္ထဲအထည့္ခံရမယ့္ ၾကက္ေသတစ္ေကာင္လို အိပ္ယာက ထလိုက္တယ္။ အိပ္ခန္းတစ္ခါးကို ေက်ာက္ဆူးတစ္ေခ်ာင္းဆြဲနွဳတ္သလို ဖြင့္လိုက္ျပီး သစ္ဆြဲဆင္အိုလို ေရခ်ဳိးခန္းဆီကိုလွမ္းခဲ့တယ္။ မီးဖိုေကာင္တာေပၚက ေဆးလိပ္ဘူးကို ပိုကာရွံုးျပီးျပန္လာတဲ့ဖဲသမားတစ္ေယာက္လို ဆြဲယူလိုက္ျပီး အေသခံဗံုးခြဲသမားတေယာက္လို မီးညွိလိုက္တယ္ အဲလို မိုက္မဲမွဳန ဲ့ အဲသလို ။ မွန္ေရွ႕မွာ ကိုယ္လံုးတီးရပ္ျပီး နာဇီအက်ဥ္းစခန္းက ဂ်ဴးတစ္ေယာက္လို ေခါင္းငိုက္စိုက္န ဲ့မမွိတ္မသံု ေငးေနမိတယ္။ တကယ္ေတာ့.... အဲဒီျဖစ္စဥ္ေတြကို ငါ့ခ်စ္သူကို မေပးရက္ပါဘူး ။ ---------------------------- ရံုးကိုေရာက္ေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေဖ်ာ္လုိက္တယ္။ ဘယ္သူန ဲ့မွစကားမေျပာျဖစ္ပဲ ေကာ္ဖီ ခြက္ကို ကိုင္ျပီး အျပင္ထြက္လာခဲ့တယ္ အေႏြးဓါတ္ မဲ ့တဲ့ မနက္ေနေရာင္ေအာက္က ရြက္လွပင္လိုလို ပြင့္စရာမလိုပဲအေသြးၾကြယ္တဲ့ အပင္ပုေတြအေပၚက ေရစက္ေတြကို လွ်ာဖ်ားန ဲ့ထိၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာခဲ့ေပမယ့္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ အေဆာက္အဦအသစ္ေဆာက္ေနတဲ့ ေနရာကို ေျဖးေျဖးေမာင္းလာခဲ့တယ္။ဂီယာမေျပာင္းျဖစ္ပဲ ေမာင္းလာခဲ့တဲ့ကားဟာ အိုစာလြန္းတဲ့အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ ေလာကကိုအလိုမက်သလို ျငီးတြားရင္း အသိေပးလိုက္ေတာ့မွ သတိရလိုက္မိတယ္။ အလုပ္သမားေတြ က နွဳတ္ဆက္ၾကတယ္။ မဂၤလာမနက္ခင္းတဲ႔။ ေနေကာင္းလားတဲ့ ဒီစကားေတြကို လူ ့သက္တန္းတစ္ခုမွာ အခါေပါင္းေသာင္းခ်ီျပီးလူေတြ ရြတ္ဆုိျဖစ္ၾကတာေပါ့ ။ ေျပာင္လက္ေနတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ရဲ့လည္ပင္းကိုဖြဖြကိုင္ထားရင္း အားလံုးကို စိတ္ပါလက္ပါျပံဳးျပပစ္လိုက္တယ္ ကင္းသမားတစ္ေယာက္ရဲ့ ညစ္ေထးေထးတစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္လို အေရာင္ေတြန ဲ့.....။ က်ယ္ျပန္ ့လြန္းလွတဲ့သမံတလင္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အစင္းသား လဲေနတဲ့ ၀က္အူရစ္တစ္ေခ်ာင္းကို ျမင္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့အဲဒီ၀က္အူရစ္ ဟာေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္သမား တေယာက္ေယာက္ရဲ့ ခါးပတ္အိတ္ထဲကျပဳတ္က်ခ်ိန္မွာ ခႏၱာနဲ့မမွ်ၾကီးမားစြင့္ကားတဲ့ သူ ့ေခါင္းကို ဘီးတခုလို သေဘာန ဲ့လူးလွိမ့္ေနေကာင္းေနခဲ့လိမ့္မယ္ ခုေတာ့ တုတ္တုတ္မွကိုမလွဳပ္ေတာ့တဲ့၀က္အူရစ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္အတိအက်မရွိေပမယ့္ အဲဒီ၀က္အူရစ္ကို ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္နိုင္မလဲဆိုတဲ့ မေတြးမိတဲ့ စိတ္န ဲ့ တေျဖးေျဖးလွမ္းလာမိတယ္။ ပုခုံးမွာလြယ္လာတဲ့ ကြန္ျပဴတာအိတ္ကို စလြယ္သိုင္းလြယ္လိုက္ျပီး ငယ္၀ယ္ေပးထားတဲ့ဆြယ္တာလက္ေမာင္းကိုပင့္တင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာခ်ိန္ရြယ္ျပီး ရွူးဖိနပ္ဦးန ဲ့ဂိုးသမားကိုလွည့္ျပီးဆြဲလာတဲ့ေဘာလံုးကို ဂိုးေပါက္ထဲ ပါယ္ပါယ္နယ္နယ္ပစ္ကန္ လိုက္သလို ကန္ပစ္လိုက္တယ္။ တျပိဳင္နက္ထဲမွာမ်က္ေျချပတ္သြားမွာကိုလဲစိုးတယ္ ။ အရွိန္န ဲ့ အသံခပ္က်ပ္က်ပ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ျမည္ျပီး အကန္ခံလိုက္ရတဲ့၀က္အူရစ္ဟာတရွဴးထိုးန ဲ့ရွပ္တိုက္ေျပးေတာ့တာပဲ။ သံေခ်ာင္းေတြ သံတိုသံစေတြစုပံုထားတဲ့ အပံုၾကီးနဲ ့မနီးမေ၀းေလာက္မွာ ရပ္သြားတယ္လို ့ထင္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီ သံေဘာင္ ျဖတ္စေတြ သစ္သားစေတြ စုပံုထားတဲ့ အနားမွာ လွည့္ပါတ္ျပီးရွာမိတယ္။ ရွာမိပံုက ေပါင္တေခ်ာင္းေျမွာက္ျပီး ပိုင္နက္သတ္မွတ္ဖို ့ ျပင္ေနတဲ့ေခြးတေကာင္လို ။ မေတြ ့ေတာ့ဘူး ............။ အဲဒီ၀က္အူရစ္ကေလးကိုမေတြ ့ေတာ့ဘူး။ သည္းသည္းမည္းမည္းရွာမိပံုက လက္မွတ္စစ္အလာမွာရထားလက္မွတ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကုန္စိမ္းသည္လုိ။ မေတြ ့ေတာ့ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ဟာတာတာၾကီးျဖစ္သြားခဲ့ရျပီ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ၀က္အူရစ္ကေလးကို ငါ့အေနန ဲ့ မလိုအပ္ပါဘူး။ အဲဒီ၀က္အူရစ္ကေလး ရွိေနျခင္း မေနျခင္းဟာ ငါ့ဘ၀ကိုဘယ္လိုနည္းန ဲ့မွ အက်ိဳးမသက္ေရာက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ .... ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့ကြန္ျပဴတာ က နုတ္ပက္ ထဲမွာ ေဒါင္လိုက္မ်ဥ္းကေလး မွိတ္တုတ္ မွိတ္တုတ္နဲ့ျဖစ္ေနတာကိုသတိထားမိလိုက္ေတာ့ ငါ နားလည္လိုက္တယ္...။ အဲဒီ၀က္အူရစ္ကေလးဟာ တကယ္ေတာ့ ငါ့စိတ္ထဲမွာ အရစ္ကုန္ စြဲျပီး သူ ့ပံုရိပ္ကေလးသူခ်ိတ္သြားခဲ့ျပီဆိုတာ...............................................။ ျငိမ္းေဇဦး

ကီြနိုင္း

ဘ၀....
ခါးပံုမ်ား...
ငွက္ဖ်ား... ေတာင္..ေျပး။

ျငိမ္းေဇဦး

က်ိန္းေသ ပစ္ကြင္း

ငါဟာ....
ျမက္ရိုင္းခင္းေပၚက ငန္းရိုင္းတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္
ပ်ံေနရင္းက်ည္သင့္မယ့္အျဖစ္ေတြကို
ေလတံခြန္လို ရင္ဆိုင္သူပါ။

အခ်စ္ကိုအေရာင္ေျပာင္းဖို႔
ဆိုးေဆးအေကာင္းစား တစ္ဗူး
ဦးေနွာက္ နူရြန္တဖဲ႔
ဖြဲ ့ႏြဲ ့သိုင္း၀ိုင္းမွဳ မတ္ခြက္တလံုးနဲ႔
ခ်ိန္ခြင္အသစ္စက္စက္ေတြသံုးျပီး
၀ုန္း....ဆို
သီအုိရီေတြခုန္ဆင္း .........။


အခ်စ္ဆိုတာ
ဆံပင္ျဖဴတစ္မွ်င္ မွ မဟုတ္ပဲ......

နွလံုးသားဆိုတာ အပိုပစၥည္းေတြထားတဲ႔
ေရာင္းအားထိုင္း ကုန္ေလွာင္ရံု မွမဟုတ္ပဲ....

အသည္းနာမွဳေတြကို အတၱန ဲ့စုခ်ည္ျပီး
သံေယာဇဥ္ကို ေဆာင့္ဆြဲ
ေထာင့္ထဲမွာ သြားထိုင္ေနၾကည့္ပါ..........။

အိမ္အျပန္ေနာက္မက်ေစန ဲ့ ငယ္......
ေဆးေတြမေမ႔န ဲ့ ငယ္.....
အေႏြးထည္ေလး၀တ္ ငယ္.....
ေခါင္းစင္ေအာင္သုတ္ ငယ္.....

ခ်စ္သူခ်င္းေျပာတဲ့ပဋိသႏၱာရ ပဲ့တင္ေတြပါ
သံခင္းတမန္ခင္း ေသြးတိုးစမ္းမွဳေတြပါ
အဲသလိုသာမွတ္လိုက္
အျမဲတမ္းအလစ္အငိုက္ေပးမယ့္သူ
ပစ္ကြင္းလုိခ်စ္ျခင္းန ဲ့တ၀ဲလည္လည္ေပါ့
ပစ္ေစေတာ့ အခ်စ္ရယ္ .......။


ျငိမ္းေဇဦး

ေျဖ

တေယာက္န ဲ့တေယာက္
သိပ္ေ၀းသြားၾကလို ့ေပလား.......။

တေယာက္ ရင္ခုန္သံတေယာက္
မၾကားနိုင္ၾကလို ့ေပလား.....။

တေယာက္ရဲ့ အသံေလးေတြ
တေယာက္မၾကား ရတာ....
ၾကာလြန္းလွလို ့ေပလား..။

စြန္႔နိုင္တဲ့ခြန္အား
တကယ္မ်ား ရွိသြားျပီလား........

ငါ့မ်က္ရည္ၾကားမွာ...
ငါေျဖတာငါမၾကား...
မွဳန္၀ါးလြန္းတယ္ အခ်စ္ရယ္........။


    ျငိမ္းေဇဦး