ျငိမ္းခ်မ္းေမတၱာ

ပိုခ်စ္လာတဲ႔အခါ....
အျမဲ...ေက်ာျခင္းကပ္
ဘ၀န ဲ့ယံုတတ္.........။

ျငိမ္းေဇဦး

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ မိသားစု

ေႏြတုန္းကဆို ညေန ေစာင္းတိုင္း က်ေနာ္ လုပ္ထားတဲ့ဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြ ရွိရာ

အိမ္ေရွ႔ သမံသလင္းေပၚက ေနၾကာေစ့ေလးေတြ ဆန္ေစ့ ပဲေစ့ေလးေတြကို

ခ်ဳိးငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ အျမဲလာလာျပီး စားေနက်။

ေႏြဦးရာသီရဲ့ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ......လင္းယုန္ေခ်ာင္းေဘးကသဘာ၀ဥယ်ာဥ္ထဲကိုသြား၊ သစ္ပင္ေသးေသးေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္တူးဆြ ။

ျပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အျမစ္ကေလးေတြ မျပတ္ေအာင္ မက်ိဳးေအာင္

ပလတ္စတစ္အိပ္ေတြန ဲ့တပင္ျခင္းထည့္။

အိမ္ကိုျပန္လာ.............။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ သစ္ပင္ေလးေတြကို ေျမၾသဇာန ဲ့ ေျမဆီေျမနွစ္ ေတြေပါင္းျပီး

အိုးေသးေသးေလးေတြထဲမွာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထည့္။

ျပီးေတာ့ သြပ္နန္းၾကိဳးကေလးေတြ အကိုင္းျဖတ္တ ဲ့ကပ္ေက်းေလးေတြ ပလာယာေလးေတြနဲ႔

သစ္ပင္ေပါက္စေလးေတြကိုကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔အေကြးအေကာက္ပံုစံေလးေတြေဖာ္၊

မလိုအပ္တ ဲ့အကိုင္းေလးေတြကိုျဖတ္...........။

စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေသခ်ာ လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ ဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြဟာ ဥယ်ာဥ္ေသးေသးေလးတစ္ခုလို

အိမ္ေရွ ့သမံသလင္းေပၚမွာျဖစ္သြားျပီ ။

အဲသည္လို သူတို ့တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းရွင္သန္မွဳန ဲ့ သူတို ့ခႏၶာကုိယ္ေလးေတြကို ျဖတ္ခ်င္တိုင္းျဖတ္

သြပ္နန္းၾကိဳးန ဲ့တုတ္ခ်င္တုိင္းတုတ္ ၊ယိုင္ခ်င္တိုင္းေကြးခ်င္တိုင္း ယုိင္ေကြးေနမွဳအေပၚမွာ

သစ္ပင္ေလးေတြက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွဳန ဲ့မွ အျပစ္တင္တုန္႔ျပန္မွဳမလုပ္ခဲ႔ဘူး။

တကယ္ေတာ့အဲဒီသစ္ပင္ေလးေတြဟာ..........

သက္ရွိ ေလးေတြလို ့ ေတြးမိခဲ့ရင္.....

သူတို႔လည္းနာက်င္တတ္တယ္ ......

သူတို႔လည္း ရွင္သန္ျမင့္မား ၾကီးထြား ခ်င္တတ္ၾကတယ္......

သူတို႔လည္းအစြမ္းကုန္လွပ ေ၀ဆာလန္းဆန္းခ်င္တတ္ၾကတယ္လို႔ ...နားလည္တတ္ခဲ့ရင္....

ဒီဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြကို သဘာ၀တရားၾကီးထဲက လုယူလာခဲ့ျပီး နွိပ္စက္ျဖစ္မယ္မဟုတ္ပါဘူး.............

တခါ.......

အဲဒီသစ္ပင္ကေလးေတြနဲ႔လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ေတးဆိုငွက္ေပါက္စနေလးေတြ ေသးေသးေလးေတြကိုလည္း လာေစခ်င္မိျပန္ေရာ....။

ငွက္ကေလးေတြအစာစားဖို႔ငွက္အိမ္ကေလးတစ္လံုးကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကိုယ္တိုင္ပဲ

သစ္သားျပားကေလးေတြ နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မီးျပတိုက္ ဆန္ဆန္ အိမ္ကေလးတစ္လံုးေဆာက္မိတယ္။

သစ္သားျပားလက္မ၀က္ေလာက္ကေလးေတြကိုပြတ္ဆူးနဲ႔က်က်နနအေပါက္ကေလးေတြေဖာက္ သံေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြနဲ႔ရိုက္ရင္း ရွစ္ေထာင့္ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာရွိတ ဲ့၊

အဆင့္ေလးေတြသံုးဆင့္ပါတဲ့၊ျပီးေတာ့အဆင့္တိုင္းမွာငွက္ကေလးေတြ နားလို့ရတဲ့ ၊

သစ္သားေခ်ာင္းကေလးေတြ ထုတ္ျပီး အိမ္ကေလးတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ အဲဒီငွက္အိမ္ကေလးထဲမွာ ေနၾကာစိရိုင္းေတြ ပဲေစ့ေလးေတြ

ဆန္ေစ့ေလးေတြကိုေသခ်ာထည့္ျပီးမ်က္နွာက်က္ကသံၾကိဳးအရွည္တစ္ေခ်ာင္းန ဲ့ က်က်နန ဆြဲထားလိုက္တယ္။

မီးျပတိုက္သ႑ာန္ ငွက္အစာထည့္တ ဲ့အိမ္ကေလး က ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြရဲ့အလည္မွာ

တြဲလြဲေလး က်လို႔ ေလေ၀ွ ့တိုင္း ေလးပင့္အိတြဲစြာ ယိမ္းလွဳပ္ ေပ်ာင္းႏြဲ ့ေနက်.........။

ဒါေပမယ့္ဘာငွက္တေကာင္မွမလာခဲ့ဘူး ......။

ေန႔လည္ခင္းတခ်ိဳ႔မွာ အစာရွာဖို ့ပ်င္းတဲ့ ရွဥ့္ကေလး နွစ္ေကာင္သံုးေကာင္ဟာ

မမွီ႔တမွီေလထဲကတြဲေလာင္းက်ေနတဲ့အဲဒီသစ္ေစ့ေလးေတြရွိရာ

ငွက္အိမ္ကေလးကို ေျခေထာက္ကေလးနွစ္ေခ်ာင္းေပၚသူတို႔ကိုယ္လံုးေလးေတြအားျပဳရပ္ရင္း

လက္ကေလးေသးေသးေလးေတြန ဲ့မွီေအာင္ လွမ္းေနရွာတတ္ၾကတယ္။

အဲဒီအခါ အိမ္ေရွ ့မွန္တံခါးၾကီးကို ေျဖးေျဖးဖြင့္လိုက္ရင္ေတာင္

မွန္တံခါး ဖြင့္သံန ဲ့ က်ေနာ့္ အရိပ္ေၾကာင့္ ရွဥ့္ကေလးေတြဟာ

ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားရင္း ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္မွ ၊ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚက မ်က္လံုးကေလးေတြ ေပကလပ္ ေပကလပ္န ဲ့

အျမီးေလးေတြကိုေကာ့ေနေအာင္ေထာင္ျပီး ေခါင္းကေလးေတြပုျပီး ျပန္စူးစမ္းတတ္ၾကတယ္။

က်ေနာ္က ေပါင္မုန္ ့ ခ်ပ္ကေလးေတြကို ေသခ်ာ တစခ်င္းဆြဲဖဲ ့ျပီးေတာ့

ျမက္ခင္းျပင္ေပၚကရွ ည့္ကေလးေတြန ဲ့မလွမ္းမကမ္းကိုလွမ္း ျပီး ပစ္ေပးေနၾက။

အဲသလုိန ဲ့က်ေနာ္ဟာ ရွဥ့္ကေလးေတြန ဲ့ရင္းနီွးမွဳရခဲ့တယ္။

ရွဥ့္ကေလးေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မနက္ မိုးလင္းျပီဆိုရင္ က်ေနာ့္အိမ္ေရွ ့

သမံသလင္းနားမွာ မေယာင္မလည္ နဲ႔ အလွဴအိမ္ နားမွာ

ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတဲ ့ႏြမ္းပါးရွာၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြလို ေရာက္နွင့္ေနျပီ။

က်ေနာ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း မွန္တံခါးကိုဖြင့္ က်ေနာ့္ ဆီက

ေပါင္မုန္ ့ခ်ပ္ကေလးေတြကို ဖဲ ့ေျခြျပီး ပစ္ေပးေနၾက။

အဲသလို မွန္တံခါးဖြင့္လိုက္ျပီဆိုတိုင္းလဲ သူတို ့ လန္ ့သြားရွာၾကျပီးေတာ့ ျမက္ခင္းစိမ္းထဲကိုျပန္ေျပးေနၾက။

သူတို႔နဲ့ထပ္ပါလာတ ဲ့ ရွဥ့္မ်က္နွာသစ္ကေလးေတြဆိုရင္ ျမက္ခင္းစိမ္းၾကီးကို

ငံု ့ၾကည့္ေနတ ဲ့ေမပယ္ပင္ၾကီးေတြ ရဲ့ပင္စည္ေပၚ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေရာက္တ ဲ့အထိ ေျပးတက္ေရွာင္ပုန္းေနၾက။

ဒီလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး...သူတို ့ဟာ အရင္လိုပဲ ေပါင္မုန္ ့အစ အန ကေလးေတြကို စားေနၾက။

ဒါေပမယ့္ ဘာငွက္တေကာင္မွ မလာခဲ့ဘူး။

အဲသလိုနဲ႔က်ေနာ္ဟာေတးဆိုငွက္ကေလးေတြ၊၀တ္ရည္စုတ္ငွက္ကေလးေတြကို

ေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ ေႏြဦးရာသီကတည္းကပဲေပါ့။

တေန႔သား ... ညေနေစာင္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ က်ေနာ္ဟာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ဆြဲေနမိတယ္...........။ ပူေနတုနး္ဆိုေတာ့အျပင္က ေလေျပနဲ႔ သဘာ၀ရဲ့ အသံေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရငး္ မွန္တံခါးၾကီးကို တ၀က္ ဖြင့္ထားခဲ့တယ္။

တဖ်တ္...ဖ်တ္ အသံေလးေတြကို က်ေနာ္ၾကားမိေတာ့.........

က်ေနာ္ဟာအသည္းကြဲေရာင္စပ္ထားတ ဲ့

ေဆးေတြ ေပေနတ ဲ့ စုတ္တံကေလးကို ေဘးက ေရခြက္ထဲထည့္လုိက္တယ္

က်ေနာ္ဆက္မဆြဲျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။

က်ေနာ့္အခန္းထဲက ေျခသံေတြန ဲ့က်ေနာ့္လွဳပ္ရွားမွဳေၾကာင့္ ပ်ံလာတဲ့ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

လန္ ့သြားမွာစိုးတ ဲ့စိတ္န ဲ့ တေျဖးေျဖး ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရင္း ကုလားထိုင္မွာထိုင္ျပီး အသာေငးေနမိတယ္။

က်ေနာ္ရည္ရြယ္ျပီးေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ငွက္အစာေကြ်းတဲ့အိမ္ကေလးက ငွက္ေသးေသးေလးေတြအတြက္ျဖစ္ေတာ့....ခ်ဳိးငွက္ကေလးတေကာင္

သစ္သားတန္းကေလးေပၚကို ခုန္တက္ခ်ိန္မွာ ေလထဲတြဲလြဲက်ေနတဲ့ အဲဒီ အိမ္ကေလးဟာ

တဖက္ကိုေစာင္းသြားျပီး သစ္ေစ့ေလးေတြ ဟာ ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြၾကားကိုေရာက္သြားတယ္ ။

ငွက္ကေလးဟာ သူ ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ဟန္ခ်က္ကို ရဖို ့ေတာင္ပံစံုကိုတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ရင္း ေျခကုတ္ျပန္ယူတယ္ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကေလးကမတည္ျငိမ္ပဲေလထဲမွာပိုျပီး ယိုင္ထိုးရင္း ယိမ္းေနတယ္။

ေအာက္က ခ်ဳိးငွက္ကေလးတေကာင္ကေမာ့ၾကည့္ျပီး ထပ်ံေတာ့တယ္။ ၾကိဳးစားေနတ ဲ့

ခ်ဳိးငွက္ကေလးလဲ ငွက္အိမ္ကေလးကို စြန္ ့ခြာျပီးေတာ့
ပ်ံသြားတ ဲ့ငွက္ကေလးေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီကားကိုဆက္မဆြဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အျပင္ကို ထြက္ျပီးေတာ့ အေပၚကခ်ည္ထားတဲ ့သံၾကိဳးကို ေခြးေျခကေလးတစ္ခုေပၚတက္ရင္း ေသခ်ာျဖဳတ္လိုက္တယ္။

ငွက္အစာေကြ်းတ ဲ့ အိမ္ကေလးက ေလထဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။

သူတို ့ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာ စားလို ့ျဖစ္ျပီေပါ့။

ဒီလိုန ဲ့ ေနာက္ေန့ က်ေတာ့ ခ်ဳိးကေလးနွစ္ေကာင္ဟာ သူတို ့လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ေလာက္မွာပဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ဒီအခါ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အုန္းမွဳတ္ေရေႏြးအိုးကေလးနဲ႔ ၀ါးေရေႏြးခြက္ ကေလးကို က်က်နန

စားပြဲ ပုေလး ေပၚမွာတင္ျပီး တခြက္ခ်င္းေသာက္ရင္း ငွက္ကေလးေတြကိုၾကည့္ေနမိတယ္။

ငွက္ကေလးေတြဟာ ခုေတာ့ က်က်နန သစ္ေစ့ကလးေတြကိုစားနုိင္ၾကျပီျဖစ္တယ္။

က်ေနာ့္ဘြန္ဇိုင္းသစ္ေတာက်ဲက်ဲကေလးထဲမွာငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

သစ္ေစ့ကေလးေတြ ေကာက္စားေနေတာ့ ရွဥ့္ကေလးေတြလဲ ေရာက္လာၾကတယ္။

အဲဒီညေနကတည္းက ရွဥ့္ကေလးေတြ န ဲ့ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

တေကာင္ကို တေကာင္ မလန္ ့ၾကပဲ သစ္ေစ့ကေလးေတြကို ေကာက္စားေနၾကတာေပါ့...........။

က်ေနာ္ဟာညေနခ်ိန္ေတြေရာက္တိုင္းအဲဒီငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ သစ္ေစ့ကေလးေတြလာလာေကာက္ၾကတာကို တကူးတကအခ်ိန္ေပးျပီးေစာင့္ျဖစ္လာတယ္။

ရွဥ့္ကေလးေတြ ခုန္ဆြခုန္ဆြန ဲ့ ျမက္ခင္းထဲမွာ ေျပးလႊားၾက နပမ္းလံုးၾကတာကို

ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနၾကသလို ရင္းနွီး ၾကည္နူးလာမိတယ္။ငွက္ကေလးေတြ အစာစားေနတာကို ၾကည့္ရင္း အျမဲတန္း သူတို ့စားတ ဲ့ ငွက္စာကေလးေတြ မကုန္ေအာင္ ဂရုစိုက္တတ္လာတယ္။

ငွက္ကေလးေတြရွဥ့္ကေလးေတြဟာတေျဖးေျဖးနဲ႔

က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ အျခားေသာ သက္ရွိ အစိတ္အပိုင္းကေလးေတြျဖစ္လာခဲ့သလို ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြဟာလည္း ရြက္နုေလးေတြ ေ၀လာၾကတာေပါ့......။

တေန ့မွာ ေတာ့ ငွက္ကေလးတေကာင္တည္း ေရာက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးဟာ အစာကိုေကာက္ရင္း လည္ျပန္ ၾကည့္ ၾကည့္ေနရွာတယ္...။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ အလိုလို ဆုေတာင္းရင္း သူ ့အေဖာ္ငွက္ကေလး

မၾကာခင္ ေရာက္လာမွာပါဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနျဖစ္ခဲ့တယ္ ။

ခဏအၾကာမွာ ေဆာင္းဦးေလေျပက ခပ္ထန္ထန္ ေ၀ွ ့လိုက္ခ်ိန္...............

ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးတစ္ပင္ရဲ့ေအာက္ဆံုးအကိုင္းက၀ါက်င့္က်င့္

သစ္ရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေၾကြက်ခ်ိန္..................

ငွက္ကေလးဟာ ေ၀ ့ကန ဲ ေကာင္းကင္ကိုပ်ံတက္သြားေတာ့တယ္..............................။

အဲဒီေန ့ကတည္းကစျပီးေတာ့ ....

တေကာင္ထည္းလာခဲ့တဲ့ငွက္ကေလးဟာက်ေနာ့္အိမ္ေရွ ့က

သစ္ေစ့ကေလးေတြ ကို စားဖို ့မလာေတာ့ဘူး..............။

က်ေနာ္ကေတာ့ေန႔စဥ္သစ္ေစ့အသစ္ကေလးေတြကိုျဖည့္ျဖည့္ေနခဲ့ရင္း

ညေနတိုင္း သူတို႔ ထပ္လာၾကဦးမလားဆိုတ ဲ့စိတ္န ဲ့ေစာင့္ေနခဲ့တာ..................။

ခုဆို ပထမဆံုးနွင္းေတြေတာင္ေၾကြေနျပီေလ...............

က်ေနာ္ဟာေအးစက္တ ဲ့ညေနေတြမွာ

သကၠလပ္အက်ၤီအရွည္အျပာရင့္ေရာင္ၾကီးကို၀တ္ရင္းမာဖလာကေလးကိုပတ္လို႔ အိမ္ေရွ ့မွန္တံခါးၾကီးကိုဖြင့္ျပီး ဆက္ေစာင့္ေနမိခဲ့တယ္............

ဒါေပမယ့္က်ေနာ့္ငွက္ကေလးေတြ မလာၾကေတာ့ဘူး............. ေဆာင္းေအးေလျပင္းလွဳိင္း တလႊာက က်ေနာ့္အိမ္ခန္းကေလးထဲကိုဒရၾကမ္းေဆာင့္တိုးလာခ်ိန္မွာ

အိမ္ေရွ ့စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတ ဲ့ ဖေယာင္းတိုင္အရွည္ က မီးညြန္ ့ကေလးဟာလဲ

တခ်က္ ယုိင္ ကန ဲ လြန္ ့သြားရင္း က်ေနာ့္အခန္းကေလးေမွာင္သြားေတာ့တယ္.......................။

ေဟာဒီသစ္ေတာထဲကအိမ္ကေလးထဲမွာလူတေယာက္...

မွန္တံခါးေပါက္ၾကီးကိုဖြင့္ရင္း မၾကာခင္နွင္းေတြက်ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနျပီး

သူမရည္ရြယ္မဖိတ္ေခၚပဲ သူ ့ဘ၀ထဲကို ၀င္လာခဲ့တဲ့ ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ကို ညေနတိုင္း

တိတ္ဆိတ္စြာအျမဲေစာင့္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို.................

အဲဒီငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္သက္ရွိထင္ရွားရွိေနျပီး သိနိုင္ခဲ့မည္ဆိုပါလွ်င္..............................................................။

ျငိမ္းေဇဦး

ဥမၼတေကာ

ေလာကီကို ေယာဂီလိုျဖတ္သန္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္
ကြယ္တို႔..........။

ဟုတ္ပါ့မလားပဲ
တို႔ဘုရားကေလာကြတ္ေတြေခ်ာ္ျပီးမသိနုိင္တ ဲ့တမလြန္အတြက္
ကတိေတြေပးမထားဘူး
ငါေသရင္ ဘာေတြျဖစ္မတုန္း
လံုး၀ ေဖ်ာက္ထားတ ဲ့အခ်က္
နည္းနည္းေတာ့ခက္သလားလို႔...။

မဂၢင္ ရွစ္ပါးကေတာ့
ၾကက္ကင္ျဖစ္မသြားဘူးက်ိန္းေသတယ္
အဲဒီအတြက္ တရုတ္ဖိုးခ်က္တို႔ ဆိုင္ကိုသြား

ပါရမီအထံုကလည္း
နာဇီပံုန ဲ့ေကာင္ေတြမွာပဲရွိသလိုလို
ဣထိတံ ပတၳိတံ ကို မွန္ခ်ဳိတခြက္ေသာက္လို႔
မိုက္ခြက္ၾကီး ေကာက္ ေအာ္ ။

ငါးပါးသီလကလည္း
ထားထား ညီမေလာက္ေတာ့ တလံုးတခဲမက္စရာမဟုတ္
ရွုပ္ေတာ့ကုန္ပါျပီေလ
ဒါေတြန ဲ့ ၀ိစိကိစၥမ်ား...။

အေမွ်ာ္န ဲ့အေၾကာက္
မေတာ္တ ဲ့အေပါက္အတြက္
အသက္ေတြသာၾကီးလာ
ေရႊေျပာင္ရာေရႊထပ္လို႔
လူေတြ လူေတြ ေနတတ္ေနလိုက္ၾကတာ
လိုရာဆုေတာင္း..........။


ဒီမွာ..
ငယ္ငယ္ကခင္ဖူးတဲ့ အရူးၾကီး ဦးေက်ာ္ရင္
ေျခခြင္ေအာင္ ထက လို႔ ခနခန ေအာ္ဖူးတဲ႔
“စိေတၱန နိယ်ေတ ေလာေကာ”ကိုပဲ
မျပံဳးပဲေရရြတ္မိေတာ့...............။

ျငိမ္းေဇဦး

အခြံမ်ား

ဘာေတြ ညာေတြျဖစ္
အိမ္ေထာင္ေတြက်
ေဘးတိုက္ထြားၾကိဳင္း
ရိုးသားမွဳေတြ ပိန္လွီ
သစၥာတရားအဆီပိတ္
ရဲရင့္မွဳေလျဖတ္
သတၱိ ေလာက္တက္ ။

ဘာေတြညာေတြျဖစ္
သီခ်င္းေဟာင္းေတြကို
လူသစ္ေတြဆို
သီခ်င္းသစ္ေတြကို
လူေဟာင္းေတြမခံစားတတ္
ကက္ကက္လန္
အထက္လန္ေအာက္ေလွ်ာေတြျဖစ္
သိကၡာေတြ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ေရထိုး
တန္ဘိုးေတြ ဘာေတြ စြတ္ တက္
ဇြတ္ တင္ ။


ဘာေတြညာေတြျဖစ္
ေရခံေျမခံေကာင္း
သန္မာထြားက်ိဳင္း...
မိုက္ရိုင္း
ခပ္ညံ့ညံ့ပုထုဇဥ္တိုင္း အရိုအေသျပဳ
လူစြာျဖစ္
မျဖစ္ညစ္က်ယ္ျဖစ္
၀တ္စံုကိုခ်စ္
ဦးခ်ုိဳကိုခ်စ္
အဆိပ္ကိုခ်စ္
ဆူးေတာင္ကိုခ်စ္
သြားကိုခ်စ္။

ဘာေတြညာေတြျဖစ္
ေရခြက္ေပါက္ထဲ တံလွ်ပ္ေတြေကာက္ထည့္
ၾကည့္.... ၾကည့္ ..ျဖဲၾကည့္
လံုး၀ ျပည့္.................။



ျငိမ္းေဇဦး

ည

ဘယ့္ဂေလာက္ အထီးက်န္သတုန္းဆိုေတာ့
တေလာကလံုးကို ျဖန္႔ ငံုေနၾက ေနေရာင္ေတာင္
ေယာင္လို႔ အေပါင္းအေဖာ္မလုပ္ဘူး ။

ျငိမ္းေဇဦး

သမာဓိ အေၾကေကာက္

 အာရံုဟာ စပါဂက္တီေခါက္ဆြဲလို
ေခြေခါက္ေပ်ာ့အိ တြန္႔လိမ္....


၀ိဥာဥ္နဲ႕ဆြဲဆြဲတင္ခဲ့ရတဲ႔
ကိုယ့္ျဖစ္အင္ေတြက
ေရတြင္းထဲကဖားေလာက္မွ မလံုျခံဳပါ့လားကြယ္...

ရုပ္၀တၳဳေတြပဲ ေစ်းအျပိဳင္တက္ေနၾကတာေပါ့...

နာရီေတြ ေမ်ာ့
ေပ်ာ့ဖတ္ေတြျဖစ္
သမိုင္းေတြကို ညွစ္ညွစ္ခ်ခဲ႔လိုက္တာကလည္း
ေခတ္သစ္လူသား ေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳအစကတည္းက.....

အာနာပါနကို သံုးဆစ္ခ်ဳိးေခါက္ထီးလို ေဆာင္ထားဖို႔လိုျပီ
မိုးျပိဳရင္ ထန္းလက္န ဲ့ကာသလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့....

ညဟာ မြစာၾကဲသြားျပီ အခ်စ္ရယ္
ဘယ္သူဆြဲျဖဲသြားသလဲ မသိ
ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ .............................။


ျငိမ္းေဇဦး

ဆြဲအား

 အဲဒီဆြဲအားတစ္ခုနဲ႔ ငါတို႔ျဖစ္တည္ခဲ့ၾကတာေပါ့
ငါတို႔မျငင္းခဲ့ၾကဘူး ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကလည္းမျငင္းခဲ႔ၾကဘူး။

အဲဒီ ဆြဲအားနဲ႔ ဟန္ခ်က္ရွိရွိ လည္း စီးဆင္းခဲ့ၾကတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား နဲ႔ အခ်ိဳးတက်လည္း ျမင့္တက္ခဲ႔ၾကတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား နဲ႔ ေ၀့၀ဲလွပလည္း ေၾကြခဲ့ၾကတယ္

အဲဒီ ဆြဲအား ဟာ သူ႔ကိုယ္သူလည္း က်စ္ေနေအာင္ ဆြဲထားရေသးတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား ဟာ သူ ့ရင္သား ထဲက ရွင္သန္ျခင္းေတြ ညွစ္ညွစ္ခ်
အဲဒီဆြဲအားဟာ သမုဒၵရာအားလံုးထက္ အိုမင္း ပါရဲ့
ခုပဲ အူ၀ဲ ဆို ထြက္လာတ ဲ့ ကေလးလို လည္း နုပ်ိဳပါရဲ့

အဲဒီဆြဲအားဟာ တခါတေလ အသည္းယားရင္
ပထမဆံုး ေသာ ခ်စ္သူရဲ့ အထိအေတြ ့န ဲ့
ေနသားမက်ေသးတ ဲ့အပ်ိဳစင္လိုလဲ တုန္ယင္

အဲဒီဆြဲအား ကို အျပင္းအထန္ လြန္ဆန္ ၾက
အဲဒီဆြဲအားကို အတိအက် တုပၾက
အဲဒီဆြဲအားမွာ လြန္ ့ကနဲလူးကနဲ ပိုးပု၀ါတစလို ေလွ်ာက်
အဲဒီဆြဲအားဟာ ေခါင္းခါးေျခလက္ ေလးခ်က္လံုး အခ်ဳိးတက်နဲ႔
ရြပိုးေတြထိုး
တံတ်ာေတရွင္နဲ႔ သံစဥ္ေတြညွိ
က၀ိတပါးလို သိသိၾကီးန ဲ့မသိသားဆိုးရြား

အဲဒီဆြဲအား ဟာ မိတ္ကပ္ပါးပါးန ဲ့
စိတ္ဓါတ္ခါးခါးေတြကိုလဲ မိ်ဳခ်

အဲဒီဆြဲအားဟာ ဖန္ေခ်ာင္းအေရာင္နဲ႔
မွန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲမွာလဲ တြန္ ့လိမ္ျပ

အဲဒီဆြဲအား ဟာ ဘရာဇီးလီးယန္း ၀က္က္စ္္နဲ႔လည္း
သူ႔ရဲ့ ဖြားျမင္အားၾကြက္သားေတြကို လမး္ေၾကာင္းရွင္း

အဲဒီဆြဲအားဟာ ရွိဳပင္ ရဲ့ ေတးသြားေတြနဲ႔
အေမွးပါးပြင့္

အဲဒီဆြဲအားဟာ အားလံုးကို ဆြဲစုျပီး
အသည္းနု သူ တစ္ဦးလို
က်က် နန ငိုျပေနျပန္ျပီ
ဒီည
လမင္းကသာ
ပင္လယ္မွာေတာ့ ဒီေရရုန္းၾကြ
အင္အားျပဦးေတာ့မယ္ ေလ
ဆဲြအားေရ
ဆြဲထားဦးဟ စၾကၤ၀ဠာၾကီး ေၾကြမက်ခင္................။

ျငိမ္းေဇဦး

ေႏွာင္းတတ္ေဆာင္း

 ဒီည...ငါ့အတြက္ေတာ့
ေလေျပေတာင္ မတိုက္ပဲ
သစ္ရြက္ေတြတဖြဲဖြဲ ေၾကြ
ၾကယ္ေတြေၾကြတယ္။

ေဆာင္း ခိုးေတြ ေ၀ျပီ
ေအးစက္.....

ရင္ဘတ္က အက္အက္ျပီး
မ်က္ရည္ေတြ စီးက်
အက္သြားတ ဲ့အထဲ
ျဖဲၾကည့္ အဲဒီမွာ ငရဲရွိတယ္ေလ.....။

ရွိပါေစေတာ့............

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
စမ္းေခ်ာင္းေပၚေၾကြက်တဲ့ခေရပန္းတပြင့္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
တိုက္ပြဲအလည္က ဒဏ္ရာရ စစ္သားတေယာက္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
သားသတ္ရံုအ၀ က တိရိစာၦန္တေကာင္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
လမ္းအကူးမတတ္တဲ့ မ်က္ကန္းကေလးငယ္တေယာက္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္.......
မိုးေတြသည္းတဲ့
မုန္တိုင္းရဲ့အလည္
ေဟာဒီအသက္အရြယ္မွာ...

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ဒီလိုပါလို႔ လွစ္ခနဲျပ ခဏနားခို .....

အခ်စ္ရယ္ မိုးေတြမညိဳေတာ့ဘူး ...
ေလျပင္းေတြမတိုက္ေတာ့ဘူး
သစ္ကိုင္းေတြ မက်ိဳးေတာ့ဘူးဆိုမွ
ကဲ...
ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္.........................။

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါ..
စမ္းေခ်ာင္းအလ်ဥ္နဲ႔ ငါေမ်ာပါ့မယ္
ငါ့ဒဏ္ရာနဲ႔ ငါ မၾကာခင္ေသြးလြန္ပါ့မယ္
သားသတ္ရံုအ၀မွာ ထားခဲ့တဲ့သခင္ကို
သံေယာဇဥ္န ဲ့ေနာက္ဆံုး လည္ျပန္ၾကည့္ပါ့မယ္
ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္ လမ္းမအလည္မွာ မပူပါနဲ႔

ကဲ....ငါ့ကိုထားခဲ့နုိင္ပါတယ္
ငါကေတာ့ ရင္ဘတ္အက္ေၾကာင္းထဲက
ငရဲ အ၀မွာ ငါ့ခ်စ္သူ ျပန္လာနိုးနဲ႔
ေစာင့္ေနခဲ့မယ္...................။


ျငိမ္းေဇဦး

Bodies on the beach

ျငိမ္းေဇဦး (Digital art)

န ဘေဇ ပါပေက မိေတၱ

ပရိႆတ္အေျခြအရံရွားပါးတဲ့တန္ဘိုးကို
ဗန္ဂိုးမေသခင္သတိထားမိတယ္ဆိုရင္
ၾကယ္စင္ေတြစံုတဲ့ည နဲ႔ သူက ေက်နပ္ခဲ့မွာပဲ။

အေျခႊအရံအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ့ စိတ္ရိုင္းသားရဲတြင္းမွာ
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီဖူးတဲ့အခါ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ့ေဗဒါပ်ံ
ေလမွာလန္ျပီး ျမစ္ေရစီးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နွစ္ေသေကာင္း
ေသလိမ့္မယ္။

အေၾကာင္းတရားကေတာ့ ေခါင္းစားစရာပဲမိတ္ေဆြ
ျပံဳးေနတဲ့မ်က္နွာေတြမွာ မလိုတမာစိတ္ေတြနဲ႔
အိပ္ေနတဲ့ ေျမေခြးတေကာင္ အျမဲရွိတတ္တယ္
ခင္ဗ်ားမွာလဲရွိတယ္ က်ဳပ္မွာလဲရွိတယ္
ေသေဆးနဲ႔သတ္လို႔မရတဲ့ေျမေခြး
ဒီေတာ့ ခပ္ေ၀းေ၀းေနတာပိုအျပစ္မကင္းေပဘူးလား။

ကဲ....ေျပာရင္းဆိုရင္း
က်ီးတသိုက္န ဲ့ ဘုတ္တသင္း
အခ်င္းခ်င္းေျမွာက္ပင့္ေနၾကျပီ

အသုဘ ဖဲ၀ိုင္းမစည္မွာေလာက္အတြက္နဲ႔ေတာ့
ေစ်းေလ်ာ့သြားတဲ့နွစ္ခ်ဳိ႕ျပည့္တန္ဆာလို
ေတြ႔ရာျပံဳးျပဖိတ္ေခၚလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ဖို ့မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး.....

ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မွဳနဲ႔ကိုယ္ ေနမညိဳခင္
ဧကစာရီ က်င့္ၾကံျခင္း မေနာအၾကည္စိတ္နဲ႔
ေတာမွီ သစ္ရိပ္ခိုရင္း
တိတ္ဆိတ္ ထည္းတည္းေနထိုင္ျခင္း ဣရိယာပုတ္မွာ
တရားေတာ္နဲ႔အညီ ေနခဲ့ပါရေစ.......................။

ျငိမ္းေဇဦး

ျဒပ္မဲ့ မွန္ တခ်ပ္

ကမၻာၾကီးျပာလြင္ေနတာကိုအျပင္ကထြက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္အစား
ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ အျပင္ကထြက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္
လူဟာ သူေနတဲ့ေလာကနဲ႕ေတာ္ေတာ္ နီးစပ္လာနိုင္ေျခရွိတယ္။

ဘ၀ကိုေတာ့ရရွိခဲ့ျပီးသား
ဒီဘ၀ကို ပစၥလကၡတ္ ေမြးျမဴျခင္းဟာ
မိဘေမတၱာကို အက်အနေစာ္ကားတာ......

ဒီလို အျမဲတန္းေတြးမိမယ္ဆိုရင္
ေမြးရက်ိဳးနပ္မွဳနဲ႔ နီးစပ္လာနိုင္ေျခအရွိသား။

သေဘၤာပင္လို စိမ္းလန္း မွဳမ်ိဳးန ဲ့
ခါးသက္အနွစ္မ ဲ့ ေနတတ္လိုက္တာ
အျပစ္တင္မေစာပါနဲ႔

ကာလံေဒသံကို နားလည္ၾကပါ
ခ်ဳိေအးေမႊးျမတဲ႔
တင္းတင္းရင္းရင္း ၀င္း၀င္း ထြားထြား အသီးေတြကို
စိတ္ ရွည္ရွည္ေစာင့္ပါ......

အဲလို ေစာဒကေတြဆင္ေျခေတြနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းဟာ
ဘာမွျဖစ္မလာနုိင္တဲ့ အနာဂတ္ကို ငရုတ္သီးနိုင္နိုင္နဲ႔ ဆီသပ္သလိုပဲ
မႊန္ထူ ပူစပ္။

ညဟာ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ေပါင္းဖက္သြားျပီ
ေသာနုထိုရ္ေရ မွ်ားဘူးကို ျပင္ထား
သံစဥ္ေတြကန္းသြားတဲ့ ပဥၥသိခၤနတ္သားဟာလဲ
ဓါတ္ရထားစီးျပီး လမ္းဆံုကေစာင့္ေနနွင့္ျပီ
အဲဒီမွာပဲ ေရာ့ခ္ ဂီတေတြ ျမိဳ႔ၾကီးေတြကိုေဖာက္ခြဲေတာ့တာေပါ့။

အျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့ သစ္ပင္တဆံုးတြယ္ပတ္တ ဲ့
ႏြယ္ကပ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို
ေဘာဇဥ္ လို မွီ၀ဲျပီးေနရတဲ့ ဒီငရဲက လြတ္ခ်င္စိတ္ပဲ

အနည္းဆံုး.....
သန္း နည္းမွာက်ိန္းေသေပမယ့္
ရဟန္းလည္း မျပဳရဲတဲ့ တံုံုံံ့ေႏွးမွဳေတြနဲ႔
ကေလးတေယာက္လို မုန္ ့ေလးတဖဲ့စားရင္း
ယဲ့သြားတဲ့ နုပ်ိဳမွဳကို ကုသိုလ္တခုလို တမ္းတမိတယ္။

သိပ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူဟာ မိခင္ တေယာက္လို အရာရာ
နားလည္ ခြင့္လႊတ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔
မရွိမဲ့ရွိမဲ့ စိတ္လက္တဆစ္ကို ျမစ္တစင္းလိုဆြဲဆန့္လိုက္ရင္း
ေမတၱာေတြ တရစပ္စီးဆင္းခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေလ
ခပ္ယူေသာက္သံုးေတာ့....................။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္ျခင္းတရားကို အနုလံုပဋိလံု တန္ဘိုးထားရင္း
ေလာကနဲ႔ နီးစပ္လာနိုင္ေျခဟာ အိုင္ယာလန္ထီထက္
ပိုမက္စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း...............
အျဖဴအမဲ ဘိုင္စကုတ္ ကားလို ေကာင္းေကာင္းျမင္လိုက္ရတယ္။

ျငိမး္ေဇဦး

(သန္းေခါင္သန္းလြဲ ေမွာင္ထဲထေယာင္ ခပ္ေငါင္ေငါင္န ဲ့ျပန္မေမွးခင္ အေတြးစဥ္ဖမ္း ေရးခ်င္စမ္းဟဲ့ အိပ္ပ်က္တ ဲ့ည တယ္ဂြက်သကိုး ဟု ျမည္တြန္ကာ ေရးလိုက္ပါသည္။ ျပန္နွပ္ေတာ့မယ္ )

ငဲ့

ဘာပဲလုပ္လုပ္
ဘယ္အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမာင္းနွင္အားေကာင္းေကာင္း
ဦးတည္ရာေျဖာင့္ေျဖာင့္
ေသနတ္ေျပာင္း၀ကေဆာင့္ထြက္လာတဲ့
က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္ေလာက္
တြန္းကန္အားရွိရွိနဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေျဖာင့္ဖို႔လိုတယ္။

တခုေတာ့ရွိတယ္
ပစ္မွတ္ဟာ ခ်စ္တတ္သူရဲ့ နွလံုးသား မျဖစ္သြားဖို႔ သတိရွိၾက။

ျငိမ္းေဇဦး

ေတာ…………

မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ ကို ပုခုန္းေပၚမွာထမ္းရင္း ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ထင္းရူးေတာၾကီးရွိရာ
ေတာင္ေၾကာေပၚကို တေျဖးေျဖး တက္လာခဲ့တယ္။

ထင္းရူးေတာနဲ႔စကားေျပာဖို႔ လိုတယ္………….။
သ၀န္တိုတတ္တဲ့ခ်စ္သူနဲ႕တူတဲ့ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္ပုခုန္းသိုင္းၾကိဳးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့လမ္းေလွ်ာက္စကား
ေျပာစက္ကေလးကို ပိတ္လိုက္တယ္။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ ပိုျမင့္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာေလ ေလတိုက္နွဳန္းပိုၾကမ္းလာေလ ထင္းရူးပင္ေတြ
ဟာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းတခါခါနဲ႕ တက္လာသူကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျငင္းပါယ္ေလေပါ့။

အေနာက္ဖက္ကို ပ်င္းရိေလးတြဲ႔မွဳ တနင့္တပိုးနဲ႕ တြား သြားေနတဲ့ ေနလံုးဟာ မူလတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ မုန့္စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးလို ျခံဳ ပုတ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ တိမ္ အုပ္ေတြၾကားမွာ………….။

ဘယ္ဘက္ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရဘူးကို ျဖဳတ္ယူ ျပီး ထင္းရူး ပင္ၾကီး တပင္ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ အမွီသဟဲျပဳရင္း တက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ …ေရဘူး ကို ဖြင့္ျပီး တငံု ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ မ်က္လံုးအၾကည့္က ဟိုး အေနာက္ဖက္ မွာ တံတိုင္းလို ကာ ေနတဲ့ေတာင္တန္း ျပာၾကီးေတြကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ့ ေငး ေနမိတယ္ ေရဘူး အဖံုး ကို လက္မွာကိုင္ရင္း ရိုင္ဖယ္ကေတာ့ ထင္းရူးပင္ကို က်က် နန မွီလို႔ေပါ့။


ေလၾကမ္းေတြဟာ စိမ္းရင့္ ေမွာင္ ေျပာက္ၾကား အက်ၤ ီ ေကာ္လာကို ဆြဲဆြဲယမ္းေနသလိုပဲ။
ေခြ်းစက္ေတြက တဒီးဒီးနဲ႕ ရင္ အုပ္ ေပၚမွာ စီးက်ေနလိုက္တာ ခ်စ္သူရဲ့ က်ီစယ္ ပြတ္သပ္ကစားမွဳလိုပဲ။

ရႊံ ့ပုတ္ ေရာင္ သဘက္ ေသးေလးကို ပုခံုးေပၚက ျဖဳတ္ရင္း မ်က္နွာကေခြ်းစက္ေတြကို သုတ္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ့ထင္းရူး ပင္ ကို မွီလ်က္သားနဲ႔ ရႊံ႕ ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ၀က္တေကာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ပင္နဲ႕ ပြတ္သလို မိ်ဳး ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

ထင္းရူးပင္ေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ား ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျမင္ကြင္းထဲကို သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီး တေကာင္ ၀င္လာတယ္ ေ၀႕လို႔ ၀ဲလို႔ ..။

ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ စြန္ ငွက္ၾကီးဟာ ခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္ေၾကာေပၚက ေတာင္ ကမူေလးရဲ့ အကြယ္ကို ထိုးဆင္းသြားတယ္.. ….ခ်စ္သူ ေအာက္ခ်င္းငွက္မေလး မုဆိုးရဲ့မွ်ားခ်က္နဲ႔ အရုပ္က်ိဳးျပတ္သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားက အသက္မဲ့ ခႏၶာေလး ျပဳတ္က်သြားတာကို လိုက္ ကယ္ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ ခုန္ဆင္း ဒိုက္ထိုးခ်ရင္း ကိုယ္တိုင္ေသသြားမွာ က်ိန္းေသေနတာကိုသိေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ အေတာင္ပံစံုကို တခ်က္ မခတ္ပဲ ထိုးဆင္းသြားတ ဲ့ေအာက္ခ်င္းငွက္ ဖို ရဲ့ ဟန္ပန္မိ်ဳးနဲ႔ ။ ခနၾကာေတာ့ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးဟာ ယုန္ ကေလးတေကာင္ကို သူ႔ရဲ့လက္သည္းခြ်န္ေတြၾကားမွာ ခ်ီကုတ္ ရင္း ထင္းရူး ပင္ၾကီး ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့ ထင္းရူးကိုင္း ၾကီးေပၚမွာ ယုန္ ကေလးကို နွဳတ္သီးန ဲ့ ကိ်န္းေသေအာင္ ကိုက္ျပီးမွ လက္သည္းေတြနဲ႕ကုတ္ထားတာ ေျဖျပီး အေသအခ်ာ ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ကေလးက ေသပံုမရေသးဘူး ။


ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ရဲ့မွန္ေျပာင္းထဲမွာ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးရဲ့ ေလာဘၾကီးတဲ့ရင္ဘတ္ၾကီးဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ဖြင္႔ေပးထားေနသလိုပဲ။ ေသနတ္ ေမာင္းခလုတ္ေပၚမွာ ညာဘက္လက္ညွဳိးကို တိတိက်က် ေတ့ထားရင္း သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို အသာျပန္ျပီးထင္းရူးပင္ကိုမွီေထာင္ထားရင္း ထင္းရူးပင္ေပၚက သိမ္းငွက္ၾကီးရဲ့လွဳပ္ရွားမွဳအားလံုးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။

ဒိုင္း………………… ဆိုတဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက တူမီး ေသနတ္သံတခ်က္ ဟာ ေတာင္နံရံေတြၾကားထဲမွာ ပဲ့တင္ရိုက္သြားခ်ိန္မွာသိမး္ငွက္ၾကီးဟာရုတ္တရက္ လန္ ့ ထပ်ံသြားလိုက္ေတာ့……..ထင္းရူးကိုင္းေပၚက ယုန္ေလးဟာ ထင္းရူးပင္အျမင့္ၾကီးေပၚကေ၀ါကနဲျပဳတ္က်လာတယ္။

က်ေနာ္ဟာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကအသာထလိုက္ရင္း မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးမွာလြယ္လိုက္ျပီး ယုန္ကေလး ျပဳတ္က်ရာ ေနရာကို ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္း ေသြးစေတြစြန္းေနတဲ့ ယုန္ေသေလးကို နားရြက္ က ေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။

ဒီညစာအတြက္ ယုန္ သား ေကာင္းေကာင္း တခြက္ကို ဘယ္လိုခ်က္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာင္ထိပ္ဆီကိုေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္ ဆက္တက္လာခဲ့တယ္။

ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္လာတ ဲ့အခါ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း ေနာက္ထပ္ေတာင္ေၾကာတခုက ေတာစခန္းေလးဆီကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ရင္းဗာဂ်င္းနီးယားေဆးအျပင္းစားေတြကိုသတင္းစာစကၠဴအေဟာင္းေတြနဲ႔
လိပ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ကေလးတစ္လိပ္ကို ခါးပတ္က ခရီးေဆာင္ အိပ္ကေလးထဲကထုတ္ရင္း မီးျခစ္ကို က်ေနာ္ညွိလိုက္တယ္။

သိပ္ဆာေလာင္ ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို ျပင္းျပင္း ရွိုက္ဖြာရင္း ေတာစခန္းေလး ဖက္ကိုဦးတည္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ထင္းရူးေတာၾကီးကို စကားေျပာဖုိ႔ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ ထင္းရူးေတာၾကီးကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမယ့္စကားေတြ ကို နားေထာင္ ဖို႔ အျမဲအဆင္သင့္ရွိေနမွာပါ…။ ထင္းရူးေတာၾကီးဟာ ေသနတ္သံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ညည္းညဴသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ ငိုသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တာပဲေလ။


ျငိမ္းေဇဦး

စိတ္ေကာက္မေလး

 ငါ မလြမ္းတတ္ဘူးသိရဲ့လား
ဥေပကၡာကို ပိုင္တတ္ခဲ့လို႔ မထင္ပါနဲ႔ ကြာ
မင္းထင္လိုက္တိုင္း တက္တက္စင္လြဲတတ္လြန္းလို႔။

ေနာက္ေတာ့.... ဟန္နီသိရဲ့လား
ေ၀းသြားသြား ....နီးလာလာ
ေသခ်ာတာကေတာ့
ငါတို႔ဟာ နွစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ကဲ ေခါင္းမူး ေအာင္ စြပ္စြဲစမ္း
ျပီးရင္ျပန္လြမ္း..........။

ျငိမ္းေဇဦး

လေရာင္ခိုးတဲ့ည

 ညရယ္
ေမွာင္စမ္းပါ
ငါ့လမင္းကို အျပည့္အ၀ ေငးခ်င္လို႔။

ဒီည....
ငါ့လမင္းကို
ၾကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္သမားရဲ့သတိမိ်ဳးနဲ႔
တ၀ၾကည့္ပါရေစ ။

ေမွာင္စပ်ိဳး
တမိုးခ်ဳပ္
ငွက္တအုပ္ အိမ္အျပန္
လမင္းဟာ ေကာင္းကင္ကို ဆန္တက္လာျပီ
ေငြရည္ေတြရႊန္းလို႔ လြမ္းစရာ။

လမင္းရယ္
လင္းယုန္ေခ်ာင္းရယ္
ေလညွင္းရယ္ ျမက္ခင္းရယ္
ထင္းရူးေတာရယ္ ေမပယ္ပင္တန္းၾကီးရယ္
တခါတခါ တံတားေလးေပၚ ခုန္ခုန္ခ်တဲ႔ ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြေတြရယ္
ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြေတြလို ေၾကြေၾကြက်လိုက္ခ်င္တဲ့ငါရယ္
ငါ့ဆီကနားလည္မွဳမေတာင္းဆိုတတ္တဲ့ လေရာင္မွ်င္ပါးပါးရယ္
ငါကလဲ...
ကတိ ေတြ ကို ၀ိဥာဥ္နဲ႔ ခ်င္တြယ္ျပီးေပးစရာမလိုတဲ့
အဲဒီ လေရာင္မွ်င္တန္းမွာ
ရွင္ခန္းေတြျဖတ္ခဲ့သမွ်
ဒီလို သီတင္းကြ်တ္ညတိုင္းမွာ ရင္ကြဲနာက်တယ္....

ရုတ္တရက္ သဘာ၀တရားဟာ ေခ်ာင္းဖ်ားက ခုန္ခ်လို႔
ငါ့ေရွ ့မွာပဲ ေသျပသြားခဲ ့တာ....
ေအာ္ ညေတာင္နက္ပါေပ့ါလားကြယ္.....။


ျငိမ္းေဇဦး

ငါ့နွယ္ကြယ္

ျမက္ပင္လိုက်င့္ၾကံခိုက္
ႏြားတသိုက္နဲ႔ေတြ႔။

ျငိမး္ေဇဦး

သြား........................................

မတားဘူး...
စိတ္ခ်လက္ခ် ကန္ ထြက္သြားနိုင္ပါရဲ့
ဟန္ေဆာင္ငဲ့ကြက္ဖို ့ သိပ္လိုအပ္လွတာမွမဟုတ္တာ။

မပူပါနဲ႔
ငါ့ရင္ဘတ္က သံလွ်က္အသြား မဟုတ္ပါကြယ္
ေနာက္ဆုတ္ပူပန္စရာမလိုတဲ႔အျပင္
အရံအတား....
တံခါးစုတ္ေတာင္တခ်ပ္မရွိခဲ႔ပါဘူး
က်န္ခဲ့သူ ...ရူးေစေတာ့.................။

ျငိမ္းေဇဦး

ပန္းရဲ့ နိယာမ

အခ်ိန္က်ရင္........

တငံုခ်င္းဖူးငံုပြင့္
ေလသင့္ရာ ျငင္သာသင္းတယ္။

မေျခြခဲ႔ရင္လည္း
တလႊာျခင္းေၾကြရဲတယ္။

ပြင့္ပြင့္ေၾကြေၾကြ
ေျခြခ်င္ေျခြ ပန္းဆိုတာေတာ့ ေ၀မွာပဲ။

ျငိမ္းေဇဦး

ေယ ဓမၼာ

အေၾကာင္းတရား စိတ္ေကာင္းထား
တရားကိုယ္၌ ေမြ ့ေပ်ာ္ပိုက္
မလြဲ နိဗၺာန္ ဆိုက္ရမည္။

ျငိမ္းေဇဦး

(ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဆံုးမစာ)

ခြင့္လႊတ္ျခင္း

အတုန္းအရုန္း ၀မ္းနည္းျပံဳးေတြနဲ႔
မွားတယ္ တဘ၀လံုး အျပစ္မတင္ပဲ
နားလည္ က်ဆံုးခ်စ္ၾကင္ဆဲပါကြယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

နွာေခါင္းအစားထိုးကုသဖို႔

“ဟားဟားဟားဟားဟား...
ဒုကၡပါလား သုခရယ္ ..”
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က
အဲသလိုရယ္ျပီးမွ
သူ႔တပည့္သုခ ကို ေျပာလိုက္တာ.........။

လိမ္မွ ဇိမ္က်
ႏြားပိန္မ ၾကိမ္ျပသလို
တခ်ိုဳ႕မာတုဂါမေတြက
ျငိမ္က်

"ဟားဟားဟားဟားဟား....
ဒုကၡပါလားသုခရယ္"
အဲသလိုရယ္ျပီးမွ
ထမိန္စ ေဆာင့္နင္း
ေမာင့္သီခ်င္းကို နားဆင္ပါလို႔
သနားၾကင္နာဟန္နဲ႔
အမွားျပင္တာအမွန္ကြယ္႔
အဲ႔သလို...အဲ့သလို.........။

ျငိမ္းေဇဦး

လမ္းခုလတ္

လာကရဲ့မွ်တမွဳကို

သံသယရွိခဲ႔တာ

အဲဒီ ျမမာလာဖိနပ္ကေလးျပတ္သြားကတည္းကပဲ။


ဒီလို အပ်ိဳေတြၾကားထဲေရာက္မွ

သခၤါရ က
ထ.. ထ အစြမ္းျပ။

ေခြ်းဒီးဒီးက်လာတာမ်ား
ျဖစ္သလို ေဆာက္ထားတဲ႔ ဆည္
ပထမဆံုး မိုးဥတုမွာ ခါးလည္က က်ိဳးသလို
ျဗဳန္းဆို ျပိဳက်။

ကံဇာတာဟာ ပုဆိုးအျပဲမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔တြယ္ခ်ိတ္လို
အေရးဆို အားကိုး ရသား။

အဲလိုနဲ႔ ေလာကရဲ့မမွ်တမွဳကို
တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔ ဖမ္းခ်ိတ္ရင္း
ေျခသံျပင္းျပင္း နင္းထြက္ခဲ႔တယ္
ပုဆိုးျပဲစကေတာ့ ေလတိုးတိုင္း ဟ လို႔..............။


ျငိမ္းေဇဦး

Intriguing half

ျငိမ္းေဇဦး (Pencil)

ေမာ္စီတုန္းရဲ့မယားငယ္ျဖစ္သြားတဲ႔ ရြာ

ေက်းလက္ရဲ့...........
ဂႏၱ၀င္ညေတြမွာ
နန္းျပသာဒ္ ပစၥင္အိုးနဲ႔
ျမိဳ႕ရိုးေတြမရွိေပမယ့္
ရြာဦးဇရပ္လဲပါခဲ႔တယ္။

ေက်းလက္ဟာ ေပါင္ဒါမရိုက္ထားပါဘူး
သနပ္ခါးေရၾကဲနဲ႔ ေရထဲမိုးထဲ
ပ်ိဳးၾကဲ ေကာက္နွဳတ္
လယ္လုပ္ ဖားရွာ
ေဗဒါပြင့္ေတြ တခါတခါ
ပန္ပန္လာတတ္တဲ႔ လံုးၾကီးေပါက္လွတအုပ္နဲ႔
သဘာ၀အတိုင္း သန္စြမ္းလွပေနျမဲ။


ေက်းလက္ဟာ
ငါတို႔ကို မခုိမကပ္ခ်စ္တယ္
ေဆာင္းနံနက္ခင္းတိုင္း မီးပံုေဘး၀ိုင္းထိုင္ရင္း
ေကာက္ညွင္းငခ်ိပ္၊ အာျပဲေျခာက္မီးဖုတ္
ပဲျပဳတ္ ဆီဆမ္း ၊ ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္နဲ႔
မိုးအေၾကာင္း ႏြားသိုးအေၾကာင္း
ရာသီဥတုအေၾကာင္း ရန္ကုန္ ေကာလိပ္မွာ
အလွပေဂးျဖစ္ေနတဲ႔ ရြာက ခ်က္စူ မ အေၾကာင္း
ရြာဦးေက်ာင္း အုန္းေမာင္းေခါက္သံန ဲ့အျပိဳင္
ျမိဳင္ျမိဳင္ ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္ေနျမဲ။

ေက်းလက္ဟာ
ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ ဘ၀ေတြကို
ရာစုနဲ႔ခ်ီျပီး ခါးထစ္ခြင္ လာခဲ႔တာ
တခါမွ မျငီးခဲ႔ပါဘူး ။


ခုေတာ့ ေက်းလက္ဟာ
ေတြးရက္စရာမရွိေအာင္
ျမိဳ႕ေယာင္ေဆာင္ ေနျပီ
တီတီတာတာ ညဳတုတုေတြ လုပ္ျပေနျပီ
တိုက္တာေတြ လိုက္ကာ အစီအရီနဲ႔ ေပၚလာျပီ
ေက်းလက္ရဲ့ သားအိမ္မွာ မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနျပီ
ရင္သားမွာ ပက္ၾကားအက္ၾကီးနဲ႔တူတဲ႔ ကတၱရာလမ္းၾကီး ျဖတ္နင္းသြားျပီ

ဒီလိုနဲ႔ ေက်းလက္ဟာ အိုၾကီးအိုမက်မွ
တခစ္..ခစ္...နဲ႔
လင္ပစ္မ အရပ္ပ်က္လို ဓါတ္စက္မပါပဲ တရပ္လံုးၾကားေအာင္
မခို႔တယို႔ရယ္တတ္ခဲ့ျပီ အနီေရာင္မီးပုန္းေတြထြန္းလို႔............။

ျငိမ္းေဇဦး

ေကာင္းကင္ျပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တဲ႔အခါ

ဖြဖြေလး ဖက္ထားေပးပါ
ခနျဖစ္ျဖစ္ ငါမလြမ္းပါရေစနဲ႔ ။

ငါသက္တန္႔ေတြကို မဖန္ဆင္းနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ သက္တန့္တစင္းကို မ်က္ရည္မွဳန္ေတြနဲ႔
အဲဒီညေနမွာဖန္ဆင္းေပးခဲ႔ပါမယ္။

ငါၾကယ္ေတြကို မေျခြေပးနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ဟိုး အေမွာင္ ေကာင္းကင္မွာ
ျဖာကနဲေၾကြက်သြားတဲ႔ၾကယ္ကေလးကိုျမင္ရဲ့လား
အဲဒီလိုပဲ ေၾကြသြားေပးခဲ့ပါမယ္။

အခ်စ္ရယ္....အမွတ္တမဲ႔ပဲဆိုဆို
ေကာင္းကင္ျပင္ကို မင္းေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း
တိမ္သားေတြလွဳိင္းထလို႔ သက္တန္႔တစကို ေတာင့္တမိရင္
ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြလင္းလို ့ ၾကယ္တစင္းကိုပဲ ေျခြခ်င္ခဲ့ရင္
သက္တန္႔မ်က္ရည္ ၾကယ္စင္လိုေၾကြသြားတဲ႔
ငါ့ရဲ့ဘ၀ကို ခနျဖစ္ျဖစ္ တမ္းတတယ္လို႔ပဲ...
ေမွာင္ထဲမွာ ၾကယ္ေတြကို ေငးလို႔
ေျဖေတြးပါ့မယ္။

ျငိမး္ေဇဦး

ေဆာင္းဦးညေနခါးခါး

  ေအးစျပဳျပီ
ဆြယ္တာ တထည္လိုတယ္
ခုေတာ့ မာယာကို
မာဖလာလို ပတ္လိုက္တယ္...။

ေမပယ္ပင္ေတြကေတာ့
ေအးျပီဆို ၀တ္လစ္စလစ္ေနျပဖို႔
ေဆာင္းဦးေလနဲ႔ အရြက္ေတြေျခြ..................။

ဒီမွာ ညွာတာတတ္တဲ႔စိတ္ေတြ
အရိပ္အေျခၾကည့္လို႔ ခုန္ထြက္သြားခဲ႔တာၾကာလြန္းလွ...။

ကဲ လြမ္းတတ္ျခင္းနဲ႔ နပမ္းသတ္ရင္း
ေဆာင္းဦးရဲ့သီခ်င္းသံၾကားမွာ
ျငင္းဆန္အားမရွိတဲ႔ ျဖစ္စဥ္ေတြကို
သစ္ပင္လို စိုက္မယ္
ခ်စ္ရင္ ပိုမိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့ အသိသား............
အစကတည္းက.............။

ခုေတာ့ မာယာကို
မာဖလာလို ပတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ
အားလံုးဟာ မာဖလာ ကိုယ္စီ
ေကာ္ဖီ ျပင္းျပင္း တခြက္ခ်င္းကိုင္လို႔
သက္ျပင္းေတြျပိဳင္ခ်...................။

ျငိမ္းေဇဦး

Take me in your dream

ျငိမ္းေဇဦး Digital Art

မ်က္နွာဖံုးမ်ားျဖင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သျဂိဳၤလ္မွဳ

အသက္အရြယ္က ရွက္ရယ္ ရယ္ ရတဲ႔ ကာလကို
ေျခတေပါင္က်ိဳး ခုန္၀င္ခဲ႔ျပီ။

ဆရာေတာ္ၾကီးက
“ ဟဲ႔ ေမာင္ျငိမ္း အခ်ိဳလား အခ်ဥ္လား..”
ငယ္ငယ္တုန္းက ေန႔လည္စာ ...
ေမးေနက် စကား
“နွစ္ခုလံုးပါဘုရား....”
အဲလို ျပန္ေျဖေနက်
ထည့္ေပးသမွ် ၀က္သား ၊ၾကက္သား
ပဲဟင္း ခ်ဥ္ဟင္း ဟင္းေပါင္းစံုစား
ျပီးေတာ့ဗိုက္ကား
ကြမ္းသီးေတာၾကားက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ဇိမ္ယစ္
ေန႔ခင္းဖက္ ေျခပစ္လက္ပစ္ မိမိရရ
အဲဒီဘ၀ တခါက
ဘာမွ ပူစရာမလို...။

ဆရာေတာ္ၾကီးလဲ ဘ၀နတ္ထံပ်ံလြန္ခဲ႔ျပီ
ေမာင္ျငိမ္းလဲ ငရဲအသစ္စက္စက္ေတြကို ခံုမင္ခဲ႔ျပီ

ခုေနမ်ား ...
ဆရာေတာ္ၾကီးက
ဟဲ့ေမာင္ျငိမ္း အခ်ဳိလား အခ်ဥ္လား ေမးလာရင္ျဖင့္............။


ျငိမ္းေဇဦး