အလြမ္းဆူး

ၾကံဳသလို လြမ္းျဖစ္ခဲ့တာပါ
ေနရာထိုင္ခင္းသာဖို ့လိုတ ဲ့ကိစၥမွမဟုတ္တာပဲ

နွစ္ပက္ေလာက္န ဲ့ အသက္မေပ်ာက္မယ့္
အရက္ေသာက္ ခဲ့ ျပီးလည္း လြမ္းခဲ့တာပဲ

ထင္းရူး ေတာေတြ အုပ္စုဖြဲ ့ရယ္ဖို ့လဲ
လြမ္းခဲ့တာပဲ

ခုခ်ိန္ဆို ေတာင္ေပၚမွာ ျမဴေထြးေတြေ၀တဲ ့ည
နွင္းစက္ေတြခိုတဲ ့ည
မင္းမ်က္ရည္စိုတ ဲ့ည
သီခ်င္းသက္ေသ မလိုတဲ့ည
ဒီလိုညမွာလဲ လြမ္းခဲ့တာပဲ


အာနာပါနက်င့္စဥ္နဲ ့
လြင့္ခ်င္တဲ ့စိတ္ကို ငါးတေကာင္လိုထိုင္မွ်ား
ခဏခဏငိုင္သြားရင္းလည္း လြမ္းခဲ့တာပဲ

ငါ့အလြမ္းေတြဟာ အားေကာင္းေမာင္းသန္
ျပင္းထန္လာလိုက္တာမွ သံမဏိျမွားတစင္း
ပစ္ကြင္း ၀င္လာသလို ပ.......

အပိုမေျပာပါဘူးကြယ္
ၾကည့္လိုက္ပါ ငါ့ နွလံုးသားမွာတည့္တည့္
အဲဒီျမွားတစ္စင္း စင္းစင္းၾကီးနစ္ေနခဲ့တာ
လြမ္းနာေတြက်လို႔
အာရုဏ္ေတာင္ပိ်ဳ ့ျပီအခ်စ္ေရ
မ်က္ရည္ေတြန ဲ့နိုးထျပန္...........။


ျငိမ္းေဇဦး

Frozen solitude

By Nyein Zay Oo (Acrylic)

ေမာဟသလႅာ

နွင္းတို ့ေဖြးေဖြး ေအးစက္...ေျဖးေျဖးေၾကြက်........ေ၀့ကနဲ၀ဲကနဲ။
နက္ျပာေရာင္သကၠလပ္ ကုတ္အက်ၤ ီအရွည္ၾကီးကို ဆြယ္တာ အညိဳရင့္ေရာင္ေပၚထပ္၀တ္လိုက္သည္။
နံနက္ခင္းလား ညေနခင္းလား မေျပာနိုင္ေလာက္သည့္ တဆင္တည္းေသာ မွဳိင္းပ်မွဳျဖင့္ ၾသကာသေလာကတစ္ခုလံုးေဖြးေဖြးလွဳပ္ေနျပီး ေအးစက္က်စ္လ်စ္ေနသည္ကလြဲ၍ အရာအားလံုးအိပ္စက္နားေန ေနၾကသလို။
နွင္းစီးဖိနပ္ကိုေျဖးေျဖးစြပ္ရင္း ျပတင္းေပါက္မွေက်ာ္၍ ေလးေပပတ္လည္ အျပင္ေလာကကိုျမင္ေနရ၏။
တနလၤာေန့ဆိုလွ်င္မ်က္လံုးစစ္ေဆးရန္ဆရာ၀န္နွင့္ေတြ႔ရဦးမည္အျမင္အာရံုကေတာ့ေကာင္းေနဆဲျဖစ္ေသာ္
လည္းနည္းနည္းမၾကည္လင္ေတာ့ဟု ယူဆမိသျဖင့္ျဖစ္၏။

အျဖဴေရာင္နံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာေသာ့တဲြကို ညင္သာစြာယူလိုက္၏။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေသာ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ စပယ္နံ႔ အတု မွ လြဲ၍ အာရံုကို လွဳိင္းထဖြယ္မည္သည့္ ရုပ္ျဖစ္စဥ္မွရွိမေန။ ဘုရားစင္မွ ဆီမီးတိုင္သည္ပင္ ျငိမ္းလွ်က္။

၀မ္းကဟာေနသည္။ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္သည္။ မနက္စာ တခုခုစားခ်င္သည္။ ေႏြးေထြး အဟာရျပည့္ေသာ မနက္စာ ကို စားျပီးေကာ္ဖီတခြက္ေသာက္ရင္း စီးကရက္တစ္လိပ္ဖြာခ်င္သည္။
ေခြေခါက္ရွုပ္ေထြး ပြစာၾကဲေနခဲ့တတ္ေသာ အာရံုတို႔သည္ ယခုအခါ စီစီရီရီ ျဖင့္ ဖိနပ္စင္က ဖိနပ္မ်ားလို
သူ ့ေနရာနွင့္သူ ျဖစ္သင့္သေလာက္ျဖစ္ေနေပျပီ။
စပယ္ပင္က စပယ္ဖူးေလးေတြလို ၊ သကၤန္းတလႊာက ခ်ဳပ္သားေတြလို သူ ့ေနရာန ဲ့သူ တကယ့္ က်က်နန အစီအစဥ္ရွိရွိ ေတာ့မျဖစ္ေသး။

ယက္ကန္းစင္က လြန္းနွင့္ တူသည့္ သတိတရားျဖင့္ က်က်နန စုစည္း ဖြဲ ့တည္ပါမွ ျဖစ္မည့္ ျပန္႔က်ဲအာရံုမ်ား ေနာက္ ဆန္စင္ရာက်ည္ေပြ႔လိုက္သလိုေနခဲ့မိေသာ ကာလမ်ား ..ထို႔ေနာက္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာကာလမ်ားမွ ကပ္ပါတြယ္ညိလာေသာ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးမ်ား စိတ္အညစ္အေၾကးမ်ား ထိုအရာတို႔စုစည္း ပံုေဖာ္ထားေသာ ခႏၶာရုပ္နွင့္ စိတ္ေစတသိက္တို႔ေမာင္းနွင္ေနေသာ ဘ၀ အစစအရာရာတို႔သည္ စိ္တ္အာရံုသို႔ အရိပ္မဲ့သ႑ာန္မဲ႔၀င္ေရာက္စိုးမိုး ေနျပန္၏။ ။

အိမ္ တံခါးကိုေသာ့ခတ္ျပီး လက္အိတ္ကို စြတ္လိုက္၏။ အျဖဴေရာင္ တံတားကေလးကို ေျဖးေျဖး ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့၏။ နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားေသာ ဆံပင္တို႔ေပၚသို႔ နွင္းျဖဴစမ်ား အမွတ္တမဲ႔ ဆင္းသက္လာၾက၏။ ေလေ၀ွ ့လိုက္တိုင္း နွင္းျဖဴဖံုးေနျပီး ေအးစက္ မာခဲ ေနလွ်က္ မစီးဆင္းေတာ့ေသာ

စမ္းေခ်ာင္းငယ္ကေလး ေပၚသို႔ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား ေလွ်ာတိုက္ လြင့္ပါးလိုက္ ယာယီရပ္နားလိုက္ အစိုးမရျခင္းကိုယ္စီျဖင့္ လြင့္ေမ်ာလိုက္ ျငိမ္သက္လိုက္ နစ္ကြ်ံလိုက္ ျဖင့္။


ကားစက္ကို နွဳိးလိုက္၏။ အေႏြးဓါတ္ကို ျမွင့္လိုက္၏။ အခိုက္အတန္ ့မွ် ကားထဲတြင္ ျငိမ္သက္ရင္း ကား စက္ ေႏြးသည္အထိ စက္ႏွုိးရင္းထိုင္ေနမိ၏။

ကားေရဒီယိုမွ ၾကီးမား ေဖာင္းကားေသာ အဆီအသားျဖစ္ထြန္းမွဳေလွ်ာ့ခ်ေသာ ေဆး တစ္ခုကို ေၾကျငာေန၏။ အရြက္ကင္းမဲ ့ေနေသာ ေမပယ္ပင္ၾကီးေပၚမွ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ အိမ္ေရွ ့သမံသလင္းသို႔ ပ်ံဆင္းလာ၏။ မေန႔ က ျဖန္ ့က်ဲ ေပးထားခဲ့ေသာ သစ္ေစ ့ဆန္ေစ ့ကေလးမ်ားကို နွဳတ္သီးက်ိဳးမတတ္ ျမန္ဆန္အားပါမွဳျဖင့္ တေတာက္ေတာက္ ေကာက္ ေန၏။ ဆာေလာင္မွဳ၏ ေမာင္းနွင္အားျဖင့္ လွဳပ္ရွားေနေသာ ငွက္ကေလးကို ၾကည့္ရင္း ကား ကို ေနာက္ဆုတ္ထြက္ဖို႔မလုပ္ရက္ အစာမ၀ခင္လန္ ့ပ်ံသြားရမည္ကိုစိုးမိ၏ ။
ထုိ ့ေၾကာင့္ ငွက္ကေလး ထပ်ံသည္အထိ ထိုင္ေစာင့္ေနမိေတာ့ မိနစ္အနည္းငယ္ပင္ၾကာသြား၏။

ငွက္ကေလးထပ်ံေတာ့ ကားကိုညင္သာစြာေနာက္ျပန္လွည့္ထြက္လာခဲ့၏။ ေအးစက္လွေသာ စေန နံနက္ခင္း၏ ေရခဲရိုက္မွဳေအာက္တြင္ ေစ်းမွ ငါး ေသတို႔၏ အသက္မဲ ့ ခႏၶာကိုယ္တို႔နွင့္မတူေသာ လူတို႔သည္ ကားၾကီး ကားငယ္မ်ား ျဖင့္ ေမာင္းနွင္ သြားလာေနၾကဆဲ။

ဘတ္စ္ကားရပ္နားရန္ ဆိုင္းဘတ္ကေလး ေဘးတြင္ အာဖရိကန္ အေမရိကန္ မိန္းကေလးတေယာက္ လက္ကေလးနွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပိုက္ရင္း ဘတ္စ္ကားလာမည့္ဘက္သို႔ေငးေန၏။ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္တခါလာေသာဘတ္စ္ကားကိုပလက္ေဖာင္းေပၚမွဆိုင္းဘုတ္ကေလးအနီးသူ႔ခမ်ာေစာင့္

ေန သည္မွာ မည္မွ်ၾကာသည္မသိ။

တနည္းအားျဖင့္လည္းမည္မွ် ၾကာေအာင္ဆက္ေစာင့္ေနရမည္မသိ သို႕ေသာ္ က်ိန္းေသသည္မွာေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအတြင္း ထိုေနရာတြင္ ပင္ သူ ဆက္လက္ရပ္ေနေကာင္း
ရပ္ေနလိမ့္ မည္။ ေနထိုင္ရာ ရွိ၍ ျပန္လွည့္ရန္ နီးပါက ျပန္လွည့္ေကာင္းလွည့္မည္ ။ မည္သူမွ် သိနိုင္သည့္ကိစၥမဟုတ္။

က်ိန္းေသလြန္းသည္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္အပါအ၀င္အားလံုးေသာကားကိုယ္စီျဖင့္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ့ေသာ

လူသတၱ၀ါမ်ားကမသိလိုက္ဖာသာပင္ထိုမိန္းကေလးကိုျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းနွင္သြားၾကျပီး
ျဖစ္၏။

ကားကို ရပ္နားရန္ေနရာတြင္ ရပ္လိုက္၏။ တမတ္ေစ ့နွစ္ေစ့ကို ထုတ္ယူျပီး ရပ္နားခြင့္အတြက္ အခ်ိန္တိုင္းစက္အတြင္း တေစ ့ခ်င္း ေျဖးေျဖးထည့္လိုက္၏။ ဒုတိယအေစ့သည္ လက္ေပၚမွေလွ်ာက်သြား၏။
လက္အိတ္ကိုခြ်တ္ျပီး ေျဖးေျဖး ကိုယ္ကို နွိမ့္ခ်လိုက္ရင္း တမတ္ေစ ့ကေလးကို ေကာက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္မတ္၍ ျပန္ထည့္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့ ေအးစက္ေျခာက္ေသြ ့ေသာ ေလကို အ၀ရွူလိုက္ျပီး ခနေအာင့္ထားလိုက္၏။ ထို ့ေနာက္ ပါးစပ္ကို ဟကာ ရွဴထုတ္လိုက္၏။

ဆိုင္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ၀င္လိုက္ေတာ့ လစ္ဇ္နွင့္ သူ ့ေယာက္်ားကနွဳတ္ဆက္၏။

သူတိ့ုလင္မယားကိုျပန္နွဳတ္ဆက္ရင္း မနက္စာ နွင့္ေကာ္ဖီတခြက္မွာလိုက္၏။ မနက္စာကိုစားရင္း သတင္းစာကိုဆြဲယူျပီးဖတ္လိုက္၏။ အီရတ္စစ္ပြဲ ၊ သမၼတ အသစ္ ၊ ေငြေၾကး ျပသနာ ၊ ရာသီဥတု ၊အားကစား ၊ ကမၻာ့သတင္း၊ ေက်ာ္ၾကားသူတို႔ကိစၥ၀ိစၥ စသည္ျဖင့္ သံသရာေျမာက္အနွစ္သာရတို႔၏ ထပ္ခ်ည္းတလဲလဲ အေၾကာင္းအရာ အသစ္မ်ား ။

ဆိုင္တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ကာလူျဖဴအဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္၀င္လာ၏။ေဟာင္းႏြမ္းလွေသာသူ့အေႏြးထည္ဂ်ာကင္ၾကီး
ေအာက္တြင္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္နွစ္ထပ္ ခံျပီး၀တ္လာသည္မသိ လူက ေလမေလွ်ာ့တေလွ်ာ့ အလူမီနီယံမိုးပ်ံ ေဘာလံုးလို ျဖစ္ေန၏။

သူ ့ပါးစပ္နွင့္နွာေခါင္းမွ အေငြ ့ျဖဴျဖဴတို ့ထြက္လာသည္အထိ ဆိုင္ထဲမွ ဆိုင္ရွင္နွင့္ တဦးတည္းေသာ ေဖာက္သည္ကို နွဳတ္ဆက္လိုက္၏။ ထို ့ေနာက္ ေဘးမွ ခံုကိုဆြဲထိုင္ျပီး သတင္းစာ ကိုေကာက္ယူ၏။ သတင္းစာကို တျဗန္းျဗန္းျမည္ေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ ဆြဲလွန္ေန၏။ တေနရာေရာက္ေတာ့ သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ေတာ့၏။ အခိုက္အတန္ ့တစ္ခုအထိ ဖတ္အျပီးတြင္ စကားေျပာေတာ့၏။

သူနွင့္အျပန္အလွန္ေျပာဆိုရင္း စီးကရက္ဖြာရန္အျပင္သို႔ထြက္လာေတာ့ သူလည္းေနာက္နားမွပါလာ၏။
စီးကရက္ဘူးကိုဖြင့္ျပီး မီးျခစ္ကိုထုတ္ကာ မီးညွိရင္း ခပ္ေ၀းေ၀း မွ အေဆာက္အဦအျမင့္ၾကီးမ်ား၏ မွန္ နံရံကြက္ၾကီးမ်ားမွ အရိပ္ထင္ေနေသာ အျခားအေဆာက္အဦမ်ားကိုျမင္ေနရ၏။

သူလည္း စီးကရက္ဘူးေလး တစ္ဘူးထုတ္၏ ။ မလံုမလဲျပံုး၏။ ျပီးေတာ့ စီးကရက္ဘူးကေလးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံဆိပ္ အမိ်ဳးမိ်ဳးျဖင့္ စီးကရက္အတိုကေလးမ်ား ျဖစ္ေန၏။ ထိုအထဲမွ ခပ္ရွည္ရွည္ စီးကရက္တိုကေလးကို ထုတ္ယူလိုက္ကာမီးညွိရွိုက္ဖြာရင္း ေကာင္းကင္ကို ျပံဳး၍ ေမာ့ၾကည့္ေန၏။

သံုးေလးငါးဖြာ ရွိုက္ရင္း ခ်မ္းလာလြန္းေတာ့ ဆိုင္ထဲသို ့ျပန္၀င္လာခ်ိန္တြင္ အဖိုးၾကီးလဲ ေနာက္မွ ကပ္ပါလာ၏။ ထို ့ေနာက္ သူက ေကာ္ဖီတခြက္မွာ၏။ လစ္ဇ္က ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ျပီး သူ ့ေရွ ့ခ်ေပးခိုက္ တြင္ သူ ၏ ဘယ္ဘက္ အက်ၤ ီအိတ္ထဲမွ အေၾကြေစ ့ကေလးမ်ား ကို တစ္ေစ ့ျပီးတစ္ေစ ့ထုတ္ရင္း ေကာင္တာေပၚတင္လိုက္ျပီး ျပံဳးျပကာ ေနာက္တခါ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ က်က်နန လာစားဦးမယ္ ဟု ေျပာ၏။ ပူေႏြးေသာေကာ္ဖီကို မွဳတ္ေသာက္ေနေသာ အဖိုးၾကီး၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ မုန္ ့လက္ေကာက္ကြင္းမ်ား ထည့္ထားရာ မွန္ ကာထားသည့္ စင္ဆီသို ့ ေ၀ ့ ၀ဲေန၏။
နံရံေပၚမွ တီဗြီမွ မနက္သတင္းလာေန၏။ အိမ္ယာမ ဲ့အေလာင္း တစ္ေလာင္း သတင္းတြင္ပါလာ၏။ အဖိုးၾကီးသည္ ေကာ္ဖီခြက္ကိုလက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ကာ တီဗီြ ဖန္သားျပင္ကိုေသခ်ာစြာၾကည့္ရင္း
“ငါ မင္းကိုေျပာတယ္ မင္းနားမေထာင္ခဲ့ဘူး ကြာ” ဟုတေယာက္ထဲ ျငီးလိုက္၏။

လစ္ဇ္ က ေပါင္မုန္ ့နွစ္ခ်ပ္ကို ေပါင္မုန္ ့ကင္စက္ထဲသို႔ ထည့္၏။ ျပီးေတာ့ ေဖာက္သည္ေတြအလာက်ဲေၾကာင္း တေယာက္ထည္းျငီးသလိုလိုျဖင့္ ေျပာေန၏။ လစ္ဇ္ေယာက္်ားက စြပ္ျပဳတ္အိုးကေလးကို မီးအားေလွ်ာ့ေန၏။
အိပ္ထဲမွ ဆယ္တန္ တစ္ရြက္ကိုထုတ္ယူလိုက္ျပီး မနက္စာ နွင့္ စြပ္ျပဳတ္ တခြက္မွာလိုက္၏ ။ ျပီးေတာ့ အဖိုးၾကီးကိုျပံဳးျပရင္း ဘာေၾကာင့္ ေနာက္မွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားမလဲ ခု စားလို ့ျဖစ္ေနတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား ဟု ျပံဳးကာေမးလိုက္၏။

အဖိုးၾကီး၏ မ်က္လံုးထဲတြင္အားငယ္မွဳ ၊ ခိုကိုးရာ ၊ ေက်းဇူးတင္ျခင္း စေသာ စိတ္ခံစားမွဳတို႔၏ အေရာင္အဆင္း
တို ့ေရာျပြန္းလွ်က္ ျဖင့္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာ၏ ။ ျပီးေတာ့ သူ ့ဘယ္ဘက္လက္မွာစြပ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ လက္အိတ္အေဟာင္းၾကီးကိုဆြဲခြ်တ္ကာ ေကာင္တာေလးေပၚမွ ပလတ္စတစ္ဇြန္း ခက္ရင္း ဒါးကေလးမ်ားထည့္ထားေသာ အိတ္အၾကည္ေလးကို ဆြဲေဖာက္လိုက္၏။ လက္သုတ္စကၠဴၾကမ္း တစ္ေပပတ္လည္ ကို က်က်နန သူ႔ အက်ၤီ ဂ်ာကင္ေဟာင္းၾကီးကို ဟကာ ရင္ဘတ္ ေပၚညွပ္လိုက္၏။

အဖိုးၾကီးကို ျပံဳးျပျပီး ခနေစာင့္ပါ ဟု ေျပာ၍ ကားဆီသို ့လာခဲ့၏။ ကားထဲမွ ကား ပိုင္ရွင္ မွတ္တမ္း ၊ ျပဳျပင္နည္း ၊ ကား တစ္စင္းလံုး၏ တည္ေဆာက္ပံု စာအုပ္တို ့ ထည့္ထားေသာ ေသတၱာငယ္ကေလး၏ တံခါးကိုဖြင့္ကာ စီးကရက္ဘူးသစ္ တဘူး ထုတ္ယူလိုက္ျပီး ဆိုင္ထဲသို ့ျပန္၀င္လာခဲ့၏။ ျပီးေတာ့ ေႏြးေနဆဲ ခံုတြင္ျပန္ထိုင္လိုက္ရင္း အားပါးတရစားလိုက္ စြပ္ျပဳတ္ကေလးေသာက္လိုက္ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္ ျပံဳးေနေသာ အဖိုးၾကီးကို စီးကရက္ဘူး ေပးလိုက္၏။

ခဏၾကာေတာ့လစ္ဇ္တို့လင္မယားနွင့္ အဖိုးၾကီးကိုနွဳတ္ဆက္ကာ ဆိုင္ထဲမွ ထြက္လာရင္း လက္အိတ္ကိုစြတ္၍ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ နွင္းတို႔က ပိုမို သည္းထန္စြာက်ေနဆဲ ။ ေဆာင္းအစတစ္မနက္၏ ျဖစ္စဥ္မ်ား အေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိစဥ္ငွက္တအုပ္သည္ ခပ္နိမ့္နိမ့္ပ်ံသန္းရင္း ျမင္ကြင္းထဲသို႔၀င္လာ၏။ ထိုငွက္အုပ္၏ ေနာက္သို ့ အျမင္အာရံုကို မထည့္ထားမိေတာ့။

ကားစက္ကိုနွဳိး၍ ေမာင္းထြက္လာခဲ့ရာ တူရူမွ လာေသာ ကားမ်ား၊ ေရွ ့မွ ကားမ်ား၊ ေနာက္မွ ကားမ်ား သည္ နွင္း ထူထဲ ေသာ လမ္းမေပၚတြင္ သတိျဖင့္ေျဖးညွင္းစြာေမာင္းနွင္လာၾကေသာ

အကန္းမ်ား၏ လိုရာသို႔ တေရြ ့ေရြ ့သြားေနၾက၏ ။ ဆက္၍ ဆက္၍ သြားၾကဦးမည္လည္း ျဖစ္ေပေတာ့၏။


ျငိမ္းေဇဦး

ဖလ သမာပတ္

 ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း
အဆံမရွိေလ်ာ့ရဲ
ငံက်ိေပ်ာ့ျပဲ ။

ျငိမ္းေဇဦး

တေထာက္စခန္း

ကိတ္မုန္႔တစ္လံုး အစိတ္သံုးဆယ္
တခါမွ မ၀ယ္ဖူးခဲ့ ေပါင္
ဒီလိုပဲ ေမြးေန႔ေတြကို ေငါင္စင္းစင္းျဖတ္သန္းခဲ့တာ
သံုးဆယ္ကို ေျခာက္မူးသားစြန္းခဲ့ျပီ....။
သိပ္က်ိန္းေသတာက
ဒီေမာင့္ေမြးေန ့ဟာ ဘယ္အခါမွ
ထူးထူးရွယ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး
ဒါေပ....ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းေတြေတာ့ပြင့္တတ္ၾကတယ္
ေဂၚသဇင္ေတြလည္းပြင့္တတ္ၾကတယ္
ခပ္ေစာေစာဒီဇင္ဘာပန္းေတြေတာင္မွ ေဖြးေဖြးေ၀ေနၾက
အဲဒီလို လွတတ္ေအးျမ ....။

ဟက္ပီးဘတ္ေဒးသံေတြဖိုထိုးသလိုဆူညံရင္
ဒီေမာင္ ဟာ တီေကာင္ဆားပက္သလို အေနခက္လွ
ဒါေပ...တခါဖူးမွ်မရခဲ့ေပါင္..
သို႔ေသာ္ျငား ကိုယ့္မ်ားရည္းစားစကားေျပာမလားဆိုျပီး
ၾကိတ္က်ိန္းေသေနတ ဲ့အပ်ိဳၾကီးလိုလည္း
ရင္ဖုိရင္း ဟန္ေဆာင္ျငင္းျပခ်င္စိတ္ကလည္းရွိ
အထီးက်န္မွဳအသားေသေနတဲ႔ ဘ၀အေျခအေနကလည္းရွိဆိုေတာ့လည္း
ဒီလိုပဲ မရဲတရဲ ကိုယ့္ဟာကို္ယ္ ျငင္းခဲ့ရ မၾကိဳက္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့
ဒါနဲ ့ပဲ ကိတ္ မုန္႔ေတြေပေနတ ဲ့ဖေယာင္းတုိင္မီးေသနံ႔ေတြ
ငါ့ေမြးေန႔တိုင္းဆန္ ့ဆန္ ့ၾကီးေသေတာ့တာေပါ့
တကယ္ေတာ့ ေမြးကိုမေမြးခဲ့ၾကေပပဲကိုး ...။

ဒီေမာင္ဟာ သံုးဆယ့္ေျခာက္ေခ်ာင္းေသာ ဖေယာင္းတိုင္ေတြ
မွဳတ္ဖို႕အသာထား ပါးစပ္ၾကြက္သားေတြ ေလျဖတ္သလို
ေနတတ္ေနတာလည္းၾကာပါျပီ
နို႔ ထူးမွ ထူးပဲကိုး.............။

အသက္အရြယ္ကရလာေတာ့
ကြ်ဲေတြအပါး ဖ၀ါးမခ်ေအာင္လည္း ေရွာင္တတ္လာျပီ
ေစာင္းသီခ်င္းထက္ ေျပာင္းတခင္းက
ဘ၀အာမခံခ်က္ရွိေၾကာင္းလည္း နားလည္လာျပီ

ဒီလိုနားလည္လာမွဳေတြကို
စုစည္းရင္း ဦးေနွာက္ဟာလည္း
အမွဳိက္ျခင္းျဖစ္လာခဲ့ျပီ
တိုက္ခ်င္းပစ္ဒံုးက်ည္ေတြလို မပစ္လိုက္ရတဲ့မာနေတြနဲ႔လည္း
အထာက်ခဲ႔တာ ....
ခုဆို ရွဳိပင္ေတာင္ငိုခ်င္သြားမယ္
အဲဒီကိစၥေတြကို စပ္ဆိုရရင္ျဖင့္....။

အခ်စ္ေရ စစ္ေတြကိုမလိုလားေတာ့ဘူး
ေဆာင္းဦးျမစ္ေရလို ညင္ညင္သာသာစီးဆင္း
မီးျပင္းကိုင္ နာေအာင္ေထာင္းတဲ့ ဓါးေကာင္းတစ္လက္လိုပဲ
ဓါးအိမ္ထဲမွာ မလွဳပ္တန္း ပ်င္းတိပ်င္းတြဲ အသည္းမာမွဳေတြနဲ႔
ဒီအျဖစ္ကို အစမဆြဲပါနဲ႔ေတာ့ တညထဲနဲ႔လည္း
ၾကယ္ေၾကြမေကာက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး
ျငီးလို႔ေကာင္းတုန္း
၀ုန္းဆို......
ျမင့္ေဇဆံုးျပီတဲ႔..........
ကဲ....ေကြးေသာလက္ မဆန္ ့ခင္ ကိစၥေတြေပါ့........။

ျငိမး္ေဇဦး

အသက္သံုးဆယ့္ေျခာက္နွစ္ျပည့္ေမြးေန ့ အမွတ္တရ ေရးစပ္ပါသည္။
မေပ်ာ္ပါ၊ မေပ်ာ္ျခင္းသည္ မထူးဆန္းေတာ့ပါ၊ ၀မ္းနည္း ေနျခင္း ထိပ္တံုးခတ္ခံလိုက္ရသည္ သာလွ်င္
ပိုေပ၏..............။
ဂုရုေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ
ျပဳျပဳသမွ် ငါ၏ ရွားပါး နံုနဲ႔ေသာ္လည္း ေစတနာမွန္ေသာေကာင္းမွဳအားလံုးအား အမွ်ေပးေ၀ပါ၏ ။
အမွ်....အမွ်...အမွ်...
အမွ်...အမွ်....အမွ်..
အမွ်...အမွ်...အမွ်..ယူစမ္းပါ သူငယ္ခ်င္း............။

ျငိမ္းေဇဦး ေကာက္ေၾကာင္း

က်စ္လစ္သန္မာတဲ့..ေရခံေျမခံနဲ႔
ခ့့ံခံ့ျငားျငားဖြံ႕ထြားခဲ့တဲ့..သစ္ပင္တစ္ပင္ေပါ့...
ေတာစိတ္၀င္သြားေစႏိုင္တဲ့
ဥတုရာသီ..အရိုင္းအစိုင္းက
သူ႔ရွင္သန္ရာေတြကို..
ၾကမ္းတမ္း..ခက္ေလ်ာ္ေစခဲ့တယ္..။

မာေက်ာခၽြန္ျမတဲ့..
ဆူးသားလက္နက္ေတြအျပည့္
ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္ဖို႔ေတာင္..
အခက္ေတြ႔ရေလာက္ေအာင္..
အသြင္အျပင္ရမ္းရမ္း..
သူ႔ဘ၀သူ...
ခပ္..ဆန္းဆန္း..သိမ္းထုတ္လို႔..

ဒီ့ထက္..လွပစရာမရွိေတာ့တဲ့..ပန္းခ်ီကားခ်ပ္လို..
ဒီ့ထက္နာေပ်ာ္ဖြယ္ရာမရွိတဲ့..ဂီတသံစဥ္လို...
ဒီ့ထက္နက္ရိႈင္းစရာ..မရွိေတာ့တဲ့..ကဗ်ာ..စာသားေတြလို
့သူ႔အတြင္းသား..စိတ္သ႑န္မွာ..
ေမွာ္.အတိျပီးထားတဲ့..အႏုရသေတြညက္ေညာ
သူ..႔ဘ၀..သူ႔..အေမာကို.
သူ႔..ရနံ႔နဲ႔..သူ..ေမွ်ာေမွ်ာ..ခ်ေနရ..။

သူ...လား....
ဒူးရင္းသီးလိုလူစားေပါ့....

တစ္ခ်ိဳ႕က..အနံ႔ကို..ေၾကာက္လို႔...ေရွာင္ရွားၾကခ်ိန္မွာ...
တစ္ခ်ိဳ႔က..ေစ်းႀကီးေပးၿပီး..၀ယ္စားေနၾကရဲ႕..။ ။

အိျႏၵာ(၂၀.၁၁.၂၀၀၈)

အရင္လိုပဲ မထူးဆန္းတဲ ့ ေန ့တစ္ေန႔လို ျဖတ္သန္းရတဲ့ေမြးေန႔တုိင္းထက္ ပို၀မး္နည္းစရာေကာင္းေစတဲ့ေမြးေန့ပါပဲ။ဒါနဲ႔ ညီမေလး အိျႏၵာက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္သူေရးထားတဲ ့ကဗ်ာေလးကို လွမ္းပို ့လို ့ယူလိုက္ခ်ိန္မွာပဲ အျခားအမတေယာက္ကက်ေနာ့္သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆံုးသြားျပီလို ့ေျပာလာတယ္။အင္း...က်ေနာ္တို႕ကေတာ့ရွင္သန္ေနၾကဆဲေပါ့ အသက္ရွဴေနသမွ်...လူ႔ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္နဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ လူလုိရွင္သန္ခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ။

ဂုရုေရ.................

ငါေသရင္ ကဗ်ာေတြေရးမတဲ႔
မင္းသြားခဲ့ျပီ

ျငိမ္းေဇဦး

လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီး ကြယ္လြန္သြားေသာသူငယ္ခ်င္းသို႔

အိမ္

 ငါေလ
ျဖစ္သလိုေလးစား...
အိမ္ကထမင္း၀ိုင္းေလးကို
ျပန္ျပန္ေန ့တိုင္းေတြး
အားခဲတာ......
အေမခ်က္တ ဲ့ ပဲၾကီးဟင္း
၀က္သားဆီျပန္....
ငါးသေလာက္ေပါင္း
ပဲျပဳတ္နံျပား.....။

တို ့ ညစ္ထပ္ထပ္ျမိဳ႔ကေလးရဲ့
ဖုန္န ံ့ေတြဟာ
ေအာက္ဆီဂ်င္ထက္ငါ့စိတ္ကို
ုပိုက်မ္းမာေစတယ္။

ျပန္ခ်င္ေဇာန ဲ့
လာတဲ ့လမ္းျပန္ေမွ်ာ္မိတာ...
မျမင္ရလြန္းလို ့...
့ရင္ဘတ္ျငမ္းထိုးျပီးေမွ်ာ္ခဲ့တာ..
ခုဆို ရင္ဘတ္ေတာင္ အတြင္းဒဏ္ရင့္ေနျပီကြယ္...။

ျငိမ္းေဇဦး

ယိမ္း မ သာ စိမ္းကာေၾကြေပါ့

မိုးတိမ္အုပ္တို႔... ျမိဳ႕ကို စီးနင္းစျပဳျပီ။
ထို ညေန ေလးနာရီ............။
ေနေရာင္အလင္းလႊာသည္ ေလာကေျမမဟီေပၚသို႔ အိစက္ပံုက်တခ်ိဳ႕ ၊ တိမ္တိုက္တို႔အထက္တြင္ ခိုတြဲတခ်ိဳ႕ျဖင့္ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲနိုင္လွ၏။
တိမ္လိတ္တို႔ ေလေျပနွင့္ ေလးတြဲ႔တြဲ႔ ေျပးေသာအခါ တိမ္ရိပ္တို႔လည္း ေျမျပင္ေပၚတြင္ဒရြတ္ဆြဲေမ်ာပါလွ်က္ ၾကိဳးျပတ္ေသာ စြန္ ကဲ့သို႔။

ကိုညိဳေအာင္၏ ျခံကေလးထဲမွ စိမ္းလန္းေသာ ျမက္ခင္းျပင္ ၊ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဒန္းလႊဲ ခံုကေလး ၊
စပါယ္ရံု ၊နွင္းဆီခင္း ၊ေက်ာက္သားျမွားနတ္ေမာင္ ရုပ္တုေလး၊
ညီညာစြာျပဳျပင္ျဖတ္ညွပ္ထားေသာျခံစည္းရိုးပါတ္ပါတ္လည္ပု႑ရိပ္ပင္တို႔ ၊ ခေရပင္တခ်ိဳ႕ တို႔သည္လည္း ေနေရာင္တိမ္ရိပ္ေအာက္တြင္ စိမ္းလဲ႔ေရာင္နုလင္းေတာက္လိုက္ စိမ္းရင့္ေမွာင္လုမွဳိင္းပ်လိုက္ျဖင့္။

အိမ္ေနာက္ဖက္ ဂိုေဒါင္ငယ္ေလးထဲမွ ေပါက္ျပား တစ္လက္ ၊ ပန္းျဖတ္ကပ္ေက်း တစ္လက္၊ ေျမၾသဇာ အိတ္ငယ္တစ္အိတ္ျဖင့္ ကိုညိဳေအာင္ ၏ လက္နွစ္ဖက္လံုးမအားေတာ့။
အကၤ်ီ ဗလာ၊ ဂ်င္းေဘာင္ဘီ အႏြမ္းအၾကမ္းတစ္ထည္၀တ္လွ်က္ ဖိနပ္မပါေသာ ကိုညိဳေအာင္က ခေရပင္ေဘးတြင္ ေျမၾသဇာအိတ္ကေလးကိုခ်လိုက္၏ ။
ေပါက္ျပားကိုခေရပင္တြင္မွီလိုက္ျပီး ပန္းျဖတ္ကပ္ေက်းကို ခေရပင္ရင္းတြင္ေထာင္ထားလိုက္၏။

ခါးေထာက္ကာ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း မေန႔ညက ရြာထားေသာမိုးျဖင့္ ခေရရြက္တို႔တြင္ ခိုတြဲဆဲျဖစ္ေသာ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္မိုးေရစက္တခ်ိဳ႕သည္ ကိုညိဳေအာင္၏
ကိုယ္ဗလာအထက္ပိုင္းသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းသစ္ရြက္ေပၚမွ မဆင္းခ်င္ဆင္းခ်င္လိမ့္ဆင္းခုန္ခ်လာျပီး ရင္အုပ္ေပၚသို႔ အေႏွးဆံုး အေသးဆံုး ယာယီေရတံခြန္ေလးမ်ားအျဖစ္စီးက်ေန၏။ ေရစက္တခ်ိဳ႕က ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ကိုညိဳေအာင္၏ မ်က္လံုး တည့္တည့္သို႔ က်လာေတာ့ လူသားတို႔၏ ပင္ကိုယ္ တုန္႔ျပန္မွဳအတိုင္းကိုညိဳေအာင္၏ မ်က္ခြံတို႔အလိုအေလွ်ာက္ျဖတ္ကနဲမွိတ္လိုက္၏။

ေအးျမေသာ ေရစက္ေရေပါက္သည္ ကိုညိဳေအာင္၏ ဘယ္ဘက္ မ်က္ခြံေပၚသို႔ ေဘာက္ကနဲက်ကာ နက္ေမွာင္ေသာမ်က္ေတာင္မ်ားစိုစြတ္လွ်က္ ။
ထိုေရေပါက္ကို ကိုညိဳေအာင္သုတ္မပစ္ပါ။
အျမင္အာရံုကို ၾကည္လင္ေအာင္ မ်က္ေတာင္ကိုခတ္ကာ ခတ္ကာ ျဖင့္ တိမ္လိတ္တို႔ ဒေရာေသာပါးေျပးလႊားေနသည္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနဆဲျဖစ္၏။

တကယ္ေတာ့ ထိုမ်က္ခြံတို႔သည္ စိုရႊဲပူေႏြးေသာျဒပ္သတိၱတို႔အား မည္ကဲ့သို႔ ဆက္ဆံတုန္႔ျပန္ရမည္ကို က်င့္သားရ ေနသားက်ခဲ့သည္မွာၾကာလြန္းလွေပါ့။
ကိုညိဳေအာင္၏ ရွည္လ်ားစျပဳျပီျဖစ္ေသာ နက္ေမွာင္လွသည့္ ဆံပင္တို႔ၾကားသို႔ေလေအးေအးတလႊာသည္ ပု၀ါတစကဲ့သို႔ လြင့္ေမ်ာထိခတ္သြား၏။

နက္ေမွာင္လွေသာ မ်က္ခံုးထူထူတို႔ဆက္မတတ္ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕လွ်က္ ထူထဲျပည့္တင္းေသာ နွဳတ္ခမ္းတစ္စံုကို တင္းတင္းေစ့ကာ စိမ္းျမရြက္သစ္တို႔ၾကားမွအလုအယက္ဖူးစျဖဴဥေနေသာ စပယ္ငံုတို႔ကိုၾကည့္ရင္း ေျမၾသဇာအိတ္ကေလးကို ဖြင့္လိုက္၏။

စပယ္ရံု၏ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ ေပါင္းျမက္ပင္ကေလးမ်ားကို ေပါက္ျပားျဖင့္ခပ္ဖြဖြေလးရွပ္ကာ ရွင္းျပီးတိုင္း ေျမၾသဇာတို႔အား စပယ္ရံုေအာက္ေျခ ပတ္ပတ္လည္ တစ္ေပေလာက္အကြာမွ
ျဖဴးပံုေပးရင္း ကိုညိဳေအာင္က စပယ္နံ႔သင္းသင္းကို ဂႏၶာရံုျဖင့္ ခိုးယူသိမ္းပိုက္လိုက္၏။ ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ဟန္ရွိေသာ မ်က္နွာတင္းတင္းမာမာသည္ တေျဖးေျဖးေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားကာ
ကေလးငယ္ေလးတေယာက္ကဲ့သို႔ ေခါင္းကိုေမာ့ရင္း မ်က္လံုးအစံုကို ဖြဖြမွိတ္လွ်က္ ေက်ေက်နပ္နပ္ျပံဳးလိုက္၏။ ဆံႏြယ္ရိုင္းတို႔ လည္ကုပ္ပုခံုးေပၚသို႔ပြတ္တိုက္ထိပါးသြားေသာအထိအေတြ႔ကိုလည္း
ကိုညိဳေအာင္သတိျပဳမိလိုက္၏။ လွိ်ဳ့၀ွက္ဆန္းက်ယ္ နားလည္ရခက္ေသာ ထိုတင္းမာေအးစက္ေသာ မ်က္နွာသည္ လွ်ိဳ့၀ွက္ဆန္းၾကယ္စြာပင္ တျခားလူတေယာက္ကိုျပံဳးျပရန္၀န္ေလးတတ္သည့္
မ်က္၀န္း ၊ နွဳတ္ခမ္းတို႔ မွ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေအးျမေသာအျပံဳးျဖင့္ စပယ္ရံုေလးအနီး၌ ။

ကိုညိဳေအာင္၏ ျမက္ခင္း စိမ္းတို႔ျဖင့္ ၊ပန္းရံု ၊ပန္းခင္းတို႔ျဖင့္ ၀န္းရံထားေသာ တထပ္အိမ္ငယ္ကေလး၏ေရွ့ မ်က္နွာစာ ညာဘက္ တြင္ စားပြဲတစ္လံုး ကုလားထိုင္ေလးနွစ္လံုး နွင္းဆီပန္းျဖဴလြလြတစ္ပြင့္ထည္း
ထိုးထားသည့္ ျမစိမ္းၾကည္ေရာင္ ဖန္ပန္းအိုးကေလး....။
တကယ္ေတာ့ ထို စားပြဲကေလးတြင္ ကိုညိဳေအာင္မထိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာ ခဲ့ျပီ။ သို႔ေသာ္ ေန႔စဥ္နွင္းဆီျဖဴတပြင့္ကိုေတာ့အျမဲတန္းအသစ္လဲသလုိ
ပန္းအိုးကေလးကိုလည္းေတာက္ေျပာင္လွပေနေစခဲ့သည္။

ထိုလည္တိုင္က်ဥ္းပန္းအိုးကေလး၏ အလင္းျပန္နံရံတြင္ တခါက သူသိပ္ခ်စ္ခဲ့ရေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္၀န္းလွလွေလးမ်ားကို ေလာဘၾကီးစြာ သူေငးခဲ့ျမတ္နိုးခဲ့ဖူး၏။ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အခ်စ္ရည္အျပည့္ျဖင့္မေနာအာရံုကို ကမၻာေျမၾကီး၏ ဆြဲအားထက္ သာလြန္ေသာ အင္အားတို႔ျဖင့္ နစ္ေမ်ာေပ်ာ္၀င္ေစဖူးခဲ့ေသာ ထိုမ်က္၀န္းေလးမ်ား၏ အလင္းျပန္အရိပ္ကေလးကိုေတာင္မွ ကိုညိဳေအာင္က တြယ္တာျမတ္နိုးလြန္းခဲ႔၏။

ဘယ္ဘက္ျခမး္တြင္ေတာ့ ကိုညိဳေအာင္တေယာက္ထဲ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္တတ္ေသာ ပက္လက္ကုလားထိုင္တစ္လံုးရွိျပီးျပီး ေဘးတြင္ ဘရန္ဒီျပင္းျပင္း တစ္ပုလင္း နွင့္ ဖန္ခြက္ ေသးေလးတစ္လံုးတင္ေသာ စားပြဲပုကေလးရွိ၏။

ထိုစားပြဲပုေလးေပၚတြင္လည္း ကိုညိဳေအာင္၏ နာနာက်င္က်င္ အၾကည့္တို႔ျဖင့္ က်င့္သားရေနေသာ ပုလင္းတို႔သာ တစ္လံုးျပီးတစ္လံုးေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း အတြင္းတြင္ေဘာင္ဘင္မခတ္ပဲ တည္ျငိမ္ေနေသာ ပယင္းေရာင္ ေသရည္တို႔ အျပည့္ျဖင့္ ပုလင္းသစ္တစ္လံုး နွင့္ ဖန္ခြက္ေသးေသးေလးတစ္လံုးကလည္း ယေန ့အဖို႔ ရွိေနဆဲျဖစ္၏။

ကိုညိဳေအာင္၏ က်စ္လ်စ္ မာတင္းေသာ လက္ေမာင္းၾကြက္သားမ်ားသည္ ေခြ်းတို႔စိုရႊဲလ်က္ တခ်က္တခ်က္ေနေရာင္ေအာက္တြင္ လက္ကနဲ လက္ကနဲ ျဖင့္ အလင္းျပန္ေန၏။ စပယ္ျခံဳမ်ား၏ ေအာက္မွ ေပါင္းျမက္တို႔ကိုရွင္းလိုက္ ၊ ေျမၾသဇာ မ်ားျဖဴးလိုက္ျဖင့္ အလုပ္ထဲတြင္စိတ္ကိုနွစ္ကာ သူ႔ကိုယ္သူေမ့ပစ္ထားေသာ ကိုညိဳေအာင္တေယာက္ စပယ္ဖူးေလးမ်ား၏ ျဖစ္စဥ္အား အစြမး္ကုန္ပြင့္လန္းေစေရးဟူေသာ တစ္ခုတည္းေသာပန္းတိုင္ျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္းေမ့ထားလိုက္၏။

ျခံေရွ ့တံခါးကေလး အီကန ဲ အသံျမည္ကာ ပြင့္သြားေတာ့ ကိုညိဳေအာင္ ခါးကိုဆန္႔ျပီး ေပါက္ျပားရိုး ေပၚလက္တဖက္တက္လွ်က္ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
ကိုညိဳေအာင္၏ ညီတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ယံုၾကည္သည့္ တဖက္အိမ္က ေမာင္ျဖဴစင္သည္ ကိုညိဳေအာင္ကိုျပံဳးျပ၏။
ျခံတံခါးကေလးကို ျပန္ပိတ္ကာ ျခံထဲသို႔၀င္လာ၏။
“အကို အလုပ္မ်ားေနလား”
“ေအးကြ.. ထံုးစံအတိုင္းေပ့ါ မင္းေရာ အလုပ္ေတြ မအားဘူးလား မေတြ ့တာၾကာျပီ”ဟု ကိုညိဳေအာင္ေျဖေမးေမးလိုက္၏။
“ဟုတ္ကဲ့အကို... ခုတေလာ အလုပ္နည္းနည္းမ်ားေနတယ္” ဟု ေမာင္ျဖဴစင္ကေျဖရင္း ကိုညိဳေအာင္၏ မ်က္နွာအား အလြန္အမင္းအားနာဟန္ခ်ီတံုခ်တုံျဖင့္ၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းတခ်က္ခ်လိုက္၏။
ကိုညိဳေအာင္က နားလည္ အကင္းပါးစြာ “မင္းေျပာစရာရွိလား ရွိရင္ေျပာေလကြ မင္းန ဲ့ငါ ညီအကိုအရင္းလိုခင္ေနတာပဲ”
“ဒီလို အကို ” ဟူ၍ အစခ်ီကာခဏစကားရပ္သြားခ်ိန္တြင္ ခေရရြက္တို႔ေလတိုးသံ ၊ျခံအျပင္မွ ယာဥ္အခ်ိဳ႔ေမာင္းနွင္သြားသံမွလြဲ၍ တိတ္ဆိတ္လွ်က္။
“ေျပာပါကြ ငါ့ညီရ” ဟု ကိုညိဳေအာင့္စကားအဆံုးတြင္ေတာ့
“ဒီလိုအကို က်ေနာ္ သစၥာဦးကို ခ်စ္ေနျပီ အဲဒါအကို႔ကို အသိေပးတာ”........။

ကိုညိဳေအာင္ တိတ္ဆိတ္စြာ သက္ျပင္းခ်ရင္း “အင္း... ငါသေဘာမတူစရာမရွိပါဘူး ညီေလး... မင္းလို ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျပီး ၾကိဳးစားတ ဲ့လူငယ္တေယာက္နဲ႔ သစၥာဦးလို လွပရွင္းသန္႔ျပီး စိတ္ထားေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာသင့္ေလွ်ာ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္.............”
ကိုညိဳေအာင္သည္စကားကို ရပ္ကာ ေျမသားတို႔ေပက်ံေနေသာ သူ႔ ေျခဖမိုးကိုငံု႔ၾကည့္ျပီး ေပါက္ျပား တြင္ ကပ္ေနေသာ ေျမသားတုိ႔ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ေျဖးေျဖး တြန္းထုတ္လိုက္၏။

ထို႔ေနာက္ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး “ဒါေပမယ့္ ညီေလး မင္း စိတ္ထဲမွာေတာ့လိပ္ျပာသန္႔ရမယ္ ငါ့အေပၚမွာလဲ အျမင္ရွင္းရမယ္ သူ႔အေပၚမွာလဲ မင္းအျမင္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ျမတ္နိုးနိုင္မွရမယ္
အဲဒါကိုေရာမင္းၾကိဳျပီးေတြးျပီးသားလား ”

“ဟုတ္ကဲ့အကို..အဲဒါေတြအတြက္က်ေနာ္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေပးျပီး စဥ္းစားခဲ့ျပီးျပီ က်ေနာ့္စိတ္သန္႔တယ္ က်ေနာ္ျမတ္နိုးတယ္ သိပ္လည္းခ်စ္တယ္ အကို ဒါေပမယ့္ အကို႔ကို က်ေနာ္ အသိေပးဖို႔လိုအပ္လို႔ အကို႔စိတ္ရွင္းေအာင္အသိေပးတာပါ”

“ဟာ..ငါ့ညီရာ ..ဒါဆိုျပီးျပီေပါ့ကြ... ငါ အျမင္ရွင္းဖုိ႔ဆိုတာကိုမပူနဲ႔ မင္း အျမင္မရွင္းမွာကို လည္း ရင္မဆိုင္နိုင္လို႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး ငါအေနနဲ့ မင္းစိတ္ထဲမွာလဲ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ၾကည္ၾကည္လင္လင္အျမဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္
က်န္တာဘာမွမပူနဲ႔ဟုတ္ျပီလား”

ေမာင္ျဖဴစင္သည္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားေသာမ်က္နွာျဖင့္ စပယ္ပြင့္တို႔ကုိ ၾကည့္ေနခိုက္ ကိုညိဳေအာင္က
“ဒါဆို မင္းတို႔အဆင္ေျပသြားၾကျပီလားညီေလး” ဟု ေမးလိုက္၏။

“မဟုတ္ဘူးအကို က်ေနာ္သူ႔ကို ဖြင့္မေျပာခင္ အကို႔ကိုအရင္အသိေပးတာ ျပီးမွ က်ေနာ္ေျပာမယ္ ကဲ..က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာဒါပဲအကို ခြင့္ျပဳပါဦး” ဆိုေသာစကားဆံုးေတာ့ ေမာင္ျဖဴစင္သည္ ျခံတံခါးဆီသို႔ျပန္လွည့္ကာ ျခံတံခါးကိုျပန္ပိတ္ျပီးေနာက္ ထြက္ခြာသြားေတာ့၏။

ကိုညိဳေအာင္သည္ ေပါက္ျပားျဖင့္ ေျမၾကီးကို ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ေပါက္ေနေတာ့၏။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့မၾကည့္ ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္မၾကည့္။
ေခြ်းသံရႊဲရႊဲခႏၶာကိုယ္သည္ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ျဖင့္ လက္ဖ်ံၾကြက္သားမ်ား တင္းကန ဲတင္းကနဲ ထကာ ေျမသားနွင့္ေပါက္ျပားထိခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္။

မိုးတို႔ျပိဳခဲ့ေလျပီ...။
တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေနေသာ တိမ္သားတို႔ ေကာင္းကင္ျမင့္လႊာ၏ ေအးစက္မွဳကို မခံနိုင္ေတာ့ ။
သည္းထန္ေသာ မိုးစက္မိုးေပါက္တို႔သည္ကုိညိဳေအာင္၏ ေက်ာဗလာေပၚသို႔ ဒရၾကမ္း က်ဆင္းလာေသာ္လည္း ကိုညိဳေအာင္ဆက္လက္ကာ ေပါက္ျပားကို အခ်က္မွန္မွန္ျဖင့္ ေပါက္ေန၏။
ေကာင္းကင္တခြင္တြင္ ေန၏ ဖ်ိဳးဖ် အလင္းသည္သာ ေငြ ့ေငြ ့က်န္ေတာ့၏ ။ မိုးသည္းသည္းေအာက္တြင္ ကမၻာေလာကၾကီးသည္ ေမွာင္မလို လင္းမလိုျဖင့္ ညေနခင္းကို ျပဳစားေန၏။
မိုးေပါက္တို႔ ကိုညိဳေအာင္၏ မ်က္နွာတြင္ ခိုတြဲစီးဆင္းေန၏။ ခႏၶာကိုယ္မွ ေလ်ာတိုက္ကာ ကမၻာေျမၾကီးေပၚသို႔ ခုန္ခုန္ခ်ေန၏။

ကိုညိဳေအာင္ အံတင္းကာ ေနာက္ဆံုးေပါက္ျပားခ်က္တို႔ျဖင့္ နွင္းဆီခင္းအဆံုးတြင္အျပီးသတ္လိုက္ျပီး ေပါက္ျပားကို ရုတ္တရက္ပစ္ခ်ကာ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္ကို ကား၍ ေကာင္းကင္သို႕ေမာ့ၾကည့္၏။
မ်က္၀န္းထဲသို႔မိုးေရစက္တို႔ က်လာသည္ကို မ်က္လံုးမပိတ္ပဲ မ်က္သား ျဖဴျဖဴႏွင့္ မ်က္ဆံညိဳညိဳေပၚသို ့ မိုးစက္တို႔ေဘာက္ကန ဲ က်လာျပီး စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေတာ့မွ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္လိုက္၏ ။ျပီးေတာ့ျပန္ၾကည့္ျပန္၏။
ထို႔ေနာက္ရုတ္တရက္ နွင္းဆီပင္ တစ္ပင္အားလက္ျဖင့္အားကုန္သိမ္းဆုပ္လိုက္ကာ ဆြဲေျမွာက္လိုက္၏။

ပြင့္ျပီးစအျဖဴေရာင္နွင္းဆီပြင့္တစ္ပြင့္တည္းရွိေသာ နွင္းဆီပင္သည္ ကိုညိဳေအာင့္လက္ထဲတြင္ ေရစိုကာပြေနေသာ ျမစ္ေျခေၾကာင့္ ေလာမသိ ေျမာက္တက္ကာပါလာ၏။
ကိုညိဳေအာင္သည္ နွင္းဆီပင္စည္ကို ညာလက္တြင္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လွ်က္ အိမ္ေရွ ့ကျပင္ေပၚသို ့ စိုရႊဲေသာ ခႏၶာကိုယ္ျဖင့္ တက္လာျပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနလိုက္၏။

မိုးေရစက္တို႔ေအာက္တြင္ ျခံေရွ ့တံခါး ကို ဖြင့္ကာ ထီးတလက္ျဖင့္ မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ ျခံထဲသို႔၀င္လာ၏။ သ႑ာန္အရိပ္သည္ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာကာ အိမ္ေရွ ့ အမိုးေအာက္ေရာက္လာ၏။
အိမ္ေရွ ့အမိုးတံစက္ျမိတ္ေအာက္တြင္ ရပ္တံ့သြားေသာ္လည္း အိမ္ေပၚသို႔ေတာ့ တက္မလာ။
“ကိုညိဳ ... က်မ က လက္တည့္စမ္းစရာသတၱ၀ါလား ေျဖစမ္းပါ” ဟု နာနာက်င္က်င္ ထိုမိန္းကေလးကေမးလာ၏။
ကိုညိဳေအာင္သည္ ညာလက္တြင္ ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ နွင္းဆီပင္စည္ကို ပို၍ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း “ အဲလိုမဟုတ္ဘူး မင္းဟာအျမဲတန္း သံသယနဲ႕ၾကည့္တတ္တဲ့အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ထင္ခ်င္ရာထင္ေနတာ”
ဟု ျပတ္ေတာင္းတိုးလ်ေသာ အေျဖကို ေျဖလ်က္ မိုးစက္တို႔သည္းသည္းထန္ထန္က်ေနသည္ကို ေငးေန၏။
မိန္းကေလးသည္ ကိုညိဳေအာင့္မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ျပီး ေနာက္ထပ္တစ္ခြန္းမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ သုတ္ကနဲလွည့္ကာ ထီးကေလးကိုေဆာင္းရင္း ျခံျပင္သို႔ ဦးတည္ကာ တေရြ ့ေရြ ့ေ၀းသြားေတာ့၏။
ထိုတေရြ ့ေရြ ့ေ၀းသြားေသာ မိန္းကေလး၏ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနေသာ ကိုညိဳေအာင့္မ်က္၀န္းသူငယ္အိမ္ထဲတြင္ထင္ဟပ္ေနသည့္ ေပါက္ျပားရာမ်ားျပည့္နွက္ေန ကာ ေျမစိုင္ေျမခဲတို႔ျဖင့္ ပြေနေသာ ပ်က္စီးသြားသည့္ အိမ္ေရွ ့ျမက္ခင္းကေလးနွင့္ လဲျပိဳအျမစ္လန္ေနေသာ စပါယ္ရံုမ်ား နွင္းဆီခင္းမ်ားကို ေတာ့ ကိုညိဳေအာင့္အသိအာရံုက ျမင္နိုင္ေကာင္းမွျမင္နိုင္ေပလိမ့္မည္။
ကိုညိဳေအာင္သည္ မ်က္လံုးအစံုကို မ်က္ေတာင္တခ်က္မခတ္ပဲ မိန္းကေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ေငးေမာေနရင္း သူ၏ဘက္လက္ျဖင့္ နွင္းဆီကိုင္းကို ခ်ဳိးလိုက္ကာ နွင္းဆီျဖဴကေလး ကို မမွိတ္မသုန္ၾကည့္လွ်က္
ညာဘက္ တြင္ရွိေသာ စားပြဲေလးေပၚမွပန္းအိုးကေလးဆီသို႔သြား၏။
နွင္းဆီျဖဴလြလြ ေလးကို မေန ့ ညေနကထိုးထားေသာ နွင္းဆီပြင့္ အျဖဴကေလးနွင့္လဲကာ ေျဖးေျဖးထိုးလိုက္ခိ်န္တြင္ တခါက သူအျမတ္တနိုး ေငးေမာဖူးသည့္ သူ ့ခ်စ္သူ မိန္းကေလး၏ မ်က္၀န္းညိဳကေလးမ်ား ေရာင္ျပန္ဟပ္ေသာ
ပန္းအိုးကေလး၏ နံရံ စိမး္ၾကည္ဖန္သားေပၚသို႔ သူ၏ လက္ဖ၀ါးမွ နီရဲေစးပ်စ္ေသာ ေသြးတို႔တေပါက္ျခင္းက်လွ်က္..................................................။

ျခံကေလးထဲတြင္ကားေျမစိုင္ေျမခဲတို႔နွင့္ လဲျပိဳေနေသာ စပယ္ရံု တို ့နွင္းဆီပင္တို႔ အနီးတြင္ မလဲမျပိဳပဲ တည့္တည့္မတ္မတ္က်န္ရွိေနေသးသည္မွာေတာ့ ေက်ာက္သားျမွားနတ္ေမာင္ရုပ္တုကေလးျဖစ္၏။
ထိုျမွားနတ္ေမာင္ရုပ္တုကေလး၏ ေလးညွဳိ႔မွျမွားကေလးသည္ကား ယခင္အတိုင္းပင္ ရွိေနဆဲကလြဲ၍ ဥယ်ာဥ္ပိ်ဳးသူ၏ ဥယ်ာဥ္ပ်က္ကေလးသာ မိုးေရစက္တို႔ေအာက္၌ ....။
ျပီးေတာ့ နွလံုးေသြးစက္တို႔ စြန္းထင္ရစ္ေသာ စိမ္းျမၾကည္
နွင္းဆီပန္းအိုးကေလးတစ္လံုး တို႔သည္သာ ျမင္သာထင္သာက်န္ရွိလွ်က္.....။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ခေရရြက္စိမ္းအခ်ိ့ဳ....
မိုးဒဏ္ျဖင့္ လူးလြန္႔ကာ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ေၾကြက်သြားေတာ့၏ ..........။

ျငိမ္းေဇဦး

ေအာင့္နမ္း

 မခ်စ္ပဲနဲ႔ အျဖစ္သည္းျပ ။

ျငိမ္းေဇဦး

တကယ္ေတာ့ သူဟာ စန္း ေဘာ္လီ

ယို ့......
တေယာက္ေယာက္ျဖစ္တယ္
ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထင္ခဲ့ၾက
ဒီမွာပဲ ဆမ္းေဘာ္ဒီ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္အသိအမွတ္ျပဳလာၾက...။

တညသား ဘြားကနဲလက္မည္းၾကီးျပိဳက်မွ
ဆမ္းေဘာ္ဒီအျဖစ္ က စနး္ေဘာ္လီျဖစ္ရ
နို ႕ သိမွ သိပဲကိုး .....။

ျငိမး္ေဇဦး
ဆမ္းေဘာ္ဒီ = Somebody
စန္းေဘာ္လီ = ျမန္မာျပည္က အမိ်းသမီး၀တ္ ေဘာ္လီအက်ၤ ီ တံဆိပ္
ဒီကဗ်ာ ကို ရွင္မင္းညိဳ ပါးေညာင္းေအာင္ရယ္လြန္းလို႔ တင္လိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

အင္းဆက္

ဒီမယ္
ဒို႔ကခပ္ခြာခြာေနတတ္တာ
ေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းတရားေတြမပ်ိဳးခ်င္လို႔
ဒီလို...ကိုယ့္သိမ္ငယ္မွဳကိုတန္ဖိုးျမွင့္...........။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ
အတိတ္ေတြမ်ိဳျပီး
အိပ္ေနလို႔လဲမရေသးဘူး
ေျမြတေကာင္ေလာက္မွ ေသြးမေအးတတ္ေတာ့............။

ရြက္စိမ္းေတြေတာ့ ပိုပို ၀ါက်င့္လာျပီ
သံဓါတ္ၾကြယ္၀တဲ႔ကမၻာစိမ္းစိမ္းၾကီး
ေအာက္ဆီဂ်င္နဲ႔ျပာလြင္လာသလို
အဲဒီရင့္ေရာ္ျခင္းဟာ မအီမသာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔
ျပဲျပဲစင္ေအာင္ အံအံခ်ခဲ့တာ
ေျမျပင္မွာ ပြလို႔ ရြက္၀ါေတြ ေၾကြက်...။

ငါတို႔ဟာၾကီးျမတ္ျခင္းေတြအတြက္
ကုတ္အားေတြယူၾကတာေပါ့
ရွုပ္သလားမေမးနဲ႔

ငါတို႔....အဆင္တန္ဆာေတြကို မက္ေမာလာၾကတာေပါ့
၀စ္လစ္စလစ္အလွေတြကို ၾကိတ္တန္ဘိုးထားတတ္လာၾကတာေပါ့
မေနာကံေတြ ေဖာင္းပြလာၾကတာေပါ့
သန္ရာသန္ရာ ဘာသာေဗဒနဲ႔
အတၱကို လိမ္ေမာ္သီးေတြလိုသီးပစ္လိုက္ၾကတာေပါ့
အဲဒီမွာ ပဲ အခ်စ္ေတြက စပ်စ္ရည္ျဖစ္သြားၾကတာေပါ့........။

အာရိယံလို ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ အတင္းအိပ္မက္ပစ္ခ်င္ၾကတာေပါ့
၀ိဥာဥ္ဟာ နွလံုးအစားထိုးသလို ျဖဳတ္ ...
တပ္....
နွဳိး လို႔
တျခားတေယာက္အျဖစ္ နိုးထခြင့္ ဘယ္ေတာ့မွမေပးတဲ႔
ပိုးတံုးလံုးတေကာင္ေပါ့...
တေရြ ့ေရြ ့ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ျခင္းနဲ႔
ေလညွင္းမွာ ေတာင္ပံခတ္ခြင့္ေတာ့ရွိတာေပါ့
ေကာင္းကင္မွာပ်ံသန္းျပီး အလွဆံုးပန္းခင္းၾကီးကို ရွာေဖြခြင့္ရွိတာေပါ့

အဲဒီမွာပဲ ေတာင္ပံခတ္ေနတ ဲ့ နတ္မိမယ္ေလးေတြ ပင့္ကူအိမ္ၾကီးထဲ
အျမဲျငိေတာ့တာေပါ့.............

အင္းၾကည့္ေလ ငါတို႔ေတြဟာ အင္းဆက္ေတြပဲမဟုတ္လား...

ဆိုတုန္းေျပာတုန္းရွိေသး
အရက္စိမ္ရည္ဖတ္ထဲက ဘက္တီးရီးယားေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းခုန္ခ်သြားတာေပါ့

စိတ္ဟာ ကူးစက္ေရာဂါေတြရဲ့ အသံထက္ျမန္တ ဲ့ ယာဥ္ပ်ံတစင္းျဖစ္ေနတာေပါ့

ဒီမွာပဲ သီတာေဒ၀ီဟာ မဒမ္က်ဴရီကို မ်က္စပစ္ျပျပီး မီးပံုထဲ ခုန္ခ်သြားခဲ့တာေပါ့

ဒီမွာပဲ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြ ကမၻာမီးမေလာင္ခင္ သားေကာင္ခ်မနင္းမိေအာင္
မီးနင္းျခင္းအတတ္ပညာကို ေလ့က်င့္ၾကတာေပါ့

ထရိုဂ်န္ျမင္းကို အပ်ိဳရံအသင္းေတြနဲ႔
သီခ်င္းေတြဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ ဟယ္လင္ဟာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ဘုရင္န ဲ့မွ မခ်စ္ခဲ့တာေပါ့

ဒီမွာပဲ ဣထိယေတြရဲ့ က်ဆံုးခန္းဟာ တညလံုးနမ္းရာက စတယ္ဆိုတ ဲ့
ယုတၱိေဗဒေတြ ထြန္းကားလာခဲ့ၾကတာေပါ့

ဒီမွာပဲ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းတ ဲ့စိတ္ေတြက အိုဗာ၀ိတ္၀န္တိုမွဳေတြကို ျဖဲကားေမြးဖြားခဲ့တာေပါ့

ကဲ... ၀ိဇၨာတပါး
စိတ္နာသြားျပီ
ေလာကကို
သိကၡာရွားတ ဲ့ ျပိတၱာမ်ား
အဘိဇၨာပြား မိစၦာအမွားေတြနဲ႔ခ်ယ္သ ေနသမွ်ေတာ့
ဘယ္ဘ၀မွ တကယ္တညေတာင္ အတူမရွိလိုေတာ့ဘူးတဲ့....။

ဒီလိုကိုယ့္သိမ္ငယ္မွုကိုတန္ဘိုးျမွင့္ရင္း
သီခ်င္းတပုဒ္ကို ဥံဳခံ ညည္းလို႔
ပန္းသီးတျခင္း
၀ိုင္တပုလင္း
ေလညွင္း
ျမက္ခင္း
ပန္းန႔ံေတြသင္းတဲ႔ ညေနအသစ္စက္စက္မွာ
ေတာင္ပံေတြနာေနတ ဲ့ အင္းဆက္ေပါ့............................။


ျငိမ္းေဇဦး

ျငိမ္းခ်မ္းေမတၱာ

ပိုခ်စ္လာတဲ႔အခါ....
အျမဲ...ေက်ာျခင္းကပ္
ဘ၀န ဲ့ယံုတတ္.........။

ျငိမ္းေဇဦး

ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ မိသားစု

ေႏြတုန္းကဆို ညေန ေစာင္းတိုင္း က်ေနာ္ လုပ္ထားတဲ့ဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြ ရွိရာ

အိမ္ေရွ႔ သမံသလင္းေပၚက ေနၾကာေစ့ေလးေတြ ဆန္ေစ့ ပဲေစ့ေလးေတြကို

ခ်ဳိးငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ အျမဲလာလာျပီး စားေနက်။

ေႏြဦးရာသီရဲ့ေန႔လည္ခင္းတစ္ခုမွာ......လင္းယုန္ေခ်ာင္းေဘးကသဘာ၀ဥယ်ာဥ္ထဲကိုသြား၊ သစ္ပင္ေသးေသးေလးေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္တူးဆြ ။

ျပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အျမစ္ကေလးေတြ မျပတ္ေအာင္ မက်ိဳးေအာင္

ပလတ္စတစ္အိပ္ေတြန ဲ့တပင္ျခင္းထည့္။

အိမ္ကိုျပန္လာ.............။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ သစ္ပင္ေလးေတြကို ေျမၾသဇာန ဲ့ ေျမဆီေျမနွစ္ ေတြေပါင္းျပီး

အိုးေသးေသးေလးေတြထဲမွာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ထည့္။

ျပီးေတာ့ သြပ္နန္းၾကိဳးကေလးေတြ အကိုင္းျဖတ္တ ဲ့ကပ္ေက်းေလးေတြ ပလာယာေလးေတြနဲ႔

သစ္ပင္ေပါက္စေလးေတြကိုကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔အေကြးအေကာက္ပံုစံေလးေတြေဖာ္၊

မလိုအပ္တ ဲ့အကိုင္းေလးေတြကိုျဖတ္...........။

စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေသခ်ာ လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ ဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြဟာ ဥယ်ာဥ္ေသးေသးေလးတစ္ခုလို

အိမ္ေရွ ့သမံသလင္းေပၚမွာျဖစ္သြားျပီ ။

အဲသည္လို သူတို ့တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းရွင္သန္မွဳန ဲ့ သူတို ့ခႏၶာကုိယ္ေလးေတြကို ျဖတ္ခ်င္တိုင္းျဖတ္

သြပ္နန္းၾကိဳးန ဲ့တုတ္ခ်င္တုိင္းတုတ္ ၊ယိုင္ခ်င္တိုင္းေကြးခ်င္တိုင္း ယုိင္ေကြးေနမွဳအေပၚမွာ

သစ္ပင္ေလးေတြက ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မွဳန ဲ့မွ အျပစ္တင္တုန္႔ျပန္မွဳမလုပ္ခဲ႔ဘူး။

တကယ္ေတာ့အဲဒီသစ္ပင္ေလးေတြဟာ..........

သက္ရွိ ေလးေတြလို ့ ေတြးမိခဲ့ရင္.....

သူတို႔လည္းနာက်င္တတ္တယ္ ......

သူတို႔လည္း ရွင္သန္ျမင့္မား ၾကီးထြား ခ်င္တတ္ၾကတယ္......

သူတို႔လည္းအစြမ္းကုန္လွပ ေ၀ဆာလန္းဆန္းခ်င္တတ္ၾကတယ္လို႔ ...နားလည္တတ္ခဲ့ရင္....

ဒီဘြန္ဇိုင္းပင္ေလးေတြကို သဘာ၀တရားၾကီးထဲက လုယူလာခဲ့ျပီး နွိပ္စက္ျဖစ္မယ္မဟုတ္ပါဘူး.............

တခါ.......

အဲဒီသစ္ပင္ကေလးေတြနဲ႔လိုက္ဖက္ညီမယ့္ ေတးဆိုငွက္ေပါက္စနေလးေတြ ေသးေသးေလးေတြကိုလည္း လာေစခ်င္မိျပန္ေရာ....။

ငွက္ကေလးေတြအစာစားဖို႔ငွက္အိမ္ကေလးတစ္လံုးကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကိုယ္တိုင္ပဲ

သစ္သားျပားကေလးေတြ နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မီးျပတိုက္ ဆန္ဆန္ အိမ္ကေလးတစ္လံုးေဆာက္မိတယ္။

သစ္သားျပားလက္မ၀က္ေလာက္ကေလးေတြကိုပြတ္ဆူးနဲ႔က်က်နနအေပါက္ကေလးေတြေဖာက္ သံေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြနဲ႔ရိုက္ရင္း ရွစ္ေထာင့္ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာရွိတ ဲ့၊

အဆင့္ေလးေတြသံုးဆင့္ပါတဲ့၊ျပီးေတာ့အဆင့္တိုင္းမွာငွက္ကေလးေတြ နားလို့ရတဲ့ ၊

သစ္သားေခ်ာင္းကေလးေတြ ထုတ္ျပီး အိမ္ကေလးတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ေဆာက္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ အဲဒီငွက္အိမ္ကေလးထဲမွာ ေနၾကာစိရိုင္းေတြ ပဲေစ့ေလးေတြ

ဆန္ေစ့ေလးေတြကိုေသခ်ာထည့္ျပီးမ်က္နွာက်က္ကသံၾကိဳးအရွည္တစ္ေခ်ာင္းန ဲ့ က်က်နန ဆြဲထားလိုက္တယ္။

မီးျပတိုက္သ႑ာန္ ငွက္အစာထည့္တ ဲ့အိမ္ကေလး က ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြရဲ့အလည္မွာ

တြဲလြဲေလး က်လို႔ ေလေ၀ွ ့တိုင္း ေလးပင့္အိတြဲစြာ ယိမ္းလွဳပ္ ေပ်ာင္းႏြဲ ့ေနက်.........။

ဒါေပမယ့္ဘာငွက္တေကာင္မွမလာခဲ့ဘူး ......။

ေန႔လည္ခင္းတခ်ိဳ႔မွာ အစာရွာဖို ့ပ်င္းတဲ့ ရွဥ့္ကေလး နွစ္ေကာင္သံုးေကာင္ဟာ

မမွီ႔တမွီေလထဲကတြဲေလာင္းက်ေနတဲ့အဲဒီသစ္ေစ့ေလးေတြရွိရာ

ငွက္အိမ္ကေလးကို ေျခေထာက္ကေလးနွစ္ေခ်ာင္းေပၚသူတို႔ကိုယ္လံုးေလးေတြအားျပဳရပ္ရင္း

လက္ကေလးေသးေသးေလးေတြန ဲ့မွီေအာင္ လွမ္းေနရွာတတ္ၾကတယ္။

အဲဒီအခါ အိမ္ေရွ ့မွန္တံခါးၾကီးကို ေျဖးေျဖးဖြင့္လိုက္ရင္ေတာင္

မွန္တံခါး ဖြင့္သံန ဲ့ က်ေနာ့္ အရိပ္ေၾကာင့္ ရွဥ့္ကေလးေတြဟာ

ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားရင္း ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္မွ ၊ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚက မ်က္လံုးကေလးေတြ ေပကလပ္ ေပကလပ္န ဲ့

အျမီးေလးေတြကိုေကာ့ေနေအာင္ေထာင္ျပီး ေခါင္းကေလးေတြပုျပီး ျပန္စူးစမ္းတတ္ၾကတယ္။

က်ေနာ္က ေပါင္မုန္ ့ ခ်ပ္ကေလးေတြကို ေသခ်ာ တစခ်င္းဆြဲဖဲ ့ျပီးေတာ့

ျမက္ခင္းျပင္ေပၚကရွ ည့္ကေလးေတြန ဲ့မလွမ္းမကမ္းကိုလွမ္း ျပီး ပစ္ေပးေနၾက။

အဲသလုိန ဲ့က်ေနာ္ဟာ ရွဥ့္ကေလးေတြန ဲ့ရင္းနီွးမွဳရခဲ့တယ္။

ရွဥ့္ကေလးေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ မနက္ မိုးလင္းျပီဆိုရင္ က်ေနာ့္အိမ္ေရွ ့

သမံသလင္းနားမွာ မေယာင္မလည္ နဲ႔ အလွဴအိမ္ နားမွာ

ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတဲ ့ႏြမ္းပါးရွာၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြလို ေရာက္နွင့္ေနျပီ။

က်ေနာ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း မွန္တံခါးကိုဖြင့္ က်ေနာ့္ ဆီက

ေပါင္မုန္ ့ခ်ပ္ကေလးေတြကို ဖဲ ့ေျခြျပီး ပစ္ေပးေနၾက။

အဲသလို မွန္တံခါးဖြင့္လိုက္ျပီဆိုတိုင္းလဲ သူတို ့ လန္ ့သြားရွာၾကျပီးေတာ့ ျမက္ခင္းစိမ္းထဲကိုျပန္ေျပးေနၾက။

သူတို႔နဲ့ထပ္ပါလာတ ဲ့ ရွဥ့္မ်က္နွာသစ္ကေလးေတြဆိုရင္ ျမက္ခင္းစိမ္းၾကီးကို

ငံု ့ၾကည့္ေနတ ဲ့ေမပယ္ပင္ၾကီးေတြ ရဲ့ပင္စည္ေပၚ ခပ္ျမင့္ျမင့္ေရာက္တ ဲ့အထိ ေျပးတက္ေရွာင္ပုန္းေနၾက။

ဒီလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး...သူတို ့ဟာ အရင္လိုပဲ ေပါင္မုန္ ့အစ အန ကေလးေတြကို စားေနၾက။

ဒါေပမယ့္ ဘာငွက္တေကာင္မွ မလာခဲ့ဘူး။

အဲသလိုနဲ႔က်ေနာ္ဟာေတးဆိုငွက္ကေလးေတြ၊၀တ္ရည္စုတ္ငွက္ကေလးေတြကို

ေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ ေႏြဦးရာသီကတည္းကပဲေပါ့။

တေန႔သား ... ညေနေစာင္း ေနေရာင္ေအာက္မွာ က်ေနာ္ဟာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ဆြဲေနမိတယ္...........။ ပူေနတုနး္ဆိုေတာ့အျပင္က ေလေျပနဲ႔ သဘာ၀ရဲ့ အသံေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရငး္ မွန္တံခါးၾကီးကို တ၀က္ ဖြင့္ထားခဲ့တယ္။

တဖ်တ္...ဖ်တ္ အသံေလးေတြကို က်ေနာ္ၾကားမိေတာ့.........

က်ေနာ္ဟာအသည္းကြဲေရာင္စပ္ထားတ ဲ့

ေဆးေတြ ေပေနတ ဲ့ စုတ္တံကေလးကို ေဘးက ေရခြက္ထဲထည့္လုိက္တယ္

က်ေနာ္ဆက္မဆြဲျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ။

က်ေနာ့္အခန္းထဲက ေျခသံေတြန ဲ့က်ေနာ့္လွဳပ္ရွားမွဳေၾကာင့္ ပ်ံလာတဲ့ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

လန္ ့သြားမွာစိုးတ ဲ့စိတ္န ဲ့ တေျဖးေျဖး ေနာက္ျပန္ဆုတ္ရင္း ကုလားထိုင္မွာထိုင္ျပီး အသာေငးေနမိတယ္။

က်ေနာ္ရည္ရြယ္ျပီးေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ငွက္အစာေကြ်းတဲ့အိမ္ကေလးက ငွက္ေသးေသးေလးေတြအတြက္ျဖစ္ေတာ့....ခ်ဳိးငွက္ကေလးတေကာင္

သစ္သားတန္းကေလးေပၚကို ခုန္တက္ခ်ိန္မွာ ေလထဲတြဲလြဲက်ေနတဲ့ အဲဒီ အိမ္ကေလးဟာ

တဖက္ကိုေစာင္းသြားျပီး သစ္ေစ့ေလးေတြ ဟာ ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြၾကားကိုေရာက္သြားတယ္ ။

ငွက္ကေလးဟာ သူ ့ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ဟန္ခ်က္ကို ရဖို ့ေတာင္ပံစံုကိုတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ရင္း ေျခကုတ္ျပန္ယူတယ္ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကေလးကမတည္ျငိမ္ပဲေလထဲမွာပိုျပီး ယိုင္ထိုးရင္း ယိမ္းေနတယ္။

ေအာက္က ခ်ဳိးငွက္ကေလးတေကာင္ကေမာ့ၾကည့္ျပီး ထပ်ံေတာ့တယ္။ ၾကိဳးစားေနတ ဲ့

ခ်ဳိးငွက္ကေလးလဲ ငွက္အိမ္ကေလးကို စြန္ ့ခြာျပီးေတာ့
ပ်ံသြားတ ဲ့ငွက္ကေလးေနာက္ကိုလိုက္သြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပန္းခ်ီကားကိုဆက္မဆြဲျဖစ္ေတာ့ဘူး။
အျပင္ကို ထြက္ျပီးေတာ့ အေပၚကခ်ည္ထားတဲ ့သံၾကိဳးကို ေခြးေျခကေလးတစ္ခုေပၚတက္ရင္း ေသခ်ာျဖဳတ္လိုက္တယ္။

ငွက္အစာေကြ်းတ ဲ့ အိမ္ကေလးက ေလထဲမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။

သူတို ့ျပန္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာ စားလို ့ျဖစ္ျပီေပါ့။

ဒီလိုန ဲ့ ေနာက္ေန့ က်ေတာ့ ခ်ဳိးကေလးနွစ္ေကာင္ဟာ သူတို ့လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ေလာက္မွာပဲ ျပန္ေရာက္လာတယ္ ဒီအခါ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အုန္းမွဳတ္ေရေႏြးအိုးကေလးနဲ႔ ၀ါးေရေႏြးခြက္ ကေလးကို က်က်နန

စားပြဲ ပုေလး ေပၚမွာတင္ျပီး တခြက္ခ်င္းေသာက္ရင္း ငွက္ကေလးေတြကိုၾကည့္ေနမိတယ္။

ငွက္ကေလးေတြဟာ ခုေတာ့ က်က်နန သစ္ေစ့ကလးေတြကိုစားနုိင္ၾကျပီျဖစ္တယ္။

က်ေနာ့္ဘြန္ဇိုင္းသစ္ေတာက်ဲက်ဲကေလးထဲမွာငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

သစ္ေစ့ကေလးေတြ ေကာက္စားေနေတာ့ ရွဥ့္ကေလးေတြလဲ ေရာက္လာၾကတယ္။

အဲဒီညေနကတည္းက ရွဥ့္ကေလးေတြ န ဲ့ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္

တေကာင္ကို တေကာင္ မလန္ ့ၾကပဲ သစ္ေစ့ကေလးေတြကို ေကာက္စားေနၾကတာေပါ့...........။

က်ေနာ္ဟာညေနခ်ိန္ေတြေရာက္တိုင္းအဲဒီငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ သစ္ေစ့ကေလးေတြလာလာေကာက္ၾကတာကို တကူးတကအခ်ိန္ေပးျပီးေစာင့္ျဖစ္လာတယ္။

ရွဥ့္ကေလးေတြ ခုန္ဆြခုန္ဆြန ဲ့ ျမက္ခင္းထဲမွာ ေျပးလႊားၾက နပမ္းလံုးၾကတာကို

ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနၾကသလို ရင္းနွီး ၾကည္နူးလာမိတယ္။ငွက္ကေလးေတြ အစာစားေနတာကို ၾကည့္ရင္း အျမဲတန္း သူတို ့စားတ ဲ့ ငွက္စာကေလးေတြ မကုန္ေအာင္ ဂရုစိုက္တတ္လာတယ္။

ငွက္ကေလးေတြရွဥ့္ကေလးေတြဟာတေျဖးေျဖးနဲ႔

က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ အျခားေသာ သက္ရွိ အစိတ္အပိုင္းကေလးေတြျဖစ္လာခဲ့သလို ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးေတြဟာလည္း ရြက္နုေလးေတြ ေ၀လာၾကတာေပါ့......။

တေန ့မွာ ေတာ့ ငွက္ကေလးတေကာင္တည္း ေရာက္လာတယ္။ ငွက္ကေလးဟာ အစာကိုေကာက္ရင္း လည္ျပန္ ၾကည့္ ၾကည့္ေနရွာတယ္...။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ အလိုလို ဆုေတာင္းရင္း သူ ့အေဖာ္ငွက္ကေလး

မၾကာခင္ ေရာက္လာမွာပါဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနျဖစ္ခဲ့တယ္ ။

ခဏအၾကာမွာ ေဆာင္းဦးေလေျပက ခပ္ထန္ထန္ ေ၀ွ ့လိုက္ခ်ိန္...............

ဘြန္ဇိုင္းပင္ကေလးတစ္ပင္ရဲ့ေအာက္ဆံုးအကိုင္းက၀ါက်င့္က်င့္

သစ္ရြက္ကေလးတစ္ရြက္ ေၾကြက်ခ်ိန္..................

ငွက္ကေလးဟာ ေ၀ ့ကန ဲ ေကာင္းကင္ကိုပ်ံတက္သြားေတာ့တယ္..............................။

အဲဒီေန ့ကတည္းကစျပီးေတာ့ ....

တေကာင္ထည္းလာခဲ့တဲ့ငွက္ကေလးဟာက်ေနာ့္အိမ္ေရွ ့က

သစ္ေစ့ကေလးေတြ ကို စားဖို ့မလာေတာ့ဘူး..............။

က်ေနာ္ကေတာ့ေန႔စဥ္သစ္ေစ့အသစ္ကေလးေတြကိုျဖည့္ျဖည့္ေနခဲ့ရင္း

ညေနတိုင္း သူတို႔ ထပ္လာၾကဦးမလားဆိုတ ဲ့စိတ္န ဲ့ေစာင့္ေနခဲ့တာ..................။

ခုဆို ပထမဆံုးနွင္းေတြေတာင္ေၾကြေနျပီေလ...............

က်ေနာ္ဟာေအးစက္တ ဲ့ညေနေတြမွာ

သကၠလပ္အက်ၤီအရွည္အျပာရင့္ေရာင္ၾကီးကို၀တ္ရင္းမာဖလာကေလးကိုပတ္လို႔ အိမ္ေရွ ့မွန္တံခါးၾကီးကိုဖြင့္ျပီး ဆက္ေစာင့္ေနမိခဲ့တယ္............

ဒါေပမယ့္က်ေနာ့္ငွက္ကေလးေတြ မလာၾကေတာ့ဘူး............. ေဆာင္းေအးေလျပင္းလွဳိင္း တလႊာက က်ေနာ့္အိမ္ခန္းကေလးထဲကိုဒရၾကမ္းေဆာင့္တိုးလာခ်ိန္မွာ

အိမ္ေရွ ့စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတ ဲ့ ဖေယာင္းတိုင္အရွည္ က မီးညြန္ ့ကေလးဟာလဲ

တခ်က္ ယုိင္ ကန ဲ လြန္ ့သြားရင္း က်ေနာ့္အခန္းကေလးေမွာင္သြားေတာ့တယ္.......................။

ေဟာဒီသစ္ေတာထဲကအိမ္ကေလးထဲမွာလူတေယာက္...

မွန္တံခါးေပါက္ၾကီးကိုဖြင့္ရင္း မၾကာခင္နွင္းေတြက်ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနျပီး

သူမရည္ရြယ္မဖိတ္ေခၚပဲ သူ ့ဘ၀ထဲကို ၀င္လာခဲ့တဲ့ ငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္ကို ညေနတိုင္း

တိတ္ဆိတ္စြာအျမဲေစာင့္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို.................

အဲဒီငွက္ကေလးနွစ္ေကာင္သက္ရွိထင္ရွားရွိေနျပီး သိနိုင္ခဲ့မည္ဆိုပါလွ်င္..............................................................။

ျငိမ္းေဇဦး

ဥမၼတေကာ

ေလာကီကို ေယာဂီလိုျဖတ္သန္းမွျဖစ္ေတာ့မယ္
ကြယ္တို႔..........။

ဟုတ္ပါ့မလားပဲ
တို႔ဘုရားကေလာကြတ္ေတြေခ်ာ္ျပီးမသိနုိင္တ ဲ့တမလြန္အတြက္
ကတိေတြေပးမထားဘူး
ငါေသရင္ ဘာေတြျဖစ္မတုန္း
လံုး၀ ေဖ်ာက္ထားတ ဲ့အခ်က္
နည္းနည္းေတာ့ခက္သလားလို႔...။

မဂၢင္ ရွစ္ပါးကေတာ့
ၾကက္ကင္ျဖစ္မသြားဘူးက်ိန္းေသတယ္
အဲဒီအတြက္ တရုတ္ဖိုးခ်က္တို႔ ဆိုင္ကိုသြား

ပါရမီအထံုကလည္း
နာဇီပံုန ဲ့ေကာင္ေတြမွာပဲရွိသလိုလို
ဣထိတံ ပတၳိတံ ကို မွန္ခ်ဳိတခြက္ေသာက္လို႔
မိုက္ခြက္ၾကီး ေကာက္ ေအာ္ ။

ငါးပါးသီလကလည္း
ထားထား ညီမေလာက္ေတာ့ တလံုးတခဲမက္စရာမဟုတ္
ရွုပ္ေတာ့ကုန္ပါျပီေလ
ဒါေတြန ဲ့ ၀ိစိကိစၥမ်ား...။

အေမွ်ာ္န ဲ့အေၾကာက္
မေတာ္တ ဲ့အေပါက္အတြက္
အသက္ေတြသာၾကီးလာ
ေရႊေျပာင္ရာေရႊထပ္လို႔
လူေတြ လူေတြ ေနတတ္ေနလိုက္ၾကတာ
လိုရာဆုေတာင္း..........။


ဒီမွာ..
ငယ္ငယ္ကခင္ဖူးတဲ့ အရူးၾကီး ဦးေက်ာ္ရင္
ေျခခြင္ေအာင္ ထက လို႔ ခနခန ေအာ္ဖူးတဲ႔
“စိေတၱန နိယ်ေတ ေလာေကာ”ကိုပဲ
မျပံဳးပဲေရရြတ္မိေတာ့...............။

ျငိမ္းေဇဦး

အခြံမ်ား

ဘာေတြ ညာေတြျဖစ္
အိမ္ေထာင္ေတြက်
ေဘးတိုက္ထြားၾကိဳင္း
ရိုးသားမွဳေတြ ပိန္လွီ
သစၥာတရားအဆီပိတ္
ရဲရင့္မွဳေလျဖတ္
သတၱိ ေလာက္တက္ ။

ဘာေတြညာေတြျဖစ္
သီခ်င္းေဟာင္းေတြကို
လူသစ္ေတြဆို
သီခ်င္းသစ္ေတြကို
လူေဟာင္းေတြမခံစားတတ္
ကက္ကက္လန္
အထက္လန္ေအာက္ေလွ်ာေတြျဖစ္
သိကၡာေတြ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ေရထိုး
တန္ဘိုးေတြ ဘာေတြ စြတ္ တက္
ဇြတ္ တင္ ။


ဘာေတြညာေတြျဖစ္
ေရခံေျမခံေကာင္း
သန္မာထြားက်ိဳင္း...
မိုက္ရိုင္း
ခပ္ညံ့ညံ့ပုထုဇဥ္တိုင္း အရိုအေသျပဳ
လူစြာျဖစ္
မျဖစ္ညစ္က်ယ္ျဖစ္
၀တ္စံုကိုခ်စ္
ဦးခ်ုိဳကိုခ်စ္
အဆိပ္ကိုခ်စ္
ဆူးေတာင္ကိုခ်စ္
သြားကိုခ်စ္။

ဘာေတြညာေတြျဖစ္
ေရခြက္ေပါက္ထဲ တံလွ်ပ္ေတြေကာက္ထည့္
ၾကည့္.... ၾကည့္ ..ျဖဲၾကည့္
လံုး၀ ျပည့္.................။



ျငိမ္းေဇဦး

ည

ဘယ့္ဂေလာက္ အထီးက်န္သတုန္းဆိုေတာ့
တေလာကလံုးကို ျဖန္႔ ငံုေနၾက ေနေရာင္ေတာင္
ေယာင္လို႔ အေပါင္းအေဖာ္မလုပ္ဘူး ။

ျငိမ္းေဇဦး

သမာဓိ အေၾကေကာက္

 အာရံုဟာ စပါဂက္တီေခါက္ဆြဲလို
ေခြေခါက္ေပ်ာ့အိ တြန္႔လိမ္....


၀ိဥာဥ္နဲ႕ဆြဲဆြဲတင္ခဲ့ရတဲ႔
ကိုယ့္ျဖစ္အင္ေတြက
ေရတြင္းထဲကဖားေလာက္မွ မလံုျခံဳပါ့လားကြယ္...

ရုပ္၀တၳဳေတြပဲ ေစ်းအျပိဳင္တက္ေနၾကတာေပါ့...

နာရီေတြ ေမ်ာ့
ေပ်ာ့ဖတ္ေတြျဖစ္
သမိုင္းေတြကို ညွစ္ညွစ္ခ်ခဲ႔လိုက္တာကလည္း
ေခတ္သစ္လူသား ေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳအစကတည္းက.....

အာနာပါနကို သံုးဆစ္ခ်ဳိးေခါက္ထီးလို ေဆာင္ထားဖို႔လိုျပီ
မိုးျပိဳရင္ ထန္းလက္န ဲ့ကာသလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့....

ညဟာ မြစာၾကဲသြားျပီ အခ်စ္ရယ္
ဘယ္သူဆြဲျဖဲသြားသလဲ မသိ
ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ .............................။


ျငိမ္းေဇဦး

ဆြဲအား

 အဲဒီဆြဲအားတစ္ခုနဲ႔ ငါတို႔ျဖစ္တည္ခဲ့ၾကတာေပါ့
ငါတို႔မျငင္းခဲ့ၾကဘူး ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကလည္းမျငင္းခဲ႔ၾကဘူး။

အဲဒီ ဆြဲအားနဲ႔ ဟန္ခ်က္ရွိရွိ လည္း စီးဆင္းခဲ့ၾကတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား နဲ႔ အခ်ိဳးတက်လည္း ျမင့္တက္ခဲ႔ၾကတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား နဲ႔ ေ၀့၀ဲလွပလည္း ေၾကြခဲ့ၾကတယ္

အဲဒီ ဆြဲအား ဟာ သူ႔ကိုယ္သူလည္း က်စ္ေနေအာင္ ဆြဲထားရေသးတယ္
အဲဒီ ဆြဲအား ဟာ သူ ့ရင္သား ထဲက ရွင္သန္ျခင္းေတြ ညွစ္ညွစ္ခ်
အဲဒီဆြဲအားဟာ သမုဒၵရာအားလံုးထက္ အိုမင္း ပါရဲ့
ခုပဲ အူ၀ဲ ဆို ထြက္လာတ ဲ့ ကေလးလို လည္း နုပ်ိဳပါရဲ့

အဲဒီဆြဲအားဟာ တခါတေလ အသည္းယားရင္
ပထမဆံုး ေသာ ခ်စ္သူရဲ့ အထိအေတြ ့န ဲ့
ေနသားမက်ေသးတ ဲ့အပ်ိဳစင္လိုလဲ တုန္ယင္

အဲဒီဆြဲအား ကို အျပင္းအထန္ လြန္ဆန္ ၾက
အဲဒီဆြဲအားကို အတိအက် တုပၾက
အဲဒီဆြဲအားမွာ လြန္ ့ကနဲလူးကနဲ ပိုးပု၀ါတစလို ေလွ်ာက်
အဲဒီဆြဲအားဟာ ေခါင္းခါးေျခလက္ ေလးခ်က္လံုး အခ်ဳိးတက်နဲ႔
ရြပိုးေတြထိုး
တံတ်ာေတရွင္နဲ႔ သံစဥ္ေတြညွိ
က၀ိတပါးလို သိသိၾကီးန ဲ့မသိသားဆိုးရြား

အဲဒီဆြဲအား ဟာ မိတ္ကပ္ပါးပါးန ဲ့
စိတ္ဓါတ္ခါးခါးေတြကိုလဲ မိ်ဳခ်

အဲဒီဆြဲအားဟာ ဖန္ေခ်ာင္းအေရာင္နဲ႔
မွန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲမွာလဲ တြန္ ့လိမ္ျပ

အဲဒီဆြဲအား ဟာ ဘရာဇီးလီးယန္း ၀က္က္စ္္နဲ႔လည္း
သူ႔ရဲ့ ဖြားျမင္အားၾကြက္သားေတြကို လမး္ေၾကာင္းရွင္း

အဲဒီဆြဲအားဟာ ရွိဳပင္ ရဲ့ ေတးသြားေတြနဲ႔
အေမွးပါးပြင့္

အဲဒီဆြဲအားဟာ အားလံုးကို ဆြဲစုျပီး
အသည္းနု သူ တစ္ဦးလို
က်က် နန ငိုျပေနျပန္ျပီ
ဒီည
လမင္းကသာ
ပင္လယ္မွာေတာ့ ဒီေရရုန္းၾကြ
အင္အားျပဦးေတာ့မယ္ ေလ
ဆဲြအားေရ
ဆြဲထားဦးဟ စၾကၤ၀ဠာၾကီး ေၾကြမက်ခင္................။

ျငိမ္းေဇဦး

ေႏွာင္းတတ္ေဆာင္း

 ဒီည...ငါ့အတြက္ေတာ့
ေလေျပေတာင္ မတိုက္ပဲ
သစ္ရြက္ေတြတဖြဲဖြဲ ေၾကြ
ၾကယ္ေတြေၾကြတယ္။

ေဆာင္း ခိုးေတြ ေ၀ျပီ
ေအးစက္.....

ရင္ဘတ္က အက္အက္ျပီး
မ်က္ရည္ေတြ စီးက်
အက္သြားတ ဲ့အထဲ
ျဖဲၾကည့္ အဲဒီမွာ ငရဲရွိတယ္ေလ.....။

ရွိပါေစေတာ့............

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
စမ္းေခ်ာင္းေပၚေၾကြက်တဲ့ခေရပန္းတပြင့္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
တိုက္ပြဲအလည္က ဒဏ္ရာရ စစ္သားတေယာက္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
သားသတ္ရံုအ၀ က တိရိစာၦန္တေကာင္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္
လမ္းအကူးမတတ္တဲ့ မ်က္ကန္းကေလးငယ္တေယာက္လို

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္.......
မိုးေတြသည္းတဲ့
မုန္တိုင္းရဲ့အလည္
ေဟာဒီအသက္အရြယ္မွာ...

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ ဒီလိုပါလို႔ လွစ္ခနဲျပ ခဏနားခို .....

အခ်စ္ရယ္ မိုးေတြမညိဳေတာ့ဘူး ...
ေလျပင္းေတြမတိုက္ေတာ့ဘူး
သစ္ကိုင္းေတြ မက်ိဳးေတာ့ဘူးဆိုမွ
ကဲ...
ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္.........................။

ငါ့ကိုထားခဲ့ပါ..
စမ္းေခ်ာင္းအလ်ဥ္နဲ႔ ငါေမ်ာပါ့မယ္
ငါ့ဒဏ္ရာနဲ႔ ငါ မၾကာခင္ေသြးလြန္ပါ့မယ္
သားသတ္ရံုအ၀မွာ ထားခဲ့တဲ့သခင္ကို
သံေယာဇဥ္န ဲ့ေနာက္ဆံုး လည္ျပန္ၾကည့္ပါ့မယ္
ငါ့ကိုထားခဲ့ပါကြယ္ လမ္းမအလည္မွာ မပူပါနဲ႔

ကဲ....ငါ့ကိုထားခဲ့နုိင္ပါတယ္
ငါကေတာ့ ရင္ဘတ္အက္ေၾကာင္းထဲက
ငရဲ အ၀မွာ ငါ့ခ်စ္သူ ျပန္လာနိုးနဲ႔
ေစာင့္ေနခဲ့မယ္...................။


ျငိမ္းေဇဦး

Bodies on the beach

ျငိမ္းေဇဦး (Digital art)

န ဘေဇ ပါပေက မိေတၱ

ပရိႆတ္အေျခြအရံရွားပါးတဲ့တန္ဘိုးကို
ဗန္ဂိုးမေသခင္သတိထားမိတယ္ဆိုရင္
ၾကယ္စင္ေတြစံုတဲ့ည နဲ႔ သူက ေက်နပ္ခဲ့မွာပဲ။

အေျခႊအရံအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ့ စိတ္ရိုင္းသားရဲတြင္းမွာ
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီဖူးတဲ့အခါ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ့ေဗဒါပ်ံ
ေလမွာလန္ျပီး ျမစ္ေရစီးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္နွစ္ေသေကာင္း
ေသလိမ့္မယ္။

အေၾကာင္းတရားကေတာ့ ေခါင္းစားစရာပဲမိတ္ေဆြ
ျပံဳးေနတဲ့မ်က္နွာေတြမွာ မလိုတမာစိတ္ေတြနဲ႔
အိပ္ေနတဲ့ ေျမေခြးတေကာင္ အျမဲရွိတတ္တယ္
ခင္ဗ်ားမွာလဲရွိတယ္ က်ဳပ္မွာလဲရွိတယ္
ေသေဆးနဲ႔သတ္လို႔မရတဲ့ေျမေခြး
ဒီေတာ့ ခပ္ေ၀းေ၀းေနတာပိုအျပစ္မကင္းေပဘူးလား။

ကဲ....ေျပာရင္းဆိုရင္း
က်ီးတသိုက္န ဲ့ ဘုတ္တသင္း
အခ်င္းခ်င္းေျမွာက္ပင့္ေနၾကျပီ

အသုဘ ဖဲ၀ိုင္းမစည္မွာေလာက္အတြက္နဲ႔ေတာ့
ေစ်းေလ်ာ့သြားတဲ့နွစ္ခ်ဳိ႕ျပည့္တန္ဆာလို
ေတြ႔ရာျပံဳးျပဖိတ္ေခၚလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ဖို ့မၾကိဳးစားေတာ့ဘူး.....

ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မွဳနဲ႔ကိုယ္ ေနမညိဳခင္
ဧကစာရီ က်င့္ၾကံျခင္း မေနာအၾကည္စိတ္နဲ႔
ေတာမွီ သစ္ရိပ္ခိုရင္း
တိတ္ဆိတ္ ထည္းတည္းေနထိုင္ျခင္း ဣရိယာပုတ္မွာ
တရားေတာ္နဲ႔အညီ ေနခဲ့ပါရေစ.......................။

ျငိမ္းေဇဦး

ျဒပ္မဲ့ မွန္ တခ်ပ္

ကမၻာၾကီးျပာလြင္ေနတာကိုအျပင္ကထြက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္အစား
ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ အျပင္ကထြက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာရင္
လူဟာ သူေနတဲ့ေလာကနဲ႕ေတာ္ေတာ္ နီးစပ္လာနိုင္ေျခရွိတယ္။

ဘ၀ကိုေတာ့ရရွိခဲ့ျပီးသား
ဒီဘ၀ကို ပစၥလကၡတ္ ေမြးျမဴျခင္းဟာ
မိဘေမတၱာကို အက်အနေစာ္ကားတာ......

ဒီလို အျမဲတန္းေတြးမိမယ္ဆိုရင္
ေမြးရက်ိဳးနပ္မွဳနဲ႔ နီးစပ္လာနိုင္ေျခအရွိသား။

သေဘၤာပင္လို စိမ္းလန္း မွဳမ်ိဳးန ဲ့
ခါးသက္အနွစ္မ ဲ့ ေနတတ္လိုက္တာ
အျပစ္တင္မေစာပါနဲ႔

ကာလံေဒသံကို နားလည္ၾကပါ
ခ်ဳိေအးေမႊးျမတဲ႔
တင္းတင္းရင္းရင္း ၀င္း၀င္း ထြားထြား အသီးေတြကို
စိတ္ ရွည္ရွည္ေစာင့္ပါ......

အဲလို ေစာဒကေတြဆင္ေျခေတြနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းဟာ
ဘာမွျဖစ္မလာနုိင္တဲ့ အနာဂတ္ကို ငရုတ္သီးနိုင္နိုင္နဲ႔ ဆီသပ္သလိုပဲ
မႊန္ထူ ပူစပ္။

ညဟာ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ေပါင္းဖက္သြားျပီ
ေသာနုထိုရ္ေရ မွ်ားဘူးကို ျပင္ထား
သံစဥ္ေတြကန္းသြားတဲ့ ပဥၥသိခၤနတ္သားဟာလဲ
ဓါတ္ရထားစီးျပီး လမ္းဆံုကေစာင့္ေနနွင့္ျပီ
အဲဒီမွာပဲ ေရာ့ခ္ ဂီတေတြ ျမိဳ႔ၾကီးေတြကိုေဖာက္ခြဲေတာ့တာေပါ့။

အျဖစ္ခ်င္ဆံုးကေတာ့ သစ္ပင္တဆံုးတြယ္ပတ္တ ဲ့
ႏြယ္ကပ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကို
ေဘာဇဥ္ လို မွီ၀ဲျပီးေနရတဲ့ ဒီငရဲက လြတ္ခ်င္စိတ္ပဲ

အနည္းဆံုး.....
သန္း နည္းမွာက်ိန္းေသေပမယ့္
ရဟန္းလည္း မျပဳရဲတဲ့ တံုံုံံ့ေႏွးမွဳေတြနဲ႔
ကေလးတေယာက္လို မုန္ ့ေလးတဖဲ့စားရင္း
ယဲ့သြားတဲ့ နုပ်ိဳမွဳကို ကုသိုလ္တခုလို တမ္းတမိတယ္။

သိပ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူဟာ မိခင္ တေယာက္လို အရာရာ
နားလည္ ခြင့္လႊတ္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔
မရွိမဲ့ရွိမဲ့ စိတ္လက္တဆစ္ကို ျမစ္တစင္းလိုဆြဲဆန့္လိုက္ရင္း
ေမတၱာေတြ တရစပ္စီးဆင္းခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေလ
ခပ္ယူေသာက္သံုးေတာ့....................။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္ျခင္းတရားကို အနုလံုပဋိလံု တန္ဘိုးထားရင္း
ေလာကနဲ႔ နီးစပ္လာနိုင္ေျခဟာ အိုင္ယာလန္ထီထက္
ပိုမက္စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း...............
အျဖဴအမဲ ဘိုင္စကုတ္ ကားလို ေကာင္းေကာင္းျမင္လိုက္ရတယ္။

ျငိမး္ေဇဦး

(သန္းေခါင္သန္းလြဲ ေမွာင္ထဲထေယာင္ ခပ္ေငါင္ေငါင္န ဲ့ျပန္မေမွးခင္ အေတြးစဥ္ဖမ္း ေရးခ်င္စမ္းဟဲ့ အိပ္ပ်က္တ ဲ့ည တယ္ဂြက်သကိုး ဟု ျမည္တြန္ကာ ေရးလိုက္ပါသည္။ ျပန္နွပ္ေတာ့မယ္ )

ငဲ့

ဘာပဲလုပ္လုပ္
ဘယ္အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမာင္းနွင္အားေကာင္းေကာင္း
ဦးတည္ရာေျဖာင့္ေျဖာင့္
ေသနတ္ေျပာင္း၀ကေဆာင့္ထြက္လာတဲ့
က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္ေလာက္
တြန္းကန္အားရွိရွိနဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေျဖာင့္ဖို႔လိုတယ္။

တခုေတာ့ရွိတယ္
ပစ္မွတ္ဟာ ခ်စ္တတ္သူရဲ့ နွလံုးသား မျဖစ္သြားဖို႔ သတိရွိၾက။

ျငိမ္းေဇဦး

ေတာ…………

မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ ကို ပုခုန္းေပၚမွာထမ္းရင္း ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ထင္းရူးေတာၾကီးရွိရာ
ေတာင္ေၾကာေပၚကို တေျဖးေျဖး တက္လာခဲ့တယ္။

ထင္းရူးေတာနဲ႔စကားေျပာဖို႔ လိုတယ္………….။
သ၀န္တိုတတ္တဲ့ခ်စ္သူနဲ႕တူတဲ့ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္ပုခုန္းသိုင္းၾကိဳးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့လမ္းေလွ်ာက္စကား
ေျပာစက္ကေလးကို ပိတ္လိုက္တယ္။

တေျဖးေျဖးနဲ႔ ပိုျမင့္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္လာေလ ေလတိုက္နွဳန္းပိုၾကမ္းလာေလ ထင္းရူးပင္ေတြ
ဟာ ေခါင္းတရမ္းရမ္းတခါခါနဲ႕ တက္လာသူကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျငင္းပါယ္ေလေပါ့။

အေနာက္ဖက္ကို ပ်င္းရိေလးတြဲ႔မွဳ တနင့္တပိုးနဲ႕ တြား သြားေနတဲ့ ေနလံုးဟာ မူလတန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ မုန့္စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ကန္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးလို ျခံဳ ပုတ္ေတြနဲ႔တူတဲ့ တိမ္ အုပ္ေတြၾကားမွာ………….။

ဘယ္ဘက္ခါးမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ေရဘူးကို ျဖဳတ္ယူ ျပီး ထင္းရူး ပင္ၾကီး တပင္ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ အမွီသဟဲျပဳရင္း တက္လာခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ …ေရဘူး ကို ဖြင့္ျပီး တငံု ေမာ့ေသာက္လိုက္တယ္ မ်က္လံုးအၾကည့္က ဟိုး အေနာက္ဖက္ မွာ တံတိုင္းလို ကာ ေနတဲ့ေတာင္တန္း ျပာၾကီးေတြကို ေဖာက္ထြင္းျမင္ခ်င္စိတ္ေတြနဲ႔ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ့ ေငး ေနမိတယ္ ေရဘူး အဖံုး ကို လက္မွာကိုင္ရင္း ရိုင္ဖယ္ကေတာ့ ထင္းရူးပင္ကို က်က် နန မွီလို႔ေပါ့။


ေလၾကမ္းေတြဟာ စိမ္းရင့္ ေမွာင္ ေျပာက္ၾကား အက်ၤ ီ ေကာ္လာကို ဆြဲဆြဲယမ္းေနသလိုပဲ။
ေခြ်းစက္ေတြက တဒီးဒီးနဲ႕ ရင္ အုပ္ ေပၚမွာ စီးက်ေနလိုက္တာ ခ်စ္သူရဲ့ က်ီစယ္ ပြတ္သပ္ကစားမွဳလိုပဲ။

ရႊံ ့ပုတ္ ေရာင္ သဘက္ ေသးေလးကို ပုခံုးေပၚက ျဖဳတ္ရင္း မ်က္နွာကေခြ်းစက္ေတြကို သုတ္ေနမိတယ္။ ျပီးေတာ့ ့ထင္းရူး ပင္ ကို မွီလ်က္သားနဲ႔ ရႊံ႕ ေတြ ေပက်ံေနတဲ့ ၀က္တေကာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ပင္နဲ႕ ပြတ္သလို မိ်ဳး ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။

ထင္းရူးပင္ေတြရဲ့ ထိပ္ဖ်ား ေတြကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း ျမင္ကြင္းထဲကို သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီး တေကာင္ ၀င္လာတယ္ ေ၀႕လို႔ ၀ဲလို႔ ..။

ၾကည့္ေနရင္းမွာပဲ စြန္ ငွက္ၾကီးဟာ ခပ္ေ၀းေ၀း ေတာင္ေၾကာေပၚက ေတာင္ ကမူေလးရဲ့ အကြယ္ကို ထိုးဆင္းသြားတယ္.. ….ခ်စ္သူ ေအာက္ခ်င္းငွက္မေလး မုဆိုးရဲ့မွ်ားခ်က္နဲ႔ အရုပ္က်ိဳးျပတ္သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားက အသက္မဲ့ ခႏၶာေလး ျပဳတ္က်သြားတာကို လိုက္ ကယ္ဖုိ႔ အစြမ္းကုန္ ခုန္ဆင္း ဒိုက္ထိုးခ်ရင္း ကိုယ္တိုင္ေသသြားမွာ က်ိန္းေသေနတာကိုသိေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္နဲ႔ အေတာင္ပံစံုကို တခ်က္ မခတ္ပဲ ထိုးဆင္းသြားတ ဲ့ေအာက္ခ်င္းငွက္ ဖို ရဲ့ ဟန္ပန္မိ်ဳးနဲ႔ ။ ခနၾကာေတာ့ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးဟာ ယုန္ ကေလးတေကာင္ကို သူ႔ရဲ့လက္သည္းခြ်န္ေတြၾကားမွာ ခ်ီကုတ္ ရင္း ထင္းရူး ပင္ၾကီး ထက္ကို ပ်ံတက္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့ ထင္းရူးကိုင္း ၾကီးေပၚမွာ ယုန္ ကေလးကို နွဳတ္သီးန ဲ့ ကိ်န္းေသေအာင္ ကိုက္ျပီးမွ လက္သည္းေတြနဲ႕ကုတ္ထားတာ ေျဖျပီး အေသအခ်ာ ခ်လိုက္တယ္။ ယုန္ကေလးက ေသပံုမရေသးဘူး ။


ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ရဲ့မွန္ေျပာင္းထဲမွာ သိမ္းစြန္ငွက္ၾကီးရဲ့ ေလာဘၾကီးတဲ့ရင္ဘတ္ၾကီးဟာ ထင္ထင္ရွားရွား ဖြင္႔ေပးထားေနသလိုပဲ။ ေသနတ္ ေမာင္းခလုတ္ေပၚမွာ ညာဘက္လက္ညွဳိးကို တိတိက်က် ေတ့ထားရင္း သက္ျပင္းကိုခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို အသာျပန္ျပီးထင္းရူးပင္ကိုမွီေထာင္ထားရင္း ထင္းရူးပင္ေပၚက သိမ္းငွက္ၾကီးရဲ့လွဳပ္ရွားမွဳအားလံုးကို ေသခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။

ဒိုင္း………………… ဆိုတဲ့ ခပ္ေ၀းေ၀းက တူမီး ေသနတ္သံတခ်က္ ဟာ ေတာင္နံရံေတြၾကားထဲမွာ ပဲ့တင္ရိုက္သြားခ်ိန္မွာသိမး္ငွက္ၾကီးဟာရုတ္တရက္ လန္ ့ ထပ်ံသြားလိုက္ေတာ့……..ထင္းရူးကိုင္းေပၚက ယုန္ေလးဟာ ထင္းရူးပင္အျမင့္ၾကီးေပၚကေ၀ါကနဲျပဳတ္က်လာတယ္။

က်ေနာ္ဟာ ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာကအသာထလိုက္ရင္း မဂၢနမ္ စနိုက္ပါ ရိုင္ဖယ္ကို ပုခံုးမွာလြယ္လိုက္ျပီး ယုန္ကေလး ျပဳတ္က်ရာ ေနရာကို ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ရင္း ေသြးစေတြစြန္းေနတဲ့ ယုန္ေသေလးကို နားရြက္ က ေကာက္ယူလိုက္တယ္ ။

ဒီညစာအတြက္ ယုန္ သား ေကာင္းေကာင္း တခြက္ကို ဘယ္လိုခ်က္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ ေတာင္ထိပ္ဆီကိုေရာက္ေအာင္ က်ေနာ္ ဆက္တက္လာခဲ့တယ္။

ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္လာတ ဲ့အခါ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀း ေနာက္ထပ္ေတာင္ေၾကာတခုက ေတာစခန္းေလးဆီကို ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ရင္းဗာဂ်င္းနီးယားေဆးအျပင္းစားေတြကိုသတင္းစာစကၠဴအေဟာင္းေတြနဲ႔
လိပ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ကေလးတစ္လိပ္ကို ခါးပတ္က ခရီးေဆာင္ အိပ္ကေလးထဲကထုတ္ရင္း မီးျခစ္ကို က်ေနာ္ညွိလိုက္တယ္။

သိပ္ဆာေလာင္ ေနတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကို ျပင္းျပင္း ရွိုက္ဖြာရင္း ေတာစခန္းေလး ဖက္ကိုဦးတည္ ေလွ်ာက္ေနရင္း ထင္းရူးေတာၾကီးကို စကားေျပာဖုိ႔ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ ထင္းရူးေတာၾကီးကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာမယ့္စကားေတြ ကို နားေထာင္ ဖို႔ အျမဲအဆင္သင့္ရွိေနမွာပါ…။ ထင္းရူးေတာၾကီးဟာ ေသနတ္သံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ညည္းညဴသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တယ္။ ငိုသံေတြကိုလည္းနားေထာင္ဖူးခဲ့တာပဲေလ။


ျငိမ္းေဇဦး

စိတ္ေကာက္မေလး

 ငါ မလြမ္းတတ္ဘူးသိရဲ့လား
ဥေပကၡာကို ပိုင္တတ္ခဲ့လို႔ မထင္ပါနဲ႔ ကြာ
မင္းထင္လိုက္တိုင္း တက္တက္စင္လြဲတတ္လြန္းလို႔။

ေနာက္ေတာ့.... ဟန္နီသိရဲ့လား
ေ၀းသြားသြား ....နီးလာလာ
ေသခ်ာတာကေတာ့
ငါတို႔ဟာ နွစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ကဲ ေခါင္းမူး ေအာင္ စြပ္စြဲစမ္း
ျပီးရင္ျပန္လြမ္း..........။

ျငိမ္းေဇဦး

လေရာင္ခိုးတဲ့ည

 ညရယ္
ေမွာင္စမ္းပါ
ငါ့လမင္းကို အျပည့္အ၀ ေငးခ်င္လို႔။

ဒီည....
ငါ့လမင္းကို
ၾကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္သမားရဲ့သတိမိ်ဳးနဲ႔
တ၀ၾကည့္ပါရေစ ။

ေမွာင္စပ်ိဳး
တမိုးခ်ဳပ္
ငွက္တအုပ္ အိမ္အျပန္
လမင္းဟာ ေကာင္းကင္ကို ဆန္တက္လာျပီ
ေငြရည္ေတြရႊန္းလို႔ လြမ္းစရာ။

လမင္းရယ္
လင္းယုန္ေခ်ာင္းရယ္
ေလညွင္းရယ္ ျမက္ခင္းရယ္
ထင္းရူးေတာရယ္ ေမပယ္ပင္တန္းၾကီးရယ္
တခါတခါ တံတားေလးေပၚ ခုန္ခုန္ခ်တဲ႔ ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြေတြရယ္
ေဆာင္းဦးရြက္ေၾကြေတြလို ေၾကြေၾကြက်လိုက္ခ်င္တဲ့ငါရယ္
ငါ့ဆီကနားလည္မွဳမေတာင္းဆိုတတ္တဲ့ လေရာင္မွ်င္ပါးပါးရယ္
ငါကလဲ...
ကတိ ေတြ ကို ၀ိဥာဥ္နဲ႔ ခ်င္တြယ္ျပီးေပးစရာမလိုတဲ့
အဲဒီ လေရာင္မွ်င္တန္းမွာ
ရွင္ခန္းေတြျဖတ္ခဲ့သမွ်
ဒီလို သီတင္းကြ်တ္ညတိုင္းမွာ ရင္ကြဲနာက်တယ္....

ရုတ္တရက္ သဘာ၀တရားဟာ ေခ်ာင္းဖ်ားက ခုန္ခ်လို႔
ငါ့ေရွ ့မွာပဲ ေသျပသြားခဲ ့တာ....
ေအာ္ ညေတာင္နက္ပါေပ့ါလားကြယ္.....။


ျငိမ္းေဇဦး

ငါ့နွယ္ကြယ္

ျမက္ပင္လိုက်င့္ၾကံခိုက္
ႏြားတသိုက္နဲ႔ေတြ႔။

ျငိမး္ေဇဦး

သြား........................................

မတားဘူး...
စိတ္ခ်လက္ခ် ကန္ ထြက္သြားနိုင္ပါရဲ့
ဟန္ေဆာင္ငဲ့ကြက္ဖို ့ သိပ္လိုအပ္လွတာမွမဟုတ္တာ။

မပူပါနဲ႔
ငါ့ရင္ဘတ္က သံလွ်က္အသြား မဟုတ္ပါကြယ္
ေနာက္ဆုတ္ပူပန္စရာမလိုတဲ႔အျပင္
အရံအတား....
တံခါးစုတ္ေတာင္တခ်ပ္မရွိခဲ႔ပါဘူး
က်န္ခဲ့သူ ...ရူးေစေတာ့.................။

ျငိမ္းေဇဦး

ပန္းရဲ့ နိယာမ

အခ်ိန္က်ရင္........

တငံုခ်င္းဖူးငံုပြင့္
ေလသင့္ရာ ျငင္သာသင္းတယ္။

မေျခြခဲ႔ရင္လည္း
တလႊာျခင္းေၾကြရဲတယ္။

ပြင့္ပြင့္ေၾကြေၾကြ
ေျခြခ်င္ေျခြ ပန္းဆိုတာေတာ့ ေ၀မွာပဲ။

ျငိမ္းေဇဦး

ေယ ဓမၼာ

အေၾကာင္းတရား စိတ္ေကာင္းထား
တရားကိုယ္၌ ေမြ ့ေပ်ာ္ပိုက္
မလြဲ နိဗၺာန္ ဆိုက္ရမည္။

ျငိမ္းေဇဦး

(ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဆံုးမစာ)

ခြင့္လႊတ္ျခင္း

အတုန္းအရုန္း ၀မ္းနည္းျပံဳးေတြနဲ႔
မွားတယ္ တဘ၀လံုး အျပစ္မတင္ပဲ
နားလည္ က်ဆံုးခ်စ္ၾကင္ဆဲပါကြယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

နွာေခါင္းအစားထိုးကုသဖို႔

“ဟားဟားဟားဟားဟား...
ဒုကၡပါလား သုခရယ္ ..”
ဗိုလ္ေအာင္ဒင္က
အဲသလိုရယ္ျပီးမွ
သူ႔တပည့္သုခ ကို ေျပာလိုက္တာ.........။

လိမ္မွ ဇိမ္က်
ႏြားပိန္မ ၾကိမ္ျပသလို
တခ်ိုဳ႕မာတုဂါမေတြက
ျငိမ္က်

"ဟားဟားဟားဟားဟား....
ဒုကၡပါလားသုခရယ္"
အဲသလိုရယ္ျပီးမွ
ထမိန္စ ေဆာင့္နင္း
ေမာင့္သီခ်င္းကို နားဆင္ပါလို႔
သနားၾကင္နာဟန္နဲ႔
အမွားျပင္တာအမွန္ကြယ္႔
အဲ႔သလို...အဲ့သလို.........။

ျငိမ္းေဇဦး

လမ္းခုလတ္

လာကရဲ့မွ်တမွဳကို

သံသယရွိခဲ႔တာ

အဲဒီ ျမမာလာဖိနပ္ကေလးျပတ္သြားကတည္းကပဲ။


ဒီလို အပ်ိဳေတြၾကားထဲေရာက္မွ

သခၤါရ က
ထ.. ထ အစြမ္းျပ။

ေခြ်းဒီးဒီးက်လာတာမ်ား
ျဖစ္သလို ေဆာက္ထားတဲ႔ ဆည္
ပထမဆံုး မိုးဥတုမွာ ခါးလည္က က်ိဳးသလို
ျဗဳန္းဆို ျပိဳက်။

ကံဇာတာဟာ ပုဆိုးအျပဲမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႔တြယ္ခ်ိတ္လို
အေရးဆို အားကိုး ရသား။

အဲလိုနဲ႔ ေလာကရဲ့မမွ်တမွဳကို
တြယ္ခ်ိတ္နဲ႔ ဖမ္းခ်ိတ္ရင္း
ေျခသံျပင္းျပင္း နင္းထြက္ခဲ႔တယ္
ပုဆိုးျပဲစကေတာ့ ေလတိုးတိုင္း ဟ လို႔..............။


ျငိမ္းေဇဦး

Intriguing half

ျငိမ္းေဇဦး (Pencil)

ေမာ္စီတုန္းရဲ့မယားငယ္ျဖစ္သြားတဲ႔ ရြာ

ေက်းလက္ရဲ့...........
ဂႏၱ၀င္ညေတြမွာ
နန္းျပသာဒ္ ပစၥင္အိုးနဲ႔
ျမိဳ႕ရိုးေတြမရွိေပမယ့္
ရြာဦးဇရပ္လဲပါခဲ႔တယ္။

ေက်းလက္ဟာ ေပါင္ဒါမရိုက္ထားပါဘူး
သနပ္ခါးေရၾကဲနဲ႔ ေရထဲမိုးထဲ
ပ်ိဳးၾကဲ ေကာက္နွဳတ္
လယ္လုပ္ ဖားရွာ
ေဗဒါပြင့္ေတြ တခါတခါ
ပန္ပန္လာတတ္တဲ႔ လံုးၾကီးေပါက္လွတအုပ္နဲ႔
သဘာ၀အတိုင္း သန္စြမ္းလွပေနျမဲ။


ေက်းလက္ဟာ
ငါတို႔ကို မခုိမကပ္ခ်စ္တယ္
ေဆာင္းနံနက္ခင္းတိုင္း မီးပံုေဘး၀ိုင္းထိုင္ရင္း
ေကာက္ညွင္းငခ်ိပ္၊ အာျပဲေျခာက္မီးဖုတ္
ပဲျပဳတ္ ဆီဆမ္း ၊ ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္နဲ႔
မိုးအေၾကာင္း ႏြားသိုးအေၾကာင္း
ရာသီဥတုအေၾကာင္း ရန္ကုန္ ေကာလိပ္မွာ
အလွပေဂးျဖစ္ေနတဲ႔ ရြာက ခ်က္စူ မ အေၾကာင္း
ရြာဦးေက်ာင္း အုန္းေမာင္းေခါက္သံန ဲ့အျပိဳင္
ျမိဳင္ျမိဳင္ ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္ေနျမဲ။

ေက်းလက္ဟာ
ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ ဘ၀ေတြကို
ရာစုနဲ႔ခ်ီျပီး ခါးထစ္ခြင္ လာခဲ႔တာ
တခါမွ မျငီးခဲ႔ပါဘူး ။


ခုေတာ့ ေက်းလက္ဟာ
ေတြးရက္စရာမရွိေအာင္
ျမိဳ႕ေယာင္ေဆာင္ ေနျပီ
တီတီတာတာ ညဳတုတုေတြ လုပ္ျပေနျပီ
တိုက္တာေတြ လိုက္ကာ အစီအရီနဲ႔ ေပၚလာျပီ
ေက်းလက္ရဲ့ သားအိမ္မွာ မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနျပီ
ရင္သားမွာ ပက္ၾကားအက္ၾကီးနဲ႔တူတဲ႔ ကတၱရာလမ္းၾကီး ျဖတ္နင္းသြားျပီ

ဒီလိုနဲ႔ ေက်းလက္ဟာ အိုၾကီးအိုမက်မွ
တခစ္..ခစ္...နဲ႔
လင္ပစ္မ အရပ္ပ်က္လို ဓါတ္စက္မပါပဲ တရပ္လံုးၾကားေအာင္
မခို႔တယို႔ရယ္တတ္ခဲ့ျပီ အနီေရာင္မီးပုန္းေတြထြန္းလို႔............။

ျငိမ္းေဇဦး

ေကာင္းကင္ျပင္ကို ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တဲ႔အခါ

ဖြဖြေလး ဖက္ထားေပးပါ
ခနျဖစ္ျဖစ္ ငါမလြမ္းပါရေစနဲ႔ ။

ငါသက္တန္႔ေတြကို မဖန္ဆင္းနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ သက္တန့္တစင္းကို မ်က္ရည္မွဳန္ေတြနဲ႔
အဲဒီညေနမွာဖန္ဆင္းေပးခဲ႔ပါမယ္။

ငါၾကယ္ေတြကို မေျခြေပးနိုင္ပါဘူးကြယ္
ဒါေပမယ့္ ဟိုး အေမွာင္ ေကာင္းကင္မွာ
ျဖာကနဲေၾကြက်သြားတဲ႔ၾကယ္ကေလးကိုျမင္ရဲ့လား
အဲဒီလိုပဲ ေၾကြသြားေပးခဲ့ပါမယ္။

အခ်စ္ရယ္....အမွတ္တမဲ႔ပဲဆိုဆို
ေကာင္းကင္ျပင္ကို မင္းေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း
တိမ္သားေတြလွဳိင္းထလို႔ သက္တန္႔တစကို ေတာင့္တမိရင္
ေကာင္းကင္မွာၾကယ္ေတြလင္းလို ့ ၾကယ္တစင္းကိုပဲ ေျခြခ်င္ခဲ့ရင္
သက္တန္႔မ်က္ရည္ ၾကယ္စင္လိုေၾကြသြားတဲ႔
ငါ့ရဲ့ဘ၀ကို ခနျဖစ္ျဖစ္ တမ္းတတယ္လို႔ပဲ...
ေမွာင္ထဲမွာ ၾကယ္ေတြကို ေငးလို႔
ေျဖေတြးပါ့မယ္။

ျငိမး္ေဇဦး

ေဆာင္းဦးညေနခါးခါး

  ေအးစျပဳျပီ
ဆြယ္တာ တထည္လိုတယ္
ခုေတာ့ မာယာကို
မာဖလာလို ပတ္လိုက္တယ္...။

ေမပယ္ပင္ေတြကေတာ့
ေအးျပီဆို ၀တ္လစ္စလစ္ေနျပဖို႔
ေဆာင္းဦးေလနဲ႔ အရြက္ေတြေျခြ..................။

ဒီမွာ ညွာတာတတ္တဲ႔စိတ္ေတြ
အရိပ္အေျခၾကည့္လို႔ ခုန္ထြက္သြားခဲ႔တာၾကာလြန္းလွ...။

ကဲ လြမ္းတတ္ျခင္းနဲ႔ နပမ္းသတ္ရင္း
ေဆာင္းဦးရဲ့သီခ်င္းသံၾကားမွာ
ျငင္းဆန္အားမရွိတဲ႔ ျဖစ္စဥ္ေတြကို
သစ္ပင္လို စိုက္မယ္
ခ်စ္ရင္ ပိုမိုက္တယ္ဆိုတာေတာ့ အသိသား............
အစကတည္းက.............။

ခုေတာ့ မာယာကို
မာဖလာလို ပတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ
အားလံုးဟာ မာဖလာ ကိုယ္စီ
ေကာ္ဖီ ျပင္းျပင္း တခြက္ခ်င္းကိုင္လို႔
သက္ျပင္းေတြျပိဳင္ခ်...................။

ျငိမ္းေဇဦး

Take me in your dream

ျငိမ္းေဇဦး Digital Art

မ်က္နွာဖံုးမ်ားျဖင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သျဂိဳၤလ္မွဳ

အသက္အရြယ္က ရွက္ရယ္ ရယ္ ရတဲ႔ ကာလကို
ေျခတေပါင္က်ိဳး ခုန္၀င္ခဲ႔ျပီ။

ဆရာေတာ္ၾကီးက
“ ဟဲ႔ ေမာင္ျငိမ္း အခ်ိဳလား အခ်ဥ္လား..”
ငယ္ငယ္တုန္းက ေန႔လည္စာ ...
ေမးေနက် စကား
“နွစ္ခုလံုးပါဘုရား....”
အဲလို ျပန္ေျဖေနက်
ထည့္ေပးသမွ် ၀က္သား ၊ၾကက္သား
ပဲဟင္း ခ်ဥ္ဟင္း ဟင္းေပါင္းစံုစား
ျပီးေတာ့ဗိုက္ကား
ကြမ္းသီးေတာၾကားက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ဇိမ္ယစ္
ေန႔ခင္းဖက္ ေျခပစ္လက္ပစ္ မိမိရရ
အဲဒီဘ၀ တခါက
ဘာမွ ပူစရာမလို...။

ဆရာေတာ္ၾကီးလဲ ဘ၀နတ္ထံပ်ံလြန္ခဲ႔ျပီ
ေမာင္ျငိမ္းလဲ ငရဲအသစ္စက္စက္ေတြကို ခံုမင္ခဲ႔ျပီ

ခုေနမ်ား ...
ဆရာေတာ္ၾကီးက
ဟဲ့ေမာင္ျငိမ္း အခ်ဳိလား အခ်ဥ္လား ေမးလာရင္ျဖင့္............။


ျငိမ္းေဇဦး

အတၱဖက္ရွင္

လူေတြဟာ ျဖဴ ေကာင္ေတြလို ပဲ
စိတ္ကူး ဆူးေတာင္ေတြ တပ္ဆင္ထားၾကတယ္

ျဖဴနဲ႔ မတူတာက
အခိ်န္မေရြး ခါထုတ္ပစ္လႊတ္လိုက္ဖို႔
အဲဒီဆူးေတြကို စိုက္ထားတာ

စိတ္ခႏၶာမွာ
အတၱမွာ
ဆူးအေခ်ာင္းေပါင္းမ်ားစြာ
မုတ္သုန္ေတာလိုေပါက္ေရာက္

သစ္သီးေကာင္းေတြေၾကြက်တိုင္းလည္း
ဆူးေတြ နဲ႔ ပစ္လႊတ္ခဲ့တယ္
တခ်ိဳ႕သစ္သီးေကာင္းေတြ တည့္တည့္ေၾကြက်
ဆူးေတြနဲ႔ စိုက္လို႔ စားရဖို ့ခက္ခဲ
ဲ
ပိုငယ္တ ဲ့သတၱ၀ါေတြ ျဖတ္ေျပးလႊားတိုင္းလဲ
ဆူးေတြနဲ႔ ပစ္လႊတ္ခဲ့တယ္
သတၱ၀ါငယ္ေတြအတြက္ ဒဏ္ရာအသစ္ေတြ
မျဖစ္သင့္ပဲ ျဖစ္ရ

ၾကီးမားတ ဲ့သားရဲတိရိစာၦန္ေတြ ခ်ဥ္းကပ္တိုင္းလဲ
ေျပးရင္း လႊားရင္း ဆူးေတြနဲ႕ တုန္ ့ျပန္ခဲ့ေပမယ့္
တကယ္ မထိေရာက္တဲ့ဆူးေတြျဖစ္ျပန္ေရာ


အခ်ိန္မ်ားစြာမွာေတာ့
ဆူးေတြဟာ ပို နစ္နစ္ နဲနဲ ဆူး ေနတာက
စိတ္ခႏၶာမွာ...

ဒီေ၀ဒနာနဲ႔ ေနသားက်ခဲ့ၾကတာ
အာရံုေဗဒ အလွ လို႔ေတာင္ ထင္ၾက
ဆူးေတြ ပိုမိုမ်ားျပားလာၾက
လိုၾက
ဆူးေတြ ပိုမို ခြ်န္ျမလာၾက
ခိုင္မာလာၾက

လူေတြဟာ ျဖဴေကာင္ေတြလိုပဲ
ကြဲျပားခ်က္ကေတာ့ တို႔ရဲ့ သန္႕စင္မွဳေတြကို
နွစ္ဖက္ခြ်န္ဆူးေတြတပ္ရင္း ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေအာင္
ၾကီးထြားခဲ့ၾကတာေပါ့ ။


ျငိမ္းေဇဦး

ျမစ္

အျပန္အလွန္တိုက္စားခဲ့ၾကသလို
အျပန္အလွန္ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ၾကတယ္
ဒီမွာ အေၾကာင္းအရာအသစ္ေတြ
အျဖစ္အပ်က္အသစ္ေတြ ေမြးဖြားခဲ့ၾကတယ္
နံုးတင္ေျမနုကြ်န္းေတြ ထြန္းကားခဲ့ၾကတယ္
ဇီ၀ ပစၥည္းအသစ္ေတြ တဖန္ျပန္ျဖစ္ၾကတယ္။



ျမစ္နဲ႔ကမ္းပါးဟာ ေနသားက်ခဲ့တာၾကာျပီ
ျမစ္ဟာ ကမ္းပါးရဲ့ ရင္သားနွစ္ျမႊာၾကားက
တခါဖူးမွ် လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ခုန္ထြက္ခဲ့တယ္မရွိဘူး။

ကမ္းပါးဟာလဲ ေရသားေတြေပ်ာက္ေအာင္
ျမစ္ရဲ့ျဖစ္စဥ္ကို ၀ါးျမိဳ မပစ္လိုက္ဘူး
သယဇာတျဖစ္ခဲ့တာ ကမၻာၾကီး စၾကၤ၀ဠာ ထဲမွာ
ဣေျႏၵ ရ ေနသလို ပဲ
သူတို႔လဲ ေအးအတူပူအမွ် ေနခဲ့ၾကတာပါ။

ဆိုခဲ့သလိုပဲ….
အျပန္အလွန္တိုက္စား
အျပန္အလွန္ေပ်ာ္၀င္ဖို႔
ကို ကေတာ့ ျဖစ္တည္စီးဆင္းခြင့္အတြက္
နားလည္တတ္တဲ႔ကမ္းပါး အထင္အရွား လိုေနတဲ႔
ျမစ္တစင္းပါကြယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

ဘူတာမွားတဲ့စက္ေခါင္း

ရာသီဥတုကို ထင္ဟပ္ၾကမယ္
မိုးၾကိဳပန္းေတြ ပြင့္ ၾကမယ္
ရာသီေဟာင္းကို အေၾကာင္းျပခ်က္မလုိပဲ
စြန့္ပစ္ခဲ့ၾကမယ္
မသိလိုက္ဖာသာေလ ။


ေမွ်ာ့ေသြးစမ္းသလို နမ္းတတ္ၾကတယ္
တီေကာင္ေတြလို တြင္းေအာင္းၾကတယ္
သက္ၾကားအိုေတြလို ဘိလိယက္ထိုးၾကတယ္
မိုးျပဳိသြား တဲ့အခါမိ်ဳးမွာ ေဒါင္းျပီေဟ့ ေအာ္ရင္း
ဖဲတခ်ပ္ခ်င္း ခင္းၾကတယ္ ။


ဘာသာေရးေတြ ၾကယ္သီးစံုတပ္ျပီး
ပြဲေတာ္ေစ်းမွာ လ်က္ဆားေၾကျငာေပးေနျပီ
ရင္ခံေနသူမ်ား ကယ္တင္ရွင္ အသင့္

ဧည့္သည္အလာနည္းတ ဲ့အစာအိမ္မ်ားအတြက္
အစာေၾကေဆးေတြပဲ ခ်ေကြ်းတတ္ခဲ့ၾက
ဒီမွာပဲ ေလာကပါလ တရားဟာ
ဘူတာမွားဆိုက္ခဲ့တယ္ ။

အဲဒီစက္ေခါင္းဟာ
ကမၻာၾကီးကို စၾကၤ၀ဠာထဲထိ အငွားဆြဲလာခဲ့တာ
ဒီတခါပဲမွားဖူးပါတယ္ တ ဲ့။

ျငိမး္ေဇဦး

ဝန္

ဘာမွ ထပ္ ေစာဒက တက္ဖို႔မရွိပါဘူး…..။

ေဆာငး္ဦးရြက္ေၾကြေတြ ေၾကြ ေၾကြ က် လာလိုက္တာ ..။

ဟိုးအေနာက္ဖက္ က မွဳိင္းညိဳ႕ အုံ႕ဆိုင္းေနတဲ႔ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးကေတာင္ ဥေပကၡာျပဳလို႔။

ငါဟာျမစ္တစင္းျဖစ္ခ်င္ခဲ့သူပါ။ ငါ့ခႏၶာကို ငါ့ဒဏ္ရာလုပ္လို႔ ……..ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ငါ့ကိုယ္ေပၚ ျဖတ္စီးဆင္းလို႔..။

ငါ့ကို ခ်ဳပ္ေနွာင္ထားတဲ႔ ကာလသံုးပါးကိုလဲ တဟားဟား နာက်င္လွဳိက္ေမာ ထီမထင္စြာရယ္ရင္း စီးဆင္းပစ္ဖို႔…။

ငါဟာခ်စ္ျမတ္နိုးတတ္သူပါ…။ ငါဟာ ဆံုးရွံုးခဲ့ဖူးသူပါ..။ ငါမေသခ်ာတာကေတာ့ ငါ ခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္း ခံခဲ့ရဖူးသလားဆိုတာ..။

ငါ တန္ဘိုးထားျခင္း ခံခဲ့ရဖူးသလားဆိုတာ…။ ငါ တမ္းတလြမ္းဆြတ္ျခင္းခံခဲ့ရဖူးသလားဆိုတာ…။

ငါမသိဘူး… တကယ္ေတာ့ ငါ ဟာ တကယ္ကိုဘာမွ က်က် နန မသိ သူ ပါ။

ဟိုးတုန္းက သစ္ခြပန္းရိုင္းေတြ အခိုင္လိုက္ အဆုပ္လိုက္ပြင့္ေနတဲ့သစ္ပင္ၾကီးေတြေအာက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ငါဟာဘယ္သူ႔ကိုေပးရမယ္ မသိေပမယ့္ အဲဒီ သစ္ခြရိုင္း ပင္ေတြကို ခဲရာခဲဆစ္ တက္ခူးခဲ့ျပီးတိုင္း ငါ့ရဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေပၚမွာခ်ိတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေပ်ာ္တတ္သူပါ။

ေတာင္ကုန္းတခုခု သို႔မဟုတ္ဆင္ေျခေလွ်ာေတာင္ေစာင္းတခုခုမွာေတြ႔တတ္တဲ႔ ေက်ာက္ပံုေစတီေလးေတြနားမွာ

ငါခူးခဲ့တဲ႔သစ္ခြရိုင္းေတြကို ဆက္ကပ္ခဲ့ရင္း သီခ်င္းေလး တေအးေအးနဲ႔ ၾကည္နူးတတ္ခဲ႔သူပါ။

ငါ့ကို ငါ့အေမ က ေျပာဖူးတယ္ အင္မတန္နူးညံ့တဲ့ငါ့သားတဲ႔ အင္မတန္သိမ္ေမြ႔တဲ့ငါ့သားတဲ့ ….ခုမ်ားေတာ့ငါဟာ က်ားနာတေကာင္လို ေခ်ာင္တခုမွာ တေယာက္ထဲ နာက်င္ ျငိမ္သက္တတ္ခဲ့ရျပီ။ ငါ့အျပံဳးေတြကို မ်က္နွာသစ္ရင္ေတာင္ ေရခ်ဳိးခန္း မွန္ေရွ႔မွာ ရွာမေတြ႔ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဆံုးရွံုးခဲ့ရျပီ။ငါ့မွာရံဖန္ရံခါ နာတတ္တဲ႔ စိတ္ကလဲြလို႔ ဘာမွမခံစားတတ္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ငါ ျပိဳက်ခဲ့ရျပီေပါ့…………။

ငါ ဟာ ေရတံခြန္ ၾကီးေတြကိုေတြ႔တိုင္း အဲဒီေရတံခြန္ၾကီးေတြ ရဲ့ အသံကို နားစြင့္စရာမလိုေပမယ့္ နားစြင့္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ငါ့ကိုယ္ပိုင္ဘာသာျပန္မွဳေတြနဲ႔ေရတံခြန္ၾကီးေတြရဲ့ ေရစီးသံေတြကို ျမတ္နိုးခဲ့ဖူးတယ္ ..။ျပီးေတာ့အဲဒီေရတံခြန္ၾကီးေတြရဲ့ အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း ေအာက္ခ်င္းငွက္ၾကီးေတြ အဖုိနဲ႔အမ ယွဥ္တြဲပ်ံသြား တာျမင္ရရင္ ငါ့ အတိတ္ နိမိတ္ေကာက္မွဳေတြနဲ႔ငါဟာ တစံု တေယာက္…………… ငါက ဘ၀ေပးခ်စ္သလို ငါ့ကိုခ်စ္မယ့္ မိန္းကေလးတေယာက္ကို စိတ္ကူးနဲ႔လြမ္းခဲ႔ဖူးတယ္ ျပီးေတာ့ငါကိုယ္တိုင္ေရတံခြန္ၾကီးရဲ့ေအာက္ေျခ ေရနက္ပိုင္းကို င႔ံုလို႔အသက္မရွူပဲ ၊ ဟိုသည္မကူးခတ္ပဲ ငါ့ေခါင္းေပၚကို ထိုးဆင္း ခုန္ခ်လာတ ဲ့ ေရထုရဲ့ေအာက္မွာ ၾကာနိုင္သမွ် ၾကာေအာင္ ေနၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။

ျပီးေတာ့ အဲလိုေနရင္း ငါမ်ား ေသသြားခဲ႔ရင္ ငါ့ခ်စ္သူေကာင္မေလး ဘယ္လို တေယာက္ထဲမ်ား က်န္ေနရွာပါ့မလဲ

ဆိုတဲ ့စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ကို အားကုန္ေဆာင့္ ရုန္းရင္း ေရမ်က္နွာျပင္ေပၚ ျပန္ျပန္တက္ခဲ့ဖူးတယ္

ဒါေပမယ့္………အဲဒီေရတံခြန္ရဲ့ကမး္ပါးမွာ တစံုတေယာက္မွ ရွိမေနခဲ႔ပါဘူး…………..။ သံသရာနဲ႔ယွဥ္ျပီး စြဲလန္းတတ္တဲ႔စိတ္ေတြနဲ႔ ငါဟာ ငါ့ကိုယ္ငါ တုတ္ေနွာင္ခဲ့တာပါ ။ ငါ့ဘ၀ကို ငါ ထင္းရူးပင္ေလးတပင္လို၊ ခေရပန္းေတြလို၊ ပုန္းညက္ပင္ေလးတပင္လို၊ ေႏြအခါ ေဖြးေဖြးလွဳပ္ေနေအာင္ ပြင့္တတ္တဲ႔ တမာပြင့္ေတြလို

ေမွာင္ေတာ့မွ သင္းပ်ံ႕ရတ ဲ့ ညေမႊးပန္းေတြလို ၊ ငါျမတ္နိုးခဲ႔ဖူးတယ္ ။

ငါဟာေပးဆပ္ဝံ့ခဲ့တယ္… စာနာတတ္ဖူးတယ္…. မိ်ဳသိပ္ခဲ့ဖူးတယ္….ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ၾကိတ္ျပီး နားလည္ေပးခဲ့ဖူးတယ္….

ငါ့စိတ္အစဥ္ဟာ မွဳိင္းျပာညိဳေမွာင္တဲ႔ မဲနယ္ေတာင္တန္းၾကီးေတြလို ဘာကိုမွအျပစ္မဆုိပဲ တိမ္ညိဳေတြကိုလဲ ထမ္းခဲ့ဖူးတယ္

ငါ့အေပၚမွာ ရြာခ် ျပီး ငါ့ဘ၀ကိုဖဲ႔ထုတ္သြားခဲ့တာေတာင္ ငါဟာ အျပစ္မတင္တတ္ခဲ့ေလာက္ေအာင္လဲ အေသ တေကာင္လို

တုန္႔ျပန္မွဳမဲ႔ခဲ့တယ္။

ခုေတာ့ ငါ့ ရွင္သန္ျခင္းဆိုတာ ဒဏ္ရာေတြ ပိုတိုးလာဖို႔ အလဲထိုးမခံရမျခင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္မသိပဲ ကုန္းရုန္းထေနတ ဲ့ လက္ရည္မမွီတဲ႔ လက္ေဝွ႔သမား လိိ ု ေလာက ၾကိဳးဝိုင္းထဲမွာ ငါဟာ အလူးလူးအလဲလဲ ဒယီးဒယိုင္ ျပန္ျပန္ထရင္း ဆင္ျခင္စြမ္း

ခုခံနိုင္စြမ္း တန္ျပန္တိုက္ခိုက္နိုင္စြမ္းေတြကင္းမဲ႔လို႔ေပါ့….။

ငါဟာခုေတာ့ ထစ္ကနဲဆို ခုခံဖို႔အသင့္ျဖစ္ခဲ့ရျပီ။ အားလံုးကို သံသယနဲ႔ၾကည့္တတ္ခဲ့ရျပီ။ ေလာကကို နာက်င္စရာ ျဖစ္စဥ္လို႔

သည္းေျခထဲ စြဲနစ္ေနေအာင္ ဘ၀နဲ႕ သိခဲ့ရျပီ ။

အဲသလိုနဲ႔ ငါဟာငါမ်ားေသသြားခဲ႔ရင္ငါ့ကုိဘ၀ေပးခ်စ္မယ့္ငါ့ခ်စ္သူေကာင္မေလးဘယ္လိုတေယာက္ထဲမ်ား

က်န္ေနရွာမလဲဆိုတဲ႔ ေနာက္ဆံတင္းစိတ္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကို ေမ့ေလ်ာ့လို႔ ………………….။

ငါသတိ၀င္တဲ႔အခါ……….

ငါ့ကုိေပြ႔ဖက္တဲ႔ အပ်ိဳစင္လက္ကေလးကို ပုတ္ခ်ရုန္းကန္ရင္း အမုန္းသံနဲ႔ရန္လုပ္ လို႔ ေၾကာက္ကန္ကန္ေျပးခဲ့လိုက္မိတာ ငါ့ျပန္လမ္းငါမသိေတာ့တဲ႔ ေသာကေတာနက္ၾကီးရဲ့အလည္မွာေပါ့…

ငါ့ေရွ႕မွာ ေတာ့ အင္မတန္ၾကီးတဲ႔ ေရတံခြန္ၾကီးတစ္ခုေလ စီးေနလိုက္တာတေ၀ါေ၀ါနဲ႔ …ငါ့ရီေ၀မ်က္လံုးေတြနဲ႔ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္တဲ့အခါ ေအာက္ခ်င္းငွက္ တေကာင္တေလမွရွိမေနခဲ႔ဘူး….

ဒါေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ငါဟာ ေရတံခြန္ရဲ့ စီးဆင္းသံကို ဘာသာျပန္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့မွာမဟုတ္သလို…………….

……………………………………………………….

………………………………………………………။

ျငိမ္းေဇဦး

ညေနမိုး

မိုးေတြျခိမ္းတာ
ဒိန္းကနဲ ဒိန္းကနဲ
အသူရာနဲ႔သၾကား
ဆမူဆာနဲ႔ ကုလား
နံျပားဖိုေဘး အလုပ္စသလို
က်ဳပ္နားကို ဒုကၡေပးျပီ။

ျငိမ္းေဇဦး

ၾကိဳးဝိုင္း

နားလည္ျခင္းေတြ..
ျဖည့္ေတြးျခင္းေတြ ..
သိတတ္ျခင္းေတြ..
ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြ..
ယံုၾကည္ျခင္းေတြ..
ေပးဆပ္ျခင္းေတြ..
ျမတ္နိုးျခင္းေတြ..
သေဘာထားၾကီးျခင္းေတြ မပြင့္ျဖစ္ခဲ႔တာ
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ႔ျပီ

မပြင့္တဲ႔ ျဖစ္စဥ္္ ညိဳညစ္ညစ္က
ျမစ္ျပင္လို စီးဆင္းေနေသးတာ
အံ့ပါရဲ့။


ငါတို႔ဟာ ၾကိဳး၀ိုင္းထဲက သစ္ပင္ေတြျဖစ္ခဲ႔

အရည္အေသြးေကာင္းတဲ ့သစ္ပင္ေတြ တဖုန္းဖုန္းျပိဳလဲခဲ့

ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားေတြ ခုတ္ထြင္ခံလိုက္ၾကရ

ပင္စည္ထြားထြား အနွစ္ျပည့္ျပည့္ေတြကို တပိုင္းစီ ျဖတ္ခံၾကရ

တခါမွ တိမ္ထုေတြကို မျမင္ဖူးတဲ႔ အျမစ္ေတြပါ အေဖာ္ခံၾကရ

ယုန္သူငယ္လို ၊ သမင္ ဒရယ္လို
ဒီအျဖစ္ေတြကို ေတာ့ တုန္လွဳပ္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပါဘူး
ရွင္သန္တယ္ထင္ရင္း ေရေသာက္ျမစ္ေတြ ေျခာက္ေသြ႔ခဲ႔ရ

အစြမ္းကုန္အစိုးရျခင္းေတြစိမ္းစို ဖူးပြင့္ထြားက်ိဳငး္ခြင့္ သင္းသတ္ခံရ

ဒီမွာပဲ ေနသားက်မွဳေတြနဲ႔ ၾကိဳး၀ိုင္းထဲက သစ္ရိုင္းပင္ေတြဟာ

ကြ်န္းပင္ေတြလဲျပိဳတိုင္း ေလလွဳိင္းန ဲ့ကတတ္ၾကရဲ့…။



ျငိမ္းေဇဦး

မိုး

ေလသားေတြက
တိမ္ေတြကို ထမ္းပိုးထားတာပါ
တိမ္ေတြရဲ့ ေ၀ဒနာကိုလဲ
သူပဲအတြင္းသိ ...................။

တိမ္ေတြဟာ
ယာယီေရစက္ေတြနဲ႔ ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္
ျဖစ္တည္ျပေနရတာ
ခါးခ်ိလွရဲ့.... မျငီးခဲ့ပါဘူး အဲလိုလဲ...........။

တိမ္ေတြဟာ ေႏြးေထြးမွဳကို ၾကိဳက္တယ္အခ်စ္ေရ
ေအးစက္ရင္ ျပိဳက် ငိုခ်သတဲ႔ ...............။

ျငိမး္ေဇဦး

ကလ်ာ ဏ မိတၱ

အတိတ္ ပစၥဳပၸာန္
လွန္ယံုမကဘူး
ကုိယ္လံုးတီးခြ်တ္လို႔
လြတ္လြတ္ၾကီးကို ရပ္ေနတာပါ။

ငါ န ဲ့ပတ္သက္သမွ်
ခ်စ္သူတိုင္းသိၾကတယ္ေဟ့
အဲဒါကို က သေဘာေတြ ့စရာ
ကဲ ေျပာခ်င္တာေျပာ
ေဘာပဲ...................။

ျငိမ္းေဇဦး

Sublimely staggering

ျငိမ္းေဇဦး(Digital art)

ေန၀င္ျဖိဳးျဖေနျပည္ေတာ္

ရြာဟာ ဒဏ္ရာေတြျမိဳ လို႔
ျမိဳ႕ျပထူေထာင္ခံလိုက္ရျပီ


ပြဲေစ်းတန္းေတြ အစီအရီ ေပၚလာ
နိုက္ကလပ္ေတြ ကသီကရီေပၚလာ
ေၾကျငာဆိုင္းဘုတ္ေတြထဲ မိန္းမလွေတြခုန္၀င္
ေစာင္းတံဆိပ္မီးျခစ္ဘူးထဲက မီးျခစ္ဆံပိန္ကပ္ကပ္လိုေပါ့

ဆိုင္းဘုတ္ကိုေမာ့ၾကည့္ဖူးတဲ႔
ႏြမ္းပါး ညိွဳးငယ္မွဳ ေရက်ဲပြတ္ မ်က္နွာနုနုေလးေတြထဲ
ေသာကေတြတဖြဲဖြဲခုန္၀င္
ပဲခူး ဘုရားပြဲ ေရႊမန္းတင္ေမာင္ ရံုျပည့္သလို ေပါ့

လက္မဲ႔ေတြေတာ့မဟုတ္ၾကပါဘူး
ေသာက ၀၀ၾကီးေတြ အထုပ္နဲ႔အထည္နဲ႔ပါ

ေမာဟေတြ သင္တုန္းဒါးလို စကၠန္႔တိုင္းရွ သမွ်
ထံုေပေပ ဘ၀နဲ႔ နာရမွန္းမသိတဲ႔ ခံနိုင္ရည္နဲ႔ပါ

ျမိဳ႕ျပဟာ စကတည္းက
ရာသက္ပန္ အညာခံဖို႔
ရာသက္ပန္ ညာဖို႔
ညာသမွ် ယံုဖို႔
ယံုသမွ် ညာဖို႔
သူ႔ၾကမၼာသူညာရင္း
သူ႔ျဖစ္တည္မွဳသူ အာမခံခဲ့ျပီ
ဒီတစျပင္မွာ နီယြန္ေရာင္ေတြ
ေၾကြက်....

ေန၀င္ျဖိဳးဖ် ဆည္းဆာဟာ
တခါဆို တခါ ပဲ ထေတာက္လိုက္တယ္
တိမ္ေတြကြယ္ လို႔ ရွက္ရယ္ ပါ ရယ္ တယ္

တရြာမေျပာငး္ပဲ
ျမိဳ႕ၾကီးသူျဖစ္သြားတဲ႔ ရြာသူမဟာ စကပ္ပါးပါးနဲ႔
ကာရာအိုေကသီခ်င္း ျဖစ္သြားျပီ

သူက ရွိုက္ရယ္ ရယ္ တယ္
မဲ့ျပံဳးျပံဳးတယ္
မ်က္လံုးကိုစင္း
သက္ျပင္းမခ် ပဲ မုန္းတယ္ လို႔ နွဳတ္ခမ္းေလး ဟယံု
အျပည့္အစံု ေရရြတ္တယ္

တကယ္ေန၀င္သြားခဲ့ျပီေလ
ျမိဳ႕ျပဟာ အဲလိုတခြန္းပဲ အတည္ျပဳရင္း
သံခ်ပ္ကာအကၤ် ီထဲ ခုန္၀င္သြားခဲ႔တယ္
သူ ့အသံသူမၾကားရဲမွဳေတြနဲ႔
ေနကြယ္တိုင္း သူေၾကာက္တာကိုး......................။


ျငိမ္းေဇဦး

ဥံဳ......

ရြတ္တြျပဲလန္ ရြစိပ်ံတို႔
ကပ္လို႔မရ စည္းခ် ထား၏
ေသခ်ာၾကည့္......
ျပီးမွ ငါ့ထံကပ္ပါေလာ့...။

ျငိမ္းေဇဦး

တေယာက္ဆင္းတေယာက္တက္ ဘ၀သံသရာ

-- ယားလို ့လင္မ်ားတာမဟုတ္ပါဘူးရွင္
-- သရမ္း လို ့ရွင္ခန္းေတြျဖတ္ခဲ့ရတာပါ...။

ဒါန ဲ့မ်ား ....
ဘ၀ဇာတ္ဆရာအလိုက်တဲ့
က်..က်လဲ
က်နိုင္လြန္း.............။

ျငိမ္းေဇဦး

သေဘာရိုး

ဆႏၵန္ဆင္မင္းစိတ္နဲ႔ ေဆးျပင္းလိပ္ဖြာလုိက္ပါဦးမယ္
ပစ္မယ္ဆိုပစ္ နုိင္ပါေပ့...။

ဘ၀မွာတခါပဲ လက္ကုန္ အစြန္းေရာက္
ေနာက္မဆုတ္တမ္း ခ်စ္ခြင့္ရွိတယ္
အဲဒီ ကိစၥက လည္း ျငင္းမယ္ဆိုျငင္းစရာ ျဖစ္မေပါ့...။
ဘ၀မွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာမဆက္ဆံခြင့္ရွိတယ္
အဲသဟာလည္း ပ်င္းမယ္ဆိုပ်င္းစရာေပါ့.......။

ကဲ စူဠသုဘဒၵါတို႔ေရ
စစ္မေရာက္ခင္မွ်ားကုန္သြားတဲ႔
ခပ္ည့့ံညံ့မုဆိုးေတြ ....
ငွားၾကေပေတာ့..............။


ျငိမ္းေဇဦး

ျဖစ္သြားခဲ့ရျပီ

ဟိတ္ဟန္ေတြခ်ိဳ႕တဲ့တယ္

အဘိဓမၼာခ်ဳပ္ရိုးေဆြးေတြ
က်ဲ...
ျပဲ..
ကြဲ..
အဲဒီထဲ ျဖဲျဖဲ ျပီးမွ
ကားမွတ္တိုင္ေတြျဖစ္လာ
ဘူတာေတြျဖစ္လာ
လမ္းၾကားေတြျဖစ္လာ
လမ္းဆံုလမ္းခြေတြျဖစ္လာ

ဒီမွာေတာ့
အာရံုေတြေပ်ာ့ဖတ္ျဖစ္သြား

စကၠဴသားထူထူေတြျဖစ္သြား

စကၠဴသားေပၚ လမ္းမေတြေဖ်ာ္ခ်
လမ္းၾကားေတြအကြက္ရိုက္
စရိုက္ေတြနဲ႔အေရာင္ဆိုး
ဗန္ဂိုး မဆြဲဖူးတ ဲ့ပန္းခ်ီတကား
ရွားရွားပါးပါး ေဆးသားအတံုးအတစ္ေတြနဲ႔
ေကာ္ဖီပ်စ္ပ်စ္တခြက္ျဖစ္သြား

စီးကရက္တစ္လိပ္ျဖစ္သြား

မီးခိုးေငြ႔ေတြျဖစ္သြား

လြင့္ပ်ံတက္ခြင့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မီးရွို႕ရတဲ့ရင္းႏွီးမွဳျဖစ္သြား

တိမ္ထုေတြၾကားထဲ တိမ္ထုျဖစ္ခြင့္ရသြား
ဘာဆိုဘာမွ ဘယ္ဟာမွမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
၀ိုးတ၀ါးျမင္ခ်ိန္မွာပဲ စိတ္မရွည္မွဳ တုိနန္႔နန္႔နဲ႔
၀ါးကနဲသန္းလို႔...ဗ်န္းကနဲခုန္ခ်
ဒီည...စိတ္က်ျခင္းေတြ ရြာခ်ခဲ့ျပီေလ
ဟိတ္ဟန္ေတြခ်ိဳ႕တဲ့စြာ....
တခုခုေတာ့ျဖစ္သြားခဲ့ရေပဦးေတာ့
ေၾကမြလို႔ ေၾကမြလို႔ ေပါ့...................။

ျငိမ္းေဇဦး

တရားေသာအခ်စ္

ငယ္ကခ်စ္ အနွစ္တရာ မေမ့သာဆိုတဲ့ စကားကေလးကိုၾကားဖူးၾကမွာေပါ့ကြယ္ ...။

ဟိုးေရွးပေ၀သဏီက အင္မတန္သာယာစည္ပင္၀ေျပာတဲ့တိုင္းျပည္ၾကီး တျပည္ရွိခဲ့သတဲ႔ကြယ္။

အဲဒီတိုင္းျပည္ၾကီးမွာ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမွဳေတြ စည္ပင္သလို ပြဲလမ္းသဘင္ေတြကလညး္ ေပါမွေပါတဲ႔ ။ အဲဒီတိုင္းျပည္က ဘုရင္ၾကီးဟာလည္းမင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးနဲ႔အညီအုပ္ခ်ဳပ္တယ္ေပါ့...။

အဲဒီတိုင္းျပည္ရဲ့ နယ္စပ္ အစြန္အဖ်ားမွာ ရြာငယ္ေလးတစ္ခုရွိသတဲ႔ အဲဒီရြာငယ္ေလးရဲ့ အေရွ ့ဖက္ ေတာစပ္ကေန၀င္သြားရင္ အင္မတန္ မွလွပသာယာတ ဲ့ေတာအုပ္ၾကီး တခုရွိသတဲ ့ကြယ္ ။

အဲဒီေတာအုပ္ၾကီးကေနျပီးေတာ့ တဆင့္ ေတာင္ကမူေလးေတြကိုေက်ာ္ျပီးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာနက္ၾကီးထဲကိုေရာက္ေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီေတာနက္ထဲမွာ အင္မတန္ျမင့္မားတဲ႔သစ္ပင္မိ်ဳးစံုရွိၾကတယ္ေလ။

အဲဒီလို သစ္ပင္ျမင့္ၾကီးေတြန ဲ့ စိမ္းေမွာင္ ညိဳလဲ့ေနတ ဲ့သစ္ေတာၾကီးထဲမွာ ထူးဆန္းတ ဲ့သစ္ပင္တမိ်ဳး ရွိတယ္ အဲဒီ သစ္ပင္ဟာ မိ်ဳးဟာလည္း အင္မတန္မွ ရွားပါးလွတာေပါ့ကြယ္ ။

ဘယ္ေလာက္ရွားသလဲဆိုရင္ အဲဒီ သစ္ေတာၾကီး တခုလံုးမွာေတာင္အဲဒီလိုအပင္မိ်ဳးက တပင္ပဲရွိျပီး အဲဒီ တပင္ကိုလည္းသာမာန္လူရဲ့မ်က္စိနဲ႔မျမင္နိုင္ဘူးတဲ႔ေလ ။

ဒါေပမယ့္အဲဒီသစ္ပင္ဟာ ညအခါမွာေတာ့ အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္ေလးေတြထြက္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ညပုိင္းမ်ား အဲဒီေတာနက္ၾကီးထဲကိုေရာက္သြားရင္ ျမင္နိုင္တာေပါ့ကြယ္။

မိုးေတြေမွာင္မဲ တိမ္ေတြအလိတ္လိုက္ေကာင္းကင္မွာ ျဖစ္ေနတ ဲ့တေန ့မွာ အဲဒီ ေတာအုပ္ၾကီးနားက ရြာငယ္ေလးက လူငယ္ေလးတေယာက္ဟာ ေတာနက္ၾကီးထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္တ ဲ့။ သူ ေတာနက္ထဲကိုထြက္လာခဲ့တာဟာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္န ဲ့မွ မဟုတ္ဘူးတဲ႔ကြယ္

အဲသလိုနဲ႔ေတာနက္ထဲေရာက္လာေတာ့ တေျဖးေျဖးေမွာင္လာတာေပါ့ ။ ေမွာင္လာေတာ့ သူ ဟာ ျပန္မယ့္လမ္းကိုမျမင္ေတာ့ဘူးတ ဲ့ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြ နကၡတ္တာရာေတြကို အားကိုးဖို ့ဆိုတာလဲ မိုးေမွာင္က်ေနေတာ့ကာ သူ ့ခမ်ာ မျမင္ရွာေတာ့

ဟိုး ေတာအုပ္ ထဲ က ခပ္မွိန္မွိန္အလင္းေရာင္ရွိရာကိုသူ ဦးတည္သြားေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီ လိုန ဲ့လူငယ္ေလးဟာ အလင္းေရာင္ ေတြထြက္တဲ ့သစ္ပင္ေအာက္ကိုေရာက္သြားသတ ဲ့ ။ အဲသလို သူေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ပုရစ္ေတြက ေအာ္ ခပ္ေ၀းေ၀းက သမင္ေတြ ေရေသာက္ဆင္းလို ့ ေခ် ကေလးေတြကလဲ ေတာက္ေနၾကတဲ ့အသံေတြပဲ ေတာထဲမွာ

ဆူညံေနျပီး တခါတခါ က်ားဟိန္းသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရတာေပါ့။

လူငယ္ေလးဟာ အဲဒီအပင္ေအာက္မွာ ထိုင္ေနရင္း သစ္သီးတစ္လံုးေၾကြက်လာသတဲ ့။အဲဒီသစ္သီးဟာ ၾကည္လင္ျပီးေတာ့ ဖန္သီးေလးလိုျဖစ္ေနျပန္ေပမယ့္ ေပ်ာ့အိ တ ဲ့ အသီးတစ္လံုးလဲျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ လူငယ္ေလးဟာ အဲဒီအသီးကို ေကာက္ယူျပီးေတာ့

သူ ့ရဲ့ အက်ၤ ီလက္ေမာင္းစန ဲ့ ေသခ်ာ ပြတ္သပ္ျပီး ဆာဆာန ဲ့ တစ္လံုးလံုးကုန္တဲ ့အထိစားလိုက္တာေပါ့။

အဲဒီအသီးဟာ ခ်ဳိေအးေမႊးျမျပီးေတာ့ သူစားဖူးသမွ် ဘယ္လို အသီးအနွံနဲ ့မွ မတူတဲ ့အရသာ ထူးရွိေနတာေပါ့။

သူဟာ အဲဒီသစ္သီးကိုစားလို ့ကုန္ခ်ိန္္မွာပဲ အိပ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ျပီး အဲဒီသစ္ပင္ကိုမွီျပီး အိပ္ေတာ့တာေပါ့။

သူစအိပ္ေပ်ာ္ျပီ ဆိုတာန ဲ့ အိပ္မက္ တစ္ခုကိုသူစမက္ေတာ့တယ္ေလ...................။

အဲဒီအိပ္မက္ထဲမွာ သူ႔ကို အင္မတန္ အသက္ၾကီးျပီလို ့ထင္ရတဲ့ အဘိုးၾကီးတေယာက္က လာေခၚသတဲ ့ သူလဲ အဲဒီ အဘိုးၾကီးေခၚရာ ေနာက္ကိုလုိက္သြားလိုက္တာ ေလစီးေၾကာင္းထဲမွာေပါ့ပါးလြင့္ပ်ံေနသလို ပဲတဲ ့ ။

အဲသလိုန ဲ့ အလင္းေရာင္ေတြထြက္ေနတ ဲ့ဂူၾကီးတစ္ဂူအ၀ကိုေရာက္ေတာ့တာေပါ့ ...။

အဲဒီဂူ၀ကိုေရာက္တာန ဲ့အဘိုးၾကီးဟာ သူ ့ကိုျပံဳးျပျပီးေတာ့ ကဲ ငါ့ေျမးေရာက္ျပီ လို ့ေျပာရင္းေရွ ့က ၀င္သြားသတ ဲ့။ လူငယ္လဲ အဲဒီဂူၾကီးထဲကိုေနာက္က ၀င္လိုက္သြားတာေပါ့။

ဂူၾကီးထဲကိုေရာက္တ ဲ့အခါ အဘိုးၾကီးဟာ လူငယ္ကို ေက်ာက္ဖ်ာၾကီးတခ်ပ္ေပၚမွာထိုင္ဖို့ ေျပာသတဲ့ လူငယ္လဲေက်ာက္ဖ်ာၾကီးေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုထဲကိုျပဳတ္က်သြားသလိုျဖစ္ျပီးေမ့သြားတာေပါ့။

အဲဒီအိပ္မက္က လန္ ့နိုးတ ဲ့အခ်ိန္မွာ လူငယ္ဟာ တကယ္ပဲ ဂူထဲကိုေရာက္ေနျပီး သူ ့ေရွ ့မွာ ေက်ာခိုင္းျပီး တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ေနတ ဲ့အဘိုးၾကီးကိုေတြ႔ေတာ့တာေပါ့ ။

အဘိုးၾကီးက လူငယ္ကို ေအး ...လူေလး မင္းနိုးျပီမဟုတ္လား ဒီေတာ့မင္းကိုငါေျပာမယ္ ခုခ်ိန္ကစျပီး မင္းဟာ ကုိယ္ေပ်ာက္ ပုဂၢိဳလ္တပါးျဖစ္သြားျပီျဖစ္သလို မင္းဟာ ေလာကၾကီးရဲ့ ရွိသမွ် ပညာရပ္ေတြအကုန္လံုးကိုတတ္ေျမာက္သြားတဲ့လူတေယာက္ျဖစ္သြားျပီ

ေလာကၾကီးကိုေကာင္းက်ဳိးျပဳဖို ့မင္းသြား ရေတာ့မယ္လို ့ေျပာတယ္တ ဲ့။

ဒီအခါ လူငယ္က နားမလည္နိုင္ပဲ အဘိုးရယ္ က်ေနာ္ က ကိုယ္ေပ်ာက္ျပီဆို ကိုယ္ မေပ်ာက္ခ်င္ရင္ဘယ္လိုလုပ္ရမတုန္းဗ်ာ လို ့ေမးရွာသတဲ ့။

အဘိုးၾကိးက လူငယ္ကိုေျပာတယ္ ေလ ၊ ကိုယ္မေပ်ာက္ခ်င္တ ဲ့အခ်ိန္္မွာ ကိုယ္မေပ်ာက္ခ်င္ဘူး အာရံုျပဳလိုက္ယံုပါလို ့ေျပာသတ ဲ့ အဲဒီမွာလူငယ္ဟာ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာလို ့ေျဖျပီးေတာ့ အဲဒီဂူထဲကေနထြက္ခြာဖို ့အဘုိးၾကီးကို တဆက္တည္း နွဳတ္ဆက္လိုက္တာေပါ့

နွဳတ္ဆက္ျပီးတာန ဲ့လူငယ္ဟာ ဂူထဲကထြက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ နန္း ျမိဳ႕ေတာ္ ၾကီးကို ဦးတည္တဲ ့လမ္းမေပၚတန္းေရာက္သြားသတ ဲ့။

လူငယ္ဟာ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာန ဲ့ နန္းျမိဳ႔ေတာ္ ထဲကို၀င္သြားတာေပါ့ နန္းျမိဳ႕ေတာ္ထဲေရာက္တဲ ့အခါ မင္းညီမင္းသားေတြ မွဴးၾကီးမတ္ရာေတြန ဲ့ အေစခံေတြ သာမာန္ျပည္သူေတြ ဥဒဟိုသြားလာ လွဳပ္ရွာ းေနၾကတာကိုျမင္ရတာေပါ့

သူ ့ကိုေတာ့ဘယ္သူမွမျမင္ဘူးေလ...။

ဒါနဲ႔ သူဟာ သြားရင္း ဘုရင္ၾကီးရဲ့တဦးတည္းေသာ သမီးေတာ္ ပင္တိုင္စံ ထိပ္ထားေလးန ဲ့သူ ့ ရံေရြေတာ္ေတြ ဟာ ရဲမက္ ဗိုလ္ပါ အျခံအရံေတြၾကားမွာ ေ၀ါယာဥ္သာေပၚမွာထိုင္လွ်က္ ပါလာတာကိုျမင္တယ္တ ဲ့

လူငယ္ဟာ အဲဒီ ေ၀ါယာဥ္သာေနာက္က ေနျပီးေတာ့ အသာေလးလိုက္လာတာေပါ့...။

နန္းေတာ္ထဲကိုေ၀ါယာဥ္သာ ဟာ ဦးတည္သြားျပီးေတာ့ တပင္တိုင္ စံနန္းေဆာင္ေရွ ့မွာ ရပ္တဲ ့အခါ မင္းသမီးေလးဟာ ဆင္မယဥ္သာ ေျခလွမ္း ကေလးေတြနဲ႔ ကႏြဲ ့ကလ်ေလး ကတၱီပါ နက္ျပာေရာင္ ပိုးသား ေကာ္ေဇာထက္မွာ တလွမ္းခ်င္း နန္းေဆာင္ထဲ၀င္သြားတာေပါ့...။

ိ

သူဟာ မင္းသမီးေလး ရဲ့ေနာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္သြားျပီးေတာ့ အပ်ိဳစင္မင္းသမီးရဲ့နန္းေတာထဲမွာစပ္စုတာေပါ့ ..။ မင္းသမီးေလးဟာ သလြန္ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ေဘးေစာင္းထိုင္လို့ အထိမ္းေတာ္ေတြ အပ်ိဳရံေတြန ဲ့

ဂီတေၾကာင္း ၊ နတ္ဘုရားေတြအေၾကာင္း ၊ သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္းန ဲ့ မင္းပ်ိဳမင္းလြင္ေတြအေၾကာင္းေျပာေနတာကို လူငယ္ဟာ ေသခ်ာ ထိုင္ျပီး ေဘးနားက နားေထာင္ေနတာေပါ့ ။

အဲသလို နားေထာင္ရင္း မင္းသမီးေလးၾကိဳက္တဲ ့ ရတု ရကန္ေတြ ဂီတေတြ နဲ႔ မင္းသမီးေလးလိုခ်င္တ ဲ့ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္မယ့္လူတေယာက္မွာ ရွိရမယ့္အခ်က္ေတြအကုန္လံုးကိုသိသြားတာေပါ့..။

အဲသလိုနဲ႔ လူငယ္ဟာ မင္းသမီးေလးကို အင္မတန္မွ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးျပီး ေမတၱာမွ်ေနျပီျဖစ္တယ္ေလ ဒါေပမယ့္ သူ ့ကိုယ္သူ ကိုယ္ေယာင္ျပျပီးခ်စ္ေရးမဆိုရဲရွာဘူး။

မင္းသမီးေလးကလည္းအျမဲတန္း ည အိပ္တိုင္း အိပ္မက္မက္ရင္ အဲဒီ လူငယ့္မ်က္နွာကို အိပ္မက္ထဲမွာ မက္မက္ေနတာေပါ့......................။

အခ်ိန္ေတြဟာၾကာလာခဲ့ျပီးေနာက္ဆံုးမွာ မင္းသမီးေလးကို ဖခင္ဘုရင္ၾကီးက ၾကင္ယာေတာ္ရွာရမယ္လို ့အမိန္ ့ေတာ္ခ်မွတ္တဲ ့အခါမွာ သမီးေတာ္ေလးအတြက္ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲ က်င္းပရေတာ့တာေပါ့...။

အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲမွာ နိုင္ငံတကာက မင္းညီမင္းသားေတြ ဟာ လာေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ဖို႔တဖြဲဖြဲ လာၾကတာေပါ့ ။ အဲသလို န ဲ့ မင္းသမီးေလးရဲ့ၾကင္ယာေတာ္ျဖစ္သင့္တ ဲ့သူဟာ

အေတာ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး န ဲ့အရည္အခ်င္းအရွိဆံုးျဖစ္ရမယ္ဆိုတ ဲ့စံနွဳနး္ေတြသတ္မွတ္လိုက္တာေပါ့။

အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို လူငယ္ဟာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပဳိင္လုိစိတ္ျဖစ္မိတာေပါ့ ကနဦးကတည္းက သူ ကခ်စ္ေနရသူပဲ ေလ ...။

ဒါန ဲ့လူငယ္ဟာ အဲဒီၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို သြားျပီး ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္အတြက္ စာရင္းေပးခ်ိန္မွာ လူငယ္ရဲ့ ဇာတိ မိ်ဳးရိုး ဥစၥာပစၥည္းပိုင္ဆိုင္မွဳေတြကို ေမးတ ဲ့အခါ လူငယ့္ခမ်ာ နန္းေတာ္ၾကီးရဲ့အလည္မွာ ဘာမွ မေျဖနိုင္ရွာဘူးတဲ႔ အဲသလိုမေျဖနိုင္တ ဲ့အခါ

စာရင္း ေကာက္ယူ ေနတ ဲ့ ဟူးရား ပုဏၰား ပညာရွိေတြဟာ ေဒါသေတြထြက္ျပီး ေမာင္းထုတ္တာေပါ့..။ အဲသလို ဆူဆူညံ ညံအသံကို မင္းသမီးေလးက ၾကားတ ဲ့အခါ ညီလာခံသဘင္က်င္းပရာ နန္းမေဆာင္ၾကီး ဘက္ကို မင္းသမီးေလးကိုယ္တိုင္လာျပီး

ၾကည့္ေတာ့တာေပါ့..။

အဲသလိုၾကည့္တ ဲ့အခါ သူ ့အိပ္မက္ထဲက ေကာင္ေလး သူ ့အိပ္မက္ထဲက ျမတ္နိုးရတ ဲ့ လူငယ္ေလးဆိုတာ သူတန္းသိတာေပါ့ အဲသလိုတန္းသိတ ဲ့အခါ သူဟာ သူ ့အိပ္မက္ခ်စ္သူေလးဟာ အေျခမဲ့အေနမဲ့ေကာင္ေလး ဆိုတာ ကိုလဲ သိလိုက္ရေတာ့၀မ္းနည္းသြားျပီး

တခါထဲပဲ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲန ဲ့ပတ္သက္လို ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို သူ ့စိတ္တိုင္းက်ျပင္ပါရေစလိ ု့ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ၾကီးကိုခြင့္ပန္တာေပါ့...........။

အဲသလို အင္မတန္လည္းေခ်ာေမာလွပ စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းလဲရွိ နူးညံ့ ညင္သာ မဟာကလဲဆန္ တ ဲ့ ပင္တိုင္စံမင္းသမီးေလး က သူ ့ဖခင္ဘုရင္ၾကီးကိုခြင့္ပန္တာကေတာ့ မင္းသမီးေလးရဲ့ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲကို အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးမည္သူမဆို ပါ၀င္ခြင့္

ရွိရမယ္လို ့ျဖစ္ပါသတဲ ့....။

အဲသလိုန ဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို ျပင္ဆင္လိုက္ျပီး အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ရွိတယ္ လုိ ့သိလိုက္ရတ ဲ့အခ်ိန္မွာပဲ တိုင္းနိုင္ငံအသီးသီးက ပုရိႆေယာက္်ား မွန္သမွ် ၊ အိမ္ေထာင္မရွိသူမွန္သမွ်ဟာ အဲဒီနန္းေတာ္ၾကီးဆီကို လာေရာက္ျပီး ေတာ့ စာရင္းေပးသြင္းလိုက္ၾကတာေပါ့ကြယ္.........................။

အဲသလိုနဲ႔ အရည္အခ်င္းျပိဳင္ပြဲၾကီးကို စတင္နိုင္ဖို ့နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာရင္းေကာက္ယူျပီး တ ဲ့ေနာက္ ျပိဳင္ပြဲကို လည္း စတင္ခဲ့တာ နွစ္မ်ားစြာၾကာျပီးေနာက္ ျပိဳင္ပြဲ အဆံုးသတ္တ ဲ့အခါ .........။

မင္းသမီးေလးကိုဘယ္သူမွရွာလို ့မေတြ ့ေတာ့ပါဘူးတ ဲ့............................။

ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္မိတ ဲ့ ညီ ညီမေလးတို ့ တူတူမေလးတို ့ေရ တကယ္လို ့မ်ား ႏွင္းဆီကုန္းဘိုးဘြားရိပ္သာကိုေရာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ တခုေသာ အမ်ိဳးသမီးေဆာင္မွာ ခါးကုန္းလို ့မ်က္ခုံးေမႊးေတြျဖဴေနတဲ ့အဘြား တစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ခဲ့တယ္ဆိုရင္

ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ခဲ့ရပါတယ္ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္းန ဲ့ ၾကင္ယာေတာ္ေရြးပြဲျပီးသြားပါျပီ ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ၾကပါ လို ့ မွာလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ကြယ္ သို ့ေသာ္လည္းကိုယ္ေပ်ာက္သြားတ ဲ့ လူငယ္ေလးကေတာ့ ဆက္ျပီးေပ်ာက္ေနတုန္းပါပဲ ဆိုတာကိုလဲ အသိေပးလိုက္ေစခ်င္ပါတယ္ကေလးတို႔ေရ.........................။

ျငိမ္းေဇဦး

ပရိုတိန္းျပည့္တ ဲ့အဟာရ

အေၾကာင္းျပခ်က္ ဆင္းရဲတယ္
တနည္းအားျဖင့္...
ျပည္တန္ပတၱျမားထက္ရွားပါးတာေပါ့....

ခ်စ္သူေတြဆီက
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
နွဳတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္
တာ့..တာ
ထိုစကားမ်ားအား
ပေထြးႏွင့္အပ်ိဳရည္ပ်က္ဖူးေသာ
ကံနည္းသူေလး အေမ့အိမ္ကိုမုန္းသလို
မုန္းပါရဲ့....

မေျပာၾကပါနဲ႔...
ေအာင္မယ္ေလး မေျပာၾကပါနဲ႔....
တိတ္ဆိတ္တဲ႔ တန္ဖိုးထားမွဳဟာ
ကမၻာၾကီးရဲ့လည္ပတ္အားပါ
ဒီလို...ဒီလို မသိက်ိဳးကြ်ံမွဳေတြကို
အသည္းအသန္နွစ္ျခိဳက္.....


ေျခာက္ပစ္ကင္း..
သဲလဲစင္..
စင္းလံုးေခ်ာ...
ျပည့္စံု....
ကြက္တိက်တဲ႔ အနာေတြကို
ကိုက္လိုက္..လ်က္လိုက္...
တအီအီျငီးျငဴလိုက္
ေမ့ပစ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔
ညေရာက္တိုင္း ျခံလံုေအာင္ မခုိမကပ္
ေဟာင္တတ္တဲ႔ ကိုက္တတ္တဲ႕ေခြးလို
ခ်စ္သူကိုလဲ အလြန္အကြ်ံ သ၀န္တိုတတ္...။


သဲတတင္းစာမက
မ်ားျပားလွစြာေသာ
မိန္းမသားတို႔သည္လည္း
ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဇီဇာေၾကာင္မွဳမ်ားအား
ေပါင္ေပၚတင္ပြတ္သပ္
ေန႔စဥ္စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားဆက္သ
ညေနတိုင္းလမး္တူတူထြက္
ယင္းသုိ႔ ...
ယင္းကဲ့သို႔..အခ်စ္ျမိဳ႕ျပေတြတည္ေဆာက္
ဒဏ္ရာေတြရ...တိုက္ပြဲက်
ေနသားက်..စိတ္ဓါတ္က်
တခ်ိဳ႕က ကံေကာင္းတယ္ထင္ၾက
ငါ့ ကိုကိုက သိပ္သ၀န္တိုတယ္ေျပာၾက
အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုျပီး သေဘာက်
ထိုသို႔ လွလွပပ အက်ဥ္းက်.....။


ဘာတတ္နိုင္မလဲ
အဲသဟာလည္းအေရာင္ေျပာင္းတတ္တ ဲ့သဘာ၀
ကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္း သဘာ၀၏ အေလနေတာပစၥည္းတစ္ခု
တကယ္ေတာ့..ဒီအမွဳက ကြင္းလံုးကြ်တ္
လြတ္လမ္းမရွိတဲ့စီရင္ခ်က္
ဒီအတြက္လည္း က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ေနသားက်...။

ကိုယ့္ေလာက္အသျပာမမက္တဲ႔ေကာင္
ေၾကာင္လက္သည္း၀ွက္ေသာကေတြေတာင္လိုပံု
ၾကာေတာ့အဲဒီေသာကေတြ ကိုယ္၌က ဘ၀၏ အရိုးအဆစ္မ်ားျဖစ္သြား
လမ္းမ်ားစြာကိုေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့

လူ႔ေလာကတဲ႔ ....
ဂုဏ္ျဒပ္အာရံုမ်ား
တလႊာျခင္းေထာင္ထားတဲ႔ ေလွကားတစင္း
ထိုသို႔ေသာေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီမ်ဥ္း
ဆင္းသလား..တက္သလား...
တခါသားမွ်..အနားကပ္ မစစ္ေဆးတတ္
ေပကပ္ကပ္သတၱ၀ါ
ၾကိမ္လံုးေတြကို အေသမုန္း
တေယာက္ခ်င္း တဖုန္းဖုန္းပစ္ကန္ခ်င္
တေယာက္ခ်ငး္မယွဥ္ရဲတ ဲ့အစုအဖြဲ႔မ်ားကိုလည္း
ဟစ္တလာ အသည္းနာသလို နာ

စေရြးကိုက္
အေတြးတိုက္ေဆာက္
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ျမိဳ႔ျပတို႔၏ ပုိးဟပ္မ်ားၾကား
ရထားလံုးတစင္းျဖင့္ သီခ်င္းျငီး
ဖိနပ္ေပ်ာက္ေသာမင္းသမီးအား
သားမယားျပဳက်င့္ရန္လည္း
လူပီပီ စိတ္ရိုင္း၀င္တတ္ပါ၏


ထုိ႔ေနာက္...
အတၱ..ေမာဟ
မာန္မာန တို႔ျဖင့္
အဆင္သင့္မီးတင္ရွို႕ကာ
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ကားစင္တင္ရင္း
ပ်င္းရိဖြယ္သူရဲေကာင္းပံုျပင္တို႔အား
ပံုမွားရိုက္ သံေယာင္လိုက္
စကၠန္႔တိုင္းေသပစ္လိုက္ ရွင္ပစ္လိုက္မိ



ဒန္တီးလိုပါ
ခ်ီေဂြဗားရားလိုပါ
ေမာ္စီတံုးလိုပါ
လီနင္လိုပါ လင္ကြန္းလိုပါ
ကားလ္မာ့က္စ္လိုပါ ယက္ဖ္တူရွင္ကိုလိုပါ
ကပ္ဖ္ကာလိုပါ
ဗီသိုဗင္လုိပါ ကိုေစာျငိမ္းလိုပါ
ျမိဳ႔မျငိမ္းလုိပါ
ကပ္ကိုဘိန္းလိုပါ
ဗန္ဂိုးလိုပါ
ဦးေက်ာ္ရင္လိုပါ
ဗလာပံုမွားရိုက္
ဘယ္လိုမွ မတူေသာ မိတၱဴ ကူးမွဳမ်ားစြာျဖင့္
သင္နွင့္ေလာကအား..
ဘယ္ေတာ႔မွ မေတာင္းဆို
ဘယ္ေတာ့မွ ပံုမွားမရိုက္..
အနည္းဆံုး .....
ၾကိတ္မွိတ္အထင္ၾကီးတတ္တ ဲ့ခ်စ္သူကိုေတာင္ မေတာင္းဆို
ထိုသုိ႔ေနတတ္ခဲ့ရင္း အသက္ကိုမွ်င္းမွ်င္းရွူ
ေပါင္မုန္ ့မီးကင္စက္လို ဘ၀ထဲတြင္လည္း
က်ဥ္းက်ပ္ပူေလာင္စြာ ခုန္ခုန္ထြက္တတ္လာ၏
ကဲ.... ငါ့ကို သံုးေဆာင္ပါေလေတာ့........................။


ျငိမ္းေဇဦး

ညယိုေပါက္

ေဟာဒီမွာ အနာဂတ္ တထပ္ၾကီးကို
ရြရြေလးျဖန္ ့ျပသြားတာ
ကာစီနိုမွာဖဲေ၀တ ဲ့ လက္ေတြလိုပဲ...။

ေစးေစးပိုင္ပိုင္ရွိလွတယ္
သုညဒီဂရီနွဳတ္ခမ္းဖ်ားေတြ
တာထြက္ေနွးေနတာ....။

ခ်စ္သူ ၊
ေကာ္ဖီၾကိတ္စက္
ညမနက္..
ဒုိင္ယာလက္တစ္ ပ်စ္ပ်စ္ေတြ
ေခြေခြက်သြား................။

ခ်စ္ေလး..
ဟန္နီ..
အသည္းတံုး..
ညီမေလး..
ေဘဘီ ...
အခ်စ္ဆံုး
သည္းငယ္
ဘယ္ ကာလမွာပဲျဖစ္ျဖစ္
အသံုးအနွဳန္းတစ္တစ္ရစ္ရစ္ေတြနဲ႔
ပစ္..ပစ္..သြား.............။


ဒီည
အာကာသကိုမစံုစမ္းေတာ့ဘူး

မိုးရြာတယ္
ကာဖီခါးခါးေတြနဲ႔
မနက္ထိ ကူးခတ္ရဦးေတာ့မယ္
အိပ္မရဘူးကြယ္

တစ္ေတာက္..တစ္ေတာက္နဲ႔
စကၠန္႔တံေအာက္က ည ပြတတျခံဳ လႊမ္း
ဘ၀တျခမ္းကို သမ္းေ၀ရင္းလြမ္းရျပန္ .....................။

ျငိမ္းေဇဦး

မရွင္းရင္ထပ္ေျပာမယ္

ငါသိ ငါတတ္ စိတ္ေတြ ပြက္ေလာရိုက္ေနတာလား
စားျပီးနားမလည္လုပ္သြားလို႔ ကိစၥမရွိတဲ့
စတုဒီႆာ မ႑ပ္မဟုတ္ဘူး

ကိုယ္ပစ္တဲ့ျမွားတစင္းတိုင္းအတြက္
အပစ္ခံရတဲ့ အရာ ဟာ
စက္၀ိုင္းပံုပစ္မွတ္ မဟုတ္ရင္ေတာင္
သားေကာင္ တေကာင္
သတ္ျဖတ္ စားေသာက္ျခင္းအတြက္
ဘ၀ျဖစ္ေပးရတဲ့ အေကာင္ တေကာင္
ဆိုရင္ေတာ့...........

မင္းဟာ...
လကၡဏလဲျဖစ္နိုင္တယ္
ရာမလဲျဖစ္နိုင္တယ္
ဒႆလဲျဖစ္နိုင္တယ္ ငါ့ေကာင္.....


ငါ လူေယာင္ေဆာင္ျပီး
လြတ္ေျမာက္ေရးသီခ်င္း ခါေတာ္မွီမဆိုဘူး

ငါ ပညာတတ္ေယာင္ေဆာင္ျပီး
အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ ဆူညံေနေအာင္မျငင္းဘူး

လံုခ်ည္တကြင္းထဲတူတူ၀င္
လက္ခ်င္းၾကိဳးခ်ည္ ဓါးေျမွာင္တလက္စီနဲ႔
မေသမခ်င္း ထိုး ရဲတဲ ့ဇ ရွိရင္ ငါ့ကို လာစ
ဘ၀ဆိုတာ ရလို႔ ေနေနတဲ႔ျဖစ္စဥ္
သိပ္ေနခ်င္လို႔ မထင္နဲ႔
ငါ့မွာဆံုးရွံဳးစရာ အမုန္းဆံုး အနာေတြပဲရွိတယ္

မင္းကိုယ္မင္း ၀က္သားထင္ခ်င္ထင္
ငါ့ကို ငပိေရထင္ခ်င္ထင္
ကိစၥမရွိဘူး....
တကယ္ လဲနိုင္ရင္ လာခဲ့
တခုေတာ့ေျပာမယ္ ငါ့ဘ၀နဲ႔ငါေနတယ္

အင္တာနက္ေလေၾကာမွာဘုန္းေဘာလေအာ
လြတ္ေျမာက္ေရးစကားနဲ႔
ငခြ်တ္ ငေၾကာက္ ငေျပးေတြၾကားထဲ ငါမပါဘူး
အဲဒါ အတိအက် အေသခ်ာမွတ္..
ပြဲျပတ္ သြားတတ္တယ္ ကိုယ့္ဆရာ...
ကဗ်ာေရးတဲ့ေကာင္တိုင္းက ငေၾကာက္မဟုတ္ဘူးကြ......။


ျငိမ္းေဇဦး

တနပ္စား

၀ါးခ်င္တယ္...
မန္က်ည္းရြက္ နုနု
ေရႊ ပုဇြန္ေျခာက္ ...ေျမပဲ နိုင္နုိင္
ဆီ၀၀..
ၾကက္သြန္နီ ၾကက္သြန္ျဖဴ နိုင္နိုင္နဲ႔
အဲဒီ.... မန္က်ည္းရြက္သုတ္

၀ါးခ်င္တယ္
ဆူးပုတ္ရြက္နဲ႔ ပဲၾကီးဟင္းရည္
ေႏြေခါင္ေခါင္ေန႔လည္မွာ
၀က္သား သံုးထပ္သားဆီျပန္နဲ႔

၀ါးခ်င္တယ္...
ပုန္းရည္ၾကီးသုတ္ ၾကက္သြန္ျဖဴ နိုင္းခ်င္းနဲ႔
ေရခ်ိဳ ငပိရည္ေလး က တခြက္ ...
ဒညင္းသီးခပ္ေစးေစးေလး ေတြျပဳတ္လို႔ က တဖက္....
အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မခ်စ္စု နုနုေလးကို
အလည္တည့္တည့္ကခြဲ အေစ့ေလးကိုျဖဲထုတ္
ထမင္းလုတ္ထဲ ျမဳွပ္

၀ါးခ်င္တယ္
၀ါးခ်င္တယ္ ေရွာက္သီးထြားထြားကို အျပတ္
ဟီရိၾသတၱပ တရား ကုန္တ ဲ့အထိ ႏႊာ
ေျပာင္တ ဲ့အထိႏႊာ ..
အတြင္းသားေတြ ၀င္းကနဲ ရွင္းကနဲ ၾကည္လဲ့ေနတဲ့အထိႏြႊာ
ပဲမွဳန့္သာသာေလး.. ငံျပာေရ သာသာေလး
ေျမပဲဆန္ သာသာေလး ေရႊပုဇြန္ေျခာက္သာသာေလးနဲ႔ေရာသုတ္
ေျဗာင္သုတ္ အတိအက်သုတ္
အတိအလင္းသုတ္
မိသားဖသားပီပီသုတ္
သုတ္ျပီးရင္းသုတ္
ျပီးေတာ့ ငုတ္တုတ္ထုိင္...
ငုိင္စရာကိုမလိုပါဘူးေလ တနပ္စားပဲ ကဲ
ဟင္းခါးေရ ပူစပ္စပ္ ခံုဖိနပ္ဖင္ခု လို႔
ေခြ်းေတြစို႔ေအာင္ ၀ါးခ်င္တယ္ေဟ့.....။


ျငိမး္ေဇဦး

ေသြးတိုး

တခ်ဳိ႕ ဟာေတြက
ေၾကာင္နာကားနင္းသလို
ေၾကြရတာနဲ႔မတန္ဘူး

၀က္သားဆီျပန္ သံုးထပ္သားလို
အျပတ္၀ါးျပီး ဖိနပ္ခါးၾကားထိုး ျပန္လာလိုက္သင့္တယ္


ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ ေသြးတိုးေတြတရိပ္ရိပ္တက္ခဲ့ေတာ့လဲ
ကေလးဆိုးလိုခံစားလိုက္ပါဦးမယ္ကြာ
ေလာကမွာဘယ္အရာ အမူးဆံုးဆိုတာ
ေတြ႔ရွိဖို႔....
ေသြးတိုးေရ ...
တေရးနိုးမွ ထပ္ ေတြ ့ၾကတာေပ့ါ..........။

ျငိမ္းေဇဦး

မမဘာလို႔ ဖံုးတာလဲ ...

ဟိုးေရွးတုန္းက
ေကာင္မေလး တေယာက္ရွိတယ္။

အဲဒီေကာင္မေလး ကိုေမြးဖြားတဲ ့တိုင္းျပည္က ေတာင္ၾကီးတစ္ခုရဲ့ ေျခရင္းမွာတဲ့။

အဲဒီလိုနဲ႔ ... ေကာင္မေလးဟာ တေျဖးေျဖး အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ... ထင္းရူးပင္ၾကီးေတြေအာက္မွာ မိုးရာသီဆိုရင္ အနီေရာင္မွဳိၾကီးေတြကို အျမဲေကာက္တတ္တယ္တဲ႔

ျပီးေတာ့ အဲဒီမွဳိနီၾကီးေတြကို သူ ့ရဲ့ ပလိုင္းေလးထဲကို မိုး စက္ေတြက်ေနတတ္တ ဲ့ ညေနေတြမွာ ေကာက္ျပီးထည့္ယူလာတတ္တယ္တ ဲ့

အဲလို ျပန္လာတိုင္း အင္ပင္ၾကီးေတြရွိတ ဲ့အင္ေတာကိုျဖတ္တ ဲ့အခါ
အင္ေတာက အင္ပင္ေတြေအာက္က
ညိဳမဲမဲေရာင္ အလံုးေလးေတြန ဲ့တူတဲ့အင္ဥေတြကို ေကာက္တာေပါ့


အဲဒါနဲ႔အဲဒီအင္ဥေလးေတြကိုလဲ စုေကာက္ျပီးေတာ့ ဖက္ကေလး နဲ႔ ကန္ေတာ့ထိုးျပီးေတာ့ ယူလာတာေပါ့
အင္း
ေရေခ်ာင္းေလးကို ေရာက္တိုင္းသူက ေရေဆးေနၾကတ ဲ့
မွဳိေတြ အင္ဥေတြကိုေရေဆးေနခ်ိန္မွာ
ေရထဲက ငါးကေလးတစ္ေကာင္ကိုျမင္ရတယ္တ ဲ့
ေကာင္မေလးဟာ ငါးကေလးကိုျမင္တ ဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါးကေလးက စကားေျပာတယ္တဲ့
ပထမေတာ့ေကာင္မေလးဟာ ငါးကေလးကသူ ့ကိုစကားေျပာတယ္မထင္ပဲ
တျခား လူတေယာက္ေယာက္မ်ားလားဆိုျပီး လိုက္ရွာၾကည့္တာေပါ့

ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးမွာ ငါးကေလးကသူ ့ကိုေျပာေနတာက်ိန္းေသသြားေတာ့
ငါးကေလးရယ္ နင္ငါ့ကိုဘာေျပာေနတာလဲဟင္လို ့ေမးတယ္တ ဲ့
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါးကေလးကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
“ေကာင္မေလးရယ္ နင္ဟာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလဲ မ၀တ္ပါလား ” လို ့ေျပာတယ္တဲ႔ အဲဒီကစလို ့ေကာင္မေလးေတြဟာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုအျပင္ထြက္တိုင္း၀တ္ၾကရေတာ့တာေပါ့။
တခ်ဳိ႕လဲ ငါး တြတ္ခံခ်င္စိတ္ေပါက္တ ဲ့အခါမွာ ေတာ့ မ၀တ္ၾကဘူးတ ဲ့ကြယ္။


ျငိမ္းေဇဦး

ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိ

လွန္ေလွာပါ
တမ်က္နွာျခင္း ....
တလႊာျခင္း အသာေလး...
ၾကည့္ပါ.....
မၾကည့္ေတာင္ ၾကည့္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ပါ
စိတ္ခ်မ္းသာရင္ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းတယ္
ျငိမ္းခ်မ္းပါရေစ

ကမၻာၾကီးက ေဒါသေတြနဲ႔ ရင္ဘတ္ လွဳိင္းထ ေနတာ
ေတာ္ၾကာ ဟိုေနရာ စစ္ပြဲ ဒီေနရာ စစ္ပြဲ
တကတည္း ဆိုးမွ ဆိုး .....

စာမ်က္နာအစက
ေနာက္ဆံုးစာမ်က္နွာထိ
သံစဥ္ ျဖစ္ရပ္ အေၾကာင္းအရာ
အားလံုးဟာ တလမ္းသြားပါပဲ
စကတည္းက....
ေလာကျဖစ္စဥ္ေတြ ထဲ မွာ
နွာေခါင္းေတာင္မေဖာ္နိုင္ရွာပါဘူး
သိပ္ထူးဆန္းတာေတြေတာ့မပါဘူးေပါ့....


ဒီႏွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွာ....
ပီပီသသ ဆိုရေအာင္လဲ
ရင္ဘတ္ထဲ သံပုရာရည္ေတြပဲ က်န္ခဲ့တယ္

ဒီမွာပဲ....
ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ပင္လယ္ၾကီးထဲ
ခ်ဥ္စူးစူးေပါေလာေမ်ာမွဳကို
ဘ၀ဆိုတဲ႔ ေဖာင္တစင္း အျဖစ္
ခုထိသံသယနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္လာတာေပါ့

ကဲေလ...
အဲဒီ ေဖာင္ကိုဖ်က္ရေအာင္
ဘုရင့္ေနာင္ မဟုတ္ခဲ့ေပေတာ့
ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး ပက္လက္ေမ်ာခဲ့တာကိုက
စာဖြဲ႔စရာ ျဖစ္ရျပန္သတဲ႔
အဲသလို ေနတတ္ခဲ့တာ.............။

ျငိမ္းေဇဦး

Anticipation(1)

ျငိမ္းေဇဦး (pencil)

ေစ်းေကာင္းတဲ့ကိစၥမ်ား

မုဒိတာ တရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွပ္နွံထားသလား
ရွံုးမွာ က်ိန္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

ေမတၱာတရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွဳပ္နွံထားသလား
ရွံုးမွာက်ိန္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

သစၥာတရားေတြ ေစ်းက်

ရင္းနွီးျမွပ္ႏွံထားသလား
ရွံုးမွာ ကိ်န္းေသတယ္ ထုတ္ေရာင္းေတာ့

ကမၻာမွာ
သစၥာအတု
ေမတၱာအတု
မုဒိတာအတု
အလိမ္အညာအစစ္ေတြနဲ႔ ေလာင္စာ အတြက္
အာမခံခ်က္ရွိတယ္
၀ယ္လက္အသစ္ေတြ ငါးရစ္တက္သလိုတက္ေနတယ္
၀ယ္ထား ေလွာင္ထား..
ရွံဳးသြားမွာမပူနဲ႔ ျဖဳန္းအားကေတာ့အျပည့္
ဒီလိုနဲ႔ ကမၻာၾကီးအေငြ ့ပ်ံျခင္း စခဲ့တာေပါ့................။

ျငိမ္းေဇဦး